นิสิตแพทย์ใช้ทุน 13 - เงาแห่งความอับอายใต้แสงเทียน
คำเตือนเนื้อหา: เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ประกอบด้วยฉากเพศสัมพันธ์ที่โจ่งแจ้ง การบังคับจิตใจ การข่มขืน ความสัมพันธ์ที่ไม่ยินยอม และการยอมจำนน เรื่องนี้ท้าทายความเชื่อเกี่ยวกับความงาม ความปรารถนา และอำนาจ เมื่อชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบถูกดึงเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่ขัดต่อบรรทัดฐานของสังคม ตัวละครที่สังคมอาจมองว่า “ไม่น่าดึงดูด” ยังมีความปรารถนาและแรงต้องการเช่นเดียวกับคนอื่น การใช้ภาพเหมารวมในเรื่องมีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นประเด็นที่มักถูกมองข้าม โดยไม่ได้มีเจตนาสร้างความเกลียดชังหรือลดคุณค่าของตัวละครใด ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านห้องพักในรีสอร์ทมืดมิด มีเพียงแสงเทียนสลัวๆ ที่สะท้อนผนังและอ่างน้ำขนาดใหญ่ที่นั่งได้หลายคน ตั้งอยู่กลางห้อง ร่างสามร่างของยายเป้า พี่แจ๋น และหญิงอ้วนอีกคนแช่อยู่ในอ่างน้ำ คราบเหงื่อและน้ำมันที่ลอยอยู่บนผิวน้ำทำให้พวกเธอดูน่ากลัวในแสงสลัว ราวกับเงาปีศาจในความมืด
“ผัวขา… มาถึงแล้วเหรอ?” เสียงแหบๆ ของยายเป้าดังขึ้น ผมชะงัก รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง ขณะที่พยายามมองให้ชัดขึ้นว่าสามคนที่อยู่ในอ่างเป็นใครบ้าง
ทันใดนั้น ร่างอ้วนใหญ่ขยับตัวลุกขึ้นจากน้ำ น้ำขุ่นที่เต็มไปด้วยคราบเหงื่อและไขมันกระเพื่อมตามร่างกายใหญ่โตของเธอ “ไอ้หมอหล่อใช่ไหม?” เสียงห้าวๆ ของหญิงอ้วนดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากอ่าง เผยให้เห็นร่างกายอันใหญ่โต ผมจำได้ทันที เธอคือ เจ๊สมพร แม่ค้าข้าวแกงในโรงอาหารที่ผมพยายามหลบหน้าทุกครั้ง
ผมพยายามหลีกเลี่ยงเธอทุกครั้งที่เข้าโรงอาหาร เพราะเจ๊สมพรมีชื่อเสียงเรื่องความดุและปากจัด พูดเสียงดังพร้อมตำหนิทุกคนที่ไม่ทำตามใจเธอ ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าหรือพนักงานในโรงพยาบาล เสียงหัวเราะห้าวๆ ของเธอมักทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ และเธอก็มักจะมองผมด้วยสายตาที่แฝงความก้าวร้าวเสมอ ผมมักจะเร่งเดินหนีเวลาผ่านร้านของเธอ พยายามไม่สบตา เพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาหรือคำพูดเผ็ดร้อนของเธอ
แต่ตอนนี้ ไม่มีที่ให้หนีอีกแล้ว...
“กูได้ยินเรื่องของมึงจากยายเป้ากับอีแจ๋นมาหมดแล้ว ฮ่าๆๆ! ทนไม่ไหวเลยต้องมาดูให้เห็นกับตา ว่าไอ้หมอหล่อที่ทำเป็นหยิ่งในโรงอาหาร มันจะเป็นยังไง!”
คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเหมือนเลือดในกายหยุดไหล ความอับอายและความกลัวท่วมท้นเข้ามาจนแทบจะยืนไม่อยู่ ผมพยายามถอยหลังทีละก้าว แต่ทุกครั้งที่ผมทำแบบนั้น เธอกลับยิ่งขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น ราวกับเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ ชุดกาวน์สีขาวที่ผมเคยสวมใส่ด้วยความภาคภูมิใจ ตอนนี้กลับทำให้ผมรู้สึกแปลกแยกและไม่เข้ากับสถานการณ์ที่บีบคั้นนี้ ร่างกายที่เคยมั่นใจ ตอนนี้กลับสั่นสะท้านภายใต้สายตาที่เยาะเย้ยของเจ๊สมพร
“คิดว่ามึงจะหนีกูได้เหรอ? ไอ้หมอหล่อที่ทำตัวหยิ่ง ไม่สบตา ไม่พูดกับกูในโรงอาหาร แต่สุดท้ายก็ต้องก้มหัวให้ยายเป้า ฮ่าๆๆ! แล้วดูสิ แค่โดนอีแจ๋นล้อกควย มึงก็ไปไหนไม่ได้แล้ว!” เธอหัวเราะสะใจ เสียงหัวเราะนั้นดังก้องในห้องเงียบๆ จนทำให้ผมรู้สึกถึงความสิ้นหวังที่ไร้ทางหนี.
