เรื่องเสียวของผม EP 33 : อย่าพูดแบบนี้นะ พี่เป็นห่วงรู้ไหม
งานศพคืนแรก ผมไปในฐานะลูกเลี้ยงของเลี้ยงของไอ้โชติก็จริง แต่ญาติของมันกลับไม่มีใครชอบผมเลย เพราะผมเป็นลูกแม่ยังไง แม่ผมไปเจอไอ้โชติแล้วไอ้โชติก็ออกมาอยู่กับแม่ผม ทางนั้นก็เลยไม่ชอบผมไปด้วย ผมเคยเจอพวกเขาไม่กี่ครั้งเอง เจอกันทุกครั้งผมก็โดนด่าทุกครั้ง แต่คืนนี้ผมไม่โดนเพราะผมเดินมาพร้อมกับพี่กาย พอพวกนั้นเห็นก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นท่านวิเชียรก็ส่งนายไปคุยกับญาติไอ้โชติ จากนั้นก็กลับมาคุยกับท่านวิเชียนอีก แล้วทนายคนนั้นก็มาคุยกับผม ผมเลยเล่าให้ฟังว่าจริงๆ ผมไม่มีทั้งพ่อแท้ๆแล้วก็แม่แท้ๆ แล้วครับ พ่อโชติเป็นแค่พ่อเลี้ยงผม ทนายคนนั้นก็บอกว่าง่ายเลย แล้วก็เดินกลับไปคุยกับท่านวิเชียรแล้วก็พวกนั้นก็โดนเรียกไปคุย ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว ไปจุดธุปไหว้ไอ้โชติ ไหว้ไปน้ำตาก็ไหลไป
“มาครับน้องบอย” พี่กายพาผมไปนั่งตรงเก้าอี้ที่เขาจัดไว้ จากนั้นก็มีคนงานของบ้านพี่กายเอาน้ำมาให้ เอาจริงผมเหม่อไปหมดเลยว่าต้องทำยังไงบ้าง ผมทำตัวไม่ถูกว่าต้องรู้สึกยังไงกับวันนี้ มันเกิดเรื่องขึ้นเยอะมาก
“บอย เอานี่ไป” พี่ณะส่งแว่นตากันแดดให้ผม แล้วพี่เขาก็มานั่งข้างๆ ผม “ใส่ซะ ตาบวมหมดแล้ว”
“ขอบคุณครับพี่ณะ” ผมรับมาแล้วก็ใส่แว่นตานั้น ผมก็ยังร้องไห้อยู่เหมือนเดิม เหมือนผมทำใจที่ไอ้โชติตายไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้ จากนั้นก็มีคนที่บ้านของไอ้โชติมาขอตัวผมไปคุยด้วย ผมเดินตามคนนั้นไป
“เอาจริงป้าก็ไม่ชอบเรานะ” ป้าแช่ม มั้งนะครับถ้าผมจำไม่ผิดเป็นพี่สาวของไอ้โชติ “แต่ยังไงเราก็เป็นหลานป้า คุณวิเชียรมาบอกแล้วว่าจะรับเราไปดูแล ก็ไปอยู่กับเขาซะนะ เราไม่มีใครอยู่แล้วนิ อยู่กับเขาก็เป็นเด็กดี อย่าทำให้เขาลำบากใจล่ะ”
“ครับป้า” ผมตอบรับ จากนั้นป้าก็ส่งมือถือของไอ้โชติให้ผม
“อ่ะ พ่อเขารักเรามากนะ” ป้าแช่งพูดต่อ “วันนั้นพ่อเขาโทรมาหาป้า มาเล่าให้ฟังว่าลูกตัวเองน่ารักมาก เรียนก็เก่ง ส่งรูปเรามาให้ป้าดูเยอะแยะเลย”
ผมยืนฟังน้ำตาก็ไหลออกมาเอง ไม่รู้ว่าไอ้โชติมันรักผม แล้วผมจะรักมันมากขนาดนี้ จากที่คนที่เย็ดกันเพื่อแก้เงี่ยนกันอย่างเดียว กลายเป็นความผูกพันธ์แบบที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้ จากนั้นป้าแช่มก็ไปรับแขกต่อ ส่วนผมก็เดินซึมๆ กลับไปนั่งข้างๆ พี่กาย ผมนั่งได้สักพักพระก็มาสวด
งานศพวันแรกจบไปด้วยดี ผมกลับมาถึงบ้านผมเดินกลับไปห้องนอนตัวเองที่บ้านคนงาน แต่พี่กายก็มาจับข้อมือผมไว้
“วันนี้นอนห้องพี่นะ” พี่กายบอก ผมส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร “พี่กลัวเราจะเป็นอะไรไปอีก"
“ไปนอนห้องพี่เขาเถอะ” คุณเพลินพิศมาจับไหล่ผม
“ครับคุณเพลินพิศ” ผมตอบรับ แล้วก็เดินตามพี่กายไปที่ห้องของพี่กาย คุณเพลินพิศกับคุณวิเชียรดูสงสารแล้วก็เป็นห่วงผมมาก เดินมาให้กำลังใจผม จากนั้นท่านก็ดูผมเดินขึ้นบันได้ไปห้องพี่กาย
พอถึงห้องพี่กาย ผมก็นั่งลงตรงโซฟาปลายเตียงแล้วก็เอาเข่าขึ้นมากอดแล้วก็ร้องไห้ต่อ ผมไม่เคยคิดว่าไอ้โชติจะรักผมขนาดเอารูปผมมาตั้งเป็นหน้าจอโทรศัพท์ ผมยิ่งเห็นก็ยิ่งเสียใจ จากนั้นพี่กายก็มานั่งข้างๆ ผม เอามือลูบหัวผมพยายามปลอบผม แต่พี่เขาก็ไม่พูดอะไร เป็นผมที่ทดไม่ไหวไปกอดพี่กายแล้วก็ร้องไห้อย่างนั้น พี่กายยิ่งปลอบผมหนักกว่าเดิม
“ไม่ต้องเสียใจนะครับ” พี่กายพูดไปด้วย ลูบหัวผมไปด้วย “พี่ กับคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็พวกพี่ณัฐกับพี่ณะ จะดูแล้วน้องบอยอย่างดีเลยนะครับ”
“ฮื่อออออ ฮื่อออออ ผม ผม ฮื่อออออ” ผมกอดพี่กายร้องไห้ ตัวพี่กายแน่นมาก “ผมคิดถึงพ่อโชติ ฮื่ออออออ”
“ไม่เป็นไร ร้องไห้ออกมาให้หมด ร้องออกมา” พี่กายลูบหัวไปด้วย แล้วก็ลูบหลังผมไปด้วย มันทำให้ผมอบอุ่นมาก “จำไว้นะ เรามีพี่อยู่ข้างๆ เสมอครับ”
ผมยังคงร้องไห้ไม่หยุด จนสุดท้ายผมน่าจะหมดแรงแล้วก็หลับไปเลย ผมมารู้ตัวอีกทีก็ตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ผมนอนอยู่บนเตียงพี่กาย ส่วนพี่กายไปนอนตรงโซฟาในห้องแทน ผมตื่นมาคิดว่าจะพอจะทำใจเรื่องไอ้โชติได้แล้ว ผมยังอยู่ในชุดเมื่อคืนเลย ส่วนพี่กายอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว ผลลุกเบาๆ เพื่อจะออกจากห้องไปเงียบๆ แต่ก็ทำเสียงดังปลุกพี่กายจนได้
“ตื่นแล้วหรอครับ” พี่กายลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ผมว่าพี่กายน่าจะปวดตัวไม่น้อยเลย ให้ผมนอนเตียงสบายๆ ของตัวเอง ตัวเองไปนอนโซฟา
