ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
รักษาตัว กลัวกรรม อย่าทำชั่วจะหมองมัว หม่นไม้ ไปเมืองผี
จะเลือกทำ แต่กรรม ที่ดีดี
จะได้มี ความสุข พ้นทุกข์ภัย
ศัตรูที่แท้จริงของคนคือ โลภ, โกรธ, หลง
ต้องแก้ด้วยมี ศีล, สมาธิ, ปัญญา
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ จะตายทั้งที ฝากดีเอาไว้
การให้ธรรมะเป็นทาน เป็นบุญกุศลอันสูงสุด
อยากเป็นเศรษฐี ต้องหมั่นแจกทาน
อันทานศีลภาวนาอย่าเลยละ
อุตสาหะสืบสร้างทางสวรรค์
นิสัยสงคงนิพพานไม่นานครัน
เกษมสันต์แสนสุขสิ้นทุกภัย
การทำบุญแจกทานคนจน
และนั่งสมาธิภาวนา
เป็นการได้กุศลผลบุญดีที่สุด
ฆ่าสัตว์ คนอายุสั้น
เบียดเบียนสัตว์ ขี้โรค
โกรธและพยาบาท ผิวพรรณหยาบ
ริษยาคนอื่น ไม่มีเดชานุภาพ
ตะหนี่ขี้เหนียว มีความยากจน
หยิ่ง จองหอง เกิดในตระกูลต่ำ
ดื่มสุราเมรัย มีปัญญาทรมาน
กรรมดี
ไม่ฆ่าสัตว์ คนอายุยืน
ไม่เบียดเบียนสัตว์ สุขภาพดี
อดทนไม่โกรธตอบ ผิวพรรณดี
ไม่ริษยาคนอื่น มีเดชานุภาพมาก
บริจาคทาน มีสมบัติมาก
อ่อนน้อม มีตระกูลสูงศักดิ์
คบแต่บัณฑิต มีปัญญามาก
เกิดมาตัวเปล่า ตายไปตัวเปล่า
มีบุญกับบาป ที่ติดตัวไปได้เท่านั้น
แม้ทองเลี่ยมฟัน ก็เอาไปไม่ได้
ทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว
ปลูกอะไร จะได้ผลเช่นนั้นอย่างแน่นอน
ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นตถาคต
คนดีชอบแก้ไข้ คนจัญไรชอบแก้ตัว
คนชั่วชอบทำลาย คนมักง่ายชอบทิ้ง
คนจริงชอบทำ คนระยำชอบติ
อันความตายชายนารีหนี้ไม่พ้น จะมีจนก็ต้องตายวายเป็นผี
ถึงแสนรักก็ต้องร้างห่างทันที ไม่วันนี้ก้วันหน้าจริงหนาเรา
ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่
เว้นเสียแต่ ต้นทุน บุญกุศล
ทิ้งสมบัติ ทั้งหลาย ให้ปวงชน
ร่างของตน เขายังเอา ไปเผาไฟ
เป็นสตรี ไม่มีศีล ก็สิ้นสวย
บุรุษด้วย ไม่มีศีล ก็สิ้นศรี
พระภิกษุสามเณรชี ไม่มีศีล ก็สิ้นดี
ข้าราชการ ไม่มีศีล ก็หยาบคาย
ชีวิต เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่แน่นอน
ต้องละความชั่ว หมั่นทำความดี
พระอรหันต์ที่บ้าน คือ บิดามารดา
จึงต้องเคารพและบูชามากที่สุด
เมื่อตายแล้ว ผลของกรรมจะปรากฏดังนี้
ผู้มีความโลภ, โกรธ, หลง จะเกิดเป็น เปรตและสัตว์เดรัชฉาน
ผู้มีศีล ๕ จะเกิดเป็น มนุษย์
ผู้มีหิริโอตตัปปะ จะเกิดเป็น เทวดา
ผู้มีณาน จะเกิดเป็น พรหม
ผู้ไม่มีกิเลส จะเกิดเป็น อรหันต์
ของฝากสำหรับท่านที่เป็นลูกทั้งหลาย
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ในจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย ย่อมเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธบึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้นเหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกโมงยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังคอยช่วยอำนวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
สังขารร่างกาย ต้องตายเป็นฝี อยู่ในโลกนี้ ไม่มีแก่นสาร
ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของสาธารณ์ ไม่ใช่ของท่าน ลูกหลานต้องลา
อย่ามั่วประมาท โอกาศยังมี อย่าหลงโลกีย์ จะมีปัญหา
โลกนี้แท้จริง เป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตา ใช่ว่าจีรัง
สังขารร่างกาย อยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผี ไม่มีความหวัง
