แปลกใจไหม?ทำไมเราเข้ากันได้?
โลกใบกลมๆที่แสนจะวุ่นวายเหลือแหล่นั้นมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นบนตัวมัน...เสมอ...:Pหอพักนักศึกษาวิทยาลัยนานาชาติถึงคราวคึกครื้นไม่เป็นส่วนตัวก็ช่วงที่นักศึกษาขนย้ายข้าวของเข้าหอ-ออกหอกันนี่แหละ
"ฝุ่น" ในฐานะนักศึกษาอาสาโครงการเพื่อนเมทปีแรกทั้งๆที่ตัวเขานั้นเรียนปีสามแล้ว ก็เขาเป็นคนกล้าๆกลัวๆแต่ไหนแต่ไรครั้นจะให้อาสาตั้งแต่อยู่ปีก็ยังไม่ชัวร์....เขารั้งๆรอๆจนขึ้นปีสามจึงมีความกล้าพอที่จะเข้ามาเป็นนักศึกษาอาสา.....อาสาที่ไหนล่ะ?...ได้รับสวัสดิการกันตาโตเลย..นั่นแหละสิ่งที่ฝุ่นคิดและคาดหวังมาโดยตลอด....และการได้รู้จักกับเพื่อนชาวต่างชาติก็เป็นผลพลอยได้ซึ่งฝุ่นได้รับข้อมูลคร่าวๆ
ชายหนุ่มสัญชาติฝรั่งเศส ชื่อ"ไมเคิล" .........นี่คือข้อมูลมากมายพอที่ฝุ่นจะอนุมานถึงรูมเมทรุ่นน้องปีหนึ่งได้....เขาน่าจะเป็นสุภาพชนแต่ก็คงมีนิสัยแย่ๆของฝรั่งบางคน....ที่ต้องระวังบ้าง......เขาอาจจะชอบความเป็นส่วนตัวก็เป็นได้....หรืออาจจะเป็นนักเที่ยว???.....สาระพัดที่จะคาดเดาจากคนที่ชื่อเล่น"ไมค์"......
ฝุ่นขนของลงจากรถรับจ้างขนของทั่วราชฯด้วยความระมัดระวังเนื่องจากมาจากเงินเก็บด้วยความอดทนทั้งนั้น
ห้องเกรดเอนั้นจัดข้าวของเรียบร้อยรอก่อนแล้ว....นั่นหมายความว่าเมทชื่อไมค์ของฝุ่นเข้ามาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฝุ่นสำรวจการจัดห้องที่แสนเรียบง่ายแต่ทุกชิ้นมีที่มาในการจัดเสมอ.....ดูชาญฉลาดและเจ้าระเบียบกว่าที่เขาคาดคิด
บางที......ไมค์อาจจะเป็นเด็กเนิร์ดก็ได้....วัยรุ่นฝรั่งเดี๋ยวนี้ก็ยังพอมีหลงเหลือบ้าง.....
ฝุ่นละความคิดก่อนจะลงมือจัดข้าวของ....ถึงเวลาก็จะรู้เอง......เมทน้องใหม่.....
(ขอความกรุณาด้วยนะครับ.....^^.......เม้นๆ.......เผื่อว่าผมจะเขียนออกมาได้น่าอ่านบ้าง- -)
โอ้ว คุณเหล้า
หายไปซะนานเลยจนนิยายรักขาดตอนไปนาน{:5_146:} ต้นฉบับโพสต์โดย yaifaiz เมื่อ 2011-9-30 23:27 static/image/common/back.gif
โอ้ว คุณเหล้า
หายไปซะนานเลยจนนิยายรักขาดตอนไปนาน{:5_14 ...
ยังอุตส่าห์จำกันได้นะครับ
หลงถนนสายสหายสุรานานไปหน่อย
เพื่อนกันมันก็วัดกันตรงนี้แหละครับ
ขอกอดคุณให้ชื่นใจดีใจจริงๆที่ยังไม่ลืมกัน ต้นฉบับโพสต์โดย Mr.CY เมื่อ 2011-10-1 07:45 static/image/common/back.gif
แหะๆๆๆ อยากเม้นครับ แต่ยังไม่รู้ที่มา แต่ก็อยากรู้ท ...
ครับ
ที่คุณทำอยู่ก็น่าชื่นชมแล้วครับ 1------เมทบัดดี้กะเมทน้องใหม่
ฝุ่นจัดข้าวของเสร็จแล้วก็เบนความสนใจส่วนตัวไปยุ่งกับเจ้ากีต้าร์ของเมทที่วางไว้อย่างถนอมแสดงถึงความรักความหวงแหน....ถ้าเขาเป็นเด็กเนิร์ด ก็คงเป็นเด็กเนิร์ดที่โรแมนติกพอดู.....รักดนตรีเสียด้วย
ฝุ่นเอื้อมมือหมายจะจับต้องเจ้ากีต้าร์ที่ดูมีเสน่ห์นั้นแต่เสียงบิดกลอนประตูก็ทำให้เขาชะงัก.....เจ้าของกีต้าร์มาแล้ว!