“อรุณสวัสดิครับ” ผมทักทายพี่กาย แล้วก็หันไปมองนาฬิกาตอนนี้แปดโมงเช้าแล้ว
“ไปครับ ไปล้างหน้าไปกินข้าวกัน” พี่กายเดินมาหาผม แล้วก็ลูบหัวผมที “เมื่อคืนหลับสบายไหม”
“สบายครับพี่กาย” ผมตอบ แล้วก็มองพี่กายที่กำลังทุบคอตัวเอง “พี่กายปวดตัวหรอ ผมขอโทษ”
“เฮ้ยไม่เป็นไรๆ” พี่กายลุกขึ้น “ป่ะ ไปล้างหน้าแปรงฟัน ลงไปกินข้าวกัน”
ผมลุกขึ้นไปห้องน้ำ พี่กายเดินไปหยิบแปรงสีฟันอันใหม่มาให้ผม แล้วก็บีบยาสีฟันให้ผม จากนั้นเราสองคนก็แปรงฟันหน้ากระจกกันสองคน ผมเห็นกองทิชชู่อยู่ด้วยสามสีชิ้น พอแปรงฟันเสร็จพี่กายก็บอกให้ผมอาบน้ำเลย เดี๋ยวพี่กายไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะตอนนี้สติผมไม่ค่อยอยู่กับตัวเองเท่าไร พออาบน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าพี่กาย มันคือ oversize สุดๆ เสื้อเชิตสีขาวของพี่กายเอามาให้มันหลวมมาก แขนเสื้อพี่กายเลยมือผมไปอีก ชายเสื้อก็ขาวลงมาเหนือเข่าไปอีก แล้วกางเกงขาสั้นที่พี่กายใส่ออกกำลังกาย เอวยังหลวมเลย ผมต้องดึงเชือกจนสุด แต่ขากางเกงก็ยังใหญ่อยู่ดี มันเหมือนผมเอาเสื้อพ่อมาใส่เลย
“ฮ่าๆๆๆ บอยตลกดี” พี่กายขำทันทีที่เห็นผมเดินออกจากห้องแต่งตัว
“ก็ของพี่กายมันตัวใหญ่อ่ะ” ผมบ่นอุบ ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ของผมกับของไอ้โชติแล้วก็เดินตามพี่กายลงไปกินข้าวเช้า
“มาแล้วหรอ” คุณเพลินพิศทักผม แล้วก็ขำกับชุดที่ผมใส่ เช้านี้คุณเพลินพิศนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว พร้อมกับคุณวิเชียร พอคุณวิเชียรเห็นผมก็ขำเหมือนกัน แล้วก็มีป้าจิตกับอาปุ๊ก แม่บ้านช่วยบริการอยู่ สองคนนั้นก็ขำเหมือนกัน ผมยกมือไหว้ทั้งสองคน “มานั่งกินข้าวด้วยกันลูกมา”
ผมยืนตรงใกล้ๆ โต๊ะ เพราะไม่กล้าเดินเข้าไปร่วมโต๊ะกินข้าว แต่พี่กายผลักหลังผมให้เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ผมจะไปนั่งข้างพี่กาย แต่คุณเพลินพิศก็เรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ คุณเพลินพิศ จากนั้นอาปุ๊กก็มาข้าวต้มกุ้งให้ผม
“กินเลยจ๊ะ” คุณเพลินพิศบอกผม แล้วก็เลื่อนเครื่องปรุงมาให้ผม
“คือ คุณพะ” ผมกำลังจะเอ่ยพูด
“ไม่ใช่คุณเพลินพิศแล้ว” คุณเพลินพิศดุเบาๆ “เป็นคุณแม่แล้ว เรียนคุณแม่ แล้วนั้นก็คุณพ่อ หัดเรียกซะให้ชินนะ”
“คะ ครับ” ผมรับปาก แต่ผมก็ยังไม่กล้านับญาติกับพวกเขาอยู่ดี “คะ คือ ผมแพ้อาหารทะเลอ่ะครับ คุณแม่”
ผมรู้สึกพูดคำว่าแม่ยากจัง ผมรู้สึกเขินๆ ยังไงก็ไม่รู้ ผมได้ยินพี่กายพูดเบาๆ ว่าน่ารัก แพ้อาหารทะเล เหมือนเด็กน้อยจริงๆ
“ตายจริง แพ้กุ้งหรอเรา” คุณเพลินพิศบอก “ปุ๊กจ๊ะ ทำอะไรง่ายให้ตาหนูกินเถอะ”
แล้วอาปุ๊กก็เดินจากไป ป้าจิตยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เห็นผมได้อยู่กับครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ ผมนั่งรอกับอาหารเช้าใหม่ได้สักพัก พี่ณัฐกับพี่ณะก็เดินลงมานั่งโต๊ะ ผมยกมือไหว้พี่ๆ
"ทำไม่กินข้าวล่ะ อาหารไม่ถูกปากหรอ" พี่ณัฐถามผม
“น้องแพ้อาหารทะเล” คุณวิเชียรตอบแทน แล้วก็ยกกาแฟขึ้นมาดื่ม พร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย ผมตกใจมากที่คุณวิเชียรจะตอบแทนผม พี่ณัฐก็ไม่ว่าอะไร ก็มาเอาชามข้าวต้มของผมไปกินแทน ส่วนพี่ณะก็มองผมแบบเป็นห่วงแต่ก็ไม่พูดอะไร ไม่นานอาหารเช้าผมก็มาเสิร์ฟ เป็นอาหารเช้าแบบฝรั่งง่ายๆ มีผักสลัด ไข่ดาว ขนมปัง ไส้กรอก แล้วก็นมหนึ่งแก้ว
“กินนมเยอะๆ จะได้ตัวสูงๆ ดูพี่ๆ เขานั่น ตัวสูงทั้งนั้น” คุณวิเชียรแซวผม ก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ลง แล้วก็มองผมกินข้าว “คุณเพลิน เดี๋ยวเราเรียกช่างมาทำห้องนอนใหม่ให้เจ้าบอยแล้วกัน”
“ดีเหมือนกันค่ะ ฉันกำลังจะบอกคุณเหมือนกัน” คุณเพลินพิศเสริม “ช่วงนี้นอนห้องนอนแขกไปก่อนนะ เดี๋ยวห้องตัวเองเสร็จแล้วค่อยย้ายไปนอนห้องตัวเอง”
“มะไม่เป็นไรครับ คุณวะ” ผมกำลังจะพูด แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเรียกคุณวิเชียรไม่ได้ แต่จะเรียกพ่อเลยแปลกๆ “ไม่เป็นไรครับ คุณพ่อ ผมนอนห้องนอนแขกได้ครับ”
“วุ้ย ไม่เอา เราไม่ใช่แขก เราเป็นลูกพ่อนะ” คุณวิเชียรพูด “วันนี้เราก็ไปเก็บของตัวเองมาแล้วกัน จิตเรียกพวกคนงานไปช่วยเจ้าบอยล่ะ”
“ค่ะคุณท่าน” ป้าจิตยิ้มดีใจกับผม ผมก็นั่งกินข้าวเช้าจนหมด เอาจริงมันไม่รู้รสชาติอะไรเลย เพราะผมยังคงคิดถึงไอ้โชติอยู่
