ประสบการณ์โชว์แบบไม่ตั้งใจ
วันนี้ขอเปลี่ยนแนวมาเล่าเรื่องจริงจากประสบการณ์ที่เจอบ้างนะครับเรื่องการโชว์แบบไม่ตั้งใจ เป็นเรื่องที่แม้จะเกิดขึ้นมานานแล้วแต่ก็จำได้ไม่ลืมเลยบ้านผมกับที่ทำงานอยู่ไกลกันมากคือบ้านอยู่ชานเมืองสมุทรปราการ ที่ทำงานอยู่นครปฐมเพื่อความสะดวกผมจึงเลือกเช่าที่พักอยู่กึ่งกลางระหว่างบ้านกับที่ทำงาน
ผมเลือกแถวสนามหลวงเป็นที่พักครับย้ายจากหอนั้น ไปหอนี้ เช่าไปสักระยะให้ครบสัญญา เริ่มเบื่อกับสภาพแวดล้อมแถวที่พักผมก็จะเริ่มมองหาที่อยู่ใหม่
ผมย้ายที่พักมาได้สองสามที่จนมาเจอที่พักแห่งหนึ่งเข้าจากเว็บไซต์แนะนำหอพัก-ห้องเช่ารายเดือนเห็นห้องสวยดี มีทีวี ตู้เย็น และครัวให้ด้วย
ผมจึงตัดสินใจส่งข้อความไปตามที่เขาลงรายละเอียดไว้เพื่อคุยสอบถามรายละเอียดและนัดดูห้องทันที
วันไปดูห้องหลงทางนิดหน่อยเพราะมันเข้าซอยแยกที่ค่อนข้างแคบจนไม่นึกว่าในซอยนั้นจะมีที่พักให้เช่าต้องโทรสอบถามคนดูแลจึงจะไปถูก
พอไปยืนหน้าที่พักก็ยังงงงงว่าใช่ที่นี่แน่ไหมเพราะสภาพดูเก่า ๆ ทรุดโทรม ไม่เหมือนรูปที่ลงไว้เลย แต่ไหน ๆ มาแล้วบอกคนดูแลไว้แล้ว ก็เลยขอเข้าไปดูสักหน่อย
คนที่ออกมาต้อนรับผมเป็นชายร่างใหญ่ผิวคล้ำ ๆ เขาบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของที่นี่ และทั้งหมดมีเขาเป็นผู้ดูแลคนเดียว
จริงๆ ที่นี่ไม่ใช่หอพักหรืออพาร์ทเม้นท์ แต่เป็นเกสต์เฮ้าส์ที่ให้นักท่องเที่ยวที่แบกเป้เข้ามาพักชั่วคราวในราคาประหยัดเป็นรายคืน
แต่ช่วงเวลาที่เกิดเหตุเป็นช่วงปิดประเทศเนื่องจากสถานการณ์การระบาดของไวรัสโควิดเขาจึงต้องปรับเปลี่ยนสถานที่มาทำที่พักรายเดือนให้คนไทยเช่าแทน
พอขึ้นไปดูห้องก็เห็นว่ามันตรงปกดีสภาพไม่แย่เหมือนข้างนอก เพราะเขารีโนเวทห้องจนสวยเลยครับผมใช้เวลาไม่นานก็ตัดสินใจเช่าที่นี่เลย
ขอให้รายละเอียดสถานที่สักเล็กน้อยนะครับสถานที่นี้มันคือตึกสูง 4ชั้น ที่ถูกปรับให้เป็นหอพัก
ผมเลือกพักชั้น 4 เป็นห้องสตูดิโอไม่ใหญ่มาก เปิดประตูเข้ามาก็เห็นที่นอนเลย ที่ชอบห้องนี้เพราะมีหน้าต่างรอบทิศทาง3 ด้านเลย ตอนไปยืนที่ระเบียงคือลมโกรกเย็นมาก ๆ
ชั้น4มีห้องพัก 2 ห้อง ทั้ง 2 ห้องมีห้องน้ำในตัว ห้องข้าง ๆ มีคู่สามี-ภรรยาที่ไม่มีลูกพักอยู่ ผมเจอพวกเขาบ่อยๆ ตอนออกไปทำงานเวลาไล่เลี่ยกัน สามีหน้าตาดีเลย
