เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2024-10-11 23:48ย้อนอ่านเรื่องนี้ก่อนนะครับเพื่อนรักที่รักเพื่อนจะได้เข้าใจเนื้อเรื่องของซีรีส์
หากใครที่อ่านแล้วก็อ่านต่อกันเลยนะครับ.... Maximam
---------------------------------------------------------------
ทันทีที่เครื่องลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ ครั้งแรกที่ผมได้เห็นแผ่นดิน
ซึ่งเป็นบ้านเกิดหลังจากที่ไปเรียนต่อที่ประเทศจีนถึง 7 ปี ...
เมื่อผมเดินมาถึงที่โหลดกระเป๋า
"คุณหนูครับรถจอดอยู่ทางนี้ เชิญครับ"
บอดี้การ์ดของเตี่ยส่งมารับผมที่สนามบินเดินเข้ามารับกระเป๋าและจะพา
ผมไปขึ้นรถ แต่ทันใดนั้น....
"หน่าวฮี เพื่อนรัก"
เสียงอันคุ้นหูดังขึ้นแน่นนอนครับแชมเป้กับใบปอมันมารับผมด้วย
"อีแชมเป้ หนี่ห่าว เว้ย ถ้าเพี้ยนมานี่สั่นเลยนะมึง"
เราสามคนเพื่อนรักโผกอดกันด้วยความคิดถึงโดยผมให้บอดี้การ์ด
กลับไปก่อน ส่วนผมกับเพื่อนทั้งสองก็คงขอท่องเที่ยวและหาไรกินให้หาย
คิดถึงกันก่อน
"เฮ้ยเดี๋ยวรอแปป ปวดฉี่ เดี๋ยวมา"
"ให้กูช่วยยกไหมเพื่อน"
"แชมเป้ นี่เพื่อนไง...."
"เออ ภาพมันยังติดตา 55"
เมื่อผมเข้าไปห้องน้ำและทำภารกิจเสร็จ ผมก็ออกมาล้างมือทันใดนั้น
ก็มีเด็กน้อยน่าจะอายุประมาณ 7 ขวบ เดินเข้ามาและพูดว่า...
"อาครับ หนูปวดฉี่"
เด็กน้อยเดินมาให้ผมช่วยพาไปฉี่ที่โถเด็ก ซึ่งปกติผมไม่ค่อยชอบเด็ก
สักเท่าไหร่ แต่ทำไมเด็กคนนี้ผมถึงถูกชะตา
"มาทางนี้ครับ โถเด็กตรงนี้"
ดูท่าทีเด็กคนนี้ก็น่ารักอยู่นะ ผิวขาวตาคมโตคล้ายๆไอ้เต๋า หรือว่า.....
คงไม่หรอกมั้งโลกคงไม่กลมขนาดนั้น เด็กน้อยฉี่เสร็จก็เก็บหนอนน้อยเข้าที่
ผมจึงอุ้มเข้าขึ้นมาล้างมือแบบที่ว่าจะอุ้มทำไม อ่าสำหรับเด็กก็มี ผมจึงถาม
เด็กน้อยไปว่า....
"หนูชื่ออะไรครับ"
"หนูชื่อต้อมครับ"
อ้าวเชี้ย ชื่อเดียวกับกูอีก แต่ก็ไม่เป็นไรซื่อซ้ำกันมีมากมายก่ายกอง
"แล้วนี้พ่อกับแม่ไปไหนทำไมมาห้องน้ำคนเดียว"
"หนูมารอรับพ่อกับปู่คครับ วันนี้พ่อกลับมาจากการฝึกบินร่วมรบกับกองทัพ
อากาศนานาชาติ"
"พ่อเป็นทหารเหรอครับ"
"เปล่าครับ ขายตั๊กแตนทอด"
อ้าวเด็กเวร กวนตีนเหมือนไอ้เต๋าเลยนี่จากที่ผมไม่คิดถึงมันมานานกว่า 7 ปี
พ่อเจอเด็กคนนี้ผมก็คิดถึงันขึ้นมาทันใด เด็กน้อยยกมือไหว้ขอโทษและบอก
ผมว่า...