ประตูเปิดด้วยแรงที่ไม่บันยะบันยังเผยโฉมชายหนุ่มสัญชาติฝรั่งเศส ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลเบียร์ กับร่างสูงโปร่งค่อนไปทางผอมและซีด
"HELLO....."ฝุ่นสมองเบลอกระทันหันมีเพียงคำพูดนี้เท่านั้นที่เขาพอจะคิดออก เขาไม่น่าจะมาพลาดวันจริง....ทั้งๆที่เตรียมบทพูดและเขียนสคริปต์เอาไว้ตลอดเทอมที่แล้ว
".............."ไม่มีคำตอบสนองกลับไปยังคงแต่สายตาแข็งๆที่จับจ้องฝุ่นอย่างตำหนิที่ไปวุ่นวายกับข้าวของๆเขา
เขาเดินดุ่มๆไปเขียนโน๊ตแพดมาแปะเอาไว้กับฝาผนังให้ฝุ่นได้อ่านตัวโตๆ "DO NOT TOUCH IT !!"
ฝุ่นหน้าชาก่อนจะเก็บอารมณ์มู้ดไประบายออกที่อื่นที่ไม่ใช่ต่อหน้าผู้มาใหม่ที่ไม่คู่ควรแก่การต้อนรับนี้!
ห้องน้ำ.......ฝุ่นเข้าไปทำหน้าแยกเขี้ยวหน้าห้องน้ำเต็มสตรีมเพราะต้องไม่มีเสียงแหกปากร้องใดใดออกไป คงจะพิสดารน่าดูที่ผู้ชายอย่างฝุ่นอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ!
เด็กบ้าอะไรไม่มีสัมมาคาราวะ!ถึงจะเป็นคนเหมือนกันแต่น้ำใจที่มีอยู่มันก็เลือกคนให้เหมือนกันนะเฟ้ย!
แต่ก็อย่างว่าแหละ...มันเป็นความผิดของฝุ่นเองที่อยากสะเหร่อไปแตะข้าวของของคนอื่น!
ไม่ทันที่ฝุ่นจะได้คร่ำครวญสมใจ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกอย่างไร้มารยาทตามคอนเซ็ปต์ของเมทน้องใหม่ฝรั่งของเขา....
ไมค์ไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรและไม่สนใจว่ามีใครอยู่ในห้องน้ำก่อนหรือไม่เขาเลิกคิ้วนิดหน่อยที่เห็นฝุ่นยืนส่องกระจก ผู้ชายส่องกระจก......แล้วเขาก็หันไปยิ้มกับชักโครกที่ว่างอยู่...
ฝุ่นมองไมค์ผ่านกระจกอย่างหมดอารมณ์ที่จะระบายและยิ่งอยากจะจิ้มตาตัวเองให้บอดสนิทเมื่อเมทน้องใหม่หน้าไม่อายควักไอ้นั่นมายืนฉี่...จ๊อกๆ...จ๊อกๆ....
ฝุ่นยืนตัวลีบ.....เขาสุดจะทนกับเด็กเปรตคนนี้!
เรื่องมารยาทผ่านไปโดยที่ฝุ่นยอมแพ้กับความผิดหวังที่มีต่อเมทน้องใหม่
เด็กฝัร่งบ้า!
-----------------เอามานิดหน่อย------แต่หวังว่ามันจะน่าติดตามนะ........ ต้นฉบับโพสต์โดย Mr.CY เมื่อ 2011-10-2 17:06 static/image/common/back.gif
อ๋อ พอจะเข้าใจแล้วครับ แต่งเองแน่ๆเลย
ถึงแม้สำนวนจะ ...
ครับทั่นประธาน^^
แต่งเอง.........ร่ำเอง........โพสเอง........ปรุงเองชงเอง......
มาขอเป็นแฟนคลับ?.......อู้ยเป็นความกรุณาอย่างยิ่งเลยครับ^^
แล้วที่เกาะสมุยมันยังน่าเที่ยวเหมือนเดิมไหม?....เผื่อจะหิ้วลิงไปฝาก คุคุ "ฝุ่นจ๋า...เมทน้องใหม่ของฝุ่นมาถึงหรือยัง?"เสียงปลายสายสอบถามอย่างตื่นเต้น
"อื้อ..."ฝุ่นตอบรับพลางมองดูเมทที่กำลังง่วนอยู่กับยูทูบสังคมออนไลน์ของเขาอยู่....เรื่องดนตรี....
"แล้วหน้าตาของเขาเป็นยังไงหรอ?หล่อมั๊ย?ลิ้งให้ด่วนนะจ๊ะพิมขออิอิ"เพื่อนสาวชวนคุยให้เม้าท์มันแต่ฝุ่นกลับไม่รู้สึกด้วยเพราะเขารู้สึกลำบากใจ...เมทของเขาไม่มีมนุษยสัมพันธ์ ไม่มีมารยาท ไม่พูดด้วย ไม่สนใจรู้จักกัน...ความใฝ่ฝันมีเพื่อนชาวต่างชาติคงขาดสะบั้น!
"หน้าตาของเขาก็ฝรั่งนั่นแหละถามจังซซซเธอก็พูดแต่แบบนี้แหละไม่เห็นจะคบใครให้ฉันเห็นเลย"
"แหม...อยู่กับฝุ่นสบายจะตาย...ควงฝุ่นไม่ผิดหวังเลยนี่นารักฝุ่นที่สุดนะจ๊ะ"
"ครับคุณหญิงพิม..."ฝุ่นถอนหายใจกับการคุยโทรศัพท์แล้วเคลื่อนตัวจากเตียงนอนมาเป็นการออกไปยืนหน้าระเบียง...เลวร้ายกว่าที่เขาคาดคิด!...
