อโหสิ.......
...."อุปปาทะ วะยะ ธัมมะโน"ก็เเค่โซ่ คอยร้อยรัด มัดลุ่มหลง
บังเกิดขึ้น ก็กระเพื่อม เสื่อมถอยลง
สลัดปลง รู้ร้อยรส ปลดให้ไกล
....ใจสมาน ดีเเล้ว เเก้วก็เกิด
พร่างพราวเพริด สบัดเเสง เเรงไสว
นับเเต่นี้ จะไม่มี อีกต่อไป
หยาดน้ำใส ไหลรินรด หมดสิ้นที..... ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับแต่สีเยอะไปหน่อย ชอบครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]