"หนูล้อเล่นครับ พ่อหนูเป็นทหารอากาศ ส่วนแม่ไม่มีครับ พ่อหนูหล่อนะครับ
เป็นมวยด้วย"
เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ ทำไมมันเริ่มคุ้น...
ผมพาเด็กคนนั้นจูงมืออกจากห้องน้ำ
"ใบปอ แชมเป้ ทางนี้"
และทันใดนั้น เด็กน้อยก็เอ่ยชื่อเรียกสองคนนั้นด้วย...
"ป้าใบปอ ป้าแชมเป้ สวัสดีครับ"
"หวัดดีลูก แหก แหก ต้อมมากับต้อม"
ใบปอและแชมเป้เอ่ยทักพร้อมตกใจ ผมเองก็ตกใจจึงถามมันสองคนว่า....
"รู้จักเด็กคนนี้ด้วยเหรอ"
"ต้อม มาเข้าห้องน้ำนาน เป็นอะไรหรือเปล่า แล้วนี่ ....."
เสียงชายหนุ่มรุ่นใหญ่วัย 56 เอ่ยขึ้น ผมถึงกับได้คำตอบ
"ลุงตู่ สวัสดีครับ"
"หวัดดีต้อม ไม่เจอนานเลย หล่อขึ้นนะเรา"
ใช่ครับ นี่คือลุงตู่ นายก อบจ.จังหวัดบงกชธานี พ่อของไอ้เต๋ามันเองครับ
เมื่อก่อนเป็น ส.ส.ว่ายิ่งใหญ่แล้ว ตอนนี้เป็นนายก อบจ.อำนาจ บารมี
เต็มจังหวัด เพราะได้ปกครองท้องถิ่งบงกชธานีโดยตรง
"ปู่ครับ อาเขาใจดีจังช่วยดูแลหนูตอนเข้าห้องน้ำด้วย พ่อเต๋ามายังครับปู่"
เด็กน้อยเอ่ยพูดกับปู่ ปู่จึงตอบว่า...
"ใกล้ถึงแล้วเที่ยวบินกองบินพิเศษกองทัพอากาศกำลังจะมาถึง เออต้อม
ใบปอ แชมเป้ ไปรอรับไอ้เต๋าด้วยกันไหม เต๋ามันยังรอต้อมเสมอนะ"
ลุงตู่พูดกับผมแบบนี้ยิ่งทำให้ผมคิดถึงความหลังแต่ว่ามันมีลูกมีเมียแล้วนี่
ทุกอย่างมันจบและพังไปนานแล้ว ผมเลยพูดไปว่า...
"ผมมีงานต่อกับเตี่ยอะครับลุง นั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
ทันใดนั้นเด็กน้อยก็มาจับข้อมือของผมและพูดว่า....
"ไปด้วยกันนะครับอาต้อม ทหารคนอื่นมีแฟนมารับ พ่อหนูคงชอกช้ำถ้า
มีแค่หนูมารอรับเขา"
เจ้าเด็กคนนี้เลือดพ่อมันนี่แรงจริงๆ ใบปอจึงบอกว่า...
"เดี๋ยวป้า กับ ป้าแชมไปเป็นเพื่อนนะคะ ให้อาต้อมไปทำธุรกับเตี่ยก่อนนะ"
"ไม่เอา ไม่เอา หนูจะให้อาต้อมไปด้วย"
เวรละเจ้าต้อมน้อยทั้งเกาะขาและดึงแขนผมนี่ผมใจร้ายเกินไปไหม แต่เอ๊...ทำไม
สองคนนี้มันดูเหมือนว่ามันจะอยู่ในขบวนการนี้ด้วย
"ไปเถอะต้อม มึง...สงสารหลาน"
"ใช่ๆ หลานออกจะน่ารักขนาดนี้ใจดำลงเหรอ"
แชมเป้และใบปอพูดขึ้นจนผมก็ต้องยอมไปกับพวกเขาโดยมีเจ้าเด็กน้อยจับมือ
จูงเดินไปด้วย
"พ่อ ลูกต้อม"
เสียงอันคุ้ยเคยดังขึ้น ทหารอากาศแต่งตัวเต็มยศเดินมาหาพ่อและลูกชาย
ของเขาอย่างเท่ สมาร์ท องอาจ ใช่แล้วครับ เรืออากาศเอกปฐวี วุฒิภัทรณรงค์
หรือไอ้เต๋านั้นเอง.....
