นักเรียนใหม่
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Molio เมื่อ 2025-4-2 23:24ผมชื่อกายเป็นคนผิวแทน เงียบไม่ได้คุยกับใครมากเลยมีเพื่อนที่สนิทด้วยแค่ 2คน ชื่อเลย์กับต้า ส่วนใหญ่ก็จะไปไหนมาไหนด้วยกัน
เรื่องเกิดตอนที่เปิดภาคเรียนเทอมที่ 2 ตอนนั้นผมอยู่ม.4มีนักเรียนพึ่งย้ายมาจากในเมือง เขาชื่อพอร์ช รูปร่างสูง ขาวตี๋เลย ครูก็พามาแนะนำตัวกับทั้งห้องแล้วก็ฝากหัวหน้าแนะนำการโรงเรียนให้ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนประจำอำเภอแต่ไม่ได้ใหญ่มากเพราะเป็นอำเภอเล็กๆ เมื่อผ่านไปจนถึงพักกลางวัน พอร์ชก็ไปกินข้าวตามปกติกับเพื่อนใหม่พวกนักบอลที่มันพึ่งรู้จัก ผมก็อยู่กับเพื่อนผมไม่ได้เข้าไปคุยด้วย แต่พอเลิกเรียนผมก็กำลังจะกลับผมขับมอไซค์มานะ ผมก็เห็นพอร์ชกำลังเดินออกนอกโรงเรียนก็เลยถามว่ากลับยังไงพอร์ชเลยบอกเดินกลับบ้าน
ผมเลยถามให้ไปส่งไหม
พอร์ชบอกดีเลย นายชื่อไรอะ
ผม: ชื่อกาย
พอร์ช: ออ
ผม: บ้านอยู่แถวไหน
พอร์ช: บอกที่อยู่มามันใกล้บ้านผมเลย
ผม: โอเคใกล้บ้านเราเลย แล้วถามพอร์ชทำไมถึงย้ายมาละพอร์ช: บอกมันใกล้ที่ทำงานแม่นะแล้วแม่ไม่อยากขับไกลก็เลยย้ายมา
ผมก็ขับไปจนถึงบ้านพอร์ชบ้านเราห่างกันแค่3หลังเองผมเลยถามทำไมเดินกลับเนี้ยบ้านตั้งไกลเลยก็ขับรถไม่เป็น แม่ก็ไม่ว่างก็เลยเดินกลับนะไม่คิดว่าจะไกลขนาดนี้ก็ตอนมามันดูไม่ไกลอะ
ผมเลยบอกเดี๋ยวกลับกับเราก็ได้ บ้านทางกันนายเลยตอนมากับแม่หรอ
พอร์ช: ใช่
ผม: จะไปโรงเรียนด้วยกันไหม
พอร์ช: ได้หรอเอาสิจะได้ไม่รบกวนแม่รบกวนนายแทน
ผม: หัวเราะ จากนั้นทุกวันผมก็คอยไปรับส่งมันเกือบทุกวัน
จนวันเสาร์กลางเดือนหลังจากเปิดเทอม ผมไปทำงานช่วยที่บ้านขุดเผือกแต่เช้า กลับมาก็มอมแมมขี้โครนเต็มตัวเลย แล้วก็มีข้อความทักมาจากพอร์ชว่า พาไปหาไรกินหน่อยเดี๋ยวเลี้ยง
ผมก็เลยบอกไปว่าอาบน้ำก่อนมึงพึ่งขุดเผือกมา มันก็บอกให้รีบๆ
ผมอาบน้ำแต่งตัวก็ขับมอไซค์ไปหามัน
สภาพมันคือแบบมันพึ่งตื่น มันบอกอยากกินข้าวเช้าแต่นี้มันจะกลางวันแล้ว
ผม: แม่ไปไหน ไม่ทำไรให้กินหรอ
พอร์ช: ไปธุระกลับเย็นเขาทำข้าวผัดให้แต่ไม่อยากกินเลยโทรหาไง
ผม: อยากกินไรไหม
พอร์ช: ส้มตำแซ่บๆแถวนี้มีไหม
ผม: มี ร้านเด็ดเลยไก่ย่างอร่อย
ผมก็พามันไปซื้อกลับมากินที่บ้าน พร้อมน้ำโค้ก2แก้วเย็นชื่นใจ
มันชวนไปกินที่แคร่หลังบ้าน ข้างหลังเป็นทุ่งนากว้าง
ผมนั่งกินจนอิ่ม เพราะเหนื่อและอิ่มจนผมเริ่มง่วงมากเลยขอมันไปนอนในห้องมันได้มั้ย
มันตอบว่าได้ มันเลยเดินนำขึ้นบ้าน
ผมถามบ้านตั้งใหญ่ทำไมอยู่กัน 2คนแม่ลูก
มันบอกพ่อทิ้งแม่ไปตอนมันยังเด็กก็ไม่รู้อะไรมาก แม่เลยตั้งใจทำงานจนขึ้นเป็นหัวหน้ารายได้ดีเลย จนมีบ้านใหญ่ขนาดเนี้ย
มันบอกขายบ้านในเมืองแล้วย้ายมาก็ไม่เลวเพราะที่โน้นมันแคบแต่เงินที่ขายได้เอามาซื้อที่นี้ได้หลังใหญ่เลย มันเลยบอกเวลาว่างมาได้มันว่างมากอยู่คนเดียวก็เหงา
ผมก็ตอบโอเคไป เดินมาจนถึงห้องมันเป็นห้องแบบใหญ่เลย มีห้องน้ำในตัวด้วยมันเปิดแอร์ให้ผมนอน มันบอกตามสบาย
แล้วมันบอกเดี๋ยวไปล้างจานก่อน แล้วเดินลงไป
ผมนอนอยู่มองไปเห็นกางเกงในในตะกร้าเลยหยิบมาดมบอกเลย ผมเป็นคนอยากลองอยู่แล้วเลยไม่กลัวเห็นเงียบแต่เคยลองหลายอย่างแล้ว
ผมก็ดมไปตัวนึง พร้อมเอาอีกตัวมาชักจนแตก ผมเลียน้ำเพื่อทำลายหลักฐานแล้วกลับไปนอน สักพักมันก็เดินขึ้นมาแล้วถามว่า
มึงเดี๋ยวมันจะมีกีฬาสีแล้วเขาจะให้ซ้อมที่สนามตอนเย็น รอรับกลับได้เปล่ามีค่าขนมให้ ผมเลยตอบว่าได้ถ้าไม่มีธุระด่วนอะนะ
พอร์ชมันเล่นบอลเก่งมากเลยตอนเรียนพละไม่แปลกที่จะมีคนอยากให้มันลงแข่งด้วย จากนั้นมันก็มานอนบนเตียงเล่นโทรศัพท์แปปนึงเราก็หลับ
ตื่นมาก็เย็นผมเลยขอกลับบ้านก่อน
แต่มันขอให้ผมพาไปซื้อข้าวเย็นก่อนผมก็เลยพามันไปตลาดนัดแถวบ้าน
เราก็เลือกซื้อของที่อยากกินมันเลี้ยงผมหลายอย่างเลย
จากนั้นก็ขับมาส่งหน้าบ้าน ผมเห็นแม่พอร์ช ก็ทักทายแล้วก็ขับมอไซค์กลับบ้านไป
เสวดี สนุกมากครับ ขอบคุณครับรออ่านตอนต่อไป ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุก ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ กลุ้มกลิ่มจริงๆ
หน้า:
[1]