นิยายซีรีย์ อสงไขย(รักเราไม่มีวันตาย) EP.1
นิยายซีรีส์นี้เป็นภาคต่อจาก เมียผมเป็นนายตานี หากใครยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้รบกวนย้อนกลับไปอ่านก่อนนะครับ จะได้ไม่งง ขอบคุณทุกคนที่ติดตามครับ
---------------------------------------------------------------------
ย้อนไปในยุคทวราวดีดินแดนแห่งอารยธรรมในภาคพื้นเอเชียอาคเนย์
ยังมีเมืองเมืองหนึ่งที่สุขสงบไร้ศึกสงคราม เป็นดินแดนที่น่าอิจฉาเพราะ
ดินแดนนี้มีความรัก ความเมตตาและมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน ชาวเมืองต่าง
รักและดูแลเอื้อเฟื้อกันราวกับเป็นพี่น้องร่วมท้องกันมา เมืองนั้นมีชื่อว่า
สุริยปุระธานินทร(เมืองสมมติ) มีท้าวสุริยจักรราชาเป็นผู้ปกครองเมืองนี้
ท้าวสุริยจักรฯเป็นเจ้าปกครองนครที่มั่นคงต่อความรักในอัครมหารานีเทวี
ของตนเป็นอย่างมาก ถึงแม้พระนางจะสวรรคตไปนานเเล้วก็ยังไม่มีสนมเอก
สนมสามัญ หือนางห้ามองค์ไหนได้รับการสถาปณา จนกระทั้งพระนาง
พิระมายา พระสนมชั้นสามัญได้ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกแก่ท้าวสุริยจักรฯ
พระนางจึงได้รับการอวยยศให้เป็นพระมารดาหลวงในราชกุมาร "พีมะ"
(พระรอง)
พระราชกุมารพีมะ เป็นคนรูปงามสง่าสติปัญญาดีและชอบใฝ่ในธรรมะ
ท่านมีเพื่อนสนิทหนึ่งคนที่เป็นรุ่นน้องอายุห่างกัน 3 ปี นั้นก็คือ"อารักษ์"
(นายเอก) เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านพระโหราปุโลหิตซึ่งเป็นครู
ของราชกุมารพีมะด้วย ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกันกัน อารักษ์ดูภายนอกเป็น
คนนุ่มนวลอ่อนหวาน กิริยามารยาทดีราวกับสตรีในราชสำนัก เคยเข้า
ไปถวายงานกรองมาลัย เครื่องแขวน หรือทำเครื่องเสวยให้พระสนมเอก
กัญญาวดี ผู้ซึ่งมีศักดิ์เป็นอา(น้องสาวของท่านพระโหรา) แต่ใครจะรู้เล่า
ว่า อารักษ์มีฝีมือทางการทหารเก่งทั้งดาบคู่ ดาบเดี่ยว ธนู หน้าไม้จนได้
รับการไว้วางใจให้เป็นองครักษ์ในราชกุมารพีมะ และเคยถวายอารักขาท้าว
สุริยะจักรฯและสตรีฝ่ายในจนเป็นที่วางใจ พระสนมเอกและพระราชมารจึง
อยากให้ทั้งคู่ได้เป็นคู่ชีวิตกัน
แต่ราชกุมารพีมะคิดกับอารักษ์เป็เพียงน้องชายและอารักษ์ก็รักและนับถือ
พีมะเป็นพี่ชายด้วยเช่นกัน และที่สำคัญพีมะมีใจรักต่อ "วามน"(นายเอก
รอง) บุตรชายของท่านมหาเสนาอำมาตย์ผู้กุมกองทัพทหารและราชองครักษ์
ของท้าวสุริยจักรฯ แน่นอนครับว่าพระราชมารดาหลวงไม่ได้ชอบวามนสัก
เท่าไหร่ เนื่องด้วยวามนเป็นคนที่ไม่ทำงานทำการไม่ว่าจะงานเรือน งานอาวุธ
หรือการศึกษา ชอบแต่งตัวอวดโฉมไปมาว่าตนนั้นงามสุดในเมือง แต่ข้อดี
ของวามนก็มีอยู่บ้างนั้นก็คือความรักและซื่อสัตย์ต่อพีมะ ถึงคนภายนอกจะ
มองว่าเขานั้นแรด ร้ายกาจ แต่สำหรับความรักนั้นเขาคือที่หนึ่ง....