ชั้น2กับ ชั้น 3 เป็นห้องขนาดเล็ก 3 ห้องเรียงติดกัน แต่ละห้องมีพื้นที่แค่พอตั้งวางเตียง โต๊ะทำงานเล็ก ๆและตู้เย็นไซส์มินิ เท่านั้น
ส่วนห้องน้ำและห้องอาบน้ำเป็นแบบห้องรวมใช้ร่วมกันระหว่างคนพักชั้น 2 และ ชั้น 3 ผมรู้จักบางคนเพราะเจอกันตอนเดินขึ้นลง
บางห้องก็ชอบเปิดประตูทิ้งไว้นั่งต้มสุกี้กินเหล้า เขาชวนผมกินด้วยทุกทีตอนเดินผ่านแต่ก็ไม่เคยไปกินกับเขาสักที
ส่วนชั้น1จะเป็นที่อยู่ของเจ้าของหอ ประตูทางเข้ามีเค้าท์เตอร์ตั้งปิดบังส่วนที่เจ้าของหอใช้กินนอน(ซึ่งเปิดโล่งเลย บางที่เราเดินเข้าออกเห็นตอนเขาหลับเลย)
ทางเข้าออกตอนแรกใช้ด้านหน้าที่เราต้องผ่านเจ้าของหอพออยู่ไปสักพักเขาก็แจ้งให้เราเดินอ้อมไปใช้ทางออกข้างหลังตึกแทนหลังจากนั้นเวลาเข้าออกเราก็จะไม่เจอเจ้าของหอแล้ว
และช่วงแรกที่อยู่ที่ต้องเข้าออกด้านหน้าทำให้เจอเจ้าของที่พักตลอด ได้ทักทายจนคุ้นเคย สนิทสนมกัน เดินเข้าออกก็ทักทายกันตลอดจึงสนิทสนมกันระดับหนึ่งครับ
อารัมภบทมาซะยาวจะขอเข้าเรื่องสักที
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากผมอยู่มาสักพักใหญ่น่าจะเกินปีนึงแล้ว วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ซึ่งปกติวันหยุดผมจะกลับบ้านที่สมุทรปราการวันนั้นก็เช่นกัน
เหตุเกิดเมื่อผมกำลังเดินทางจากบ้านกลับไปที่หอพักอยู่ ๆ ผมก็ควานหากุญแจห้องในกระเป๋า ซึ่งปกติจะทำก่อนออกจากบ้านเผื่อลืมจะได้หาให้เจอก่อนออก
แต่วันนั้นดันลืมทำที่บ้าน มานึกขึ้นได้ตอนออกเดินทางมาแล้วก็เลยทำตอนอยู่บนรถ
แล้วแจ็คพอตแตกคือควานหาเท่าไรก็ไม่เจอกุญแจ พยายามนึกว่าเอาออกจากกระเป๋าตอนไหนก็นึกไม่ออกพยายามควานอีกทีก็ไม่เจอ
สุดท้ายเลยส่งข้อความไปหาเจ้าของหอว่าลืมกุญแจขอให้เขาเตรียมกุญแจสำรองไว้ให้หน่อย เดี๋ยวจะไปเอา
พอคุยกันเสร็จสรรพไม่รู้นึกยังไงลองกลับมาล้วงกระป๋าอีกรอบ คราวนี้ดันเจอกุญแจครับ เจอแบบงงงงว่าเมื่อกี๊ตอนหาทำไมไม่เจอ
พอเจอกุญแจก็อุ่นใจไม่ต้องไปขอกุญแจสำรองแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้แจ้งกับเจ้าของหอนะ คิดว่าถ้าเราไปถึงค่อยบอกเขาด้วยตัวเอง
แต่พอไปถึงไม่พบเจ้าของหอคิดว่าน่าจะออกไปทำธุระข้างนอก ผมก็เลยขึ้นห้องไปเลยครับ
ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อยๆ เดินขึ้นห้องชั้น 4ที่ไม่มีลิฟท์ เหนื่อยมาก ผมเลยเปิดแอร์ฉ่ำ ๆ ก่อนเลยพอนั่งพักจนหายเหนื่อยก็ถอดเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จก็เดินไปปิดม่านให้ห้องมีแสงแค่พอสลัว เตรียมพร้อมสำหรับการนอนครับ
หลังจากเช็ดตัวจนตัวแห้งดีแล้วผมก็กระโดดขึ้นเตียงโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ใช่ครับ ผมชอบแก้ผ้านอน
นอนพลิกตัวไปมาพยายามข่มตาหลับแต่ก็ไม่หลับสุดท้ายคิดว่าต้องเอาน้ำออกจากตัว จะได้เพลียแล้วหลับสบาย
ว่าแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาหาคลิปดูหยิบหูฟังมาใส่เพราะไม่อยากเปิดเสียงกลัวข้างห้องได้ยิน แล้วเริ่มสาวควยตัวเองจนควยแข็งปั๋งเต็มที่
ผมดูคลิปแล้วสาวควยไปด้วยอารมณ์เมามันผ่านไปสักพักใหญ่ก็ถึงจุดที่เขื่อนพร้อมจะแตก
ตอนนั้นเองที่ประตูห้องพักถูกเปิดออกครับผมเห็นเจ้าของหอเดินเข้ามา แล้วหยุดชะงักกับภาพที่เห็น
มันเป็นจังหวะเดียวกับที่น้ำเงี่ยนผมพุ่งออกมาจากท่อส่งน้ำพอดีเลยผมตกใจทำอะไรไม่ถูก เช่นเดียวกับเจ้าของหอ บรรยากาศคือมันโบ๊ะบ๊ะมากครับตอนนั้น
ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงอัตโนมัติยืนตัวตรงให้เจ้าของหอเห็นสภาพผมที่ไม่ได้ใส่อะไรปิดกายเลย โชว์ควยที่ยังแข็งแม้กำลังการผลิตน้ำเงี่ยนจะเกือบหมดลงแล้ว
มันกระดกหัวบานๆ ขึ้นลงเหมือนจะทักทายผู้มาเยือน ทั้งที่ยังฉีดน้ำลงเป็นสายไหลนองเต็มพื้นห้อง
ผมหน้าชาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเจ้าของหอเองก็ยืนตะลึงอยู่พักใหญ่ สักพักผมเห็นเขาขยับปาก แต่ไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดจนนึกได้ว่าเพราะใส่หูฟังอยู่
ผมถอดหูฟังจึงได้รู้ว่าเจ้าของหอพูดว่าขึ้นมาลองกุญแจสำรองให้ เนื่องจากเพิ่งออกไปทำมาใหม่เพราะคิดว่าผมคงทำกุญแจหายแน่ ๆ จะได้ให้เอาติดตัวไว้เลย ไม่คิดว่าผมกลับมาแล้ว
ผมแก้เก้อไปว่าผมค้นเจอแต่ตอนกลับมาไม่เจอเจ้าของหอเลยไม่ได้บอก
เรายืนสนทนากันทั้งที่ผมยังยืนแก้ผ้าโชว์ควยที่ยังแข็งและมีน้ำเงี่ยนไหลอยู่ แต่นั่นเหมือนความซวยยังไม่สิ้นสุดผมได้ยินเสียงคนขึ้นบันไดส่งเสียงมาว่า
“กำลังหาตัวอยู่เลยจะแจ้งให้ช่วยมาดูไฟในห้องให้หน่อย”
เจ้าของหอหันไปดูแล้วส่งเสียงทักทายตอบกลับออกไป ซึ่งผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นคนห้องข้าง ๆ ผมนี่แหล่ะ
