Revenge doctor เพลิงแค้นหมอหนุ่ม เซนXภาคิณ EP.2
ตอนที่ 2: กับดักแห่งราตรี
ภาคินนั่งลงข้าง ๆ เซน สายตาของเขายังคงจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความคมกริบ ในขณะที่เซนยังคงยิ้มเล่นอย่างเคย
“หมอมาคนเดียวเหรอครับ?” เซนถามพร้อมยกแก้วขึ้นจิบไวน์แดง
ภาคินกระตุกยิ้มก่อนตอบกลับ “ใช่ แต่คงไม่นานหรอก เพราะฉันกำลังรอใครบางคนอยู่”
เซนเลิกคิ้ว “ใครเหรอ?”
ภาคินเอนตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม จนแทบจะกระซิบข้างหูเซน “ก็เธอไง”
เซนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอนตัวพิงเคาน์เตอร์ “หมอยังไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“แต่เธอเปลี่ยนไปมาก” ภาคินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง
บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ทั้งเย้ายวนและแฝงไปด้วยอันตราย ภาคินรู้ดีว่าเขาต้องเดินเกมให้แนบเนียนที่สุด
เพื่อให้เซนตกหลุมพรางที่เขาวางไว้โดยไม่รู้ตัว...
เซนเอนตัวเข้าใกล้ภาคินมากขึ้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงประดับอยู่บนใบหน้า ดวงตาของเขาฉายแววท้าทายเล็กน้อย “แล้วหมออยากให้ผมเปลี่ยนไปแบบไหนล่ะ?”ภาคินเลื่อนสายตาลงต่ำก่อนจะเงยหน้ากลับขึ้นมาสบตาอีกครั้ง “บางที...เธอควรเรียนรู้ว่าการเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมันเป็นยังไง”
เซนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอีกครั้ง “ผมว่าเราน่าจะพูดเรื่องที่สนุกกว่านี้นะ”
ภาคินยิ้มเย็นก่อนจะเอนตัวเข้ามาใกล้อีกนิด “งั้นคืนนี้...ฉันจะทำให้เธอสนุกเอง”
เซนชะงักไปชั่วขณะ ราวกับอ่านไม่ออกว่าภาคินหมายถึงอะไร แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ ภาคินก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง ยื่นมือออกไปตรงหน้า “เต้นกันไหม?”
เซนเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วจับมือภาคิน “ทำไมจะไม่ล่ะ”
ทั้งสองเดินออกไปกลางฟลอร์เต้นรำ ท่ามกลางเสียงเพลงจังหวะเร้าใจ ภาคินดึงเซนเข้ามาใกล้ แผ่นอกของเขาแนบชิดกับร่างของเด็กหนุ่มที่เคยทำให้เขาเจ็บปวด ภาคินจงใจเคลื่อนไหวให้แนบแน่นที่สุด เพื่อทำให้เซนรู้สึกถึงบางสิ่งที่แตกต่างไปจากเดิม
และนี่...เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการแก้แค้นเท่านั้น
เสียงดนตรีในคลับยังคงดังกระหึ่ม เซนและภาคินยืนประจันหน้ากันกลางฟลอร์เต้นรำ แสงไฟสลัวสะท้อนประกายในดวงตาของทั้งสองคนภาคินโน้มใบหน้าเข้าใกล้เซน กระซิบเสียงแผ่ว “อยากรู้ไหมว่าฉันเตรียมอะไรไว้ให้เธอคืนนี้?”
เซนหัวเราะเบา ๆ “หมอจะเล่นเกมอะไรกับผมอีกล่ะ?”
ภาคินยิ้มมุมปากก่อนจะกระชับเอวของเซนเข้ามาใกล้ “เกมที่เธอจะไม่มีวันลืม...และมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น”
เซนชะงักไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มกลับ “งั้นผมจะรอดูว่าหมอมีอะไรให้ผมบ้าง”
ในขณะที่ทั้งสองเต้นรำกันท่ามกลางเสียงเพลง ภาคินรู้ดีว่าเกมนี้จะต้องอันตรายขึ้นเรื่อย ๆ และเซน...จะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้เขาในที่สุด
ภาคินมองเซนที่ยังคงเล่นสนุกอยู่กับกลุ่มเพื่อน รอยยิ้มของเด็กหนุ่มทำให้เขานึกถึงอดีตที่เคยตกหลุมพรางเสน่ห์นี้มาก่อน แต่ครั้งนี้เขาจะเป็นฝ่ายคุมเกมเองเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความสั้น ๆ ไปหาใครบางคนก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เซน “สนุกดีใช่ไหม?”
เซนหันมามองก่อนจะยิ้ม “หมอจะร่วมสนุกด้วยไหมล่ะ?”
ภาคินยิ้มเย็น “แน่นอน…แต่ต้องเป็นเกมของฉัน”
เซนเลิกคิ้วอย่างสนใจ “เกมอะไรเหรอ?”
ภาคินโน้มตัวเข้าไปใกล้กระซิบแผ่วเบา “เกมที่เธอจะเป็นผู้เล่นหลัก…และมีแค่ฉันที่รู้กติกา”
เซนมองตาภาคินนิ่งก่อนจะยิ้มรับ “งั้นหมอทำให้ผมตื่นเต้นหน่อยสิ”
ภาคินหัวเราะเบา ๆ ‘ไม่ต้องห่วงเซน…เธอจะไม่มีวันลืมเกมนี้แน่’
ภาคินยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบช้า ๆ ขณะที่สายตายังคงจับจ้องเซนอย่างไม่ลดละ คืนนี้จะเป็นคืนที่เด็กหนุ่มต้องเริ่มเรียนรู้บทเรียนบางอย่าง...
‘ฉันจะทำให้เธอจำไม่ลืม เซน…’
ภาคินมองเซนที่กำลังสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ในคลับ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลเซนรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป สายตาของภาคินที่จ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยความหมายที่เขาไม่สามารถอ่านออกได้ แต่ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
[เบอร์ไม่รู้จัก]
เซนขมวดคิ้วก่อนจะกดรับสาย เสียงปลายสายแหบพร่าและเต็มไปด้วยเลศนัย “ถ้าอยากรู้ว่าเกมนี้จะไปทางไหน…ออกมาหาฉันที่ลานจอดรถ”
เซนหรี่ตาลง ก่อนจะมองไปทางภาคินที่ยังคงนั่งจิบเครื่องดื่มอย่างสงบนิ่ง ‘หมอ…นี่หมอเล่นอะไรอีกกันแน่?’
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ อ่าน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ สุดยอดครับ ลานจอดรถมึอะไร!!!!
หน้า:
[1]