"พ่อเต๋า พ่อเต๋า คิดถึงพ่อจังเลย"
"พ่อก็คิดถึงลูกครับ สวัสดีครับพ่อ ไอ้พี่เต๋อ เฮ้ย มาด้วยเหรอใบปอ แชมเป้"
"เออ มึง... ไม่ได้มาแค่กูสองคนนะเว้ย"
ใบปอพูดขึ้น ไอ้เต๋าจึงกวนตีนกลับไปว่า...
"ทำไม แม่ซื้อของมึงสองคนมาด้วยเหรอ"
เหมือนใบปอกำลังจะบอกว่าผมก็มาด้วย แต่ผมไม่รู้จะอยู่เพื่ออะไรผมจึงถอย
ออกมาและหันหลังเดินไปขึ้นแท็กซี่ และสังเกตเห็นเหมือนว่าเต๋าจะวิ่งตามผมมา
ผมจึงบอกกับแท็กซี่ว่า...
"ไปบ้านเจ้าสัวซ้งครับ ขอด่วนนะครับ"
ระหว่างทางที่นั่งรถนั้นไลน์กลุ่มของผมใบปอและแชมเป้ก็ดังขึ้น
แชมเป้> มึง รีบกลับทำไม หลานร้องไห้เลย
ใบปอ> เออ นั่นดิ เสียแผนกูหมด
ผมเองก็อ่านแต่ไม่ตอบ เพราะผมไม่รู้จะตอบอย่างไร ความรู้สึกที่มันทำอะไร
ไม่ถูกและไม่รู้จะเจอหน้าไอ้เต๋าหรือคุยอะไรกับมัน
แชมเป้>มึง เป็นไรเปล่า เงียบทำไม โกรธกูสองคนเหรอ
ใบปอ> ไอ้เต๋ากับอีปอยมันเลิกและหย่ากันนานเเล้ว ตอนนี้ไอ้เต๋าคือพ่อหม้าย
ลูกติดที่รอมึงมาเติมเต็มชีวิตมันนะเว้ย
ต้อม> ขอให้กูปรับตัวก่อนได้ป่ะ กูไม่รู้จะเริ่มใหม่อย่างไร ตอนมันบอกว่า
ปอยท้องกูก็ช็อคไปรอบนึงแล้ว มาตอนนี้ก็บอกว่ามันและปอยหย่ากัน แล้วมัน
ก็รอกู มึง...กูคือตัวสำรองหรือว่ะ
ผมเลือกที่จะปิดเครื่องไปแบบเงียบๆ จนกระทั้งมาถึงบ้านเรือนไทยผสมผสานกับ
จีน ริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ดูอบอุ่นทุกครั้ง ผมเดินเข้ามาในบ้าน...
"อ้าว ต้อมทำไมไม่กลับมาพร้อมบอดี้การ์ด"
"สวัสดีครับแม่ เตี่ย ขอกอดหน่อย"
ผมเดินเข้าไปกอดเตี่ยและแม่ เตี่ยจึงพูดขึ้นว่า...
"โทรศัพท์ลื้อเป็นไรโทรไปไม่ติก รู้ไหมแม่ลื้อเป็นห่วง"
"แบตหมดหนะครับเตี่ย ขอโทษนะครับแม่ที่ให้เป็นห่วง"
"แม่ให้คนเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องให้แล้ว จะกินข้าวหรือนานพักก่อน"
"ผมขอตัวขึ้นนอนก่อนนะแม่ เดี๋ยวสักพักค่อยลงมากิน"
"บ่ายนี้แม่กับเตี่ยจะไปงานของนายกตู่ เลี้ยงต้อนรับลูกชายเล็กและฉลอง
ลูกชายคนโตที่ได้เป็น ส.ส.คนใหม่ของจังหวัดบงกชธานีเรา ลูกไปด้วยไหม"
"ไม่ดีกว่าครับ ผมเหนื่อยๆ"
เตี่ยที่ดูอาการผมออกจึงเดินมากอดคอและพูดกับผมว่า....