“ตอบมาสิ รู้สึกยังไง? หึ? โดนคนแก่อย่างอีเป้ากับอีแจ๋นควบคุมได้หมดแบบนี้!” เสียงของเธอดังขึ้นเหมือนคำสั่ง ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก หัวใจเต้นแรงด้วยความอับอายและความกลัว
ความเงียบที่เกิดขึ้นทำให้เจ๊สมพรยิ่งสนุก เธอเดินเข้ามาใกล้จนร่างของเธอแทบจะชนกับผม มืออ้วนใหญ่ของเธอเอื้อมมาคว้าเสื้อกาวน์ของผมอย่างไม่รีรอ เธอกระชากมันออกจากตัวอย่างแรงจนกระดุมหลุดออกมาเป็นแถว เผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตขาวด้านในที่แนบชิดกับร่างกายผมเพราะเหงื่อที่ชุ่มโชก "ถอดออกให้หมด! กูอยากเห็นว่าหมอหล่อๆ อย่างมึงจะเป็นยังไงใต้มือของกู" เธอสั่งเสียงแข็ง
ผมยืนตัวแข็ง ไม่กล้าตอบอะไร ความอับอายท่วมท้นในใจจนไม่รู้จะทำอะไรต่อ ทุกครั้งที่พยายามหันหน้าหนี ความรู้สึกถูกกดดันจากสายตาหื่นกระหายของเธอกลับยิ่งเพิ่มขึ้น ผมได้กลิ่นเหงื่อและกลิ่นอับจากร่างกายของเจ๊สมพรที่เข้ามาใกล้ทุกขณะ
เธอกระชากเสื้อเชิ้ตขาวของผมต่อทันที กระดุมเสื้อหลุดกระจายไปทั่วพื้น มือหยาบกร้านของเธอสัมผัสลงบนผิวเปลือยของผม เธอยิ้มเยาะ ขณะที่ดันคางของผมขึ้นด้วยสองนิ้วนิ้วใหญ่หยาบกร้าน "ทำเป็นหยิ่งในโรงอาหาร" เธอพูดเสียงดังลั่น ปากหนาของเธอยื่นเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอับของควันบุหรี่และน้ำลายของเธอที่โชยมาบนใบหน้า “มึงคงไม่เคยคิดว่าแม่ค้าข้าวแกงอย่างกูจะได้ใกล้ชิดหมอหล่อๆ แบบนี้ใช่ไหม? แต่สุดท้ายกูก็ได้เห็นแล้ว... ทั้งตัวมึงนี่แหละ!”
เธอใช้ลิ้นเลียไปตามขอบหูของผมอย่างช้าๆ ความรู้สึกขยะแขยงเริ่มถาโถมเข้ามา ผมกัดฟันแน่น พยายามหักห้ามไม่ให้ตัวเองแสดงความอ่อนแอออกมา แต่ร่างกายของผมกลับสั่นสะท้านอย่างทรยศ
มือใหญ่หยาบกร้านของเจ๊สมพรค่อยๆ เลื้อยลงไปที่หัวนมของผม เธอบีบมันอย่างแรงจนผมรู้สึกเจ็บปวดแผ่กระจายไปทั่วหน้าอก แต่ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นกลับไม่สามารถหยุดยั้งได้ ยิ่งเธอบีบแรงขึ้น ร่างกายของผมก็ยิ่งตอบสนองตามที่เธอต้องการ
“ดูสิ... คิดว่ามึงจะทนได้แค่ไหนกัน” เจ๊สมพรหัวเราะเบาๆ ก่อนที่มือของเธอจะเลื่อนไปที่กางเกงสแลคของผม เธอบีบมันอย่างแรงก่อนจะรูดซิปลงช้าๆ ผมพยายามฝืนตัวเอง แต่รู้ดีว่าไม่สามารถหนีจากสถานการณ์นี้ได้
เมื่อเธอดึงกางเกงสแลคของผมลงจนถึงพื้น ผมก็รู้สึกถึงความเย็นวาบและความอับอายท่วมท้น เพราะตอนนี้ผมไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่ตั้งแต่ตอนที่พี่แจ๋นสั่งให้ถอดเสื้อผ้าในห้องพักแพทย์แล้ว เจ๊สมพรหัวเราะเสียงดังลั่นเมื่อเห็นกรงขังควยที่ถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา
“ฮ่าๆๆ อีแจ๋นล็อกมึงไว้แบบนี้เหรอ? ทำได้ดีจริงๆ ฮ่าๆๆ!” เธอจ้องมองกรงขังควยนั้นด้วยสายตาที่ทั้งเย้ยหยันและพอใจ ราวกับของรางวัลที่เธอรอคอย
มืออ้วนของเธอเลื่อนเข้าไปจับกรงนั้น นิ้วมือของเธอหยาบกร้านจากการทำงาน แต่กลับทำให้ผมรู้สึกถึงความอับอายและความไร้อำนาจอย่างรุนแรง ความรู้สึกที่ไม่สามารถหนีไปไหนได้ยิ่งทำให้ทุกสัมผัสของเธอกลายเป็นเครื่องมือในการทำลายศักดิ์ศรีของผม
“โคตรโชคดีเลยกู ได้เห็นไอ้หมอหล่อทั้งตัวแบบนี้ ขาวโคตร... ฮ่าๆๆ!”