ผมได้ยินเขาถามต่อมาว่า
“ห้องนั้นมีอะไรเหรอ”
แล้วคนดูแลหอนึกยังไม่รู้ดันเอี้ยวตัวหลบเหมือนเป็นการเชิญชวนให้คนที่กำลังเดินขึ้นมาเข้ามาดูที่ห้องผม
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะจัดการอะไรเขาก็เดินมาหยุดที่หน้าประตู แล้วมองเข้ามาในห้องผม แล้วเจอภาพผมยืนแก้ผ้า ควยโด่ น้ำเงี่ยนไหลนองเข้าพอดี
ผมเห็นเขาทำหน้าตื่นตกใจอ้าปากค้าง คงไม่คิดว่าจะเจอภาพอะไรแบบนี้ ตอนนั้นผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
เจ้าของหอเดินเข้ามาจนใกล้ผมแล้วมองดูคราบน้ำเงี่ยนที่ไหลนองตรงจุดที่ผมยืน แล้วบอกว่า รบกวนช่วยทำความสะอาดให้ดีด้วยนะครับกลัวกลิ่นติดห้อง
ชายข้างห้องก้าวเท้าเข้ามาสองสามก้าวดูน้ำที่นองแล้วก็หัวเราะพูดแซวๆ ว่า น้ำเยอะนะครับ ตอนนั้นทางเจ้าของหอเลยพูดชวนคนข้างห้องไปดูไฟในห้องเขาแทน
ตอนออกไปเขาไม่ยอมปิดประตูห้องให้ผมทำให้ผมต้องเดินไปปิดเอง ตอนเดินไปปิดประตูผมได้ยินผู้ชายห้องข้าง ๆเขาถามเจ้าของหอว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมผมถึงอยู่ในสภาพนั้นและได้ยินเขาบอกว่าทำไมหน้าไม่อายขนาดนี้ ผมนี้หน้าชาเลยครับ
หลังจากวันนั้นผมหลบหน้าเจ้าของหออยู่พักใหญ่แล้วพยายามเปลี่ยนเวลาไปทำงานเพื่อเลี่ยงไม่เจอคนข้าง ๆ ห้อง แต่ก็เหมือนมันจะหนีไม่พ้น
วันไหนที่เดินสวนกับเขาตอนขึ้น-ลงบันไดก็จะเห็นเขาทักทายพร้อมรอยยิ้มแบบขำขันทุกที มันทำให้ผมโคตรอายเลย
หลังจากนั้นผมอยู่ที่นั่นต่ออีกไม่นานก็ย้ายออกแต่ถึงจะเปลี่ยนสถานที่พักใหม่กี่ที่ ผมก็ยังไม่ลืมที่พักแห่งนั้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้เลย
ขอบคุณครับ {:5_146:} ได้โชว์แบบไม่ตั้งใจจริง ๆ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ไม่เห็นมีอะไรน่าเขินเลยนี่ครับ ของแบบนี้แบ่งกันดูก้อไม่น่าเสียหายอะไร เราไม่ใช่โรคจิต ตั้งใจอวดนี่ครับ 555555 หรืออาจจะตั้งใจเล็กๆ เผื่อฟรุ๊ค ก้อไม่น่าเสียหายอะไรนะครับ ขอบใจจ้าช่างกล้า 5555 ผมว่าน่ารักดีนะ ผมเคยอายกว่านี้อีกเจอเปิดประตูตอนเค้าเยกัน อยากมีจังหวะได้โชว์แบบนี้มากเลยครับ ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จังหวะมันได้ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ สุดยอดครับ I like that ขอบคุณครับ คริๆ