ฝุ่นทอดอารมณ์ล่องลอยไปพร้อมกับสายลมอยู่เพลินๆก็รู้สึกมีบางอย่างมาคุกคามความรู้สึกผ่อนคลาย...
ไมค์ยืนค้ำประตูทางระเบียงมองอยู่!!
"ฮึ!"ฝุ่นไม่เกรงใจบ้างจึงส่งสายตาขัดเคืองไปซึ่งๆหน้า
"................"แต่ไม่มีคำพูดโต้ตอบอะไรนอกจากสายตาที่มองอย่างพิจารณาถ้วนถี่ราวกับค้นหาอะไรเล็กๆสักอย่างจากหน้าของฝุ่น
ฝุ่นต้องอกแตกตายหากว่าเขาไม่ได้ออกมาข้างนอก!เขาจะต้องคิดหาวิธีอยู่กับเมทอย่างไรจึงจะพ้นเทอม!
ไมค์เองก็ใช่ว่าจะก่อกวนเมทบัดดี้ แต่เขากำลังทำความรู้จักแบบฉบับของเขาอยู่
เมทบัดดี้เป็นคนที่ไม่อดทนสักเท่าไหร่เพราะสีหน้าท่าทางจะแสดงออกมาตามอารมณ์ความรู้สึกเสมอ...คนแบบนี้...น่ารักดีนะ....แต่การที่ทำให้เมทบัดดี้เดินออกจากห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์เป็นเรื่องที่เกินความคาดเดาของเขา.....สงสัยเขาจะตื่นเต้นเกินไปก็เลยลืมทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการ....
ไมค์ยังไม่ได้พูดอะไรเลย...นี่นา!!
ไมค์หยิบขนมหวานออกมากินชมวิวบนตึกจากระเบียงชั้น6....พลันสายตาที่มองผู้คนที่อยู่เบื้องล่างนั้นเห็นฝุ่นยืนพูดคุยกับสาวข้างรถมินิฯผู้หญิงสวยแสนมั่นนั้นโบกมือลาฝุ่นแล้วเข้ารถไม่รู้อะไรดลใจให้ไมค์เบ้ปาก...แล้วปาแพ็คเก็ตที่ห่อขนมนั้นลงไป......ด้วยความเบาบางของมันทำให้มันปลิวมากกว่าหล่นตุ้บลงไปที่ๆหมาย
"ใครทิ้งขยะลงมาวะ?"เสียงโวยวายจากชั้นล่าง(ไม่รู้ชั้นไหน)ทำให้ไมค์ทำตาโตก่อนจะหลบเข้าไปในห้อง...แล้วไมค์ก็หัวเราะให้กับตัวเองเบาๆ...ทำอะไรบ้าๆบ๊องๆอีกนะ.......
ก๊อกๆ.....ก๊อกๆ....เสียงเคาะประตูดังเร็วเกินคาดแต่ไมค์ก็รีบไปเปิดประตูเพื่อจะได้พูดคุยทันที
"Hi"คำทักทายเป็นของหนุ่มน้อยหน้าใหม่ ไม่ใช่ฝุ่น.....
หนุ่มน้อยร่างบาง ผมดำผิวซีด ตาสีฟ้า เขาแนะชื่อตัวเองว่า ลอว์เรน ท่าทางของเพื่อนใหม่ดูหยาบกระด้างกว่าใบหน้าสวยๆมากนักแต่ไมค์ก็จำใจรับไมตรี....เพราะตอนนี้ต้องหาเพื่อนเข้าไว้ไม่ใช่สร้างศัตรู!!
"Hi"ลอว์เรนทักทายฝุ่นที่เดินมาพอดี
"สวัสดีครับ..."ฝุ่นตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจเพราะเขาเห็นหน้าไมค์ก็ไร้อารมณ์จะพูดดีกับใครแล้ว......ฝุ่นเดินผ่านไมค์เข้าห้องไปราวกับมองเห็นไมค์เป็นอากาศที่ไร้ตัวตน...........
ฝุ่นเล่นไมค์แล้วไหมล่ะ..........- -"
-------------------------ไว้มาต่อแล้วกันครับ^^" ลอว์เรนกับไมค์ยืนคุยกันพอประมาณก่อนที่ไมค์จะเชิญเข้าไปในห้องอย่างเลี่ยงไม่ได้เนื่องจากแขกเอ่ยปากขอเข้าไปในห้องอย่างหน้าด้านๆ....
อาจเพราะเขาเป็นฝรั่งเต็มตัวไม่ได้ติดนิสัยคนไทยแบบไมค์ก็เป็นได้....น่าน!...เขาเองก็ลืมแนะนำตัวกับเมทว่าถึงแม้จะถือสัญชาติฝรั่งเศสแต่ก็มีเชื้อชาติไทยปนอยู่ด้วย!
ไมค์เคยอยู่เมืองไทยมาก่อน......เขาอ่านออกเขียนได้...แต่งกลอน แต่งเพลง และเขียนบทความได้พร้อมๆกับร่ำสุราอย่างกวีเอกสุทรภู่ ชิต บุรทัต ยาขอบ ไอด้อลเลยทีเดียว- -(มากไป....)