เจ๊สมพรหัวเราะเยาะพลางบีบกรงขังควยของผมอย่างแรง ความเจ็บที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้ผมสะดุ้ง แต่ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปาก ความอับอายที่ถาโถมเข้ามาในจิตใจทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบคั้นในทุกทาง
มืออ้วนใหญ่ของเธอกดลงที่ไหล่ของผมอย่างแรง ขณะที่ร่างกายของเธอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆ “มาเลียหีให้กูหน่อยสิไอ้หมอหล่อ!” เธอหัวเราะด้วยความสะใจ ผมรู้สึกได้ถึงความขมขื่นที่ถาโถมเข้ามา ความขยะแขยงที่ท่วมท้นในใจถูกบีบให้ต้องกลืนลงไปเมื่อใบหน้าของผมเข้าใกล้หว่างขาของเธอ
กลิ่นเหม็นเน่าของน้ำคาวที่โชยออกมาจากร่องของเธอทำให้ผมอยากจะอาเจียน แต่ไม่มีทางเลือก ผมถูกบังคับให้แลบลิ้นออกมาเลียอย่างช้าๆ ความขมขื่นและความเหนอะหนะจากน้ำของเธอทำให้ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ฮ่าๆๆ ไงล่ะ ไอ้หมอหล่อ กูบอกแล้วว่าสุดท้ายก็ต้องมาคุกเข่าหน้ากู!” เจ๊สมพรหัวเราะอย่างสะใจ ขณะที่เธอกดหัวของผมลงไปแน่นขึ้น “อีเป้ามันบอกว่า ลิ้นมึงดีจริงๆ กูเลยอยากลองบ้าง ยายเป้าชมใหญ่เลยว่าหมอหล่อๆ อย่างมึงนี่เลียเก่งเหมือนหมาติดสัด ฮ่าๆๆ!”
ผมเงยหน้ามองใบหน้าของเจ๊สมพรที่เต็มไปด้วยความสะใจ ขณะที่น้ำเงี่ยนของเธอเปรอะเปื้อนอยู่บนใบหน้าของผม ความอับอายที่ท่วมท้นจนไม่มีคำอธิบาย ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกทำลายลงทีละนิด
“เฮ้ย อีแจ๋น มึงมากดหัวมันหน่อย ให้มันเลียลึกๆ” เจ๊สมพรหันไปสั่ง พี่แจ๋น ที่ยืนมองอยู่ด้วยแววตาเยาะเย้ย พี่แจ๋นเดินเข้ามาอย่างไม่รีรอ มือของเธอผลักหัวของผมลงไปที่หว่างขาของเจ๊สมพรอย่างแรง
“อย่าหยุดนะไอ้หมอหล่อ เลียให้กูเหมือนที่มึงเลียให้อีเป้า เมียมึงนั่นนั่นแหละ” พี่แจ๋นพูดเสียงหยัน ขณะที่กดหัวผมแน่นขึ้น น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ กลิ่นเหม็นเน่าที่แผ่กระจายทำให้ผมต้องทนฝืนใจเลียต่อไป
“พอแล้ว อีแจ๋น อย่าทำผัวกูแรง!” ยายเป้าแทรกขึ้นมา เสียงของเธอแฝงความหวงใย ราวกับว่าผมเป็นของเธอที่เธอต้องปกป้อง
พี่แจ๋นหัวเราะ “อย่าห่วงเลยเป้า ผัวเด็กของยายทนได้อยู่แล้วจ้ะ ฮ่าๆๆ”
เมื่อเจ๊สมพรพอใจในสิ่งที่ได้รับ เธอใช้มือดึงหัวของผมขึ้นมาแล้วมองหน้าผมด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ดีมาก หมอหล่อ แต่ยังไม่จบ... มาถึงขั้นนี้แล้ว เดี๋ยวจะปล่อยควยมึงออกมาหน่อย ให้มันหายอึดอัด ฮ่าๆๆ”