พอกินข้าวเสร็จผมก็เดินกลับไปที่บ้านคนงานพร้อมกับป้าจิต ป้าจิตคุยด้วยตลอดทางเลย ว่าเห็นไหมเป็นคุณบนเรือนแล้ว
“ต่อไปป้าเรียนว่าบอยเฉยๆ ไม่ได้แล้วนะ ต้องเรียกคุณบอยแล้ว” ป้าจิตบอก
“ไม่ครับป้า ผมยังเป็นไอ้บอย คนเดิมนั้นแหละครับ” ผมรีบบอกป้าเลย
“ไม่ได้ คุณท่านเขารับหนูเป็นลูกแล้ว หนูก็เป็นเจ้านายพวกป้าแล้ว” ป้าจิตบอก แต่ผมก็ไม่สบายใจเลยที่ต้องเลื่อนสถานะมาเป็นแบบนี้
พอไปถึงบ้านคนงานผมก็แยกตัวขึ้นไปเก็บของในห้องตัวเอง พอเข้าห้องไปผมก็เศร้าขึ้นมาทันทีเลย ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็รีบเก็บของตัวเอง เลือกเสื้อผ้าที่เอามาจากเชียงใหม่ เสื้อผ้าที่พี่กายซื้อให้ ของที่พี่กายซื้อให้ ชุดนักเรียน ของเรียนออกมา แล้วก็ไปเปิดตู้เก็บของเล่นผู้ใหญ่ ผมหยิบพวกนั้นทั้งหมด ทิ้งใส่ถุงดำหมดเลย แล้วก็มัดปากถุงให้ดี แล้วก็เอาออกไปทิ้งที่ทิ้งขยะเลยกลัวมีคนมาเห็น ผมกลับมาถึงห้องตัวเอง ก็เห็นคนงานสองสามคนยืนรอที่จะช่วยผมขนของ ของที่มีมันประมาณสี่ห้าลัง
“มาครับคุณบอย พวกผมช่วย” อาคนหนึ่งพูด แล้วก็เขาไปช่วยผมถือของทั้งหมด ผมจำได้ว่ามีพี่คนหนึ่งชื่อ พี่กล้า เป็นคนงานของบ้านนี้ ก็มาช่วยผมถือของด้วย พอผมขนของมาหมดแล้ว
“เดี๋ยวพวกเธอเอาของบอยไปเก็บที่ห้องนอนแขกนะ” คุณเพลินพิศ (ต่อจากนี้ไปผมจะเรียกคุณเพลินพิศว่าแม่ ส่วนคุณวิเชียรก็จะเรียกคุณพ่อ แทนนะครับ เพื่อจะได้ชิน) ไปสั่งงานคนงาน แล้วก็พาผมมานั่งตรงห้องนั่งเลยที่ไม่ใช่ห้องนั่งเล่นทางการ เป็นห้องนั่งเล่นของคนในบ้าน “มาเลือกแบบห้องนอนตัวเองซิ อยากได้แบบไหน”
คุณแม่เปิดรูปห้องนอนให้ผมเลือก มันก็มีเยอะมากจนผมไม่รู้จะเลือกแบบไหนเลย
“ทำอะไรกันครับ” พี่กายเห็นผมนั่งอยู่กับคุณแม่ ก็มานั่งด้วย
“ให้น้องเขาเลือกว่าอยากห้องนอนแบบไหน” คุณแม่บอก แล้วก็ชี้ไปที่ห้องที่ตกแต่งแบบเน้นเส้นสาย แล้วก็สีของที่เป็นทอง ดำๆ เอาของเก่ามารวมกับของใหม่ ให้นึกถึงหนังเรื่อง the great gatsby ห้องสีฟ้า ดำ ขาว มันก็สวยนะ ผมก็ชอบด้วย “แบบนี้ดีไหม”
“มันดูโตไปนะแม่ Art Deco อ่ะ” พี่กายบอก แล้วก็หยิบไอแพทจากมือไปเลือกรู้แบบห้อง แล้วก็เอาให้ผมดู มันเป็นการแต่งห้องแบบมินิมอล แบบญี่ปุ่น ขาวๆ เรียบๆ น้นเฟอนิเจอร์ไม้ “น้องบอยเหมาะกับอะไรแบบนี้ครับ น่ารักเหมาะกับน้อง”
“งั้นให้บอยเลือกว่าจะเอาแบบไหนแล้วกัน” คุณแม่บอก ทั้งสองคนก็หันมามองหน้าผม ผมโคตรจะไม่ชอบเลย การที่ให้ผมมาเป็นคนตัดสินใจอะไรแบบนี้ ถ้าเอาจริงๆ ผมชอบแบบที่คุณแม่เลือกให้มันสวยมาก แต่ของพี่กายก็เรียบๆ ดีผมก็ชอบ
“ผมเลือกแบบที่คุณแม่เลือกให้ครับ” ผมตอบ คุณแม่ยิ้มมีความสุข ส่วนพี่กายก็ทำหน้าหงอยเลย แล้วพี่กายก็บอกว่าจำไว้นะ วันนี้ทั้งวันของผมก็มีพวกพี่ณัฐกับพี่ณะมาคุยด้วย แต่ว่าคนที่นั่งอยู่กับผมทั้งวันก็เป็นพี่กาย จนทั้งวันจนผมไม่เหงาเลย
พี่กายเล่าให้ฟังว่า นามสกุลที่ใช้ ‘มณีรัตนวชิราประดิษฐ์’ เพราะว่าแต่เดิมเลยตั้งแต่คุณทวดของคุณพ่ออีกทีเป็นครอบครัวช่างทำอัญมณี แล้วก็มาขายอัญมณี แล้วก็ทำมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ซึ่งก็ขายพวกนี้ด้วย (พี่กายน่าจะไม่รู้ว่าผมรู้อะไรมากกว่านี้) จากนั้นก็เล่าให้ฟังว่าบ้านคุณแม่ก็เป็นบ้านที่ทำธุรกิจโรงแรม แล้วก็คุยเล่นกันสองคนไปเรื่อยๆ คุณแม่มาเห็นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ว่าพี่น้องรักกัน แล้วก็แซวว่ากายดูแลผมเหมือนเป็นน้องสาวเลย พี่กายยิ้มไม่ว่าอะไร ผมก็ได้แต่ก้มหน้าเขินๆ พี่กายก็ชวนผมเข้าไลน์กลุ่มในบ้านด้วย เป็นไลน์ที่มีคนในครอบครัวอยู่
“เจ้าบอย” คุณพ่อเรียกผมตอนผมกำลังกินข้าวเย็น “พรุ่งนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนนะ ตอนเช้าทนายจะมาคุยเรื่องของเรา แล้วก็ตอนสายๆ ก็ไปทำเรื่องเปลี่ยนนามสกุลที่เขตซะให้เสร็จ บ่ายๆ ให้พี่แกพาไปเปิดบัญชี กับทำบัตรเครดิตซะ จะได้มีเงินใช้”
“ครับ” ผมรู้สึกว่าที่บอกมันเป็นคำสั่งซะมากกว่า
“พวกแกมีใครว่างบ้าง” คุณพ่อหันไปถามพวกพี่ๆ
“พรุ่งนี้ ผมต้องไปจัดการงานที่ร้านครับ” พี่ณัฐตอบ
“ผมมีประชุมที่พรรคครับ จะอภิปรายเรื่องใหญ่ครับ” พี่กายตอบ “แต่เดี๋ยวผมพาน้องไปก็ได้ครับ”
“แกทำงาน อย่าให้เสียงาน” คุณพ่อบอก พี่กายไม่กล้าเถียงเลย “เจ้าณะล่ะ ว่างไหม”
“ผมว่างครับ” พี่ณะบอก “พรุ่งนี้ผมไม่มีเวรตรวจครับ”
“ดีเลย พาน้องไป” คุณพ่อบอก แล้วก็หันไปสั่งพี่ณะ “ไปจัดการซะให้เรียบร้อย พอเสร็จงานพาน้องไปเดินเล่นด้วยนะ แล้วก็ซื้อของให้น้องมันด้วยล่ะ”
