เด็กน้อย หรือ เด็กนรก สยอง…….Ep3
โปรดอ่าน........ เนื้อหามีความรุนแรง
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
โจนาธาน....วัย 7 ขวบ
ไมเคิล.....อายุ17 ปี
ทรมานเหยื่อด้วยอาหาร
ภายในห้องใต้ดินที่เงียบสงัด มีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟเก่า ๆ ที่แกว่งไปมา ก่อให้เกิดเงาวูบไหวทั่วห้อง เหยื่อรายล่าสุดของโจ ถูกมัดแน่นหนาอยู่บนเก้าอี้ไม้ซึ่งถูกใช้สำหรับการทรมานมาแล้วหลายครั้ง “ไมเคิล” ชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ เหงื่อแตกซึมทั่วใบหน้า ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความกลัว เสียงลมหายใจที่หนักหน่วงสะท้อนออกมาจากหน้าอกที่เต็มไปด้วยความหวาดผวา
ตรงหน้าไมเคิล เด็กชายวัย 7 ขวบ ชื่อโจ ยืนยิ้มกว้าง มือเล็ก ๆ ของเขากำลังถือตะกร้าใบหนึ่งที่บรรจุอาหารมากมาย ภายในตะกร้ามีผลไม้ ขวดเครื่องปรุง ขนม และอาหารอื่น ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่ในมือของโจ สิ่งเหล่านั้นกลับกลายเป็นอาวุธทรมานที่น่ากลัวยิ่งกว่าเครื่องมือเหล็กแหลมใด ๆ
“พี่ไมเคิลชอบกินอะไรเหรอ?” โจถามด้วยน้ำเสียงใส ๆ คล้ายเด็กธรรมดาทั่วไปที่กำลังชวนคุยเรื่องอาหาร แต่ไมเคิลรู้ดีว่าเด็กชายตรงหน้านี้ไม่ใช่เด็กธรรมดา และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาจะต้องโหดร้ายเกินกว่าความคิดของคนทั่วไป
ไมเคิลพยายามอ้อนวอนด้วยสายตา หวังว่าเด็กน้อยตรงหน้าจะมีความเมตตา แต่โจไม่ได้สนใจ เขานั่งลงบนพื้นหน้าไมเคิล เปิดตะกร้าแล้วหยิบ “มะนาว” ลูกใหญ่ขึ้นมา “รู้ไหมว่ามะนาวมันเปรี้ยวขนาดไหน?” โจถามพร้อมกับบีบมะนาวอย่างแรง น้ำมะนาวสด ๆ กระเซ็นไปทั่วแต่กลับเจาะจงไหลลงไปที่อวัยวะเพศของไมเคิล น้ำมะนาวกัดกร่อนเนื้อเยื่ออ่อนทันที ความแสบและความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ไมเคิลกรีดร้องอย่างทรมาน น้ำมะนาวที่ไหลลงท่อปัสสาวะสร้างความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ราวกับร่างกายของเขากำลังถูกไฟเผาภายใน
โจหัวเราะคิกคัก “พี่ไมเคิลชอบน้ำมะนาวไหม? เปรี้ยวดีใช่ไหม?” โจพูดต่อพลางบีบมะนาวลูกที่สอง น้ำมะนาวกระจายเต็มอวัยวะเพศของเหยื่ออีกครั้ง ไมเคิลพยายามดิ้น แต่ด้วยเชือกที่รัดแน่นหนา เขาไม่มีทางหนีจากความทรมานนี้ได้
เมื่อเล่นกับมะนาวจนพอใจ โจก็หันไปหยิบขวดเกลือขึ้นมา เขาเทเกลือลงบนฝ่ามือเล็ก ๆ ของตัวเอง ก่อนจะโปรยเกลือหนา ๆ ลงไปที่อวัยวะเพศของเหยื่อ เกลือเริ่มทำปฏิกิริยากับน้ำมะนาวที่กัดผิวหนังจนเปิดเป็นแผล รอยแผลถูกเกลือแทรกซึมเข้าไปในทุกชั้นของเนื้อผิว ความเจ็บปวดพุ่งขึ้นมาจนไมเคิลหอบหายใจไม่ทัน เสียงร้องของเขาดังก้องไปทั่วห้องใต้ดิน แต่กลับเป็นเสียงที่ทำให้โจรู้สึกตื่นเต้นราวกับได้ยินเสียงหัวเราะของเพื่อนเล่นในสนามเด็กเล่น
“เกลือช่วยให้แผลหายเร็วใช่ไหมพี่?” โจพูดด้วยความไร้เดียงสา แต่การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาใช้มือของตัวเองถูเกลือให้ลึกเข้าไปในบาดแผลบนอวัยวะเพศของเหยื่อ จนเนื้อเริ่มช้ำและบวมขึ้น
