เด็กน้อย หรือ เด็กนรก สยอง…….Ep2
โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 18+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
โจนาธาน......อายุ7ขวบ
แจ็ค....อายุ18
การทรมานด้วยนิ้วมือและลิ้นของโจ
ในห้องใต้ดินที่เงียบงันเหมือนกับหลุมฝังศพ มีเพียงเสียงหายใจหนักหน่วงของเหยื่อเท่านั้นที่ดังก้องอยู่ในความมืด “แจ็ค” เหยื่อหนุ่มที่เคยแข็งแกร่ง ถูกมัดแน่นอยู่บนเก้าอี้ไม้ ผิวหนังของเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ มือและเท้าถูกมัดตรึงแน่นจนไม่สามารถขยับหนีได้ ร่างกายบอบช้ำจากการถูกทำร้ายก่อนหน้านี้ แต่สิ่งที่รอเขาอยู่ข้างหน้ากลับน่าสยดสยองยิ่งกว่า
เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ชื่อ “โจ” วัยเพียง 7 ขวบ กำลังยืนยิ้มอย่างไร้เดียงสาตรงหน้าเหยื่อ เด็กชายมองอวัยวะเพศของแจ็คเหมือนมันเป็นของเล่นใหม่ที่เขาเพิ่งค้นพบ “พี่แจ็ค…เรามาเล่นกันนะ!” น้ำเสียงของโจฟังดูเหมือนเด็กที่กำลังชวนเล่นตุ๊กตา แต่ภายในแววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความเสพติดในการควบคุมผู้อื่น
“พี่แจ็คเคยเล่นเกมที่ต้องไม่ขยับตัวไหม?” โจถามอย่างร่าเริง แต่สิ่งที่เขากำลังจะทำกลับไม่ได้เป็นเพียงเกมธรรมดา ๆ เขาค่อย ๆ คลานเข้าไปใกล้อวัยวะเพศของแจ็คที่เริ่มบวมจากความเจ็บปวดและการทรมานที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ โจใช้สายตาจับจ้องราวกับอวัยวะเพศนั้นเป็นของเล่นในมือเด็ก เขาเอื้อมมือลงไปใช้ “นิ้ว” ของตัวเองแตะเบา ๆ ที่ส่วนปลายอวัยวะเพศของแจ็ค
นิ้วเล็ก ๆ ของโจนั้นอาจดูเหมือนไร้พิษภัยในสายตาของคนทั่วไป แต่สำหรับแจ็ค ความรู้สึกเหมือนมีแรงบีบกดจากความอำมหิตที่ไม่อาจอธิบายได้ นิ้วมือเล็ก ๆ นั้นเริ่มคลึงเบา ๆ บนส่วนที่อ่อนแอของอวัยวะเพศ แจ็คหายใจแรงและสะดุ้งเล็กน้อย แต่ยังคงพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ร้องออกมา
“พี่อย่าดิ้นสิ” โจพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงของเขาฟังดูเหมือนเด็กที่กำลังเล่นสนุก แต่ในความจริงแล้ว ความสนุกของโจคือการได้เห็นเหยื่อทรมานอยู่ตรงหน้า
นิ้วของโจเริ่มกดแรงขึ้นและบิดไปมาอย่างตั้งใจ เขาบีบและหมุนเบา ๆ จนแจ็คต้องกัดฟันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงครวญครางออกมาดังเกินไป แต่ความเจ็บปวดจากแรงบีบและบิดนั้นค่อย ๆ กัดกินความอดทนของแจ็คไปเรื่อย ๆ เหมือนกับเล่นเกมที่โจเป็นผู้ควบคุมกฎทั้งหมด
“รู้ไหม พี่แจ็ค…ผิวตรงนี้นุ่มมากเลยนะ” โจพูดขณะที่ใช้เล็บของเขาค่อย ๆ ขูดไปตามผิวหนังที่บอบบางของอวัยวะเพศของเหยื่อ เล็บเล็ก ๆ ของเขากรีดไปเรื่อย ๆ สร้างรอยเส้นบาง ๆ ที่ทำให้แจ็ครู้สึกเหมือนผิวของเขากำลังจะฉีกขาด ความเจ็บปวดเล็ก ๆ ที่สะสมนี้กลับกลายเป็นความทรมานที่แผ่ขยายออกไปทั่วร่างกายของแจ็ค