“ครับพ่อ พรุ่งนี้ผมจัดการให้ครับ” พี่ณะตอบตกลง
ผมพยักหน้ารับแล้วก็นั่งกินข้าวเงียบๆ ตอนกินข้าวทุกคนจะคุยเรื่องต่างๆ ของตัวเองว่าไปเจออะไรมา ผมก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่รู้จะคุยอะไร พอกินข้าวกันเสร็จทุกคนก็ลุกไป ผมก็เลยไปช่วยป้าจิตเขาเก็บจาน ป้าจิตรีบห้ามผมใหญ่เลย บอกอยากทำเดี๋ยวป้าโดนดุ ผมก็เลยยอม
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังมื้อเช้า ผมก็นั่งรอคุณทนายมา พวกพี่ๆ ก็ไปทำงานกันหมด มีผม คุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็พี่ณะนั่งรอเป็นเพื่อน พอคุณทหานมาผมก็ต้องเซ็นเยอะแยะไปหมดเลย คุณทนายก็บอกว่าเป็นเอกสารที่ไว้สำหรับขอรับเป็นบุตรบุญธรรม แล้วก็เอกสารเกี่ยวกับเรื่องการรับหุ้นร้านอัญมณีของคุณพ่อ โรงแรมของคุณแม่ แล้วก็การรับอะไรก็มีรู้เต็มไปหมดพอเสร็จแล้วคุณทนายก็ขอตัวไปจัดการเรื่อง พี่ณะก็พาผมไปเขตเพื่อไปเปลี่ยนนามสกุล รถที่ผมนั่งไปเป็น BM โคตรหรูเลย ผมนั่งไปก็เกร็งไป ดูท่าพี่ณะน่าจะเกร็งกว่า เพราะก็นั่งไม่คุยกับผมเหมือนกัน ผมเลยคิดว่าจะทำลายความเงียบด้วยการชวนพี่เขาคุย
“พี่ณะ”/ “น้องบอย” เราสองคนพูดพร้อมกัน
“เราพูดก่อน” พี่ณะบอก
“ขอบคุณนะครับที่มากับผม” ผมบอก
“เรื่องแค่นี้” พี่ณะพูด “แล้วเราอยากได้อะไรไหม พวกเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า หรือของใช้”
“ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมมีแล้ว พี่กายซื้อให้แล้วครับ” ผมตอบด้วยความเกรงใจ
“ไอกาย” พี่ณะพูดเบาๆ แล้วก็ยิ้มออกมา “งั้นพี่พาไปซื้อเอง เดินตามพี่ก็พอ”
พอถึงสำนักงานเขตผมก็เปลี่ยนนามสกุลเรียบร้อย แล้วไหนจะทำเรื่องย้ายทะเบียนบ้านเข้ามาที่กรุงเทพอีก พอเสร็จพี่ณะก็พาผมไปห้าง ห้างนี้หรูกว่าที่พี่กายพาไปอีก คนเดินไม่เยอะ ผมสังเกตว่าคนที่มาส่วนใหญ่ก็เป็นคนมีเงิน ก่อนพาไปซื้อของ พี่ณะพาไปธนาคาร ไปเปิดบัญชีตามที่คุณพ่อบอก แล้วก็ส่งเลขที่บัญชีผมลงไปในครอบครัว แล้วก็มีเงินโอนเข้ามาในธนาคารผมสองหมื่นผมตาโตเลยมันเยอะกว่าเงินที่ผมใช้ทั้งเดือนที่เชียงใหม่อีก จากนั้นพี่ณะก็ทำบัตรเครดิตให้ผม โดยบอกเป็นบัตรเสริมของคนในบ้าน ทุกคนมีบัตรใบนี้ พอทำเสร็จเจ้าหน้าที่บอกว่าเดี๋ยวบัตรจะส่งไปให้ที่บ้าน แล้วก็บอกว่า วงเงินที่ใช้ได้คือห้าแสน ผมได้ยินแล้วไม่กล้าพกบัตรใบนี้เลย
พอเสร็จเรื่องที่ธนาคารพี่ณะพาผมไปซื้อกระเป๋าของหลุยส์วิตองสองใบ แล้วก็พาไปซื้อรองเท้าใหม่สามคู่ แล้วก็เดินไปซื้อกำไลข้อมือของคาร์เทียให้สามวง แหวนอีกสองวง น้ำหอมอีกสามสี่ขวด พาไปซื้อครีมบำรุงให้ผมเยอะไปหมด แล้วก็สอนว่าต้องทาอะไรบ้างแบบไหน แล้วก็พาไปซื้อเสื้อผ้าอีกหลายอย่างแล้วแต่ละร้านที่เข้าแบรนด์เนมทั้งหมดเลย พอซื้อเสร็จของที่ถือก็คือเยอะมาก ผมถือก็สามสี่ถุงแล้ว แต่พี่ณะรับจบเกือบสิบถุง จากนั้นก็พี่ณะก็พาไปกินขนม ก่อนกลับบ้านก็พาผมไปตัดผม ช่างตัดผมซะให้ผมน่ารักกว่าเดิมอีก พี่ณะถ่ายรูปผมส่งไปในไลน์กลุ่ม ทุกคนบอกว่าน่ารักมาก
แล้วก็กลับบ้าน ขากลับผมกับพี่ณะได้คุยกันเยอะขึ้น เลยได้รู้ว่าจริงๆ พี่ณะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยเหมือนพี่กาย แต่ว่าเป็นคนใส่ใจผมมาก สังเกตผมตลอดว่าผมชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ผมเลยได้รู้ว่าพี่ณะเป็นหมอโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง เป็นหมอทรวงอก อะไรก็ไม่รู้ จากนั้นพี่ณะบอกว่าถ้าเรียนตรงไหนไม่เข้าใจมาถามพี่ได้ พอถึงบ้านพี่ณะก็ช่วยผมถือของ เราสองคนเดินคุยกันเข้าบ้าน
“ใครบอกผมนะ พี่ไม่คุยกับคนแปลกหน้าไม่เก่ง” พี่กายยืนกอดอกมองพี่ณะแบบไม่พอใจ “คุยกับน้องผมไม่หยุดเลยนะ”
“พอเลยมึง มาช่วยน้องมันถือของ” พี่ณะบอก พอพี่กายมาก็เอาขาเตะพี่กายไปทีหนึ่ง จากนั้นพวกเราก็พากันเข้าบ้านไป
วันรุ่งขึ้นผมก็ไม่ได้ไปโรงเรียนอีกวันหนึ่ง เพราะวันนี้เป็นวันเผาศพของไอ้โชติ พวกเราทุกคนรวมถึงคนงานในบ้านต่างพากันไปงานนี้ พอไปถึงผมก็ไปนั่งรอ พอเผาศพมันเสร็จผมยังรู้สึกว่าผมยังไม่หายเสียใจที่มันจากผมไปแบบนี้เลย พอเสร็จงานผมก็ขอกลับไปที่ห้องผมที่บ้านคนงานแปปหนึ่ง พี่กายเลยขอตามมาด้วย ผมบอกไม่เป็นไร ผมอยู่คนเดียวแป๊ปหนึ่ง พี่เขาก็ปล่อยให้ผมไปคนเดียว
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนห้องเดิมของผม ทุกอย่างมันยังเหมือนเดิมเลย มีแค่ของผมที่เอาออกไป ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูมีของไอ้โชติอยู่ด้วย ผมเห็นกล่องใบหนึ่งเลยหยิบออกมาดู พอผมเปิดเท่านั้นแหละ ผมน้ำตาแตกออกมาเลย ฝาเป็นกล่องที่เขียนว่า “ของให้ไอ้บอยสุดที่รักของฉัน” ผมเปิดออกมาดู ข้างในเป็นสมุดบัญชีธนาคารหลายเล่ม มีของมีค่าหลายอย่างอยู่ในนั้นแล้วก็มีจดหมายฉบับหนึ่งเขียนไว้ว่า
