ชีวิตม.ต้น!ของเรา3คน 12
บทที่ 12 The revenge of the bad memories.(การแก้แค้นของความทรงจำเลวร้าย)~~~~หลังจากออกจากห้องน้ำแล้วต้นก็นิ่งไปนาน~~~~
ชัย: นี่...นายเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ?ทำไมเงียบจังเลยล่ะ
ต้น: อะ...อือคือว่าหลังๆนี่เรา...แปลกๆน่ะ
ชัย: รู้สึกอะไรเหรอ?
ต้น:ไม่รู้สิมันคล้ายๆว่าเรารู้สึก..
ชัย: รู้สึก?
ต้น: (เงียบไปชั่วอึดใจ)คือ...บางทีเราคิดว่าเรา...สึกชอ..
~~~~คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร..ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน~~~~
ต้น: อะ..เอ่อโทรศัพท์น่ะแป๊ปนึงนะ
(อ่าวใครโทรมาขัดจังหวะจริ๊ง-*-วู้!)
ต้น: เงียบเหอะน่า-*-
ชัย: --...นายพูดกะใครน่ะ
ต้น:ไม่รู้สิเสียงแปลกๆ-*-ชอบมาพาย์กอะไรก็ไม่รู้นายไม่เคยได้ยินเลยเหรอ?
ชัย: --...ไม่นี่
ต้น: ฮัลโหลต้นพูดครับ
??? : ไม่เจอนานนะ...ครั้งที่แล้วเจ็บมากเลยล่ะ
ต้น: ใคร?ใครน่ะ!...วิน..วินใช่ไหม!?!
วิน: แน่นอน...ออกมาเจอกันหน่อยสิที่ตึกร้างท้ายหมู่บ้านน่ะ
ต้น: ไม่! เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้นเลิกยุ่งกับเราสักที(น้ำตาเริ่มเอ่อล้นที่หน่วยตาทั้ง2ข้าง)
วิน: ริวจะเป็นยังไงก็ช่างใช่ไหม?
ต้น:ว่าไงนะ!
วิน: ถ้าไม่เชื่อก็มาดูเองสิแต่รีบๆหน่อยนะเดี๋ยวมันจะอยู่ไม่ครบ32เอาหึๆๆแกร๊กตรู๊ดๆๆๆ....
ต้น: ไม่นะ(น้ำตาอาบแก้มทั้ง2ข้าง)
ชัย: ....(เดินมาจับไหล่ต้นข้างหลัง)ไม่เป็นไรเรารู้อยู่แล้วล่ะว่าสักวันมันต้องมาเอาคืน...เดี๋ยวเราไปเอง
ต้น: ไม่!ต้องไม่มีใครบาดเจ็บเพราะเราอีกแล้ววันนี้ถึงตายเราก็จะจบความทรงจำที่มันหลอกหลอนเรามานานนี่ไปสักที!เราจะไปคนเดียว!
ชัย: (ตวาดลั่น)หยุดบ้าเดี๋ยวนี้นะ!
ต้น: (สะดุ้งสุดตัวถึงกับผงะ)อึก!
ชัย: รู้ว่ามันเป็นความทรงจำเลวร้าย!รู้ว่ามันเจ็บปวด!แล้วทำไมต้องเก็บมันไว้คนเดียว!ทำไมต้องทนอยู่กับมัน!ทำไมปล่อยให้สิ่งที่ทรมาณนายมาทำลายชีวิตนายอยู่ได้หา!
ต้น: อึ๊ก!...อืออ...ฮือออๆโฮฮฮฮ..เรา..เรา..ม...ไม่..อึ๊ก..อยากให้...อึ๊ก..ค..ใคร..ต้อง..บ..บาดเจ็บอึ๊ก..เพราะ..ร..เราฮืออออ
ชัย: (เข้ามากอดต้นไว้)
ต้น: หา?
ชัย: ทำไมล่ะ? เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?ถ้าเรื่องแค่นี้ทำเพื่อเพื่อนไม่ได้..เราจะมีเพื่อนเอาไว้ทำไมจริงไหมล่ะต้น?
ต้น: (กอดชัยแน่น) ฮือออสัญญานะสัญญาสิว่าถ้าไปแล้วนายต้องไม่เป็นอะไรกลับมาและเราจะยังเป็นเพื่อนกันอยู่เหมือนเดิมได้ไหมชัย?
ชัย: เรา...ไม่สัญญา!
ต้น: ....เข้าใจแล้..
ชัย: เพราะของมันแน่อยู่แล้ว...เราเพื่อนกันนะต้น...เราทำเพื่อเพื่อนได้ทุกอย่างแหละ...
ต้น: (หน้าตาอาบทั้ง2แก้ม)ขอบใจมากนะ
ชัย: เราไปทำให้มันจบๆกันเถอะ!(คว้ากุญแจScooppi-Iมาไว้ในมือ)
ต้น: อื้ม!
~~~~ตึกร้างท้ายหมู่บ้าน~~~~
ตึกนี้เคยจะสร้างเป็นแมนชั่นมาก่อนแต่เนื่องจากเศรษฐกิจไม่ดีมันจึงถูกทิ้งร้างอยู่อย่างนี้ซึ่งตึกนี้มีขนาดสูงถึง10ชั้นเลยทีเดียว
ต้นและชัยเดินขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงดาดฟ้าก็พบวินยืนรออยู่แล้ว...
วิน: มาสักทีนะ...
ต้น: ไหนล่ะริว?
วิน: 5555+เชื่อกุด้วยเหรอ?
ต้น: งั้นเรากลับล่ะ?
วิน: ถ้ากุไม่ให้กลับล่ะ?
ชัย: ก็จะเจอกับกุไง!
ต้น: อย่าชัย!เราเองมันต้องการเราเท่านั้น!
วิน: เออ!มึงอ่ะมาให้กุซ้อมซะดีดี!
ต้น: ถ้าสู้กันแล้วจะเลิกยุ่งกับเราไหม?
วิน: เออ!ถือว่ากุแก้แค้นสำเร็จแล้ว
ต้น: ดีงั้นมา...ให้มันจบๆกันไปซะที...
วิน: ชีวิตมึงน่ะเหรอ?5555+
ต้น: แล้วแต่จะคิดแต่ความเป็นเพื่อน...มันไม่มีวันจบหรอกนะ
วิน: ความเป็นเพื่อนHa อะไรของมึง!(พุ่งเข้ามาเหวี่บงหมัดเต็มแรง!)
ต้น: โดนหมัดนั้นเข้าอย่างจังกระเด็นถอยหลังไป
ชัย: ต้น!ต้น!ทำใจดีๆไว้ต้น
สายตาของต้นหรี่ลงทุกทีสติสัมปชัญญะเริ่มเรือนรางพาจิตใจให้กลับไปสู่อดีต..อดีตอันเลวร้าย.... ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากครับ อดีตอาไรกันอะ ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุนคร้าบบ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนครับ
ขอบคุณครับ มีอะไรกัน อ่านไปนึกภาพไป สุดๆเลยครัชขข สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ทำไมโกรธกันขนาดต้องทำร้ายกันด้วย เคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ สนุกดีครับ
หน้า:
[1]