ประสบการณ์ชิปเพื่อนดาบยาวในวัยเด็ก
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย asteraceae เมื่อ 2024-11-11 00:30จู่ ๆ ผมก็คิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ 'วิชญ์' เป็นเพื่อนสมัยมัธยม โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง มีเรื่อง น่ารัก ๆ เรื่องหนึ่งที่มันเคยทำแล้วผมยังจำฝังใจได้มาจนถึงปัจจุบัน วิชญ์ เป็นคนหล่อมากคนหนึ่งเลยครับ หน้าเรียวได้รูป สูงโปร่ง รู้จักจัดๆดึงๆเสื้อนักเรียนให้รูปร่างดูสมส่วน โดยส่วนตัวผมจัดว่ามันหล่ออยู่อันดับสามของรุ่นเลย
ผมย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับวิชญ์ตอน ม.2 มันเป็นเด็กเรียนเก่งมากเลยนะ แต่อยู่ในแก็งเด็กดื้อหลังห้อง โดยเนื้อแท้ของวิชญ์เป็นคนสุภาพและเรียบร้อยมาก แต่ด้วยสภาพแวดล้อมทำให้มันต้องกร่าง ขี้โม้เสียงดัง ทำตัวโอ้อวดเกินตัว แต่นั่นกลับยิ่งทำให้มันดูเท่ระเบิดในสายตาผม มันโคตรจะโดดเด่นเมื่อเดินอยู่ท่ามกลางเพื่อนพวกนั้น เรียกได้ว่าเป็นเพชรวิบวับท่ามกลางโคลนตม
ในกลุ่มนั้น วิชญ์สนิทกับเพื่อนชื่อ 'โอ' เป็นคนผิวคล้ำ หน้าแขกๆ ตัวใหญ่เกือบเรียกได้ว่าอ้วน มันสองคนสนิท..แบบเป็นคู่กัดกัน หยอกล้อกัน แซวอีกฝ่าย ร้อง หวาาายยยย ใส่กัน อะไรทำนองนั้น โอชอบทำหน้ามันเขี้ยววิชญ์มากเวลาโดนแซวแล้วเถียงไม่ออก โดยเฉพาะเรื่อง 'จู๋เล็ก' เหมือนจะเป็นเรื่องจริง เพราะโอไม่เคยเถียงออกเลย แต่โอไม่เคยลงไม้ลงมือกับวิชญ์ ตรงข้าม วิชญ์กลับทำหน้ามุ่ยบึ้งตึงแล้วต่อยแขนไอ้โอไม่ยั้ง เมื่อโอได้รู้ความลับของวิชญ์บ้าง และเอามาแซวมัน "ไอ้จู๋เบี้ยวว" โตมา ผมถึงนึกได้ ว่า ท่าทางของวิชญ์ คือ คนที่เขินจัด และปล่อยหมัดออกมาเพื่อแก้เขิน
ผมหล่ะโคตรจะสนใจ และสงสัยมากเลย พวกมันไปรู้มาได้ยังไง ว่า จู๋ของอีกคนเล็ก ของอีกคนเบี้ยว ถ้าเป็นสมัยนี้ คงต้องใช้คำว่า ผมจิ้นมันสองคน และแอบสอดส่องดูชีวิตของพวกมัน
ด้วยความที่เป็นคนสไตล์เพอเฟค เพียบพร้อม วิชญ์จึงทนไม่ได้และไม่ยอมที่จะโดนล้ออย่างนั้น ผมรู้สึกว่ามันพยายามหาทางออก หาข้อที่จะมาโต้แย้งกับไอ้โอสักอย่าง และไม่กี่วันหลังจากนั้นมันก็หาได้
วันหนึ่งในคาบพละ ซึ่งเทอมนั้นเราเรียนกระบี่กระบอง ครูเพิ่งจะเริ่มสอนท่าฟันบน ฟันล่าง เรายืนห่างๆกัน ผมอยู่ถัดจากวิชญ์มันพอดี มันเป็นคนตั้งใจเรียนครับ คาบที่สนใจจะย้ายมานั่งหน้าๆตอนครูสอน แล้วค่อยกลับไปนั่งกับเพื่อนหลังห้องตอนครูปล่อยให้ทำแบบฝึกหัดหรือเวลาว่าง แล้วตอนที่ครูพละเดินผ่าน มันก็พูดขึ้นมา อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเลย ว่า
"ครู ผมฟันล่างไม่ได้อ่าาา" เสียงมันดังฉะฉานชัดเจน ผมเองยังหันไปมองเลย
"ทำไมหล่ะ" ครูหันมาถามชงให้มันพูดต่อ ทำเสียงสงสัยแบบเล่นๆ ดูเหมือนครูจะรู้ว่าเด็กคนนี้กำลังจะพูดมุกอะไรออกมาเล่นๆ
"ก็จู๋ผมยาว เวลาฟันล่าง มันติดจู๋ อย่างเงี้ย !!" ไม่พูดเปล่า มันอ้าขา แอ่นเป้าออกไปข้างหน้า แล้วใช้แขนทำท่าเป็นดาบ ฟันปาดผ่านเป้าตัวเองแล้วติดอะไรบางอย่างที่นูนๆเด่นดันกางเกงขึ้นมา
"งั้นเชียวหร๊ออ !!!" ครูแผดเสียง ส่ายหัวแล้วเดินจากไปด้วยท่าทางกุมขมับ เด็กแต่ละรุ่นที่เจอ สุดจะปวดหัวทั้งนั้น
แต่วิชญ์ในวัยไร้เดียงสานั้นไม่ได้สนใจครูหรอกครับ สายตามันจ้องไปทางโอ แล้วยักคิ้วส่งสายตาโอ้อวดไปทางนั้น อีกฝ่ายได้แต่ทำท่าทางมันเคี้ยว อยากจะขบกัดมันอย่างมันไส้
