เรื่องเล่าของผัวเมีย #54 "ดำ&นิ่ม คู่เพื่อน 1"
เรื่องเล่าของผัวเมีย #54"ดำ&นิ่ม คู่เพื่อน 1"
เมื่อผมเห็นรายชื่อปลัดอำเภอที่ย้ายมาใหม่ผมก็ร้องลั่นด้วยความยินดีเพราะรายชื่อและนามสกุลนั้นมันเป็นเพื่อนของผมเอง
ผมกับเจ้า"ดำรง"หรือ"ดำ"หัวหกก้นขวิดมาด้วยกันตั้งแต่ชั้นมัธยมต้นมันกับผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนมาด้วยกัน เล่นกีฬาอื่นๆ มาด้วยกันตลอดพอเรียนจบชั้นมัธยมปลายมันเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพฯแรกๆ เราทั้งสองก็เขียนจดหมายติดต่ออยู่กันตลอดแต่ระยะหลังห่างหายไปจนมันเรียนจบเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
วันแรกที่เจอกันดำมันอ้าปากค้างไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะเจอผมที่นี่เราถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันอยู่นานรูปร่างดำดูอวบอ้วนขึ้นมากแต่เนื่องด้วยตัวมันสูงกว่าผมนิดหน่อยจึงทำให้ดูสมส่วนส่วนผิวคล้ำดำของมันก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแต่ที่เห็นชัดเจนคือหน้าผากของมันที่กว้างขึ้นแต่ใบหน้าหล่อเข้มของมันก็ยังหล่อเหลาอยู่เหมือนเดิมและด้วยงานของผมกับของมันที่ต้องประสานงานกันอยู่ตลอดทำให้เราต้องพบกันอยู่บ่อยๆ อยู่แล้วเราจึงเริ่มกลับมาเป็นคู่หูกันอีกครั้งทั้งคู่หูคอเหล้าและคู่หูกีฬา
เดือนกว่าๆดำจึงได้พบกับกลอยเมื่อผมพามันไปกินข้าวเย็นที่บ้านผมเห็นมันมองเธอแทบไม่ละสายตาและด้วยอัธยาสัยเข้าคนง่ายของคนทั้งสองก็ทำให้ทั้งสองเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว
"ไหนมึงบอกว่าชอบคนผิวคล้ำไงทำไมถึงมาได้คนขาวๆ อย่างกลอยเป็นเมียล่ะวะ?"
ดำมันเอ่ยถามผมในวันหนึ่งผมก็บอกว่า กูคิดจะจีบเล่นๆ แต่เสือกติดจริงๆ กูก็เลยปล่อยเลยตามเลยดำหัวเราะบอกว่า ไม่ปล่อยเลยตามเลยก็บ้าแล้วก็กลอยสวยออกอย่างนี้ผมแอบยิ้มในใจเมื่อเพื่อนเอ่ยชมเมียรักแล้วผมก็แอบวางแผนไว้ในใจเหมือนกัน