"หึ้ม ยามสามแล้วจะเสด็จไหนราชกุมาร"
เสียงอารักษ์พูดขึ้นเบาๆเมื่อราชกุมารพีมะลุคจากเตียงและเดินย่องเงียบๆ
"เจ้าน้องชายข้าคนนี้ หูดีจริงนะ นั้นก็ดีพี่จะไปเรือนงิ้วของวามนพาพี่ไปได้ไหม"
"ได้หนะได้ แต่ถ้าพระสนมราชมารดาทรงทราบ พี่ท่านต้องรับหวานแทนข้านะ"
"แน่นอน น้องรักของพี่"
ว่าแล้วทั้งสองก็แอบออกนอกตำหนักวังหน้า ไปที่เรือนท่านมหาอำมาตย์...
เรือนท่านมหาอำมาตย์...
จะมีหนึ่งเรือนที่ปลูกขึ้นอย่างงดงามซึ่งเป็นที่อยู่ของวามนบุตรชายท่านมหาอำมาตย์
เรือนนี้มักถูกเรียกว่า เรือนฉิมพลี นั้นก็เป็นเพราะว่า วามนชอบให้ต้นงิ้วไม้สูง
มีหนามดอกสวย เขาแต่งสวนต้นงิ้วรอบเรือน นอกจากนั้นยังมีโป๊ยเซียน กุหลาบ
ไม้ดอกมีหนามต่างๆ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะชาติก่อน วามนคือลูกหลานแห่งครุฑ
จึงไม่แปลกที่เขาจะมีความผูกพันกับต้นงิ้วในแดนฉิมพลี
"ท่านพี่ ข้าขอรออยู่ข้างนอกได้ไหม เรือนนี้ข้าเห็นหนามงิ้วแล้ว ข้าอึดอัด
หายใจไม่ออก"
อารักษ์พูดขึ้นกับราชกุมารพีมะ นั้นก็เป็นเพราะว่าชาติก่อนของอารักษ์คือ
ลูกหลานแห่งนาค เมื่อเข้ามาใรถิ่นครุฑจึงเกิดอาการดังกล่าว แต่วามนกับ
อารักษ์ก็รักและสนิทกันดี ถึงแม้จะโดนเปรียบเทียบกันบ่อย แต่อารักษ์ก็มัก
แก้ต่างให้วามนเสมอและยังช่วยพาพีมะมาหาเขาอีก วามนจึงออกจากเรือน
มารับราชกุมารและพูดว่า....
"ท่านราชกุมาร มาหาข้ายามนี้ ข้าดีใจนัก ขอบใจนะอารักษ์ที่คุ้มกันท่านพี่"
"เจ้าจักนอนแล้วฤๅ พี่มากวนเจ้าหรือเปล่า"
พีมะพูดขึ้นวามนจึงตอบว่า...
"หามิได้ ข้าตั้งใจรอท่านพี่ อารักษ์เจ้าไปพักที่เรือนเจ้าคุณพ่อก่อนก็ได้ท่านมิว่า
เจ้าคือลูกหลานนาคราชถึงแม้ครุฑกับนาคจะยุติสงครามแล้ว แต่เจ้าก็ยังแพ้ทาง
ในเรือนนี้อยู่ดี"
อารักษ์จึพูดว่า....
"มิเป็นไรวามน ข้าหลบไปพักพิงในสวนกล้วยตานีใกล้เรือนเจ้าก็ได้ อาการเย็น
ชื้นสบาย ดูแลราชกุมารด้วย"
อารักษ์กำลังจะหันหลัง พีมะผู้ซึ่งห่วงใยน้องจึงจับเเขนไว้และพูดว่า...
