ชีวิตม.ต้น!ของเรา3คน 14
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ิbababorbor เมื่อ 2011-9-15 15:40บทที่14 ปัจุบัน....
ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจกันนะครับช่วงนี้อัพช้าหน่อยแต่อัพให้แน่ๆครับ
--------------------------------------------------------------------------
ต้น!ต้น!ต้น!
อือ...ใครเรียกอีกแล้วแล้วที่นี่..มันที่ไหนอีกล่ะ...
ชัย:ต้น!เป็นไงมั่ง....-ึงทำเพื่อน-ูเหรอทำแบบนี้เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนใช่ไหม?
วิน:หึ!ใช่"เคยเป็น"ตอนนี้-ูแค่จะมาแก้แค้นมันเท่านั้น-ึงไม่เกี่ยวถอยไปได้แล้ว!
ชัย:ใครว่าไม่เกี่ยวนี่น่ะ..เพื่อน-ู(ตอนนี้แววตาของชัยเปลี่ยนไปแล้วไม่เหลือความขี้เล่นอีกต่อไปมีเพียงความแน่วแน่และสายตาเอาเรื่องเท่านั้น)
วิน:น่าสนุกนี่ดีเหมือนกัน....จะได้คิดบัญชีคราวที่แล้วไปด้วยเลย...
ชัย:พูดให้น้อยๆต่อยให้มันหนักดีกว่า....
วิน:ก็มาสิวะ!(พุ่งเข้าชัยแล้วแลกหมัดกันอย่างดุเดือด)
ชัย:หลบหมัดของวินได้แทบทุกหมัดและสวนกลับไปอย่างหนักหน่วง
วิน:ชิ!(โดนหมัดชัยเข้าไปหลายหมัดแต่ยังไหวอยู่)
ชัย:เอานี่ไปกิน(เงื้อหมัดและเหวี่ยงเต็มแรง)
วิน:บ้า-ิบหลบไม่พ้นแล้ว
"ผัวะ"
"อั้ก"
เวลาเหมือนหยุดเดินไปชั่วขณะร่างที่ล้มลงตรงหน้าชัยกลับไม่ใช่วินหากแต่เป็น..
ชัย:ต้น!
วิน:!?!
ต้น:อ่อก..ย..หยุดเถอะอึก..
ชัย:...ทำไม?ทำไมกันน่ะ?
ต้น:เราจะจบมันซักที...ไม่ใช่ในอดีตแต่ต้องเป็นปัจุบัน!
ชัย:...เข้าใจล่ะ
ต้น:ประคองตัวลุกขึ้นอย่างลำบากเดินโซเซเข้าไปหาวิน
วิน:มาเลย-ูจะซัด-ึงให้...คว่ำ?....
ต้น:....โอบกอดวินไว้....เราขอโทษนะวิน...เราขอโทษที่ไม่สามารถช่วยนายได้..
วิน:อะไรวะเนี่่ย!ปล่อยสิโ-้ย(พยายามดิ้น)
ต้น:อยากชกเราอยากทำร้ายแก้แค้นอะไรยังไงเราก็ได้แต่เราอยากให้นายรู้ว่า...เราเสียใจ
วิน:ฮึ่ย(น้ำตาคลอ)ทำพูดดีตัวเองไม่ได้โดนฆาตกรจับไปไม่ได้โดนทิ้งไว้ฮือ..จะไปรู้ฮึก..อะไร..
ต้น:เราไม่รุ้หรอกนายพูดถูกเป็นความผิดของเราเองที่ไม่เข้าใจนายตั้งแต่แรกคงเหงาสินะ..ยกโทษให้เราด้วยนะ..
วิน:ฮือออรู้ไหมที่ผ่านมามันเหงาแค่ไหน?กว่าจะตามนายเจอ...ฮือ...กว่านายจะเข้าใจ....เราเหงา...เรากลัวนะรู้ไหมฮือออ
ต้น:นายไม่ต้องเรียกร้องความสนใจอีกแล้วล่ะจากนี้เราจะอยู่ข้างนายไม่ไปไหนอีกแล้ว....
วิน:จริงๆนะฮือ..
ต้น:เราสัญญา....
------------------------------------------------------------
พี่ต้น!พี่ชัย!อยู่ไหมพี่!
ชัย:โอ้!อยู่ๆขึ้นมาเลยซ้อมอยู่!
ออกัส:คร้าบผมขึ้นไปนะครับ(เดินขึ้นชั้น2)
วิน:ไง!เล่นดนตรีได้ไหมเรา?
ออกัส:พอได้ครับพี่แหะๆแต่ชอบดูมากกว่าครับ
ต้น:สนใจร่วมวงพวกพี่มั้ยล่ะ?
ออกัส:ขอบคุณครับแต่อย่าดีกว่าผมไม่กล้าไปประกวดกับพวกพี่อ่ะครับ
ริว:ถ้างั้นมาซ้อมอีกรอบ...แล้ววันนี้พอแค่นี้
ชัย:3-2-1เริ่ม!
บ่อยครั้งที่ใจเดินออกไปไม่มองข้างทาง หยดน้ำตาอยู่กับการไม่มีค่า
ฉันเดินหลงทางอยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย
หันไปหาเธอไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
หยุดทั้งหัวใจ เดินต่อไปไม่มีแสงดาว โอบกอดน้ำตาโอบกอดหัวใจกับความเศร้า
ฉันเดินหลงทางอยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย
หันไปหาเธอไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้า ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
บ่อยครั้งที่ใจเปิดออกไปให้ลืมเรื่องราว ฉากเก่าย้อนมาเปิดออกไปไม่เป็นเช่นเดิม
เย็นวันนั้นบทเพลงแห่งมิตรภาพระหว่างเพื่อนก็ก้องกังวาลไปทั่วทั้งห้อง....
น้องออกัส
ขอบคุณครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ จบเรื่องร้ายๆ ลงด้วยดี ขอบคุณนะ ขอคุณครับ ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณมากครับ ริวหายไปหลายตอนนะ สนุกดีครับ เข้าใจกันแล้วละสิ สนุกดีครับ
หน้า:
[1]