หลายเดือนต่อมาเย็นวันศุกร์วันหนึ่งหลังผมออกเวรก็แวะไปหาดำที่บ้านพักหลังที่ว่าการอำเภอเพื่อจะนัดกันไปออกกำลังกายกันสักหน่อยแล้วผมก็ต้องยืนนิ่งจ้องมองหญิงคนหนึ่งที่มาเปิดประตูต้อนรับเธอมีใบหน้าที่สะสวยมีรอยยิ้มละไมเต็มใบหน้าอีกทั้งผมดำยาวขลับยาวสลวยเต็มแผ่นหลังและมีสีผิวสีนำผึ้งของเธอดูเตะตาผมแต่แรกและที่เด่นอีกอย่างคือสองเต้าคู่ใหญ่ที่เด้งดันเสื้อยืดรัดรูปออกมาจนเห็นเด่นชัดผมนั่งมองเธออยู่จนดำออกมาจากห้องน้ำแล้วแนะนำเธอให้ผมรู้จัก "นิ่ม" คือชื่อของเธอและเป็นเมียของมัน
ดำบอกว่า กำลังจะโทรหาผมพอดีมันว่า จะเลี้ยงรับนิ่มในวันนี้พร้อมบอกให้ผมรับกลอยมาด้วยในตอนเย็น
นิ่มทำงานเป็นตัวแทนประกันชีวิตเธอจึงสามารถตามดำไปได้ทุกที่ทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งแต่ดำรับราชการใหม่ๆทั้งสองยังไม่มีลูกด้วยกันสาเหตุเพราะนิ่มมีบุตรยากปรึกษาหมอก็แล้วพยายามก็แล้วก็ยังไม่มีลูกสักทีดำว่า แรกๆ ก็เสียใจมากที่ไม่สามารถมีลูกได้แต่เมื่อนานๆ ไปก็คุ้นชินกับการอยู่สองคนผัวเมียแล้ว
เย็นวันนั้นเราทั้งสองคู่ก็ตั้งวงกันอยู่หลังบ้านพักของดำที่มีไฟในเตาย่างกำลังคุโชนโดยมีสองสาวกลอยกับนิ่มยืนคุยกันพร้อมกับย่างหมึก,กุ้งและหอยแครงไปด้วยทั้งสองคนเข้ากันได้อย่างรวดเร็วแถมอายุยังเท่ากันอีกจึงพูดคุยกันได้อย่างถูกคอผมกับดำนั่งดื่มอยู่ที่แคร่มองสองสาวที่หัวร่อต่อกระซิกกันอยู่แน่นอน!ไม่มีใครมองเมียตัวเองเลยเพราะสายตาของเราทั้งสองต่างจ้องมองเมียของกันและกัน
กลอยกับนิ่มมีส่วนสูงใกล้เคียงกันแต่ว่านิ่มจะผอมเพรียวมากกว่ากลอยทั้งสองไว้ผมยาวเหมือนกันความสวยโดดเด่นไม่แพ้กันเรียกว่าทั้งสองคนกินกันไม่ลงจริงๆแต่ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนคือหน้าอกของนิ่มจะใหญ่กว่ากลอยมากขณะที่สะโพกของกลอยนั้นใหญ่กว่านิ่มนิดหน่อยขณะเดียวกันนั้นสีผิวของทั้งสองคนก็ตัดกันอย่างชัดเจนกลอยมีผิวขาวกระจ่างขณะที่นิ่มมีผิวสีน้ำผึ้งนวล
"เป็นไงมาไงมึงถึงตกลงปล่องชิ้นกับนิ่มไหนมึงบอกชอบคนขาวไง?"
ผมถามดำด้วยคำถามเดียวกันกับที่มันเคยถามผมและคำตอบก็เหมือนกันกับผมคือ มันจีบเล่นๆ ไม่คิดว่าจะติดแต่พอติดแล้วก็ติดหนึบเลยผมก็ว่า โชคดีแล้วที่มึงจีบติดปล่อยผู้หญิงอย่านิ่มไปก็ถือว่าโง่ล่ะเราทั้งสองหัวเราะพร้อมระะลึกถึงความหลังเมื่อครั้งสมัยยังเรียนมัธยมที่เราทั้งสองจีบสาวแข่งกันดีหน่อยที่รสนิยมสาวในใจของเราไม่เหมือนกันคนหนึ่งชอบผิวขาวอีกคนชอบผิวคล้ำเราจึงไม่เคยแย่งสาวคนเดียวกันสักที