ลอว์เรนใช้สายตาหยาบโลนมองดูฝุ่นจนน่าเกลียดแม้แต่ไมค์เองก็ยังไม่ชอบใจเลย
จริงอยู่ที่ชายไทยจะไม่บึกบึนเหมือนสมัยก่อนแต่ร่างบอบบางยิ่งกว่าผู้หญิงทำให้ลอว์เรนเย้ยหยันให้ได้ว่า ฝุ่นเป็นตัวเมีย!!
ลอว์เรนอาจล้อฝุ่นด้วยภาษาถิ่นสเปนที่ไมค์เองก็แปลไม่ออก...ท่าทางกวนประสาทกับการโพล่งภาษถิ่นที่ใครก็ฟังไม่รู้เรื่องทำให้ไมค์รู้สึกขัดเคืองใจที่สุด....แต่น่าแปลกคนที่สมควรเดือดร้อนที่สุดอย่างฝุ่นกลับเมินเฉยไม่แม้แต่จะมองลอว์เรนด้วยหางตา!!
"ยินดีที่ได้รู้จัก..."ลอว์เรนจับมือไมค์กระชับมิตรก่อนจะร่อนออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มสุขใจในขณะที่บรรยากาศในห้องนั้นตึงเครียด
"แม่ง!...มึง..."ไมค์สบถก่อนจะถูมือกับกางเกงอย่างรังเกียจ
".......เอ๊ะ..."ไมค์สะดุ้งเมื่อหันไปเจอะกับสายตาพิฆาตของฝุ่น
"แกว่าอะไรนะ???"ฝุ่นคาดคั้นพลันวิ่งมาหาไมค์อย่างจู่โจม
"เวร....."ไมค์โพล่งขึ้นมา....
"เอ่อ...ผมพูดไทยได้ครับพี่เมท...แหะๆ..."ไมค์ยิ้มแฉ่งอย่างจนมุม
หายใจออกไม่ทันหายใจเข้ากำปั้นตันๆของฝุ่นก็เขกลงหัวไมค์อย่างหนักหน่วงและกระหน่ำลงซ้ำๆจนไมค์ต้องวิ่งหลบไปยืนมุมห้อง
"นี่คุณ!จะฆ่าผมหรือไง?"ไมค์หน้างอ
"แล้วแกคิดว่าแกสมควรจะตายไหม?"ฝุ่นกัดฟันกรอดก่อนจะหันรีหันคว้าคว้าคอกีต้าร์
"เฮ้ยๆพี่...."ไมค์ทำหน้าเว้าวอน เขากลัวทั้งกีต้าร์พังและตัวเองเจ็บตัว จนต้องย่อตัวยกมือไหว้
"ไม่เว้ย!...มันง่ายไปให้มันรู้ซะบ้างว่าคนไทยมันใจขนาดไหน!..."ฝุ่นเงื้อกีต้าร์ซึ่งไมค์ก็วิ่งหางจุกตูดไปก่อนแล้ว
"ผมไปทำอะไรให้พี่???..."ไมค์ทวงความยุติธรรมส่งท้าย
ฝุ่นเจ็บใจมากกว่า....แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้า โหด ขนาดนี้
....เมทน้องใหม่.....ฝรั่งปลอม?.....มาคิดแล้วก็เสียหน้าชอบกลเว่ย!
ฝุ่นละความโกรธไปได้อย่างรวดเร็ว...ราวกับว่าความโกรธที่เขามีมันก็แค่การเล่นละคร...
ที่จริงเมทน้องใหม่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนอยากจะฆ่าหมกห้องหรอกแต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้...เห็นทีฝุ่นจะเจอเจ้ากรรมนายเวรแล้วซิ เพราะเห็นหน้าไมค์แล้วอารมณ์ฉุนทุกที อย่างไม่มีสาเหตุเสียด้วย!
ฝุ่นเปลี่ยนโหมดฉับพลันหันมาสู่สังคมโซเชียลเน็ตเวิร์ค....เกมออนไลน์- -
ฝุ่นเป็นคนที่ตั้งใจเรียนมากแต่เขาจะมีช่วงวัยที่เป็นเด็กอยู่นั่นก็คือการเล่นเกม!!
ฝุ่นเล่นเกมเพลินจนเวลาล่วงเลยมาเป็นสี่ซ้าห้าทุ่ม ฝรั่งปลอมของฝุ่นก็ยังไม่โผล่หัวมาอีก...
จนนาฬิกาบอกเวลา ตี 2 .....ยังไม่มีวี่แววความเงียบสงัดของแวดล้อมรอบกายทำให้ฝุ่นคิดไปต่างๆนานา
หรือว่า...โดนจี้...แล้วต่อสู้กับโจร...อะโช๊ะอะเช๊....ฉึก!เอื๊อกกกก!!!....ไมค์โดนเชือด!
ฆ่าหมกป่า.....ตายกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนมาเคาะห้อง
ก๊อกๆ....ก๊อกๆ...เสียงเคาะประตูแผ่วๆทำให้ฝุ่นตกใจ
แอ๊ด~...ประตูเปิดออก.....ไมค์มาในสภาพล้าเต็มที
"ไปไหนมา?"ฝุ่นทำเสียงเข้ม
"ผมหลงทาง...."ไมค์ตอบแผ่วๆก่อนจะเดินโรยแรงไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหลับยาวว...