‘ถึงบอย สุดที่รักขอโทษที่เมื่อก่อนไม่ดูแล ขอโทษที่เมื่อก่อนทุบตี ขอโทษจริงๆต่อไปนี้จะรักเธอให้มากๆ นะ ถ้าข้าเป็นอะไรก่อน ของทั้งหมดในนี้ข้าให้เอ็งหมดเลยนะเอาไปใช้ให้หมดเลย มีชีวิตที่ดีนะโชติ’
ผมอ่านจดหมายนั้นจบ ผมร้องไห้ออกมาแบบคนเป็นบ้าเลย ผมดูด้วยซ้ำว่ามีเงินเท่าไร ผมรู้แค่ว่ามันรักผมมากจริงๆ มันยอมเอาเงินทั้งหมดที่มันมีมาให้ผมหมดเลย ผมเสียใจมากจนผมสติหลุดไปเลย ผมเดินถือกล่องนั้นออกมาจากบ้านคนงาน แล้วก็เดินกลับบ้าน ผมเดินไม่ได้ดูอะไรเลย ผมไม่รู้ว่าผมเดินออกไปจากบ้านตอนไหน แล้วมีใครเดินตามมาบ้าง
“บอย ระวัง!!!” เสียงพี่กายดังขึ้นเรียกสติผม ผมหันไปมองเห็นรถคนหนึ่งขับมาหาผม บีบแตรเสียงดังมา ผมตกใจมากขยับไปไหนไม่ถูก ก็ได้พี่กายคว้าตัวผมให้หลบจากรถคันนั้นมาได้
“บอย ทำไมเดินไม่ดูทาง!!!” พี่กายดุผม แล้วพี่กายก็ตกใจว่าผมกำลังร้องไห้อยู่ ผมเลยโผลกอดพี่กาย แล้วก็ร้องไห้ออกมา
“ผม ฮื่อออ ไปเจอจดหมายของพ่อโชติ ฮื่ออออ” ผมกอดพี่กายแล้วร้องไห้อยู่อย่างนั้น พี่กายก็ลูบหัวผมปลอบให้ผมใหญ่เลย “ฮื่อออ พอโชติรักผมมาก ฮื่ออ ผมอยากไปอยู่กับพ่อ”
“ไม่ได้นะ!!!” พี่กายจับแขนผม “น้องบอยอย่าพูดแบบนี้นะ พี่เป็นห่วงรู้ไหม”
“ฮื่ออออ” ผมร้องไห้โฮออกมาเลย แล้วผมก็ดิ้นหนีออกจากพี่กาย “ผมจะไปหาพ่อโชติ ฮื่ออออ”
“บอย บอย หยุด บอย” พี่กายเขย่าตัวผม แล้วก็พยายามพูดเรียกสติผม แต่ผมก็พยายามดิ้นหนี “ตั้งสติ บอย ไม่เอา ไม่พูดแบบนี้ พี่เป็นห่วงเรานะ ทุกคนในบ้านก็เป็นห่วงเรา ถ้าทุกคนมาได้ยินบอยพูดแบบนี้ พ่อวิเชียร แม่เพลินพิศ พี่ณัฐ พี่ณะ แล้วไหนจะป้าจิต ป้าจันทร์ คนอื่นๆ ในบ้านที่รักบอย เป็นห่วงบอยเขาจะคิดยังไง บอยฟังพี่ ถ้าบอยเป็นอะไรไปพี่จะอยู่ยังไง”
ผมได้ยินที่พี่กายพูดผมก็เริ่มตั้งสติได้ แล้วก็พยายามหยุดร้องไห้ พี่กายดึงผมเข้าไปกอด แล้วก็หอมหัวผม
“ไม่ต้องเสียใจนะ ไม่ต้องเสียใจน้องพี่ ” พี่กายลูบหัวผม แล้วก็ยืนปลอบผมอยู่อย่างนั้น “พี่จะดูแลเราแทนพ่อโชติเอง ทุกคนในบ้านจะดูแลเราแทนพ่อโชตินะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะ”
ผมพยักหน้าตอบพี่กาย จากนั้นพี่กายก็พาผมเดินกลับบ้าน ผมเดินออกมาไกลเหมือนกัน พอถึงบ้านพี่กายก็ให้ผมรออยู่ข้างนอก แล้วพี่กายก็ไปหยิบกุญแจรถมา แล้วก็พาผมนั่งรถไปข้างนอก พี่กายขับพาผมไปทะเลพัทยา (ผมเห็นป้ายบอกทาง) ผมนั่งรถแบบซึมๆ พี่กายก็ชวนผมคุย ตอนนี้กลายเป็นผมรู้สึกผิดแทนแล้วที่ทำให้พี่เขาเป็นห่วงขนาดนี้
พอถึงทะเลพัทยา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตผมเลยที่ได้เห็นทะเล มันให้ความรู้สึกสงบ เย็น แล้วก็ทำให้ผมเริ่มคิดอะไรได้มากขึ้น พี่กายก็พาผมไปนั่งริมชายหาด ปล่อยให้ผมนั่งปล่อยใจไปกับทะเล แล้วพี่เขาก็ขอตัวไปซื้อของมาให้ผม ผมดูนาฬิกาก็เกือบจะสามทุ่มแล้ว
“น้องบอยสัญญากับพี่นะ” พี่กายเริ่มพูดกับผม แล้วก็กระดกเบียร์กระป๋อง “อย่าทำแบบวันนี้อีกนะ วันนี้พี่ตกใจมากเลยนะ”
“ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว” ผมตอบพี่กาย แล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมา “ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีกครับ”
“ดีมากครับ” พี่กายเอาเอาหัวผมไปพิงกับไหล่ของพี่เขา แล้วก็ลูบหัวผมไปด้วย แล้วก็หอมหัวผมไปด้วย “จำไว้นะ ถ้าน้องบอยไม่เหลือใคร น้องบอยยังเหลือพี่อยู่นะ”
เราสองคนนั่งอยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มง่วง ผมหันไปมองพี่กาย พี่กายมองผมไม่วางเลย
“ง่วงแล้วหรอ คืนนี้นอนนี้แล้วกัน” พี่กายพาผมไปนอนโรงแรมแห่งหนึ่ง โรงแรมบอกว่าเหลือห้องเดียว แล้วห้องนั้นก็มีเตียงเดียวด้วย พี่กายบอกโอเคนอนห้องนั้นก็ได้ เราสองคนมานี่นี้ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ดีที่ก่อนมาโรงแรม แวะซื้อกางเกงขาสั้นให้ผมกับกางเกงขายาวของพี่กายพอไปถึงห้องนอน พี่กายก็ให้ผมไปล้างหน้าล้างตา อาบน้ำ พอผมอาบเสร็จ ผมก็ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นที่โรงแรมมีให้ พี่กายเห็นผมตาค้างเลย จากนั้นพี่เขาก็รีบเดินเข้าไปอาบน้ำบ้าง ผมได้ยินเสียงพี่กายพึมพำกับตัวเองว่า คืนนี้จะผ่านไปยังไงวะเนี้ย ขาวขนาดนี้