"อย่าไป สวนกล้วยตานีมืดทึบและอันตราย สวมสร้อยพระนาคปรกไว้เเล้วตาม
พี่มา วามนพี่ขอสักห้องให้อารักษ์ได้พักได้ไหม"
พีมะสวมสร้อยพระนาคปรกซึ่งตัวสร้อยเป็นทองคำมีตราประจำตัวพีมะติดอยู่สร้อย
เส้นนี้วามนเคยเอ่ยขอแต่พีมะไม่ให้เพราะตั้งใจจะให้เป็นบำเหน็จแก่อารักษ์แรง
อิจฉาในใจจึงเริ่มเกิดขึ้น
วามนถึงจะสนิทและเป็นมิตรกับอารักษ์แค่ไหน แต่ด้วยบุพกรรมในกามวามนจึง
รู้สึกไม่พอใจที่ในเรือนไม่มีเพียงเขากับพีมะ แต่ก็จะร้ายกาจต่อหน้าพีมะไม่ได้
เขาจึงจับมืออารักษ์เเละพาเดินเข้าเรือนและพาไปพักที่ห้องทางทิศใต้ตรงกับ
สวนกล้วยตานี จากนั้นพี่มะและวามนก็ไปที่ห้องนอนของตนเอง
ภายในห้องนอนของว่ามน ทันทีที่กลอนประตูขัดลงปิดสนิทผ้านุ่งของวามนก็
หลุดลงไปกองที่พื้นแบบตั้งใจ ร่างกายผิวสีแทนออกน้ำผึ้งเเต่ส่วนภายในร่มผ้า
ปกปิดนั้นขาวเนียนและแน่นมาก พีมะได้แต่ตลึงจนทำไรไม่ถูก
"วามน จะทำเลยเหรอ"
พีมะพูดขึ้นเมื่อวามนเดินเข้ามากอดจูบใยสภาพเปลือยกายและดึงผ้านุ่งของ
พีมะออกด้วยเช่นกัน จากนั้นก็คุกเข่าลงตรงหว่างขาแล้วเอาดุ้นขนาด 7.5
เข้ามาในปากของตน
"โอ๊ยย โอ๊ยยย วามน เสียวมากโอ๊ยย วามน วามน น้ำข้าจะเคลื่อน"
พีมะยืนเท้าสะเอสใบหน้าเหยเกเสียวมากจากนั้นวามนก็เอากล้วยของพีมะ
ออกจากปากแล้วจับรูดขึ้นลงจนพีมะน้ำเคลื่อนออกเต็มใบหน้าของวามน
ทั้งคู่ออกมาอาบน้ำด้วยกันที่ชานด้านหลังห้อง ก่อนจะอาบน้ำเเล้วก็เข้านอน
ด้วยกันจนฟ้าสาง
เช้าวันรุ่งขึ้นที่ตำหนักของเจ้าชายพีมะ พระสนมพิระยา พระราชมารดาหลวง
ได้มาที่ตำหนักของลูกชายเพื่อจักไปเข้าเฝ้า แต่เมื่อมาถึงก็ไม่ราชกุมารและ
องครักษ์ พระนางจึงถามกับทหารเวรยามว่า....
"ราชกุมารไปที่ใด ทำไมตำหนักถึงเงียบ"
ทหารยามไม่กล้าที่จะตอบ พระนางจึงงถามต่อไปอีกว่า...
"ข้าถาม มิได้ยินรึ หรือต้องให้ทวนลงหลังถึงจะตอบ"
ทันใดนั้นเจ้าชายพีมะก็กลับมาทันเวลาพอดีจึงทูลต่อพระราชมารดาว่า....
"พระมารดา มาหาลูกถึงที่มีอันใดฤๅ"
"พีมะ เจ้าหายไปไหน เมื่อคืนไม่ได้อยู่ตำหนักหรือ"
"ลูก เอ่อ...ลูกไปเรือนของวามนมา พระมารดาลูกปลอดภัยดี อารักษ์ก็ไป
กับลูกด้วย."
"ใช่พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันตามราชกุมารไป หามีเหตุใดเกิดกับราชกุมาร"
อารักษ์เอ่ยทูลแจ้ง พระมารดาหลวงจึงพูดกับอารักษ์ว่า....