"เฮ้ย!...มันเตียงฉัน!เตียงแกอยู่โน่น!"ฝุ่นโวย
"เฮ้ย!..."ฝุ่นใช้เท้าสะกิดตัวไมค์แต่ก็ไม่ไหวติง ก็เลยต้องปล่อย....โด่!ฝรั่งเอ๋อ!
ไมค์หลับอุตุถึงเช้าจนเจ้าของเตียงอิจฉาหน้าไหม้ตาร้อน
"ตื่น!"ฝุ่นใช้เท้าสะกิดอีกแล้ว!ที่จริงเขาไม่เคยมารยาทต่ำทรามกับใครอย่างนี้มาก่อนแต่กับเจ้ากรรมนายเวรมันต้องขัดดอกความหมั่นไส้ที่มีทั้งหมด!
"....."ไมค์พลิกกายเพราะเท้าของฝุ่นสะกิดไม่เลิกเขาวาดแขนขาเหยียดไล่ความเกียจคร้านไปแล้วจึงขยี้ตาสู้แสง
"ครับๆ....พี่เป็นคนขี้โมโหจัง..."ไมค์ไม่วายบ่นแต่ก็ได้ตื่นเต็มตาเพราะคำบ่นทำให้ฝุ่นเปลี่ยนสะกิดเป็นถีบอัดข้างฝาจนหัวเขกกับผนังอิฐดังตึง!
ไมค์งอตัวกุมหัวนิดๆก่อนจะลุกพรวดพราดออกจากเตียงจนผ้าห่มพันแข้งพันขาพลาดตกเตียงดิบๆจนฝุ่นหัวเราะไม่ออก
"จะตายเพราะเซ่อสักวัน!"ฝุ่นตบกะบาลไมค์หนึ่งฉาด
"โหย!ได้ทีก็ตบใหญ่เลยนะครับ ผมก็เจ็บเป็นนะ..."ไมค์ทำหน้ามุ่ยแต่ก็ไม่กล้าหือ
"ไปอาบน้ำ!"ฝุ่นไล่
"ครับ....วันนี้ฟรีเดย์ไม่ใช่หรอครับพี่เมท....เอ๊ะพี่ชื่ออะไรนะ?"ไมค์ยิ้มออกมาง่ายๆทั้งๆที่เขาเจ็บตัวเพราะฝุ่นแท้ๆ
"ฉันชื่อฝุ่น..."
"ฝุ่น?.....ฝุ่นที่แปลว่าฝุ่นใช่ไหมอ่ะ?"ไมค์เอาความบ้องตื้นมาใช้จนได้
"เออ!...ฝุ่นก็แปลว่าฝุ่นนั่นแหละ"
"ผมนึกว่าฝุ่นจะมีหลายความหมายซะอีก"ไมค์เกาหัวแกรกๆก่อนจะรีบผลัดผ้า
"อ้อ...แล้วทำไมถึงชื่อฝุ่นล่ะ?"ไมค์ถามจ้อหวังจะตีสนิทแต่หันไปเจอะก็ต้องหงอยที่อีกฝ่ายทำหน้าเหมือนจะระเบิด....
"อ้อ...ผมไปอาบน้ำ....."ไมค์นุ่งผ้าเช็ดตัวเสร็จก็รีบเดินเพราะเห็นท่าเมทบัดดี้อารมณืไม่ดีนัก
เจ้ากรรม......ของไมค์ที่ชินกับการล่อนจ้อนไปอาบน้ำ.....วันแรกที่ต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำก็เลยมีพลาดเดินไปไม่ถึงก้าวผ้านุ่งก็ร่วงผล็อยลงพื้น!!
"......."ไมค์ทำหน้าขบขันเพราะเขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องวิตรถารเพราะมันเป็นเรื่องตลกแต่ฝุ่นกลับไม่ตลกด้วย
"ไป!"ฝุ่นยกขาเวี่ยงเตะลมไล่ไมค์แทบไม่ทันจนเขาต้องรีบเก็บผ้าวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำ
ชะตาเมทน้องใหม่.......เหมือนๆจะอยู่ในกำมือของเมทบัดดี้ซะแล้ว....เรื่องวุ่นๆคงตามมาอีกบานเลย
.......
2--------หมากับแมว
ไมค์ถือได้ว่าเป็นน้องเมทที่หัวอ่อนคนหนึ่งเพราะ.....เขาสามารถยอมได้ทุกเรื่อง!(นี่ถ้าเป็นคนอื่นมาทำแบบฝุ่นทำด้วยล่ะก็....)
ทำไมเขาถึงยอม???
ไม่รู้นะ.....แต่เขาก็เป็นคนอย่างนี้.....คือไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรจะดีเสียอีกหากว่าเมทบัดดี้เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับเขาจะได้ไม่ต้องมีใครลำบากใจอะไร
ฝุ่น....แสร้งทำเป็นมองไม่เห็นข้อผิดพลาดที่ตนเองก่อ....และยังคงทำตัวเป็นเผด็จการต่อไป
ฝุ่นเป็นผู้ปกครองห้องในฐานะเจ้าถิ่นและรุ่นพี่ไปโดยปริยาย.....แต่ถ้าถามว่าใครใช้เวลาอยู่ในห้องเยอะที่สุดเห็นจะเป็นไมค์น่าแปลกที่ว่าตั้งแต่เขาหายไปคราวนั้นก็ไม่เห็นเขาออกไปไหนไกลนอกจากโรงอาหารที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง ฝุ่นกลับมาที่ห้องทีไรก็เห็นไมค์นอนอยู่บนเตียงได้ตลอดเวลาและสังเกตได้ว่าไมค์มีโลกส่วนตัวสูง
เขาอยู่กับการสเก็ตช์สถาปัตยกรรมหรือออกแบบต่างๆนานาและสมุดบันทึก เขาขีดๆเขียนๆได้ตลอดเวลา หรืออย่างนั้นก็นั่งแต่งเพลงกับกีต้าร์ตัวโปรดและตอนดึกๆก็มีออนไลน์บ้าง และนอน.....ช่างเป็นฝรั่งที่มีชีวิตซ้ำๆจำเจสิ้นดี!
