เรามารักแม่กันดีกว่านะครับ
กาพย์เมื่อตอนสมัยเรียนชั้นประถมน่ะครับ จำได้บ้างไม่ได้บ้างอย่าว่ากันนะครับ เพราะมันนานมากแล้วแม่จ๋า ดวงใจลูก ยังพันผูก ไม่เสื่อมคลาย
รักแม่ แน่ใจหมาย มุ่งกตเวที นิรันดร
เพราะรู้ ว่าแม่รัก แจ้งประจักษ์ จิตอาทร
ห่วงใย ไม่แคลนคลอน รักลูกดั่ง ดวงชีวัน
เมื่อแรก ที่ลูกเกิด ถือกำเนิด ขึ้นในครรภ์
แม่รัก แม่สร้างสรรค์ สิ่งดีงาม ให้ทันที
แม่ทำ แม่คิดชอบ ตามระบอบ แห่งความดี
เพื่อสร้าง ให้ลูกมี สมบูรณ์สุข ทั้งกายใจ
เมื่อลูก พ้นครรภ์แม่ เฝ้าดูแล เจริญวัย
สอนสั่ง หวังจักให้ ลูกเติบโต ขึ้นเป็นคน
กายใจ และความคิด เริ่มชีวิต แม่ฝึกฝน
ลูกจึง ไม่ทุกข์ทน เพราะเชื่อแม่ แต่แรกมา
แม่มี วิธีสอน ไม่ตึงหย่อน แสนหรรษา
โอนอ่อน ผ่อนวาจา กล่อมเกลาลูก ถูกคลองธรรม
ฝึกลูก ให้แข็งแกร่ง ทั้งเข้มแข็ง แม่น้อมนำ
ฝังแน่น ในความจำ เหมือนมนตรา พาชีพยืน
ค่ำเช้า เฝ้าพันผูก อยู่กับลูก ทุกวันคืน
ลูกแสน ระเริงรื่น ผาสุกล้ำ ฉ่ำ ห ทัย
ครั้นแล้ว อนิจจา แม่ต้องมา จากลูกไป
สู่แหล่ง แห่งหนใด ลูกสุดคิด จะติดตาม
เหมือนดัง แสนเทียนดับ แม่แลลับ ทุกโมงยาม
คิดไป ใจลูกหวาม ฝืนโศกเศร้า หงอยเหงาทรวง
ลูกยัง มิเคยพบ ทุกข์กระทบ ที่ใหญ่หลวง
ทุกข์นี้ ทุกข์กว่าปวง ลูกวิตก เพียงอกพัง
สุดเพรียก ร่ำเรียกหา ให้แม่มา ดังใจหวัง
จึงคิด ให้แม่ยัง อยู่กับลูก ทุกคืนวัน
จะยึด เอาคำสอน ความอาทร สายสัมพันธ์
ฝังจิต นิจนิรันดร์ เหมือนแม่อยู่ คู่ลูกยา
โลกนี้ ไม่อ้างว้าง แม่เคียงข้าง เหนือเกศา
อวยพร ลูกทุกครา ขวัญลูกดี มีชัยเอย
แด่..ทุกท่านที่รักแม่นะครับ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]