ร้าย.....
"สายตาของคุณน้องเริ่มมีปัญหาแล้วนะคะ...มีอาการแพ้แสงมากกว่าปกติ..."เสียงพนักงานสาวเริ่มหว่านล้อมให้เขาสนใจเรื่องสุขภาพทางสายตาในขณะที่เขาพยักหน้าช้าๆตอบรับไปพร้อมๆกับการจดจ้องมองดูลูกค้าอีกคนที่บรรจงวางแบบแว่นลงในกล่องอย่างเบามือ"แบบนี้...คุณน้องน่าจะชอบนะคะพี่ว่าแนวดี...เข้ากับวัย..."
"ครับ....ชอบ......"เขาตอบลอยๆราวกับคนละเมอ ไอ้ที่ชอบน่ะ.....ไม่ใช่แว่นหรอกนะครับ...แต่เป็นคนเลือกแว่นที่อยู่ตรงหน้าต่างหากช่างเป็นคุณชายแว่นที่น่ารักน่าแลดีแท้......
หัวใจของผมมันเปิดกว้าง.........พร้อมรับเขาได้อย่างไร้ข้อกังขา
ให้ตายสิ....ตอนนี้ผมรู้ตัวเลยว่าตัวผมมันออกอาการหิวออกนอกหน้า.....
เขาเองก็คงจะรู้สึกได้ว่าผมคิดอะไร.....ก็เลยตัดไฟโดยการถอยห่างออกไป ไปเลือกไกลๆซะงั้น....
ใจของผมมันก็เลยวูบไปอย่างละอายแก่ใจ.....เขาคงตำหนิผมแน่ๆ
ใครๆก็เรียกผมว่าเหล้า......และผมก็ชอบชื่อนี้เสียด้วย!
เท่ดีนะ......ฮ่าๆๆๆ
ด้วยอุปนิสัยใจคอของผมเป็นคนสังคม ชอบสุราและสนทนาเป็นอาจิณ
ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายอ่อนโยน....ฮ่าๆๆหรือเปล่านะ...??
ผมจึงชอบงานศิลปะ.....บนตัวอักษรอย่างงานเขียน บทกลอน ...ว่ากันง่ายๆว่าไอด้อลของผมคือท่านสุนทรภู่ครูกวี...
เด็กช่างกิจกรรมโดยเฉพาะงานละคร ทำหนังสั้น ชมรมโฟโต้ อย่างผมเนี่ย...มีความหลงใหลในความงามเป็นเรื่องธรรมดา
ผมมักจะมองเห็นความงามในจุดที่คนอื่นไม่ค่อยเห็นกัน.....
ความงาม......มันมีอยู่ในตัวของมนุษย์เพศชาย
ต้นฉบับโพสต์โดย เหล้า เมื่อ 2011-8-4 00:04 static/image/common/back.gif
หัวใจของผมมันเปิดกว้าง.........พร้อมรับเขาได้อย่างไร้ข ...
"กานต์.....บ่ายโมงมีเรียนนะเร็วหน่อยเถอะ..."เสียงเพื่อนสาวของเขาเตือน.....เขาชื่อกานต์
รู้แค่นั้นผมก็หุบยิ้มไม่ลงแล้ว....อยากจะบ้าตาย....รู้สึกว่าจะออกอาการมากกว่าที่เคย
"บ้าแล้วเรา...."ผมหัวเราะตัวเองขึ้นมาเบาๆเอาแล้วสิ...โรคติดโสดทำงานแล้ววววว
ผมก็ได้แต่ส่ายหน้ากับตัวเองก่อนจะทิ้งให้มันผ่านไปอย่างนั้น....ถึงชอบแค่ไหนก็ไม่จีบซะทีแรกแบบนี้หรอกผมเชื่อและหวังอยู่เสมอ...หากว่าดวงเรามันสมพงษ์กันจริงๆ........
เจอกันครั้งแรก...มันก็ต้องมีครั้งที่สอง ที่สาม ตามมาสินะ......
ว่าแต่ว่าเพราะเชื่อแบบนี้หรือเปล่า???ถึงได้ปล่อยให้ตัวเองโสดมาได้จนถึงทุกวันนี้......
ผมมองหาเขาที่ชื่อกานต์อยู่สองวันเข้าวันที่สาม.....ไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอกันให้สมพงษ์เลยสักนิดแต่....การที่ผมสนใจรายงานหรือการบ้านบ้างมันก็ดีอย่างนี้เอง....