"พี่เมทครับ....วันนี้ดูอารมณ์ดีจังเลยนะครับ...มีอะไรพิเศษหรอ?"ไมค์ฉีกยิ้มก่อนจะเดินไปจ้อถามด้วยความสนใจ
แต่ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของฝุ่นกับการพิมพ์ข้อความโต้ตอบกันผ่านเฟซบุ๊คกลับหุบยิ้มแล้วเปลี่ยนโหมดจนไมค์กลับลำไม่ทัน
เขาจนแก้ขัดความหวั่นไหวในสายตาดุดันนั้นไปพิงผนัง
"แล้วสนใจอะไรห๊ะ....?"ฝุ่นลดความฉุนเฉียวลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหงอไว้ก่อน
"ผม...แค่อยากสนิทกับพี่มากขึ้น..."ไมค์ตอบแผ่วเบา ในตอนนี้เขาเหมือนเด็กบกพร่องทางสติปัญญากำลังตอบคำถามครูหน้าชั้น
"เดี๋ยวก็รู้จักเองแหละ....แล้วอยากรู้อะไรล่ะ?"ฝุ่นยังคงวุ่นพิมพ์ข้อความโต้ตอบกับเพื่อนออนไลน์
"เอ่อ.....สิ่งที่พี่สนใจ....พวกกีฬาที่ชอบ งานอดิเรก ..."ไมค์รวบรวมความกล้าคิดได้แค่นี้
"อ๋อ....ฟุตบอลร้องเพลง เล่นเกม อ่านหนังสือ ....."ฝุ่นตอบส่งๆจนไมค์ต้องถอยไปนั่งเก้อบนเตียงของตัวเอง....เขาลังเลนิดหน่อยก่อนจะรื้อเอาสมุดบันทึก....หนึ่งเล่มมาถือเอาไว้.......
เขาอยากนำเสนอตัวเองให้ฝุ่นรู้จักด้วยไดอารี่เล่มนี้.....แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องเอามันวางไว้บนโต๊ะ...... ฝุ่นเริ่มเล่นกับคอมพิวเตอร์ไม่สนุกเมื่อไมค์เอาแต่นอนขดบนเตียงขยับไปมาราวกับว่านอนไม่เคยสบาย...เขาช่างเหมือนหมาตัวโตๆที่หาที่ซุกหัวนอนให้อยู่ในท่าสบายๆแต่ยังหาไม่เจอ.....ฝุ่นเองก็คิดอย่างนั้น...แม้สำหรับเพื่อนๆเขาจะเป็นคนผอมบางร่างน้อยแต่เตียงเดี่ยวที่จัดสรรให้ในหอพักนี้ก็ยังดูเล็กพอสมควรแล้วไซส์ฝรั่งอย่างไมค์ก็คงไม่ต้องพูดถึง...รายนั้นกลิ้งไปกลิ้งมา..พลิกตัวไปมาก็ตกเตียงไปดื้อๆ.....ฝุ่นอยากจะฮาขี้แตกอยู่เหมือนกันแต่...สงสารหมาฝรั่งตัวโตหนึ่งตัวที่ไม่ค่อยมีเพื่อน
ไมค์พลาดตกเตียงเป็นครั้งที่สองครานี้เขาขยับไปนอนม้วนตัวชิดกับฝาผนังจนฝุ่นเองก็มองอย่างแปลกประหลาดใจ....นับวันนานไปเมทน้องใหม่คนนี้ก็ยิ่งผิดแปลกไปจากชาวบ้านทั่วไป
ก๊อกๆ......เสียงเคาะประตู...ไม่บอกก็รู้ว่าใครมา.....ลอว์เรนนั่นเอง!
ลอว์เรนมักแวะเวียนมาหาไมค์บ่อยๆ.....เขาถือโอกาสทักทายและเจอหน้าฝุ่นไปด้วย........เขาคงไม่ได้สนใจที่จะเป็นเพื่อนกับไอ้ฝรั่งทำตัวพิลึกกึกกือเท่าไหร่หรอก....ที่เขาสนใจคงเป็นรุ่นพี่ชายไทยสไตล์เกาหลีเสียมากกว่า!
"นอนแล้วหรอ?.."ลอว์เรนสะกิดถามไมค์แต่สายตาจับจ้องที่ฝุ่นจนคนที่ถูกมองนั่งตัวเกร็ง
"..."ไมค์พยักหน้าก่อนจะไม่ได้สนใจเพื่อน
"คุณชอบเล่นเกมหรอ?"ลอว์เรนจึงหันไปชวนฝุ่นคุย
"ใช่.......ฉันชอบเล่นเกม"ฝุ่นตอบทวนคำในใจยังคงนึกด่าทอฝรั่งเชื้อชาติสเปนว่า(ไม่แหกตาดูรึไงว่าเล่นเกมอยู่!)