เกิดแก่เจ็บตาย ร่างกายผุพัง ทุกวันเดินทาง สู่ยังกองฟอน
จะห้ามไม่ฟัง จะรั้งไม่หยุด เป็นสิ่งสมมุติ ตามพุทธะสอน
อำนาจใดๆ อย่าไปวิงวอน ให้ช่วยเราตอน ที่วันสิ้นใจ
สังขารเรานี้ เป็นสิ่งที่สังเวข มันเป็นสาเหตุ สังเกตเอาไว้
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไป ก็ไม่อยู่นาน
หนาวก็จะตาย ร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆ นี่แลสังขาร
ต้องกินต้องถ่าย ทนไปทุกวัน ดูน่าสงสาร คิดกันให้ดี
สังขารร่างกาย ทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดน มองเห็นทุกที
ไหลเข้าไหลออก ย้อนยอกมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่ มีอยู่ทั่วกัน
น้ำเลือดน้ำหนอง ล้วนของปฏิกูล ไหลมาเป็นมูล พอกพูนหลายชั้น
ข้างนอกเน่าเหม็น มองเห็นทุกวัน อีกข้างในนั้น ล้วนขันไม่งาม
สังขารร่างกาย ไม่ใช่ตัวตน เกิดมาเป็นคน ไม่พ้นโดนหาม
ต้องนอนเปลือยกาย ให้ไฟลุกลาม เมื่อเจ้าโดนหาม สู่เชิงตะกอน
ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน อย่าหลงสังขาร ปลงกันไว้ก่อน
ลูกหลานหญิงชาย ส่งได้แน่นอน ก็แค่กองฟอน แล้วย้อนกลับมา
สังขารร่างกาย ล้วนตายเป็นศพ ถูกแผ่นดินกลบ อยู่ในป่าช้า
หมู่หนอนชอนไช ตอมไต่กายา เป็นเหยื่อนกกา หมูหมาในดง
กระดูกเกลื่อนกลาด เรี่ยราดทั่วไป เอ็นเล็กเอ็นใหญ่ ไร้จุดประสงค์
ต้องถูกทอดทิ้ง นอนกลิ้งในดง เป็นป่ารกพง เฝ้าดงกันดาร
กระทำให้แจ้ง เจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอด หลุดรอดสังขาร
หยุดความกระหาย มุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขาร ทั่วกันด้วยเถิด
จะได้หยุดเกิด มั่นไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิด อยู่ในสงสาร
รีบภาวนา เพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายา ทั่วหน้ากันเทอญฯ
ยามเมื่อ ชราร่าง อ้างว้างจิต
คนึงนิจ ใฝ่หา ที่อาศัย
พอเป็นที่ พักผ่อน หย่อนกายใจ
หลังจากได้ ตรำงาน มานานปี
ที่พักกาย หาได้ ไม่ยากนัก
แต่ที่พักใจ สิลำบาก แม้อยากหนี
กิเลสล้น พ้นทั่ว ทับทวี
อยากจะคลี่ คลายปลด ลดจำนวน
จะเข้าวัด ลัดทาง สงบสุข
แต่ตัวทุกข์ ตามหรือไม่ ใคร่สอบสวน
พบมนุษย์ ก็ต้องพบ สิ่งรบกวน
มีมากมวล โลภโมห์ โทโสร้าย
สู้สำรวม กายใจ ใฝ่ธรรมะ
หมั่นชำระ จิตสะอาด สมมาดหมาย
เลิกหลงโลก โศกรัก จักสบาย
เหตุทั้งหลาย แหล่แท้ เกิดแต่ใจ
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้
คือเงาติดตัวตรัง ตรึงแน่น
ตามแต่บาปบุญแล ก่อเกื้อรักษา
ชีวิตเรา จะเอาอะไรแน่
ย่อมแปรผัน เปลี่ยนจิตและนิสัย
ชั่วอาจดี มีอาจจนวนเวียนไป
เอาอะไร ได้แน่แก่ตัวตน
บุญกุศล เร่งสร้างกันได้
วาสนา เร่งอสร้างกันไม่ได้
เราทำความถูกต้อง ดีที่สุดแล้วหรือยัง
มีธรรมะวันละนิด ชีวิตจะเป็นสุข เป็นสตรี ไม่มีศีล ก็สิ้นสวย
บุรุษด้วย ไม่มีศีล ก็สิ้นศรี
พระภิกษุสามเณรชี ไม่มีศีล ก็สิ้นดี
ข้าราชการ ไม่มีศีล ก็หยาบคาย
ชอบมากครับ ชอบมากๆๆๆครับ
ขอบคุณครั
บ{:5_119:} ปีใหม่นี้ขอให้ เกษมสันต์แสนสุขสิ้นทุกภัย เหมือนกับข้อความในบทกลอนนะครับ
ต้นฉบับโพสต์โดย sand เมื่อ 2011-12-30 13:20 static/image/common/back.gif
ปีใหม่นี้ขอให้ เกษมสันต์แสนสุขสิ้นทุกภัย เหมือนกับข ...
เช่นกันนะคับขอพรนั้นจงกลับคืนไปด้วยคับ{:1_1:} ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]