ผมนั่งบนเตียงทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ไอ้โชติไม่อยู่กับผมแล้วจริงๆ แต่ไอ้โชติก็ทิ้งของไว้ให้ผมเยอะ ความทรงจำร่วมกันมีทั้งดีแล้วก็ไม่ดี พอคิดถึงมันผมก็เริ่มน้ำตาไหลอีก แต่พอมาคิดถึงสิ่งที่พี่กายทำให้ผมวันนี้ ผมก็รู้สึกว่าถ้าผมยังเป็นแบบนี้คนที่เสียใจที่สุดน่าจะเป็นที่กายที่เป็นห่วงผมที่สุด ผมคิดได้ผมก็ตัดสินใจว่า ผมจะใช้ชีวิตให้ดีขึ้น เก็บไอ้โชติไว้ในใจเหมือนที่แม่ที่ผมยังคิดถึงเขาทุกวัน
ผมได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำออกมา ผมก็ตาค้างกับพี่กายเหมือนกัน พี่กายเดินออกมาด้วยกางเกงขายาว แต่ว่าไม่ใส่เสื้อโชว์กล้ามอกแน่นๆ หัวนมชมพู กล้ามท้องเป็นลอนสวย แล้วยิ่งวีเชฟตรงนั้นอีก มันนำสายตาให้ผมไปมองที่เป้าแน่นๆ ของพี่กาย
“มองพี่แบบนั้น พี่เขินนะ” พี่กายเรียกผม ผมได้สติรีบหันหน้าหนี แล้วก็รู้สึกร้อนๆ ที่หน้า ผมว่าไม่ใช่แค่พี่กายนะที่จะผ่านคืนนี้ไปยังไง “ทำไม เขินพี่หรอ”
พี่กายเดินเข้ามานั่งข้างๆ ผม ยิ่งทำให้ผมเขินเข้าไปใหญ่ จากนั้นพี่กายก็มาล็อกตัวผม ผมสัมผัสได้ถึงความอุ่นของกล้ามเนื้อของพี่กาย ผมพยายามดิ้นหนี แต่ก็สู้แรงพี่กายไม่ไหวจนสุดท้ายพี่กายก็อยู่เหนือตัวผม พี่กายจับแขนผมยกขึ้นไปด้านบน หน้าตาพี่กายตอนนี้มันหล่อมาก หล่อกว่าทุกคนที่ผมเคยเจอมาอีก ผมสัมผัสได้ถึงความแน่นของเป้าพี่กายที่อยู่บนตัวผม สายตาพี่กายเหมือนจะกินผมเลย พี่กายก้มตัวลงมาใกล้ผมมากขึ้น ผมหลับตา แล้วผมก็รู้สึกว่าพี่กายมาจูบผม แล้วก็ค่อยๆ บดริมฝีปากของตัวเองกับผม สุดท้ายผมก็เผลอใจตอบรับจูบนั้นของพี่กาย เราสองคนจูบกันอย่างนุ่มนวล พี่กายจูบเก่งมาก เล่นเอาซะผมตามไม่ทันเลย
มือพี่กายที่ล็อกแขนผมค่อยๆ คลายออกทำให้มือผมเป็นอิสระ ผมเลยเอามือไปคล้องคอพี่กายไว้ พี่กายก็ยังคงดูดปากผมไม่ปคลายเลย มือผมเริ่มลูบแผ่นหลังเเกร่งของพี่กาย พี่กายจับผมพลักตัวกลายเป็นผมนั่งอยู่บนกล้ามท้องแข็งแกร่งของพี่เขา เราสองคนก็จูบกันแบบไม่คลายเลย มันรู้สึกดีมากเลย ผมเคยจูบกับใครแล้วรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนเลย
“น้องบอยเป็นของพี่นะครับ” พี่กายมองหน้าผม ผมพยักหน้าตอบแบบเขินๆ แล้วพี่กายก็ยิ้มให้ผมจากนั้นเราสองคนก็ดูดปากกันอีกรอบ พี่กายล็อกหน้าผมไว้ ผมเอามือตัวเองเล่นหัวนมพี่กายไปด้วย พี่กายร้องครางเสียวในลำคอ ผมก็ร้องครางเสียวเหมือนกัน พี่กายสอดมือตัวเองเข้าไปในเสื้อกล้ามผม แล้วก็เล่นหัวนมผมไปด้วย จากนั้นก็เอามือไปลูบก้นผม แล้วพี่กายก็ถอดเสื้อผมออก พี่กายก้มมาดูดนมผม ผมแอ่นหน้าแล้วครางเสียวอยากเดียวเลย แล้วผมก็มารู้สึกตัวอีกทีคือพี่กายถอดกางเกงผมตอนไหนก็ไม่รู้
พี่กายจับผมให้นั่งหันหลังให้ตัวเอง แล้วพี่กายก็มาสวมกอดผมจากด้านหลัง แล้วพี่เขาก็เล่นหัวนมผมไปด้วย ดูดปาก ไซร้ซอกคอผมไปด้วย มือข้างหนึ่งก็ชักควยผมไปด้วย ผมเสียวมากจนแอ่นควยตัวเองให้พี่กายชักเล่น จากนั้นพี่ก็เอามือทั้งสองข้างของเขามาวนเล่นหัวนมผม มันเสียวมากจนผมต้องอันหน้าไปดูดปากกับพี่เขา ผมรู้สึกว่าควยผมมีน้ำแฉะไปหมด ยิ่งควยพี่เขาที่ถูอยู่ข้างตูดผมทำผมเสียวไปหมด
จากนั้นพี่กายก็ชันเข่าตัวเองให้สูงขึ้น ผมเลยหันหน้าไปพี่กาย แล้วก็จับขอบกางเกงของพี่กาย ซูดดมกลิ่นควยหอมๆ ของพี่กาย แล้วก็เลียควยพี่เขาผ่านกางเกง ผมเงยหน้ามองพี่กาย พี่กายพยักหน้าให้ผม ผมเลยค่อยๆ ดึงกางเกงตัวที่กั้นระหว่างปากผมออก ควยลำสวย ลำใหญ่ที่สุดที่ผมเคยเห็นมาดีดออกมาเลย ลำใหญ่มาก กะด้วยสายตาน่าจะใหญ่กว่าทุกคนที่เคยเย็ดผม ทั้งยาวทั้งใหญ่ หัวควยสีแดงสวยหัวบานอย่างกับดอกเห็ด ตัดกับลำควยขาวๆ ของพี่เขา น้ำเงี่ยนนี่แฉะเยิ้มเต็มกางเกงไปหมด ผมเงยหน้าไปดูดปากกับพี่เขาแล้วมือก็ชักควยพี่กายไปด้วย
“อ่าาาา ซี๊ดดดดด น้องบอย อู้ยยยยย ค่อยๆ อ่าาาาาา เสียวววววว” พี่กายครางเสียว ตอนที่ผมกำลังเล่นควยพี่เขา แล้วก็ชักควยพี่เขาจนสุด หัวควยแดงๆ มันช่างน่าเหลือเกิน ควยพี่กายใหญ่เต็มมือผมมากๆ ผมค่อยๆ จับควยลำนั้นเลียที่หัวควยช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ อมเข้าไป ควยพี่เข้าใหญ่มากผมอมเข้าไปได้แค่หัวก็ต้องอ้าปากกว้างมาก ควยพี่กายใหญ่คับปากผมไปหมด ตอนหัวควยพี่เขาอยู่ในปาก ผมเอาลิ้นเลียหัวพี่เขาอย่างเดียวเลย แล้วก็เลียรูเยี่ยวพี่เขาด้วย ผมค่อยๆ กดหัวเข้าไปให้ลึกที่สุดแต่สุดท้ายผมก็อมควยพี่เขาได้แค่ครึ่งลำเท่านั้นเอง มันสุดคอผมเลย ผมเลยคายควยพี่เขาออกมาแล้วก็ดูดเล่นเลียเหมือนกำลังเลียไอติมอยู่เลย