"แล้วคุณชอบเกม..."ลอว์เรนพูดไม่ทันจบประโยคฝุ่นก็ขอเบรคไปเข้าห้องน้ำ ลอว์เรนก็เลยต้องเบนไปหาไมค์ซึ่งเขาก็ไหวตัวทันหยิบมือถือขึ้นมากดจ่อหูเดินไปที่ระเบียงปล่อยให้แขกทำหน้าไม่ถูกแล้วยอมกลับไปยังห้องของตัวเองซะที
นี่เป็นครั้งแรกที่เมทบัดดี้และเมทน้องใหม่มีจุดยืนเดียวกัน!!
ลอว์เรนออกจากห้องไปทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติอีกครั้ง.....ฝุ่นกลับมาเล่นเกมต่ออย่างเมามันส่วนไมค์ก็คุยโทรศัพท์เสร็จพอดี เขาเดินมาที่เตียงนอนของตัวเองแล้วโยนมือถือลงบนเตียงเบาๆก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตาม...ครานี้ใบหน้าเฉยๆกลับเปื้อนยิ้มจนฝุ่นที่บังเอิญนำพาสายตามาป๊ะเข้าพอดีแปลกใจ(มันเมากัญชาตั้งแต่เมื่อไหร่?)
"เป็นอะไรห๊ะ??"ฝุ่นทนความหมั่นไส้ไม่ไหวก็เลยดอดถามไปมั่งเผื่อจะรู้ว่ามันเป็นบ้าอะไร.....นี่ฝุ่นคงเห็นคนมีความสุขแล้วอารมณ์เสียแหงๆ
"มาร์คจะมาเยี่ยมผมครับ..."ไมค์ตอบปนยิ้ม
"มาร์คไหนวะ??"ฝุ่นคิ้วขมวด
"พี่ชายผมเองครับ..."ไมค์ยังคงยิ้มแก้มปริ....สงสัยเป็นเอามาก
"ทำไมจะต้องเห่อขนาดนั้นด้วยวะ?"ฝุ่นเกาหัวแกรกๆก่อนจะหันไปจดจ้องเกมอีกครั้ง
".........."ไมค์ยังคงยิ้มเป็นสุขตามประสาของมัน คว้าหมอนไปฟัดไปกอดเหมือนคนไม่เต็ม..........
การมาของพี่ชายคงเป็นสิ่งที่ไมค์ปรารถนามากๆ...ไมค์ทำราวกับว่าเขาตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับ...ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้ามืด ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นพลอยปลุกให้ฝุ่นตื่นมาแกะขี้ตาตั้งแต่เช้าทั้งๆที่โหมอัพเวลเกมจนดึก
อาการของคนนอนไม่พอรวมเข้ากับนิสัยขี้วีนเจ้าอารมณ์ก็คาดว่า.....ฝุ่นน่ากลัว!
ไมค์แต่งตัวนั่งรอคอยเงียบๆอยู่บนเตียง....เขารอคอย....ราวกับว่า......รอคอยแฟนที่นัดเดทกันยังไงอย่างนั้น...ดีนะที่บอกไว้ก่อนว่าเป็นพี่ชาย!! การรอคอยของไมค์แสนซื่อและปัญญาอ่อน!
โอเค.....ฝุ่นอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเบาปัญญาแต่ใครล่ะ...จะวัดคุณค่าของความรู้สึกเป็นตัวเลขได้....?
เสียงเคาะประตูทำให้ไมค์ดีดตัวไปเปิดประตูรับอย่างไม่รอช้า ฝุ่นเองก็อยากจะเห็นหน้ามาร์คอยู่เหมือนกัน
แต่กลับเป็นลอว์เรน!
ไมค์กับฝุ่นถึงคราวถอนหายใจออกมาพร้อมๆกันก่อนจะกลับเข้าสู้ท่าเดิมก่อนหน้าจะมีเสียงเคาะประตู
"ฮายย...."ลอว์เรนยิ้มแกนๆก่อนเดินตัวลีบเข้ามาในห้อง
เสียงเคาะประตูไล่หลังมาลอว์เรนที่อยู่ใกล้ประตูที่สุดจำต้องหันเดินกลับไปเปิดแทนเจ้าของห้อง
ชายลูกครึ่งฝรั่งหน้าพิมพ์เดียวกับไมค์โผล่เข้ามาทักทายผู้คนอย่างเป็นมิตรมีชายหน้าสวยเดินตามติดมาไม่ห่าง มาร์คทักทายทุกคนแล้วยังถ่ายถุงของฝากพะรุงพะรังนั้นมาไว้ที่มือข้างขวาแล้วใช้มือซ้ายที่ว่างไปจับมือเรียวงามของคนข้างหลังบ่งบอกสถานะความสัมพันธ์ที่ละมุนละไม
"คริส!...คุณก็มาด้วยหรอครับ?"ไมค์กลับเอ่ยปากเรียกชื่ออีกคน
"แน่นอน!ฉันต้องมาตามดูหายนะของโอตาคุที่กำลังเรียนรู้สังคมเด็กมหาวิทยาลัย..."เสียงห้าวหาญของชายหนุ่มหน้าสวยทำให้ทุกคนเลิกชั่งใจว่าเขาเป็นสาวทอมบอยหรือผู้ชาย.....