เวลาผ่านไปหลายเดือนความสัมพันธ์ของเราทั้งสี่คนก็มีมากขึ้นเรื่อยๆเรานัดกันเล่นกีฬาในตอนเย็นเป็นประจำหลังเล่นฟุตบอลแล้วก็เข้าไปเล่นแบตมินตันในหอประชุมโรงเรียนกันต่อหากกลอยไม่ติดเวรบ่ายก็จะจับคู่เล่นกันโดยทั้งผมกับดำต่างก็อยากจะจับคู่กับเมียของกันและกันผมกับดำจึงฉวยโอกาสจับมือเมียเพื่อนอยู่บ่อยครั้งเมื่อเสร็จจากออกกำลังกายก็จะต่อด้วยวงเหล้านิดหน่อยบ้านผมบ้างบ้านพักของดำบ้างตามแต่โอกาสอำนวย
เย็นวันหนึ่งขณะที่สองสาวกำลังคุยกระหนุงกระหนิงกันไปพร้อมทำกับแกล้มกันไปส่วนผมกับดำก็นั่งดื่มอยู่ที่แคร่หลังบ้านพักของดำสายตาของดำจ้องมองโคนขาขาวอวบของกลอยใต้กางเกงขาสั้นสีดำซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิโขลกน้ำพริกอยู่ผมมองสายตาของเพื่อนออกว่ามันคิดยังไงกับเธอซึ่งผมก็ยังคิดหาหนทางไม่ออกว่าจะทำยังไงดีจะเริ่มยังไงดีเพราะกล้วว่าเพื่อนจะมองเราทั้งสองในแง่ที่ไม่ดีอีกทั้งก็ไม่แน่ใจด้วยว่ามันจะคิดยังไงกับผมที่ก็แอบมองเมียของมันอยู่เหมือนกันแต่จากการคาดเดาผมก็ดูๆ ว่ามันก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เห็นผมมองเมียมันเพราะเราทั้งสองก็รู้ทางของกันและกันดีอยู่แล้วดีไม่ดีดำอาจจะชอบแบบผมก็ได้ยังไงผมก็ว่าจะรอดูๆ ไปก่อน
จนเวลาล่วงเลยผ่านมาอีกหลายเดือนดำนัดผมที่ร้านอาหารของค่ำวันหนึ่งเราทั้งสองละเลียดเหล้าเข้าปากพร้อมกับฟังเพลงไปด้วยจนได้เวลาพอสมควรดำจึงได้เปิดปากกับผมในเรื่องที่มันเตรียมมาพูด
"กูพูดจริงๆ นะเพื่อนมึงอย่าโกรธกูนะ"
ผมทำสีหน้าไม่เข้าใจจนมันย้ำอีกรอบดำพูดเบาๆ กับผมว่า เอก...กูชอบกลอยว่ะผมจึงทำทีหัวเราะแล้วพูดกลับไปว่า มึงก็อย่าโกรธกูนะกูก็ชอบนิ่มดำทำหน้าขึงขังบอกว่า กูจริงจังนะโว้ยผมจึงทำหน้าจริงจังกับมันดำพร่ำเพ้อพรรณาว่า กลอยสวยอย่างนั้นรูปร่างดีอย่างนี้ไม่นึกเลยว่าจะมีลูกสองคนแล้วมันพูดเสียงอ่อยๆ ว่า มึงก็รู้ว่ากูแพ้ความขาวผมหัวเราะตบบ่ามันบอกว่า กูเข้าใจดำหัวเราะแล้วพูดว่า กูก็รู้ว่ามึงก็มองนิ่มเหมือนกันผมยิ้มพูดว่า มึงก็รู้ว่ากูแพ้ผิวน้ำผึ้งแล้วเราสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
"เอก...กูกับมึงมาแลกเมียกันไหม?"