พี่กายผลักผมให้นอนลงไปกับเตียงแล้วก็ขึ้นมาคล่อมตัวผม แล้วพี่เขาก็มาดูดปากผม พี่กายขยับเอวสีควยกับท้องผมไปด้วย ดูดปากกับผมไปด้วย มือก็ลูบหัวผมอีก ส่วนผมก็กอดไหล่พี่เขามือก็ลูบไปตามหลังแกร่งๆ ของพี่เขา มันเสียวจนผมได้แต่ครางเสียวในลำคอ
“ทำไมน่ารักจังเลยครับ ฮืมมมม อ่าาาา ซีดดดด” พี่กายพูดกับผมแต่ก็ยังขยับเอวสีควยกับท้องผมไปด้วย แล้ก็มาทั้งดูดปาก เลียหน้าผม แล้วก็ลงมาดูดหัวนมผมอย่างกับผู้หญิงเลย ผมก็ได้แต่ครางเสียวร่วมไปด้วยจากนั้นพี่เขาก็ลุกแล้วก็เอาควยมาจ่อที่ปากผมอีกที ผมอ้าปากอมควยพี่กายอย่างรู้งาน ผมเอามือลอดหว่างขาพี่เขาไปจับหลังพี่กาย พี่กายก็ครางเสียวไปด้วย แล้วก็ขยับเอวซอยปากผมไปด้วย บางครั้งก็จับควยใหญ่ๆ ของเขาตีหน้าผม แล้วก็ยัดกับเข้ามาให้ผมอม
“พร้อมให้พี่เย็ดยังครับน้อง พี่ไม่ไหวแล้ว พี่ปวดควยไปหมดแล้ว” พี่กายถามผมด้วยสีหน้าเงี่ยยแบบสุด พี่กายถอนควยออกมาจากปากผม น้ำลายผมยืดติดควยพี่เขาออกมาด้วยแล้ว
พี่กายจับผมให้นอนหงายดีๆ จากนั้นก็ยกขาผมขึ้นสูงๆ แล้วให้ผมเอามือล็อกไว้ ทำผมแอ่นรูให้พี่เขาอย่างดีเลย แล้วก็เอานิ้วตัวเองวนรอบรูผมสร้างอารมณ์ร่วมให้ผมเสียว จากนั้นก็จับควยตัวเองมาจอที่รูผม แล้วก็ค่อยๆ ยัดหัวควยใหญ่ๆ ของพี่เขาเข้ามา
“อ่าาาาา โอ้ยยยยย พี่กะ อู้ยยยยยยยย พี่กาย ซี๊ดดดดด ผมเจ็บ อ่าาาาาาาา อย่าเพิ่งดันพี่ อุ๊กกก อ่าาาาาาา” ผมครางเสียวอย่างมากเพราะแค่หัวควยของพี่เขาค่อยๆ ยัดเข้ามาในรูผม มันก็เจ็บจนผมทนไม่ไหวแล้ว พี่เขาเลยถอนควยออก แล้วก็เล่นรูผมอีกแล้วก็ค่อยๆ ยัดเข้ามาใหม่ พี่กายถุยน้ำลายตัวเองใส่ควยแล้วก็ค่อยๆ ยัดเข้ามาช้าๆ ควยพี่เขาค่อยๆ เข้าไปในรูผม มันเจ็บผมจนผมแทบทนไม่ไหวเลย แต่ยิ่งควยพี่กายเข้าไปในรูผมเท่า มันก็ยิ่งทั้งจุกแล้วก็เสียวเท่านั้น พี่กายสร้างอารมณ์ร่วมให้ผมด้วยการชักควยไปด้วย จนในที่สุดควยพี่กายก็เข้ามาอยู่ในรูผมทั้งลำ ผมสัมผัสได้ถึงดงหมอยของพี่เขา
“อ่าาาาาา บอย ซี๊ดดดดด รูบอยตอดควยพี่เกิน ควยพี่จะขาดแล้ว ซี๊ดดดดด อย่าเกร็งซิครับ อู้ยยยยยยย อย่าเกร็งนะคนดีของพี่” พี่กายค่อยๆ ขยับเอวเข้าออกรูผมช้าๆ มันเจ็บจนผมน้ำตาไหลออกมา พี่กายเห็นแบบนั้นก็เลยหยุดแช่ควยไว้ในรูผม ก้มลงมาดูดปากับไซร้คอผมสร้างอารมณ์ร่วมให้ผม
“ไม่เจ็บนะครับคนดี อดทนเพื่อนพี่นะครับ” พี่กายกระซิบข้างหูผม แล้วก็ค่อยๆ ขยับเอวช้าๆ ผมเริ่มเสียวแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ ผมเอามือดันเอวพี่เขาไว้
“อ่าาาา ฮื่ออออ ผมเจ็บ เอาออกก่อนได้ไหมครับ” ผมขอร้องพี่กายเพราะควยพี่กายใหญ่เกินไปกว่าที่ผมจะรับไหว พี่กายก็ถอนควยออกมา แล้วก็มาดูดปากกับผมแทน พี่กายเลยลงไปนอนสลับที่กับผม ผมเลยไปดูดหัวนมข้างหนึ่งของพี่กายแล้วมืออีกข้างก็เล่ยหัวนมพี่เขาไปด้วย พี่กายก็ชักควยตัวเองข้างด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วก็เล่นรูผมไปด้วยอีกข้างหนึ่ง จากนั้นผมก็ขึ้นไปคล่อมพี่กายด้วยท่า 69 ผมดูดควยให้พี่กาย พี่กายก็เลียฉกรูผมไปด้วย เล่นรูผมจนรูผมแฉะไปหมด
ผมเลียควยพี่กายชุ่มน้ำลายไปหมดแล้ว ผมก็จับควยพี่กายตั้งแล้วก็หันหน้าออกไปแล้วก็ค่อยๆ นั่งควยพี่กายช้าๆ ครั้งนี้ผมรู้สึกไม่เจ็บเหมือนครั้งที่แล้ว
“อ่าาาาา โอ้ยยยยย อ่าาาาา ซี๊ดดดดด อ่าาาาาา” ผมนั่งควยพี่กายจนสุดลำ แล้วก็เเช่ควยไว้อย่างนั้นสักพัก จากนั้นผมก็เริ่มร่อนบดเอวกับควยของพี่กาย ผมแอ่นตัวขึ้นลงบนควยของพี่กายช้าๆ พี่กายก็ครางเสียวไม่ไหว เสียงเย็ดของเราดังแข่งกับเสียงคราง พี่กายจับให้ผมหันหน้าไปหา ผมก็หันหน้าเข้าหาพี่กาย หน้าพี่กายตอนนี้เงี่ยนจัดเลย แล้วก็เซ็กซี่มากๆ ด้วย
“อ่าาาา เชี่ยยยยยย ซี๊ดดดดด เสียวจัง อ่าาาาาาาา” พี่กายครางเสียวตอนที่ผผมขย่มควยพี่เขา ผมขย่มควพี่กายจนมีความสุข แล้วก็บดรูตัวเองกับควยพี่เขา พี่กายก็เล่นหัวนมทั้งสองข้างของผมไปด้วย ควยผมก็ถูไปกับกล้ามแน่นๆ ของพี่เขา ผมเล่นหัวนมพี่เขาไปอีก
พี่กายทนไม่ไหว จับผมให้นอนหงายกับเตียง แล้วก็จับขาผมแยกออกแล้วก็เริ่มเย็ดผมช้าๆ เสียงเย็ดพี่เขาดังตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ แข่งกับเสียงครางของผม เรากายเล่นหัวนมผมไปด้วย แล้วก็ซอยรูผมเร็วขึ้นแล้วก็สลับกลับมาช้า ผมเสียวมากจนต้องเอามือมารองหน้าขาพี่กายไม่ให้เย็ดเข้ามาแรง
“อู้ยยยยย แน่นจัง อ่าาาา ทำไมรูแน่นจัง” พี่กายครางเสียวแล้วก็ยัดควยเข้ามาจนสุดแล้ว แล้วก็มาดูดปากกับอีกทีก่อนจะเย็ดรูผมเนิบๆ อีกครั้ง ผมเอาขาเกี่ยวเอวพี่เขาไว้ แล้วเราก็ดูดปาก