"ถ้าลื้อยังลืมไม่ได้หรือไม่เคยลืม ลื้อก็ต้องยอมรับความจริงกับมันนะอาตี๋
เตี่ยกับม๊า ก็ชอบอาเต๋าอีนะ อีน่าสงสารลูกคลอดยังไม่ถึงสัปดาห์เมียอี
ก็หนีไปกับผัวใหม่ อาตู่แกเกือบฆ่าอีตายที่กล้าลูบคมสวมเขาให้ลูกชายอี"
เตี่ยพูดจบผมก็เดินขึ้นมาบนห้องนอน ผมพยายามลืมแต่มันก็ลืมไม่ลงจนผม
ล้มตัวลงนอนและเผลอหลับไป
แต่ทันใดนั้นผมก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกผมหลับไปยาวมาก เหตุที่สะดุ้งตื่น
ก็เพราะผมรู้สึกเหมือนโดนกอดจากใครสักคน
"เอ้ย พี่นาย มาทำไรครับ"
พี่นายพี่เลี้ยงของผมและเป็นบอดี้การ์ที่คอยดูแลผมตั้งแต่ผมไปอยู่เมืองจีน
ผมค่อยข้างสนิทกับเขาแต่ก็ไม่ได้คิดกับเขามากกว่าพี่ชาย
"ก็ทำแบบที่เมืองจีนไงครับ"
ใช่แล้วครับ ตอนอยู่ที่จีนผมเมาและถูกพี่นายจับแก้ผ้าแถมยังโดนพี่นายถ่าย
รูปนู้ดของผมเอาไว้เพื่อใช้เบ็ดเมล์ พร้อมกับหาโอกาสกอดและอยู่ใกล้ๆผม
ราวกับว่าเป็นผัวของผมคนนึง ผมยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเตี่ยเพราะถ้าเตี่ยรู้
ครอบครัวพี่นายได้หายจากสารบัญประชากรแน่นอน แต่ยิ่งผมไม่อยากทำ
ร้ายเขา เขาก็มักหาโอกาสลวนลามผมเสมอ
"อย่าครับ ออกไป ผมจะไม่บอกกับเตี่ยเรื่องพี่จะพยายามทำอะไรผม"
"โธ่ คุณหนู ผมพร้อมดูแลคุณหนูนะครับ คุณหนูตัดใจจากไอ้นั้นเถอะ"
"แต่ผมคิดกับพี่แค่พี่เท่านั้น ออกไปครับ"
"คุณหนู ลองให้ผมเย็ดสักสาม สี่ ทีผมว่าอย่างไรคุณหนูก็ลืมมันได้"
"อย่ามาพูดกับผมแบบนี้นะ"
"ทำไมหละ ก็ผมเห็นของคุณหนูทุกซอกทุกมุมหมดเเล้ว รูตูดคุณหนูผมก็เคย
ลงลิ้นมาแล้ว เหลือแค่เอาควยของผมเข้าไปเยี่ยมชม คุณหนูอยากดูรูปคืนนั้น
ไหมครับ"
"ไอ้นาย ออกไป ไม่งั้นกูจะบอกเตี่ยเรื่องที่มึงทำกับกู"
"ดี บอกสิ บอกเลย รู้ไหมว่ากูก็อยากเป็นลูกเขยเจ้าสัวเหมือนกัน"
"มึงคิดว่าเตี่ยกูจะยอมมึงเหรอ"
ทันใดนั้นมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปโป๊ของผมที่โดยมันถ่ายเอาไว้ตอน
ผมเมาให้ผมดู และพูดว่า....