เธอหยิบกุญแจเล็กๆ จากกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วใช้มันปลดกรงขังควยของผมออก เสียง "คลิก" เบาๆ ทำให้รู้ว่าความอึดอัดนั้นหายไป แต่สิ่งที่ตามมาคือความอับอายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
“โอ้โห! อีเป้ามันพูดไม่ผิดเลยจริงๆ ฮ่าๆๆ!” เจ๊สมพรหัวเราะเสียงดังลั่น ขณะที่เธอปลดกรงขังควยออก นิ้วอ้วนใหญ่ของเธอจับควยผมไว้อย่างถนัดตา มันยังคงนิ่มและไม่แข็งตัวเต็มที่ แต่สีชมพูอ่อนที่ปลายหัวควยกลับดูโดดเด่นในแสงสลัว “โคตรสวยเลยว่ะ! ฮ่าๆๆ!” เธอหัวเราะเยาะอย่างสะใจ ก่อนจะเริ่มรูดเบาๆ ความอายท่วมท้นจนผมรู้สึกหายใจติดขัด รู้สึกเหมือนถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของผมกลับเริ่มตอบสนองช้าๆ มันยังไม่แข็งตัวเต็มที่ แต่ความอ่อนนุ่มและสีสันนั้นทำให้เจ๊สมพรยิ่งพอใจ “ดูสิ... ควยหมอหล่อมันยังนิ่ม แต่โคตรน่ารักเลย ฮ่าๆๆ!” เธอหัวเราะเสียงดังลั่น “เกิดมากูไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ มีแต่ควยดำๆ มาเย็ดกูทั้งนั้น!” เสียงหัวเราะของเธอเต็มไปด้วยความสะใจ ขณะที่สายตาของเธอยังจ้องควยผมไม่วางตา
เสียงหัวเราะของพี่แจ๋นและยายเป้าดังก้องในห้อง ขณะที่ผมรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่ท่วมท้นเข้ามา แต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความอับอายที่ไม่อาจลืมได้
เจ๊สมพรจ้องมองควยของผมที่ค่อยๆ แข็งตัวขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หัวเราะเยาะเสียงดัง ก่อนจะใช้มืออ้วนใหญ่ของเธอกำลำควยที่ยังไม่แข็งเต็มที่
“เชี่ย! ใหญ่จังวะ!” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงทึ่งปนสะใจ ก่อนจะบังคับผมให้พูดตามคำสั่ง รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าเธอ
“กี่นิ้วไอ้หมอหล่อ บอกกูสิ!”
ผมรู้สึกถึงแรงบีบที่เพิ่มขึ้นจนเจ็บ ร่างกายที่ตอบสนองอย่างทรยศทำให้ความอับอายท่วมท้น กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พยายามข่มความรู้สึกของตัวเอง
“จะ...เจ็ดนิ้วครับ” ผมตอบเสียงเบาหวิว สั่นไหวด้วยความเสียวและความอับอาย
เจ๊สมพรหัวเราะดังลั่น “เจ็ดนิ้ว! อีเป้าพูดไม่ผิดจริงๆ ฮ่าๆๆ ควยหมอทั้งใหญ่ทั้งขาว ใครจะไปคิดว่าคนขายข้าวแกงจนๆ อย่างกุจะได้เชยชม!”