"ดี ดีจริงๆ ในเมื่อราชองครักษ์ทำผิด ทหาร นำองครักษ์อารักษ์ไปทวนหลัง
30 ไม้"
"ไม่นะ พระมารดา น้องเป็นคนของลูก นายสั่งลูกน้องไม่ทำก็มีความผิด
ถ้าจะมีคนโดนโทษ ลูกขอรับโทษแทนน้องเองพ่ะย่ะค่ะ พระมารดา"
พีมะเอ่ยปากเพื่อขอรับโทษแทนอารักษ์ นอกจากจะเข้าทางพระมารดาหลวง
แล้ว ก็ยังเป็นจุดเริ่มความอิจฉาในตัววามน
วามนจึงพูดเพื่อหวังให้พระมารดาและพีมะเห็นในความดีของตนบ้าง เขาจึง
พูดไปว่า...
"พระราชมารดา ข้า...."
วามมยังพูดไม่จบพระมารดาหลวงจึงพูดขึ้นว่า...
"ไม่ต้อง ข้าไม่อยากรับฟัง พีมะ พาอารักษ์เข้าไปสรงน้ำในสระจะได้เข้าเฝ้า
ท่านพ่อ"
"ขอรับท่านแม่ วามนเข้ามาในตำหนักข้าก่อน"
"ไม่ได้ ตำหนักราชกุมารว่าที่องค์รัชทายาท มีเพียงอารักษ์เท่านั้นที่จะเข้าได้
ส่วนเจ้าวามน ไปรอที่ท้องพระโรงจะเหมาะสมกว่า"
"ท่านแม่ วามนคือคนที่ลูกรักเหตุใดจึงไม่สามารถเข้ามาได้"
"ฐานะวามนคือใคร ฐานะเจ้าคือใคร ปลูกตำหนักยังต้องเลือกศิลาแลงชั้นดี
จะมีคู่ชีวีก็ต้องให้ดีสมน้ำสมเนื้อ แม่พูดแบบนี้เจ้าคงเข้าใจ ออกไปวามน"
สิ้นเสียงพระราชมารดาหลวง วามนถึงกับน้ำตาตกเดินตามหลังมารอรับพีมะ
ที่ท้องพระโรงโดยในใจก็คิดริษยาที่อารักษ์ได้เข้านอกออกในเรือนนอนหรือแม้
แต่สระสรงน้ำส่วนตัวของพีมะ อารักษ์ก็มีสิทธิ์ใช้ได้ จากมิตรที่ดีตอนนี้วามน
ชักไม่แน่ใจเเล้วสิว่าอารักษ์จะยังรักพีมะเหมือนพี่น้องหรือคู่รัก...
ท้องพระโรงว่าราชการ
ท้าวสุริยจักรราชาและพระสนมเอกกัญญาวดีออกว่าราชการและมีเรื่องน่ายินดี
ที่ต้องประกาศให้ทราบว่า พีมะได้เป็นราชโอรสที่ถูกต้องตามกฎมณเฑียรบาล
และสมควรแก่ฐานะอุปราชย์แห่งสุริยปุระธานินทร ทุกคนต่างยินดีที่และปราบ
ปลื้มใจ โดยเฉพาะพระนางพิรมายามารดาหลวง
"พิระมายา พี่จักขอแต่งตั้งเจ้าขึ้นเป็นสนมเอกฝ่ายซ้ายในฐานะแม่ของพระ
อุปราชย์พีมะ ส่วนกัญญาวดีพี่จักแต่งตั้งเจ้าเป็นสนมเอกฝ่ายขวามีอำนาจ
เทียบเท่ารานีแห่งสุริยปุระธานินทร"
พระนางพิระมายา จึงทูลต่อท้าวสุริยจักราชาไปว่า...
