เงาในสายหมอก บทที่ 3 เงาในสายหมอก
บทที่ 3: เงาในสายหมอก
คิรินยืนมองกระจกหน้าต่างห้องทำงานของตน แสงแดดยามเช้าสาดกระทบเข้ามา แต่เขากลับรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกจากภายในใจ ตัวอักษรปริศนาบนกำแพงโกดังเมื่อคืนยังคงติดตา ไม่ใช่แค่เพราะมันเขียนด้วยเลือด แต่เพราะมันเป็นข้อความที่ส่งตรงถึงพวกเขา
“ฉันเฝ้ารอพวกคุณมานานแล้ว”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น หมอวายุเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ “ฉันมีข่าวใหม่เกี่ยวกับคดีนี้” เขากล่าวพลางยื่นเอกสารให้คิริน
“อะไร?” คิรินรับเอกสารมาเปิดดู สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที “นี่มัน... เหยื่อรายใหม่?”
หมอวายุพยักหน้า “เจอศพเมื่อคืนที่เขตชานเมือง ลักษณะการฆ่าเหมือนกันทุกอย่าง”
คิรินขบกรามแน่น ก่อนจะรีบคว้าเสื้อนอก “เราไปที่เกิดเหตุกัน”
สถานที่เกิดเหตุเป็นบ้านร้างเก่าแก่ มีรั้วเหล็กสูงล้อมรอบ ตำรวจหลายนายยืนกันพื้นที่เอาไว้ ภายในบ้านมีร่างของชายวัยกลางคนถูกมัดมือมัดเท้า นอนจมกองเลือด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความหวาดกลัวก่อนตาย
หมอวายุเดินเข้าไปตรวจศพ ขณะที่คิรินยืนสำรวจรอบ ๆ สายตาของเขาหยุดอยู่ที่กำแพงบ้าน ข้อความอีกข้อความถูกเขียนไว้
“ความจริงกำลังใกล้เข้ามา”
คิรินหันไปสบตากับหมอวายุ “นี่คือคำเตือนหรือคำท้า?”
หมอวายุถอนหายใจ “ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม เราต้องหยุดมันให้ได้ ก่อนจะมีเหยื่อรายต่อไป”
หลังจากกลับจากที่เกิดเหตุ คิรินและหมอวายุรวบรวมข้อมูลทุกอย่างที่มีเกี่ยวกับเหยื่อรายล่าสุด พบว่าชายคนนั้นเคยเป็นอดีตนักข่าวที่เคยทำข่าวคดีฆาตกรรมเมื่อห้าปีก่อน
“มันกำลังฆ่าคนที่เกี่ยวข้องกับคดีเก่า” คิรินพูดออกมา “นั่นหมายความว่าเป้าหมายถัดไป อาจเป็น..."
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของหมอวายุ ก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะซีดเผือด
“เบอร์นี้...”
คิรินขยับเข้ามาใกล้ “ใครโทรมา?”
หมอวายุเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาสั่นไหวเล็กน้อย “เบอร์ของใครบางคนที่ฉันคิดว่า... เขาตายไปแล้ว”
เสียงโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่อง หมอวายุลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดรับสาย เสียงแหบแห้งของปลายสายดังขึ้น
“คุณยังจำผมได้ไหม... หมอวายุ”
หมอวายุแทบหยุดหายใจ “คุณเป็นใคร”
“พวกคุณกำลังเข้าใกล้ความจริงมากเกินไปแล้ว” ปลายสายพูดต่อ “บางครั้งการขุดคุ้ยสิ่งที่ควรลืม อาจนำพาความตายมาหาคุณ”
เสียงสายตัดไป คิรินรีบคว้าโทรศัพท์จากมือหมอวายุ “ใคร? ใครโทรมา!?”
หมอวายุยังคงนิ่งงัน เขากำโทรศัพท์แน่นก่อนจะหันไปสบตากับคิริน “เสียงนั้น... ผมจำได้... นั่นคือเสียงของอัคนี”
คิรินเบิกตากว้าง “แต่มันเป็นไปไม่ได้! อัคนีตายไปแล้ว...”
ห้าปีก่อน อัคนีเป็นนักสืบหนุ่มที่ร่วมมือกับคิรินสืบสวนคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้นในเมือง แต่ในคดีสุดท้าย เขาถูกพบเป็นศพในโกดังร้าง ถูกยิงที่หน้าอกสองนัด และมีร่องรอยการต่อสู้ก่อนตาย
แต่ถ้าหากเสียงที่หมอวายุได้ยินเป็นของอัคนีจริง แสดงว่า...
เขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่?
คิรินกับหมอวายุเร่งตรวจสอบบันทึกเก่าเกี่ยวกับอัคนี พวกเขาพบความผิดปกติในรายงานชันสูตรศพ บันทึกระบุว่าศพของอัคนีถูกเผาทำลายหลังการตรวจพิสูจน์ แต่นั่นหมายความว่า... ไม่มีใครเคยยืนยันว่าศพนั้นเป็นของอัคนีจริงๆ
“ถ้าเขายังมีชีวิต... แล้วทำไมเขาถึงติดต่อมา” คิรินพึมพำ
หมอวายุขมวดคิ้ว “หรือว่า... เขาจะเกี่ยวข้องกับคดีนี้”
คืนเดียวกันนั้นเอง คิรินได้รับข้อความอีกครั้งจากเบอร์นิรนาม
“ความลับถูกซ่อนไว้ในเงามืด ถ้าคุณอยากรู้ความจริง... มาหาผมที่โกดังหมายเลข 6 ท่าเรือร้างคืนนี้”
คิรินหันไปสบตากับหมอวายุ ก่อนจะกำโทรศัพท์แน่น “เราจะไป”
กลางดึก คิรินและหมอวายุเดินเข้าไปในโกดังหมายเลข 6 เสียงฝีเท้าก้องสะท้อนไปทั่วอาคารร้าง ความมืดปกคลุมทุกอย่าง
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าอีกคู่ก็ดังขึ้นจากอีกด้านของโกดัง ก่อนที่ร่างหนึ่งจะก้าวออกมาจากเงามืด
เป็นชายหนุ่มสวมเสื้อฮู้ดสีดำ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น และดวงตาของเขาก็เป็นประกายเยือกเย็น
“...อัคนี” หมอวายุพูดเสียงเบา
อัคนียิ้มเย็น “พวกนายมาถึงเร็วกว่าที่คิด”
คิรินจ้องเขาอย่างไม่เชื่อสายตา “นายยังไม่ตาย... แต่นายเป็นใครกันแน่”
อัคนีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า
“ฉันคือเงาในสายหมอก และฉันจะเปิดเผยความจริงทั้งหมด”
โปรดติดตามตอนต่อไป...
สนุกมากครับ สุด สุด
หน้า:
[1]