แต่เกมของโจยังไม่จบเพียงเท่านั้น โจยิ้มกว้างและพูดขึ้น “พี่แจ็ครู้ไหม…ลิ้นของหนูทำอะไรได้มากกว่าที่คิดนะ” เขาก้มลงไปใกล้ ๆ อวัยวะเพศของแจ็ค ก่อนจะใช้ลิ้นเล็ก ๆ ของเขาแตะเบา ๆ ที่ส่วนปลายสุดของอวัยวะเพศ แจ็คสะดุ้งด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้
ลิ้นของโจเริ่มไล่ไปตามผิวหนัง ลากไปมาอย่างช้า ๆ แต่สิ่งที่เขาทำไม่ใช่การเล้าโลมธรรมดา ๆ ลิ้นที่เปียกชื้นนั้นเริ่มซอกซอนเข้าสู่ท่อปัสสาวะของแจ็ค โจพยายามแหย่ลิ้นเข้าไปในท่อปัสสาวะอย่างช้า ๆ ความรู้สึกที่เหมือนกับมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในทำให้แจ็คกรีดร้องออกมาสุดเสียง
“โอ๊ะ! อย่าร้องสิ พี่แจ็ค หนูยังไม่จบเลย” โจพูดด้วยน้ำเสียงใส ๆ เขายังคงใช้ลิ้นเล็ก ๆ ของเขาแหย่เข้าไปในท่อปัสสาวะลึกขึ้นเรื่อย ๆ ความรู้สึกเย็นจากลิ้นที่สัมผัสกับผิวในท่อปัสสาวะทำให้แจ็ครู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกกัดกินจากภายใน
แต่โจไม่ได้หยุดแค่นั้น เขาเริ่มหมุนลิ้นไปมาในท่อปัสสาวะของเหยื่อ ราวกับกำลังเล่นเกมหาที่ซ่อน แจ็ครู้สึกเหมือนท่อปัสสาวะของเขากำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ความเจ็บปวดนี้ไม่เพียงแต่เป็นการทรมานทางกาย แต่ยังเป็นการทรมานทางจิตใจอย่างรุนแรง แจ็ครู้ดีว่าเขาไม่มีทางหนีพ้นจากความทรมานนี้ได้
เมื่อเห็นว่าแจ็คเริ่มหมดแรงในการดิ้น โจก็หัวเราะเบา ๆ “พี่ไม่สนุกเหรอ? หนูสนุกมากเลยนะ!” เขาพูดพร้อมกับหยุดการใช้ลิ้น แล้วเปลี่ยนมาใช้ “นิ้ว” แทน เขาใช้ปลายนิ้วเล็ก ๆ ของเขาแหย่ลงไปในท่อปัสสาวะของแจ็คแทนลิ้น นิ้วเล็ก ๆ ของเด็กชายที่แทรกซอนเข้าสู่ท่อปัสสาวะนั้นสร้างความรู้สึกเหมือนกับว่ามีเหล็กแหลมค่อย ๆ แทงลึกลงไปในร่างกายของเหยื่อ แจ็คสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดรุนแรง และเสียงร้องของเขาดังก้องในห้องมืด
“พี่แจ็คอย่าดิ้นมากนะ เดี๋ยวหนูเผลอทำแรงไปแล้วพี่จะแย่” โจพูดพลางยิ้ม เขายังคงใช้ปลายนิ้วบิดและหมุนอยู่ในท่อปัสสาวะของเหยื่อ จนแจ็คแทบจะไม่สามารถหายใจได้ ความรู้สึกเหมือนมีไฟเผาไหม้ในร่างกายของเขากำลังทำให้เขาใกล้เสียสติ
หลังจากที่เห็นแจ็คหมดแรงดิ้นรน โจก็หยุดการทรมานชั่วครู่ เขาลุกขึ้นยืน ยิ้มกว้างด้วยความพอใจ “พี่แจ็คสนุกไหม? หนูบอกแล้วว่าเราจะเล่นเกมสนุก ๆ ด้วยกัน”
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ {:5_137:}{:5_135:} ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]