"ข้าแต่ฝ่าบาท ข้าพอใจในฐานะพระมารดาหลวง ไม่ขอเทียบเทียมเท่าพระ
พี่นางกัญญาเทวี แต่ข้าจักขอหนึ่งสิ่งจากฝ่าบาท ท่านจะมอบให้ข้าได้หรือไหม"
"ได้สิ ข้ายินดีที่เจ้าไม่ได้มักใหญ่ใฝ่สูง เจ้าต้องการสิ่งใด"
"ข้าต้องการของพระราชทานสู่ขอราชองครักษ์อารักษ์ พระนัดดาในพระสนมเอก
มาเป็นคู่ชีวิตของพระอุปราชย์ และจักขอพระกรุณาพระราชทานเษกสมรสให้
ทั้งสองเพค่ะ"
"ไม่ ไม่ได้ ข้าหายอมไม่ พระนาง ข้าหายอมไม่"
วามนลุกขึ้นท้วงท่ามกลางเสนาอำมาตย์ผู้ใหญ่และทหารผู้น้อย ก็แน่หละครับ
คำขอของพระมารดาหลวงเปรียบเหมือนสายฟ้าที่ผ่าฟาดลงมากลางอกวามน
พีมะจึงพูดต่อที่สมาคมว่า...
"พระมารดา ลูกหาได้รักอารักษ์เกินคำว่าน้องไม่ ลูกมีคนรักอยูแล้วนั้นก็คือ
วามนไม่วาจะอย่างไรลูกก็จักขอเลือกวามนเพียงผู้เดียว"
ท้าวสุริยจักรราชาได้ฟังคำพูดของลูกและดูออกว่าอารักษ์ไม่ได้มีใจรักต่อพีมะ
แต่ด้วยพระองค์ทรงรู้ว่าพ่อของวามนคิดการใหญ่เกินเอื้อมหากพีมะได้เป็นอุปราชย์
ท่านอำมาตย์ก็จะมีทางแย่งชิงบัลลังค์นี้ได้ ท้าวสุริยจักรราชาจึงพูดว่า...
"พ่อเห็นด้วยกับแม่เจ้านะพีมะ อารักษ์เป็นราชองครักษ์ฝีมือดี แถมชาติตระกูล
ก็ดีเป็นถึงราชครูของเจ้าเมืองสุริยปุระธานินทรมาหลายองค์รวมถึงเจ้าด้วย"
"แต่พระบิดา ข้ารักน้องเหมือนน้องชาย และน้องก็รักข้าเหมือนพี่ชาย ข้าเอ่อ..
ข้าสนองโองการพระบิดาไม่ได้"
"เหลวไหล พีมะเจ้าชอบผู้ชายพ่อก็ยอมมากแล้วนะ วามนมีอะไรที่คู่ควรเจ้า
ข้าขอสถาปนา อารักษ์ขึ้นเป็นอัครชายาแห่งอุปราชย์สุริยปุระธานินทร"
"พระองค์พ่ะย่ะค่ะ อย่ามอบความลำบากใจนี้ให้ข้าพระบาทเลย ข้าพระบาท
ไม่ได้รักท่านพี่แบบคู่รัก ขอพระองค์ทรงวินิจฉัยให่เถิดพ่ะย่ะค่ะ"
อารักษ์ทูลขอต่อท้าวสุริยจักรแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ทั้งคู่จึงยอมตกลงตาม
คำขอเพื่อจะเปลี่ยนตัวกับวามนในวันเสกสมรส แต่ตอนนี้เหมือนไฟแค้นจะปิด
หูปิดตาวามนให้แค้นและเกลียดอารักษ์ไปแล้ว
พีมะพยายามนัดเจอเพื่อบอกแผนการให้วามนแต่วามนก็ไม่ได้สนใจฟังแล้ว
แบบนี้ใครกันครับที่ผิด อารักษ์คือหมากตัวหนึ่งในการรักษาบัลลังค์แต่กลับ
กลายเป็นว่า อารักษ์เป็นศัตรูหัวใจของวามนไปแล้ว แบบนี้ต้องติดตามต่อ
นะครับ อย่าเบื่อกันน๊าาา
ขอบคุณครับ มารอติดตาม ต้นกำเนิดแห่งความรักของแทนไท และอารักษ์ครับ ขอบคุณครับ ดีมากมาย ขอบคุณมากครับพี่ ขอบคุณครับ ชอบมากๆ รอตอนต่อไปนะคับ สนุกมากครับ รอตอนต่อไปนะครับ
หน้า:
[1]