"ก็ถ้ารูปนี้หลุดออกไป มันยิ่งกว่าตอนคุณหนูโชว์เกงในที่ค่ายลูกเสือเมื่อ7 ปี
ก่อนอีกนะครับ นี่ไงครับผมยังเก็บไว้ดูและชักว่าวด้วยรูปคุณหนูทุกวัน"
"เลว สารเลวที่สุด ช่วยด้วย มีใครอยู่บ้าง ช่วยด้วย"
ผมพยายามร้องเรียกแต่ก็ไม่มีใครตอบน่าจะออกไปงานกับเตี่ยและแม่หมด
"ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วย พวกคนที่เหลือโดนยานอนหลับกันหมด พี่ว่า
เรามาเย็ดกันสนุกๆดีกว่านะครับ คุณหนูต้อม"
ไอ้พี่นายทำหน้าหืนกามและเข้ามาประชิดตัวผมพร้อมกับฉีกเสื้อยืดผมออก
ผมพยายามดิ้นหนีทั้งถีบทั้งชก แต่ก็ชกพลาดจนในที่สุดผมก็โดนไม้ตายเมื่อ
ไอ้พี่นายชกเท้าที่ท้องของผม ผมเองไม่ถึงกับสลบแต่ก็สู้ไม่ไหวเพราะจุกมัน
จึงเลียหัวนมไซร้ซอกคอและดึงกางเกงผมออกจนเหลือแค่กางเกงในสีดำทรง
บิกินี่ซะอีก
จากนั้นไอ้พี่นายมันก็จับผมมัดแขนและขาพร้อมปิดเทปกาวที่ปากและอุ้มผม
ขึ้นรถขับออกจากบ้านในสภาพที่ผมใส่แค่เกงในตัวเดียวแต่โชคยังดีที่มันหยิบ
เกงบ็อกเซอร์เเละเสื้อกล้ามผมมาด้วย ตอนนี้ผมทั้งเสียวทั้งกลัว แม่งจะพา
ผมไปโดนรุมเย็ดหรือเปล่าว่ะเนี่ย จังหวะนั้นมันก็คุยโทรศัพท์กับใครสักคน
แถมเปิดโฟนด้วย
"ผมได้ตัวมันมาละเสี่ย ให้ผมลองเย็ดก่อนได้ไหมเช็คของ55"
"ไอ้นายไอ้เหี้ย กูให้แค่ภายนอก กูอยากเย้กมานานละตั้งแต่รูปมันหลุดตอนนั้น"
"ได้ครับเสี่ยผมจะชิมอย่างเบาๆ ว่าแต่ควยเสี่ยทั้งฝั่งมุก ทั้งผ่าเบนซ์ หีไอ้นี้
ไม่พังเหรอครับ"
"ก็ดีดิ จะได้เป็นหลักฐานไอ้เจ้าสัวซ้งมันจะได้ยอมรวมกิจการกับกูเพราะกูคือ
ลูกเขยมันไง5555 ว่าแต่มึงอย่าให้ของกินกูช้ำหมดนะเว้ย"
"รับรองครับเสี่ยอย่างไร ผมจะแค่เลีย เลียครับ"
โอ๊วว ไม่นะนี่มันเสียงไอ้เสี่ยแจ็คคู่แข่งตัวสำคัญของเตี่ย แล้วนี่ไอ้พี่นายอย่า
บอกนะว่ามันหักหลังเตี่ยผม
"แล้วมึงเอางานโปรเจ็คของไอ้ซ้งมาได้ไหม"
"ได้สิครับ มีหรือจะพลาด"
"ดี แบบนี้เดี๋ยวกูมอบตำแหน่งผัวคนที่สองให้เย็ดอาหนูต้อมของพวกเรา5555"
เวรละสิแบบนี้ผมจะรอดไหมเนี่ย โทรศัพท์ก็ไม่มี แบบนี้ต้องตามอ่านต่อนะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_146:}{:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณค่า ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เตาต้องมาช่วยแล้วนะ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ {:5_132:} ขอบคุณคับ