ปันปัน เพื่อนสาวคนสนิทของผมขู่เข็ญและอ้อนวอนให้เอารายงานของเธอไปก็อปส่งเพื่อผมจะได้ไม่มีงานค้าง....ผมจึงไปที่อพาร์ทเมนต์ของปันปัน
เห็นหลังไวไวคล้ายๆกานต์ที่ผมตามหา....ก็ทำให้ผมปักใจรอให้ห้องพักนั้นเปิดประตูออกมา
ผมก็บ้านั่งเล่น....เช็คกล้องคู่ใจทำทีถ่ายนั่นนี่จนกระทั่งบ่ายประตูห้องนั้นก็แง้มออกมา
ด้วยใจที่ระทึกทำให้ผมลืมทุกสิ่ง
กานต์จริงๆอย่างที่ภาวนา!
ผมลืมถ่ายรูป!!!
นี่ผมช่างเป็นคนที่โง่บรมดีแท้.....
"นายเล่าให้ฉันกี่รอบแล้วหา???"ปันปันเอามือขึ้นเท้าคางเบื่อหน่ายที่ต้องรับฟังผมพร่ำพรรณถึงความโง่ความเซ่อของตัวเอง
"บ้าผู้ชายสวยไปกันใหญ่แล้ว.....นายเนี่ยน้า...ถ้าเป็นเกย์จริงงๆทำไมต้องเลือกชอบคนสวยเหมือนผู้หญิงด้วยละจ๊ะ?"ปันปันแขวะเข้าให้
"ไม่ได้เลือกนะบังเอิญ...."
"โหยย..บังเอิญมากกกกกก"ปันปันไม่เคยเชื่อผมเลยสักครั้ง
"เหอะนะ...ช่วยหน่อย...อยากรู้จัก"
"ไปจีบเอาเอง!ห้องติดกันก็จริง....ฉันก็รู้แค่นี้แหละว่าเป็นรุ่นน้องคณะอื่น...."
"คณะไหน?"
"ไม่รู้เว่ย!"ปันปันเริ่มหงุดหงิด......ผมก็เข้าใจอยู่หรอกผมกับปันปันลึกซึ้ง.....
ทุกครั้งที่ผมปรึกษาเรื่องความรักเธอก็จะเป็นคนขี้วีนและชอบด่า......ผมโดนด่าทุกที
บางครั้งมันก็เกินไปจนผมคิดว่าเธอชอบผมซะอีกพอลองถามจริงจังก็ได้คำตอบแค่ตบโหดๆกับคำขู่สั้นๆ
"ถ้าคิดงั้นก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก"
นี่หละผู้หญิง....ตั้งแต่ผมเป็นเพื่อนกับปันปันไม่มีวันไหนที่ผมไม่เป็นกระโถน....ฮา!
ปันปันตัดโอกาสในชีวิตผมหลายทางแต่เขาก็เปลี่ยนความคิดของพ่อแม่ของผมได้....
พ่อแม่คาดหวังกับผมสูงมากแต่ผมก็เป็นแค่นักศึกษาต๊อกต๋อยสังกัดคณะที่เป็นศิลปินไส้แห้ง...มองไม่เห็นอนาคต
ปันปันนี่แหละช่วยพูดให้พ่อแม่ทำใจยอมรับ....ผมได้เรียนคณะที่ชอบเพราะเธอนะเนี่ย...ต้องขอบคุณเธอ....
"ผู้หญิงเยอะแยะ...สวยกว่าไอ้เด็กนั่นตั้งเยอะ....."ปันปันบ่น
"...."
"เดี๋ยวมีแฟนเป็นผู้หญิงผู้ชาย....ตกลงแล้วเป็นเพศไหนกันแน่??เลือกให้แน่ซิ"
"ตอนนี้โสด......"ผมยิ้มให้
"ไปตายซะ!"ปันปันเอามือผลักหัวผมอย่างเหลืออดก่อนจะลุกปัดก้นไปจากม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้
ผมมองหาห้องที่ว่าง.......ห่างกันเหลือเกิน......แต่ไม่เป็นไร.....ผมยอมย้ายเข้าไปพักอย่างเต็มใจเพราะอย่างน้อยมันก็เป็นอพาร์ทเมนต์เดียวกันกับกานต์..... ขอบคุนมากๆครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]