“โอ้ยยยย อ่าาาา อ่าาาาาา อ่าาาา เสียวครับ โอ้ยยยย ซี๊ดดด” ผมครางหน้าเหยเกไปหมด มือข้างหนึ่งก็ชักควยตัวเอง อีกมือก็เล่นหัวนมพี่เขา พี่กายเย็ดเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงเย็ดดังตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ลั้นห้องไปหมด “คนดีครับ โอ้ยยยยย เชี่ยยย อ่าาาา โอ้ยเสียวไหม อ่าาาาา” พี่กายซอยรูผมเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมเสียวมากจนพี่กายเอามือมาให้ผมดูดเลย ผมก็เลียมือดูดนิ้วพี่กายแก้เงี่ยนไปด้วย มือข้างหนึ่งก็ชักควยตัวเอง แล้วก็อ้ารูให้พี่กายเย็ด เสียงดังลั้นแข่งกับเสียงรางของผมกับพี่กาย
พี่กายถอนควยออกจากรูผม ผมรู้สึกโล่งรูเป็นอยากมาก พี่กายก้มลงมาเลียรูผม แล้วก็จับผมพลิกตัวให้อยู่ในท่าหมา ก่อนจะยัดควยเย็ดผมในท่านี้อยากเมามัน
“อ่าาาา อ่าาา เบาครับ ซี๊ดดดดด โฮ้ยยยยย อ่าาาา อ่าาา อ่าาา” ผมโดนพี่กายเย็ดในท่านี้เหมือนโกรธรูผม ผมร้องครางเสียวอยากเดียวเลย พี่กายซอยเร็วมากจนผมเสียวมาก เสียงเย็ดดังตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ลันห้องไปหมด ผมเสียวจนหมดแรงเกร็งขาทิ้งตัวนอนราบไปกับพื้น พี่กายก็ยังตามลงมายัดควยแล้วก็ซอยรูผมต่อ จากนั้นก็โน้มตัวมาดูดปากกับผม แล้วก็เย็ดผมในท่าวิดพื้น ก่อนจะเย็ดแบบเข้าสุดออกสุด พี่กายดึงควยออกมาจนผมรู้สึกโล่งรู ก่อนจะยัดเขาทีเดียวจนมิดลำ พี่เขาทำอย่างนี้จนผมเสียวมา แล้วพี่กายก็จูบหลังผมทีหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนกลับมาเป็นท่านอนหงายเหมือนเดิม
พี่กลายมาเย็ดผมในท่านี้อีกครั้ง ผมโดนพี่กายเย็ดไปด้วย แล้วก็ดูดปากไปด้วย เสียงเย็ดดัง ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ลั้นห้องไปหมด ผมคางเสียวในลำคอ แข่งกับเสียงครางของพี่กาย ผมเสียวจนชักควยตัวเองไปด้วย จากนั้นพี่กายก็เย็ดรูผมไปด้วย ในที่สุดผมก็น้ำแตกคารูมือผมเลย น้ำควยผมพุ่งเลอะหน้าท้องพี่กาย พุ่งขึ้นไปถึงหน้าอกพี่กาย บางอันก็พุ่งเลอะคางพี่กายด้วย
“เชี่ยยยยยย อุ้ยยยยยยยย แตกแล้วครับ พี่แตกแล้วน้องบอย อ่าาาาาาาาา” ในที่สุดพี่กายก็น้ำแตก พี่กายซอยรูผมได้สักพักก่อนจะถอนควยออกมาชักสองสามที แล้วก็น้ำแตกพุ่งออกมาเลอะหน้าท้องผมเต็มไปหมด พุ่งมาโดนหน้าผมด้วย ผมแตะน้ำควยพี่กายแล้วก็เอามาเลีย แล้วพี่กายก็เอาควยพี่เขามาให้ผมเลียทำความสะอาด ผมดูดเลียจนควยพี่เขาชุ่มไปหมด แล้วพี่กายก็เอาควยออกมา แล้วก็ลงไปนอนหอบข้างๆ ผม ผมก็นอนเสียวรูอย่างมีความสุข
“แฮ่กๆ แฮ้กๆ บอย พี่ขอโทษนะครับ” พี่กายหันมาขอโทษผมที่เย็ดผมซะรุนแรงแบบนี้ แล้วก็หอมแก้มผมอีกที
“อ่า แฮ่กๆ ผมไม่เป็น ซี๊ดดด ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบพี่กายไป พร้อมกับอาการเสียวรูแบบสุดๆ ผมรู้สึกว่ารูผมขยายใหญ่มาก
“นอนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ากลับบ้าน” พี่กายบอกผม แล้วก็ลุกไปปิดไฟห้อง แล้วก็มานอนที่เตียงข้างๆ ผม แล้วเราก็นอนกอดกันจนหลับไป
ผมมาคิดๆ ดูแล้ว ผมก็รู้สึกดีมากเลยนะที่มีพี่กายเป็นพี่ชาย แต่สุดท้ายเราก็จบลงที่การที่ผมต้องเป็นเมียพี่กายด้วย ความรู้สึกผมกับพี่กายก็ยังคงเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือเราสามารถเย็ดกันด้วยได้แหละมั้ง แต่มันก็เป็นความรู้สึกว่าผมไม่ได้โหยหาควยพี่กายเหมือนกับที่โหยหาควยไอ้โชติเลย พอคิดแล้วผมก็เศร้าเนอะ
______________________________
ในที่สุดน้องบอยก็เสร็จพี่กายจนได้ ขอบคุณทุกคนนะครับที่มาอ่านเรื่องเสียวของผม
ติดตามต่อตอนต่อไปนะครับ ช่วงนี้ผมงานยุ่งแล้ว ผมสัญญาว่าถ้าผมมีเวลาว่าง ผมจะมาแต่งต่อให้นะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณคร้าบ เศร้า แต่สนุกมากกกก ในที่สุด ขอบคุณมากครับ ละเมียดละไมมากครับตอนนี้ อ่านแล้วรู้สึกขอบคุณมากเลยครับว่าตั้งใจเขียนขนาดไหน {:7_357:} ขอบคุณคับ มาไวๆนะ เศร้าเรื่องโชติมากตอนหลังนางรักบอยมาก
ต่อไปก็เป็นคุณหนูบอย เลิศๆ พร้อมเสริฟให้พี่กายต่อ สุดยอดเสียวตามเลย เศร้าด้วยเสียวด้วย พี่ณัฐกับพี่ณะ ก็เห็นจะไม่พ้นบอยแน่ ๆ เลย สนุกมากครับ ทำไมตัวละครกายก็ดีนะ แต่อิมแพค ไม่เท่าโชติ ขอบคุณมากๆนะคะ รอติดตามคับ สนุกมาก ่่เศร้าจนน้ำตาไหลตาม ถึงจะมีความเสียวตามมา แต่ก็ไม่สุด โคตรอินเลยรอติดตามตอนต่อไปนะครับ หูย เสร็จพี่กายแล้ว คงไม่ได้มรรอบเดียวแน่ ผัวโชติรักบอยสุดๆเลย เศร้า ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆเลยครับ กลายเป็นคนของพี่กายแล้ว จะโดนหวงกว่าเดิมหรือเปล่า