กลางวันตอนบ่ายสองแดดข้างนอกบ้านเรือนมักจะมีอุณหภูมิสูงมาก ภานในบ้านไม้สองชั้นหลังเก่าๆ ปรากฏร่างของชายหนุ่มวัยสามสิบปลายๆกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นมะขามที่ให้ร่มเงาบังแดดได้เป็นอย่างดี ท่ามกลางเปลวแดดชายหนุ่มกำลังนั่งจดจ่อกับการอ่านหนังสือเก่าๆสายตาของชายหนุ่มวัยฉกรรณ์กำลังไล่เลียงไปตามตัวหนังสือ ใจของเค้ากำลังเต้นโครมครามจากตัวหนังสือที่อ่านเจอ ในหนังสือมีเนื้อหาที่ออกไปทางไสยศาสตร์กับการรักษาที่แปลกปะหลาดสิ้นดี ตอนนี้ชายหนุ่มนามว่า “ธันวา” หรือ “ธัน” ตามที่ชาวบ้านและเพื่อนผ่องเรียก พอธันวาอ่านจบก็เงยหน้าขึ้นไปบนบ้านหลังเก่าๆ หนังสือนี้ก็คงเป็นหนังสือของเจ้าของบ้าน ซึ้งบ้านหลังนี้นั้นเดิมที่เป็นบ้านของคนมีวิชาอาคม เมื่อครั้งก่อน “ตาผ่อง” ได้เปิดสำนักคนทรงอยู่ที่นี้ได้รักษาชาวบ้านแถวนี้ ตอนนี้ได้ปิดตัวลงเนื่องจากแก่ได้ตายไปแล้ว ก่อนที่ธันวาจะมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ได้ยินมาว่าอยู่ๆแก่ก็จากไปเลยโดยสั่งเสียลูกๆหลานๆไว้ก่อนหน้าแล้ว หนังสือเล่มนี้ธันวาได้เจอมันที่ใต้ดินต้นมะขามนี้เนื่องจากลูกหลานของตาผ่องได้จ้างวานให้ตัวธันวานั้นมาถางหญ้าที่มันรกครึ่มปกคลุมทั่วบริเวณบ้าน พอชายหนุ่มอ่านจบไปหนึ่งบท ในหัวของเค้ากำลังคิดหนักว่าจะทำตามหนังสือนี้ดีไหม เพราะในหนังสือมีเนื้อหาที่ออกจะปะหลาดมาก อย่างที่เค้าอ่านจบไป ยาดีจากต้นมะละกอ ต้องสมสู่กันที่ต้นมะละกอกะเทย ในวันเพ็ญและต้องเป็นผู้ชายกับผู้ชายเท่านั้น ถ้าต้นมะละกอกะเทยออกลูกให้เอาผลที่ได้ให้คนป่วยกิน แต่คนที่จะมาทำพิธีนั้นต้องมีสายเลือดของคนป่วยด้วย ธันวาจะไม่คิดหนัก เพราะลูกชายของธันวา “น้องธาร” ป่วยได้มาสองสามเดือนแล้ว โดยเมียของเค้า “ต้นตาล” ได้เทียวเข้าออกโรงพยาบาลตลอดสองสามเดือนนี้ และวันนี้ก็ยังเผ้าไข้ลูกของตัวเองอยู่ที่โรงพยายาล ชายหนุ่มครุ่นคิด เก็บหนังสือลงถุงยามสีดำและลุกขึ้นคิดเรื่องราวต่างๆไปด้วยขณะทำงาน ถ้าในหนังสือนี้เป็นเรื่องจริงและเป็นยาดีจริงๆเค้าก็หน้าจะลองดู แต่คนที่จะมีคุณสมบัติในการประกอบพิธีนี้ได้ คงหนีไม่พ้นพี่ชายของ “ต้นตาล” นามว่า “ไผ่” คนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยธันวาได้