บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 8 โดย Orama
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2025-2-7 08:17บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 8 โดย Oramaเรื่องที่ผมจะเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเพราะมี FC ส่งข้อความมาหาว่าอยากให้เขียน “บทหนึ่งของชีวิต ตอนเจ้าบ่าวลองชุดแต่งงาน” ต่อ ผมเลยลองจินตนาการเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่มีเส้นเรื่องไม่มีตอนจบ อาจจะหนักไปทางดราม่า มากกว่าบท 25+ ดังนั้นเรื่องนี้จึงเป็นภาคต่อ ที่ผมเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องเป็นเหตุการณ์สมมติ มิได้พาดพิงถึงองค์กร วิชาชีพ หรือกลุ่มบุคคลใด ๆ ใครไม่ชอบก็ผ่านไปได้เลย...เข้าใจตามนี้นะครับ----------------------------------------------------
บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 8 โดย Orama“555555555555”“สองพี่น้องหัวเราะอะไรกัน” เสียงพี่นิดแซวขึ้นมาจากข้างล่างขณะที่เราสองคนกำลังเดินลงบันใดมา“ว่าจะชวนกินข้าวด้วยแต่ไม่ได้เตรียมของสดไว้เลย เมื่อเช้าตื่นสาย เอาไว้วันหลังแล้วกัน”“ไม่รบกวนดีกว่าครับเดี๋ยวผมขับรถพาต๊ะชมเมืองก่อน ตอนเที่ยงคุณแม่ให้กลับไปทานข้าวเที่ยงด้วย”ผมเห็นพี่ต้อยพยายามกลืนน้ำลายลงคอแบบฝืน ๆ “โชคดีนะต๊ะ” พี่ต้อยพูดข้างหูผมเบา ๆ เรายืนคุยอยู่ชั้นล่างกันประมาณชั่วโมงเศษๆ มีลูกค้าเข้าร้านผมสองคนเลยขอตัว เพราะต้องกลับไปทานมื้อเที่ยงกับคุณแม่ของพัดผมอยู่ที่บ้านของพัดสองวันนอกจากทานข้าวและคุยกับแม่พัดแล้วก็นั่ง ๆ นอน ๆ แทบไม่ต้องทำอะไรเลยอีกอย่างที่ต้องทำคือใส่เสื้อผ้าตามใจคุณแม่พัดเพราะคุณแม่พัดจะมีเสื้อผ้ามาให้ลองใส่เรื่อย ๆ ผมอยู่นี่แทบจะเปลี่ยนเสื้อผ้า 3เวลาหลังอาหาร คุณแม่หน้าตาสดใส จัดแจงโน่น จัดแจงนี่ให้ผมไปหมด คุณพ่อพยายามห้ามแต่ก็ไม่ฟัง วางวันก็เอาเครื่องเพชร เครื่องทองมาให้ผมใส่ แต่ผมบอกขอฝากไว้ก่อนคุณพ่อก็พยายามกล่อมให้คุณแม่ฟังวันนี้เป็นวันที่ 3 ที่ผมอยู่ที่บ้านพัดพรุ่งนี้ผมต้องกลับกรุงเทพตอนบ่ายเย็นนี้พี่ต้อยจะมาทำอาหารเพื่อเป็นการขอบคุณพี่ช่วยดูแลผมช่วงที่อยู่ที่เชียงใหม่ทั้งคุณพ่อคุณแม่ คุณลุง คุณอา ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษไม่ต่างอะไรกับพี่ต้อย ที่ดูตื่นเต้นรนรานจนพี่นิดต้องคอยดุตลอดเวลาประมาณบ่ายสองพี่ต้อยมาพร้อมอาหารสดบางส่วนแต่ก็ไม่มากเพราะคุณแม่บอกไม่ต้องเอาอะไรมาเพราะเตรียมไว้ให้หมดแล้ว“หวัดดีค่ะคุณพ่อ คุณลุง”“ไหว้พระเถอะจ้า”“หวัดดีครับพี่ต้อย”“หวัดดีจ้าพัด…แล้วต๊ะไปไหนล่ะ”“คุณแม่พาไปในห้องครับ”“เออ..........”“ไม่มีอะไรหรอกครับ แม่เขาแค่อยากจับแต่งตัว..เดี๋ยวนี้เห็นเจ้าต๊ะเป็นตุ๊กตาขึ้นทุกวัน...เจ้าพัดมันไม่ค่อยตามใจ...พอมีคนตามใจเข้าหน่อยเลยสนุกเต็มที่”“ไม่ไหวครับ.............ชุดที่คุณแม่เลือกให้ทั้งพริ้วทั้งหวานมีแต่ผ้าลินินทั้งนั้น”“ใครนินทาชั้น....” เสียงคุณแม่มาแต่ไกล“กราบสวัสดีค่ะคุณแม่”“อ้าวหนูต้อยมาแล้วหรอไหว้พระเถอะลูก”ผมโดนคุณแม่จับแต่งตัวโดยใส่กางเกงผ้าลินินสีขาวทรงแกสบี้ขาบานแล้วใส่เสื้อคอกลมผ้าลินินสีโอรสแล้วทับด้วยเสื้อคลุมแบบโอเวอร์ไซต์ไหล่ตกลงมาข้างนึง พัดเห็นถึงกับทำหน้าบอกบุญไม่รับส่วนพี่ต้อยกับพี่นิดไม่ต้องพูดถึง สีหน้าเหมือนอมบรเพชร“หวัดดีครับคุณแม่” พี่นิดยกมือไหว้คุณแม่“อ้าวนิดตามสบายนะลูก...