“เดี๋ยวเรามาเล่นของหวานบ้างดีกว่า” โจพูดพร้อมกับหยิบขวดน้ำผึ้งออกจากตะกร้า เขาเปิดฝาขวดน้ำผึ้ง ก่อนจะรินน้ำผึ้งเหนียวหนืดลงบนอวัยวะเพศของไมเคิล น้ำผึ้งที่หวานหอมสำหรับคนทั่วไป กลับกลายเป็นฝันร้ายสำหรับเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า เมื่อมันแทรกซึมลงไปในแผลที่เปิดไว้จากน้ำมะนาวและเกลือ ความเจ็บปวดที่เคลือบด้วยความเหนียวหนืดของน้ำผึ้งทำให้ไมเคิลรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกพันธนาการด้วยพิษร้าย
“เห็นไหม? มันหวานนะ พี่ชอบหวาน ๆ ใช่ไหม?” โจพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง ในขณะที่น้ำผึ้งหยดลงไปเรื่อย ๆ ไมเคิลพยายามดิ้นสุดแรง น้ำผึ้งเริ่มเกาะติดตามผิวหนังและท่อปัสสาวะ ทำให้เขาเจ็บปวดจนไม่อาจขยับตัวได้
“พี่รู้ไหมว่าเรามีอะไรสนุกกว่านี้อีก!” โจพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เขาหยิบพริกสดออกมาจากตะกร้า แล้วเริ่มหั่นพริกด้วยมีดเล็ก ๆ ก่อนจะนำเม็ดพริกที่หั่นเรียบร้อยใส่ลงไปในท่อปัสสาวะของไมเคิลทีละเม็ด น้ำจากพริกแทรกซึมเข้าไปในเนื้อเยื่ออ่อน ทำให้ความเจ็บปวดแผ่กระจายทั่วบริเวณอวัยวะเพศของเขา
ไมเคิลกรีดร้องลั่น ความเผ็ดร้อนของพริกที่ซึมเข้าไปในร่างกายของเขาทำให้ทุกอย่างลุกไหม้จากภายใน ราวกับเปลวไฟกำลังเผาไหม้ทุกอย่างในร่างกาย ไมเคิลกระตุกตัว พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ แต่ไม่มีทางหนีจากความทรมานนี้ได้
“เผ็ดไหมพี่? หนูคิดว่าพี่น่าจะชอบเผ็ด ๆ นะ” โจพูดพลางหัวเราะเสียงใส ใบหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาในขณะที่มือเล็ก ๆ ของเขาหยิบพริกเม็ดต่อไปใส่ลงในท่อปัสสาวะของเหยื่อ
หลังจากเล่นกับพริกจนพอใจ โจก็หยิบขวดนมสดที่เขาเตรียมไว้ “พี่คงต้องการอะไรที่เย็น ๆ แล้วใช่ไหม?” เขาเปิดฝาขวดนมก่อนจะเทนมลงไปในท่อปัสสาวะ นมเย็น ๆ ที่ควรจะช่วยลดความเผ็ดกลับไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดของไมเคิลลดลงเลย ตรงกันข้าม นมที่ไหลเข้าไปผสมกับพริกและเกลือยิ่งทำให้ทุกอย่างรู้สึกหนักหน่วงและทรมานยิ่งขึ้น
ไมเคิลน้ำตาไหลลงจากดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความทรมานที่ไม่สิ้นสุดจากอาหารที่โจใช้กลายเป็นการทรมานที่โหดร้ายที่สุดที่เขาเคยเจอมา โจกำลังสนุกกับการทรมานเหยื่อราวกับกำลังเล่นกับอาหารในมื้อกลางวันของตัวเอง แต่สำหรับไมเคิล นี่คือฝันร้ายที่เขาไม่อาจหลบหนีได้
“พี่เป็นของเล่นที่สนุกที่สุดเลย” โจพูดด้วยน้ำเสียงสดใสราวกับเด็กที่เพิ่งชนะเกมในสนามเด็กเล่น แต่สิ่งที่แตกต่างออกไปคือเขาเพิ่งชนะในเกมแห่งความเจ็บปวดที่ไร้ขอบเขต
ในที่สุด โจก็หยิบลูกอมขึ้นมา เขายิ้มแล้วค่อย ๆ แกะห่อลูกอม ก่อนจะยัดมันเข้าไปในปากของไมเคิล “หวาน ๆ ก่อนจบเกมนะ”
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ เสียวสนุก ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]