ดำก้มหน้ามาพูดเบาๆ กับผมดูเหมือนว่ามันจะรวบรวมความกล้าพอสมควรที่จะเอ่ยคำนี้ออกมาผมค่อนข้างตกใจพอสมควรที่ได้ยินมันพูดออกมาเพราะไม่คิดว่ามันจะพูดตรงๆ ขนาดนี้แต่มันก็ทำให้ผมอดยิ้มในใจไม่ได้ที่งานนี้ไม่ยากอย่างที่คิดเมื่อดำมันเปิดใจออกมาแล้วผมทำท่าตกใจร้อง เฮ้ย!...เบาๆ ทำเอามันหน้าเสียไปทีเดียวผมพูดว่า แล้วผู้หญิงเขาจะเล่นด้วยหรือวะ?ดำกลับมายิ้มบอกว่า สบายกูกล่อมนิ่มแล้วเพราะนิ่มก็ชอบมึงเหมือนกันดำยกเหล้าซดพรวดหมดแก้วแล้วก็พูดว่า ช่วยหน่อยเพื่อนช่วยกล่อมกลอยให้กูทีผมยิ้มในใจแล้วบอกกับมันว่า เออๆ...เดี๋ยวจะพยายามดำกระหยิ่มเหมือนเด็กได้รับของขวัญยังไงยังงั้น
ความจริงแล้วผมกับกลอยก็พูดคุยกันมาพักใหญ่ๆ แล้วสำหรับเรื่องนี้เธอก็รู้อยู่ตลอดว่าดำนั้นชอบมองเธอมันทำเอาเธอแทบละลายเลยล่ะเมื่อสายตาของดำจ้องมองเธอแทบจะกลืนกินอย่างนั้นอีกทั้งดำก็พูดคุยดีไม่มีล้ำเส้นอะไรกลอยก็เลยชอบนิสัยของมันอีกอย่างที่เธอชอบจริงๆ คือชายผิวคล้ำที่เตะตาเธอเหลือเกินกลอยตีแขนผมเบาๆ แล้วพูดงอนๆ ว่า ชอบนิ่มใช่ไหมล่ะ?ผมหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามากอดแล้วบอกว่า ชอบสิแต่รักเมียมากกว่ากลอยหน้าแดงด้วยความอายพร้อมมองค้อนผมแต่แววตาเธอเปื่ยมไปด้วยความสุข
หลังจากคุยกันวันนั้นผมกับดำก็เปิดโอกาสให้แก่กันและกันแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีโอกาสกันสักเท่าไหร่นักด้วยว่าการงานของเราด้วยแล้ววันหนึ่งดำก็โทรมาหาผมบอกว่า ช่วยพานิ่มกลับไปหาลูกค้าที่จังหวัดเดิมที่มันทำงานอยู่ให้หน่อยมันว่ามันติดธุระสำคัญจริงๆ ไม่สามารถไปกับนิ่มได้
"มึงดูแลนิ่มดีๆ นะโว้ยเดี๋ยวกูให้รางวัล"
ดำพูดไปหัวเราะไปแบบมีเลศนัยซึ่งผมก็รับรองกับมันอย่างดีนิ่มบอกนัดลูกค้าบ่ายสามโมงเย็นโดยเธอให้ผมขับรถพาเธอออกเดินทางตั้งแต่ห้าโมงเช้าพอถึงตัวจังหวัดนั้นนิ่มก็ให้ผมพาไปที่สำนักงานประกันก่อนกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วเธอจึงบอกให้ผมไปส่งเธอในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งนิ่มบอกผมให้มารับเธอเวลาหกโมงเย็นแม้ใจผมอยากจะถามอะไรกับเธอหลายคำแต่ก็เก็บเงียบไว้ก่อนผมขับรถวนเข้าตัวเมืองไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งก่อนจะตีตั๋วเข้าไปดูหนังสักเรื่องเพื่อรอเวลาไปรับนิ่ม
หนังจบเรื่องผมออกมาเดินรับแอร์อยู่ในห้างครู่หนึ่งนิ่มก็โทรมาตามผมขับรถไปรับเธอที่เดิมก็เห็นเธอเดินควงแขนออกมากับชายวัยกลางคนคนหนึ่งผมขมวดคิ้วมองอย่างคนสงสัยนิ่มมาทำอะไรที่นี่?ทำไมนิ่มกับผู้ชายคนนี้ดูสนิทสนมกันเกินกว่าคำว่า "ลูกค้า" ที่เธอเคยบอกผมหรือว่านิ่มมีกิ๊กแล้วดำมันจะรู้ไหมนี่?แล้วทำไมนิ่มถึงเปิดตัวผู้ชายให้ผมรู้เธอไม่กล้วผมไปบอกดำเลยหรือ?สารพัดคำถามที่ผุดขึ้นในหัวผมแต่ผมก็ต้องเก็บความสงสัยทั้งหมดเอาไว้ในใจ