เธอใช้มือรูดขึ้นลงอย่างแรง ความเสียวผสมกับความเจ็บปวดทำให้ผมหายใจไม่ทัน ร่างกายของผมแข็งตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ในปากของเธอ ความรู้สึกนั้นทำให้ผมรู้สึกหมดสิ้นศักดิ์ศรี แต่ไม่มีอะไรที่ผมทำได้
“พูดสิหมอ บอกกูว่ามึงเสียวแค่ไหน!” เธอกดดัน ขณะที่ริมฝีปากอ้วนหนาของเธอรูดขึ้นลงตามลำควยของผมอย่างไม่ปรานี
ผมพยายามกลั้นเสียง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว “เสียว...มากครับ” เสียงของผมขาดห้วงและสั่นเครือ
ในขณะนั้น พี่แจ๋นและยายเป้าเดินเข้ามาใกล้ พวกเธอเริ่มบีบหัวนมผมจากทั้งสองข้าง เสียงหัวเราะของพวกเธอดังสะท้อนในห้อง มือหยาบกร้านขยี้หัวนมของผมแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดและความเสียวผสมผสานกัน
“อืม... นมผัวก็นุ่มดีเหมือนกันนะคะ วันหลังเมียขอเขี่ยทั้งคืนเลยนะ ฮ่าๆๆ” ยายเป้าพูดขึ้น ขณะที่นิ้วของเธอยังคงขยี้หัวนมผมอย่างแรงจนผมต้องสูดปากด้วยความเจ็บ
“อีเป้าพูดถูกจริงๆ ควยหมอนี่โคตรอร่อยเลย ทั้งขาวทั้งใหญ่" เจ๊สมพรพึมพำในลำคอ ขณะที่ยังคงอมควยผมอยู่ มือของเธอขยำขยี้ที่โคนควยอย่างแรง ความเสียวที่ท่วมท้นเข้ามาในร่างกายทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะขาดใจ แต่ไม่มีอะไรที่ผมทำได้เลย
ราวกับว่าผมถูกทรมานจากทุกทิศทาง ทั้งจากเจ๊สมพรที่ใช้ปากรูดขึ้นลงอย่างไม่ปรานี และจากพี่แจ๋นและยายเป้าที่คอยบีบหัวนมของผมจนแทบจะหลุดออกมา
พี่แจ๋นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะใช้มือกดหัวผมลงลึกเข้าไปอีกในร่องอกของเจ๊สมพร เธอหยอกเย้าด้วยการบีบหัวนมและบังคับให้ผมต้องจมอยู่ในความอับอาย น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ฮ่าๆๆๆ ดูดิ หมอหล่อของพวกเราน้ำตาไหลแล้ว! ทนไม่ไหวล่ะสิ ฮ่าๆๆ!” พี่แจ๋นหัวเราะเยาะ ขณะที่เธอกดหัวผมลงอีก
“อย่าทำแรงไป ผัวกูจะไม่ไหวเอา” ยายเป้าพูดอย่างล้อเลียน ขณะที่เธอกำลังสนุกกับการขยี้หัวนมของผมอย่างต่อเนื่อง ผมรู้สึกถึงความอับอายและความขยะแขยงที่ไม่สามารถหลีกหนีได้
ทันใดนั้น เจ๊สมพรหยุดอมและเงยหน้าขึ้นมา มืออ้วนของเธอที่ขยำควยผมยังคงกดแน่น แต่เธอกลับหันไปหาพี่แจ๋น
“อีแจ๋น โทรไปที่เคาน์เตอร์รูมเซอร์วิสหน่อยสิ กูอยากได้ไวน์กับน้ำแข็งซักหน่อย ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะอย่างสะใจ ขณะที่พี่แจ๋นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหมายเลขห้องบริการ
“เดี๋ยวกูให้พวกนั้นส่งขึ้นมา เดี๋ยวได้เล่นสนุกกันยาวแน่ ฮ่าๆๆ” พี่แจ๋นยิ้มพอใจ ก่อนจะคุยโทรศัพท์สั่งของอย่างใจเย็น ขณะที่ผมรู้สึกถึงความกดดันที่เพิ่มขึ้นจากทุกทิศทาง
“อีกไม่นานมึงจะได้เจอของดี ฮ่าๆๆ!” เจ๊สมพรพูดพลางหัวเราะเสียงดัง ขณะที่เธอใช้มือรูดควยของผมอย่างแรงจนผมต้องกัดฟันเพื่อไม่ให้ส่งเสียงออกมา แต่ร่างกายของผมกลับทรยศ น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ ขณะที่ความอายและความเสียวซ่านท่วมท้นเข้ามาอย่างไม่มีทางหนี
สนุกมากเลยสมกับการรอคอยจริงๆมาต่ออีกไวๆน่ะครับ ขอบคุณครับ สุดยอด สนุกมากครับ สนุกมากครับชอบแนวนี้ ขอ ชช บ้างได้ไหม เสียวตื่นเต้นสนุก ขอบคุณ รอดูของดีเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ว้าววว มาต่อแล้วววว ชอบการแบ่งปันของดีให้เพื่อนๆได้ลิ้มลอง ตอนต่อไปน่าสนุกมากครับมีคนมาส่งของด้วย จิอตดเบทบืรตเ สงสารรร แต่เสียวว ขอบคุณครับ {:5_120:}{:5_120:} ชอบมากครับ มารอทุกวัน ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2