คิดแล้วก็ตลกดีเหมือนกัน ไอวิชญ์ในปัจจุบันมันจะอายไหมนะถ้ารู้ว่ามีคนยังจำเรื่องของมันตอน ม.2 ได้ แค่เพื่อจะ อวด จู๋ยาวๆ ของตัวเอง ข่มไอ้โอ ถึงกับเล่นมุกบ้าบออะไรแบบนั้นกับครูเลยนะ เหอๆๆ
ดูเหมือนว่า วิชญ์ มันมีเรื่องแซวโอเพิ่มแล้ว คือ ทั้งเล็ก ทั้งสั้น แถมวิชญ์มันยัง โอ้อวดด้วยความภาคภูมิใจทุกครั้ง ว่า ถึงกูจะเบี้ยว ก็ยาวกว่ามึง มาาาาก ก็แล้วกัน
ผมหล่ะชอบสีหน้าทะเล้นสะใจของไอวิชญ์มาก โคตรน่ารัก ^ ^ ผมต้องแอบมองอยู่ตลอดเลย แต่ผมไม่เคยกล้าเข้าไปหาหรือทำความสนิทกับไอวิชญ์หรอก เพราะสายตา..ที่โอมองมัน ไม่ใช่แค่เพื่อนเลย ผมรู้สึกแบบนั้นมาตลอด
แต่ว่า ... ก่อนจะจบ ม.2 วิชญ์ก็เลิกล้อเรื่องพวกนี้กับไอ้โอ ผมไม่แน่ใจว่าจะมีใครสังเกตุไหม แต่วิชญ์เงียบปากไป ตั้งแต่ค่ายลูกเสือ พวกมันสองคนหายไปกลางดึกคืนแรก และในเช้าวันต่อมา วิชญ์ก็ดูเงียบแปลกๆ และทำตัวไม่ค่อยถูกเวลาโดนเข้าหา ตรงข้ามกับโอ ที่ยิ้ม และดูมีความสุขมาก ผมแอบได้ยินมันสองคนคุยกัน ก่อนที่ทั้งสองจะเงียบปากในเรื่องนี้ตั้งแต่นั้น
"เอออ เมื่อคือกูแพ้มึงละ กูเสร็จก่อน มึงจะลงโทษกูยังไงหล่ะ" ทั้งๆที่เป็นฝ่ายแพ้ แต่โอกลับยิ้มราวได้รับชัยชนะ
"เฮ้ยมึงเงียบดิ๊" วิชญ์ดูหัวเสีย และเขินจัดมาาาาาาก เลยเหวี่ยงใส่ โดยปกติโอจะหงอเลยนะเวลาวิชญ์ขึ้น แต่คราวนี้ไม่ โอเบ่งตัว ทำตาถลึงตึงใส่ แล้วมันก็เป็นวิชญ์อะที่มีสีหน้าแบบ พ่ายแพ้ วิชญ์ผ่อนสีหน้าลง พูดราวขอร้อง "มึงก็อย่าพูดถึงตรงนี้ดิ ... เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน" น้ำเสียงนั้นอ่อนนุ่มลงมาก "อะเนี่ย กูขอลงโทษมึง ด้วยการห้ามพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคนอื่นอีก ตลอดไป"
"ได้ๆ .. แต่คืนนี้ มึงต้องแข่งกับกูอีกรอบนะ.." โอเขยิบหน้าเข้าไปใกล้และพูดเบาลงว่า "ใช้วิธีเดิม.. มึงชักควยกู เดี๋ยวกูชักควยมึงเอง ตกลงนะ"
วิชญ์เหมือนถูกไฟช็อตเมื่อโอพูดออกมา มันเบือนหน้าหนีด้วยอาการอายจัด แต่ยังพยายามเก็กหน้าเท่ๆ ให้นิ่งเอาไว้ แล้วบ่นอุบออกมา เหมือนพูดกับตัวเอง แต่ก็ดังพอให้โอได้ยิน โอจึงยิ้มจนแก้มปริทีเดียว
"ก็เออสิวะ เมื่อคืนก็สญญาไปแล้วไง ถามทำไมหลายรอบจัง"
-----
โงยยยยย สรุป ไม่ใช่เรือผีหรอเนี้ยยยย ชิปถูกคู่เฉย > <
เสียดาย.. สมัยก่อนคนไทยยังไม่รู้จักคำว่า วาย หรือ คู้จิ้น ผมก็ไม่รู้จะแบ่งปันเรื่องนี้กับใคร เลยต้องเก็บไว้ฟินอยู่คนเดียวมาหลายปี และคอยตามส่องตามดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาเนิ่นนาน จนตอนนี้วิชญ์แต่งงานมีลูกสองขวบละครับ เป็นเด็กสาวน่ารักได้พ่อทีเดียว เกือบทุกอัลบัมภาพที่ครอบครัวนี้ไปเที่ยว จะมีรูป "ลุงโอ" อยู่ด้วยเสมอ > <
สนุกมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ น่ารักดี ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ. ขอบใจมากเลยจ้า ขอบคุณนะครับ เรื่องของชาวบ้านคือ งานของเรา ว่างั้น ขอบคุณครับ เรื่องราวน่ารักครับ สนุกมากครับ เรื่องดีมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ แบบนี้ก็ดี ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ชิพตามเลยครับ แบบนี้ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2