เวลาหกโมงเย็นแล้วนิ่มบอกให้ผมหาร้านอาหารเพื่อกินข้าวผมเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ดูแล้วบรรยากาศร่มรื่นดีนิ่มสั่งเบียร์มาดื่มเธอบอกว่าวันนี้อยากกินเบียร์แต่ผมรับรู้ว่าผมได้กลิ่นเบียร์จากลมหายใจเธอหน่อยๆ แล้วตั้งแต่ขึ้นรถมาผมจึงตกลงใจดื่มเบียร์เป็นเพื่อนกับเธอไม่รู้นิ่มกระหายมาจากไหนเธอยกเบียร์ซดเอาๆ จนหมดเบียร์ไปสองขวดอย่างรวดเร็วขณะที่ผมหมดไปแค่สองแก้วเท่านั้นเหมือนว่าเธอครึ้มอกครึ้มใจอะไรบางอย่าง
"มีอะไรหรือคะคุณพี่?มองน้องเหมือนจะมีคำถามถามมาได้เลยค่าถ้าสงสัยอะไร?"
นิ่มที่อาการเริ่มจะเมาหน่อยๆ แล้วยิ้มอย่างคนรู้ทันมาให้กับผมผมยิ้มตอบเธอแล้วถามว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ?นิ่มตอบว่า ลูกค้าค่ะผมยิ้มๆ พูดออกไปว่า ลูกค้าจริงๆ นะนิ่มยิ้มกว้างยื่นหน้ายื่นตามาหาผมพร้อมตอบเสียงคางยานว่า ค๊า...ผมหัวเราะจ้องตาเธอพูดว่า แต่พี่ว่าไม่ใช่แค่ลูกค้าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆนิ่มยิ้มหวานไม่ตอบเธอเสหน้าหันไปมองทางอื่นเหมือนจะปล่อยให้ผมคิดเรื่องของเธออยู่คนเดียว
เบียร์หมดไปสามขวดเราทั้งสองจึงเริ่มรับประทานอาหารนิ่มดูจะเมาพอสมควรเธอคุยไปยิ้มหวานไปทำเอาใจผมเต้นสั่นเพราะแววตาเธอมันเหมือนมีประกายไฟอยู่ในนั้นเรากลับขึ้นรถเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับเมื่อกินข้าวอิ่มแล้วขณะที่ผมขับรถนิ่มก็มองออกทางหน้าต่างตลอดเวลาก่อนจะหันมาถามผมว่า พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า?ผมตอบว่า ว่างแล้วนิ่มก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
"เราหาที่พักกันที่นี่สักคืนเถอะ"
ผมหันไปมองนิ่มที่จ้องมองผมอยู่นานแล้วแววตาของเธอบ่งบอกอะไรบางอย่างที่ผมรับรู้ได้ป้ายไฟส่องสว่างข้างหน้าบอกว่าเป็นรีสอร์ทที่พักผมหักพวงมาลัยแวะเข้าไปทันที
อะจึ๋ย...กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยทีเดียวแต่ขอยกยอดไปต่อตอนหน้าก็แล้วกันนะครับรับรองมีเสียวแน่นอนคิดเห็นประการใดฝากคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วย
ขอบคุณครับ
สนุกมากครับ สนุกสนานเลย nuangnut1996 ตอบกลับเมื่อ 2025-4-14 12:11
สนุกมากครับ
ขอบคุณที่ชอบนะครับ ติดตามกันยาวๆ ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}
หน้า:
[1]