แล้วอีกสองคนไม่มาหรอจ๊ะ”คุณแม่คงหมายถึงพี่หวานกับพี่สัก“เดี๋ยวหวานกับสักคงตามมาครับ”“คนเยอะ ๆ ดี คึกครื้นดี...เออ....แม่เตรียมของสดไว้ในครัวแล้วเริ่มทำกันเลยมั้ย”“ดะ ได้ค่ะคุณแม่”“ไปเจียมพาคุณ ๆ ไปในครัว”“ค่ะคุณท่าน”“พวกผู้ชายอยู่ที่นี่นะไม่ต้องเข้าไปยุ่งในครัวล่ะ..เกะกะเปล่าๆ” คุณแม่สั่งการห้ามผู้ชายเข้าไปในครัว“ทราบคราบคุณแม่..............”พัดลากเสียงยาว“เออ...ต๊ะจะไปคอยชิมอาหารกับแม่มั้ยลูก”คุณแม่หันมาถามผม“5555555555” เสียงคุณพ่อหัวเราะเสียงดัง“คุณแม่คราบบบบบ...ต๊ะก็เป็นผู้ชายนะครับ”พัดพูดเสียงเบา ๆ ขึ้นมา“ทำไม”“โห.....คิดจะลำเอียงก็ทำให้มันเนียนๆ หน่อยก็ดีนะครับคุณแม่” พัดตัดพ้อขึ้นมาทันที“ใครลำเอียง....” คุณแม่สะบัดเสียงแล้วเดินเข้าไปในครัวแบบงอน ๆ ส่วนพี่ต้อยเดินตามไปพร้อมกับหันหน้ามายิ้มแบบฝืน ๆ “เดี๋ยวพวกเราไปดื่มเรียกน้ำย่อยกันตรงโน้นดีกว่า” คุณพ่อกับคุณลุงเดินนำหน้าไปที่ห้องนั่งเล่น ที่ถูกจัดเตรียมบาร์น้ำไว้“ที่นี่มีคาราโอเกะด้วยนะครับพี่นิด...เดี๋ยวผมเปิดให้พี่นิดร้องนะครับ” พัดจัดแจงเปิดเครื่อง คาราโอเกะทันที“มาเลยเดี๋ยวพี่คอนโทรลเอง”พี่นิดเข้าผสมโรงอย่างรวดเร็วพัดจัดการต่อคาราโอเกะออกจอขนาดใหญ่โดยมีพี่นิดเป็นลูกมือ พี่นิดเลือกเพลงสากลคลาสสิก ไว้หลายเพลง พี่นิดร้องคลอเบา ๆสำเนียงดีมาก ผมสังเกตเห็นทั้งคุณพ่อและคุณลุงเองก็ร้องครอเบา ๆพร้อมนั่งกระดิกเท้าพร้อมกับดีดนิ้วตามจังหวะเพลงอีกมือก็ถือแก้วบรั่นดีจิบไปเรื่อย ๆ ส่วนพัดไม่ต้องพูดถึง ขานั้นนักเรียนนอกร้องตามได้สบายอยู่แล้วไม่นานคุณอาก็มาสมทบ แล้วก็ตามด้วยหลาน ๆ และพี่หวานกับพี่สักก็มาถึง พี่หวานถูกดึงตัวให้ไปช่วยในครัวส่วนพี่สักมานั่งร่วมดื่ม ส่วนหลาน ๆ ก็วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานคุณลุง คุณพ่อ คุณอาพี่นิดและพี่สักดูจะคุยถูกคอกันมาก เสียงหัวเราะไม่ขาดสายคุยกันแทบจะทุกเรื่องไม่รู้สรรหามาจากไหน ส่วนผมกับพัดถือแก้วเหล้าแล้วเดินหลบมานั่งข้างๆ ดูผู้ใหญ่คุยกัน ผมดื่มแก้วที่สองถือไว้จนน้ำแข็งละลายแล้วละลายอีกพัดก็ไม่ต่างกัน“ไอ้สองหนุ่มนั่นนะ ถือแก้วเหล้าไว้จนหนอนขึ้นแก้วแล้วมั้ง”เสียงคุณลุงแซวผมสองคนที่เหล้าไม่หมดแก้วสักทีเติมแต่น้ำแข็ง“เด็ก ๆ ก็งี้แหละพี่ดีกรีหรือจะแก่สู้พวกเราได้...ดูซิหนักไปทางเติมน้ำแข็งไม่รู้กลิ่นเหล้ายังเหลือติดแก้วอยู่มั้ย”“55555555555555” ผ่านไปเกือบ 10 เพลง ส่วนใหญ่เป็นเป็นเพลงสากล “เออพี่นิดวันนั้นใครร้องเพลงลูกทุ่งฮะ”“เพลงอะไร”“คาถามหานิยม”“เออ.......เพลงนี้พ่อก็ชอบนะคุณยอดรักเขาร้องไว้ได้ไพเราะมาก”พี่นิดไม่พูดอะไรแต่มองมาทางผมผมแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ พี่นิดยิ้มแล้วเดินไปคีย์เพลงลงเครื่องแล้วเดินมายัดไมค์โครโฟนใส่มือผมทันที
สนุกมากครับ สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ ขอบใจมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ กำลังสนุุกเลย...มาต่อไวๆนะครับ
ขอบคุณมากครับ ในรูปใครอะ พัดเหรอ Phol_th ตอบกลับเมื่อ 2025-2-8 21:55
ในรูปใครอะ พัดเหรอ
555555555555555 ขอบคุณ สนุกมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณ {:5_123:}
หน้า:
[1]