"ครับ...."ไมค์ถอยร่นเกาหัวเชิญพี่ชายและแฟนของพี่ชาย
ลอว์เรนกับฝุ่นขยับไปอยู่มุมเดียวกันโดยอัตโนมัติจับจ้องดูความเป็นไปอย่างเงียบงันเพราะอาการอึ้งกิมกี่!
มาร์คสุภาพเรียบร้อยเป็นผู้ใหญ่และอบอุ่นสมวัยทำงานในขณะที่ไมค์ยังเป็นเด็กหนุ่มท่าทางเซ่อๆซ่าๆแต่เขาก็ไม่ใช่แบดบอยหรือเป็นอันตรายกับใคร
"เป็นไง....ต่างจากชีวิตไฮสคูลบ้างไหม?"มาร์คคงเคยชินกับการดูแลไมค์แบบถวายทุกสิ่งทุกอย่าง....ฝุ่นเข้าใจอย่างนั้น
"ก็...ดีฮะ.....นี่พี่ฝุ่นเมทบัดดี้ผมครับ....และนี่ลอว์เรนเพื่อนบ้านผมครับเราเรียนคลาสเดียวกัน"ไมค์แนะนำด้วยท่าทางเก้อเขินจนลอว์เรนทำหน้าแหยแต่การที่ลอว์เรนถูกแนะนำให้มาร์ครู้จักทำให้การพูดคุยเริ่มมีคนเพิ่ม
"ไมค์เป็นโอตาคุนี่เองก็เลยไม่ค่อยสังคมเท่าไหร่...มิน่าเขาขี้อายมากๆเลย....ในคลาสแทบไม่คุยกะใครเลย"ลอว์เรนพูดขึ้นมามาร์คยิ้มแห้งๆก่อนจะตอบรับเพียงแค่"หรอครับ..."
ฝุ่นเลี่ยงไปข้างนอกโดยให้เสียมารยาทให้น้อยที่สุด
"ถูกใจผู้ชายคนไหนบ้างหรือยังไมค์?"คริสจ้อถามตามประสาโดยจริตแล้วฝุ่นรู้ดีว่าคริสพยายามพูดดังให้เขาได้ยินก่อนจะออกจากห้องไป....ฝุ่นหลับตาปี๋.....ไมค์ก็เป็นเกย์!
"หา...."ไมค์งุนงงซึ่งเขาไม่คิดว่าคริสจะตั้งคำถามแบบนี้มา...บางทีเขาอาจจะฟังไม่ถนัด
"เปล่า...."คริสยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อแน่ใจว่าที่พูดไปนั้นฝุ่นได้ยิน
ฝุ่นปลีกตัวออกไปจากครอบครัวเกย์แล้วมานั่งเขี่ยข้าวที่โรงอาหาร
จะทำตัวอย่างไรนะ......เมื่อต้องใช้ชีวิตร่วมกับเกย์เซ่อๆคนหนึ่ง!! นั่นหละที่ฝุ่นคิดละ.........
"พี่....คุณ.....เฮ้...."ไมค์เข้าใกล้รัศมีอันตรายฝุ่นก็สะดุ้งแล้วผลักไมค์ทันที
"อ้าว....."ไมค์งุนงง
"อ่อ....."ฝุ่นเกาหัวแก้เก้อก่อนจะปรับอารมณ์เข้าสู่ภาวะปกติ
"มีอะไร?"ฝุ่นถามเสียงขุ่น
"ผมต้องถามพี่มากกว่าว่ามีอะไรหรือเปล่าครับ?"ไมค์บุ้ยใบ้มาที่จานข้าวที่เย็นชืดตรงหน้าฝุ่น
"อ๋อ.....ช่วงนี้ลดน้ำหนักน่ะ..."ฝุ่นรีบยกจานไปเก็บซึ่งไมค์ก็เดินตาม
"อะไรวะ?"ฝุ่นเค้นเสียงเข้ม
"มาร์คอยากคุยกะพี่นะ...."ไมค์ผายมือไปที่มาร์คกับคริสที่ยืนไม่ไกล
"อ๋อ....ได้สิ....."
"เชิญทางนี้ครับ"ฝุ่นเชื้อเชิญผู้อาวุโสกว่าไปที่มุมนั่งเล่นซึ่งมีเพียงคริสติดตามมาร์คเท่านั้นส่วนไมค์ก็เหมือนเด็กที่ถูกแม่สั่งให้ยืนคอยอยู่ไกลๆ เขาเดินแกว่งแขนไปมาก่อนจะเลือกนั่งโต็ะอาหารหน้าร้านอาหารตามสั่งที่มีคนน้อยๆ
มาร์คทำความรู้จักกับฝุ่นซ้ำอีกครั้งก่อนจะเกริ่นเข้าเรื่องที่ถือเอาจริงจังว่าเป็นเรื่องสำคัญมากๆซึ่งสุดท้ายแล้วฝุ่นก็แอบทำหน้าละห้อย...........เรื่องฝากดูแลไมค์............เป็นเรื่องที่...........ไร้คอมเม้นจริงๆ
มาร์คเปิดอกเลยว่าเขากับน้องชายเป็นพวกรักร่วมเพศ และได้ฝากความกังวลไว้แก่ฝุ่นดูแล
หากไมค์มีอาการนอนอุดอู้อยู่บนเตียงให้ชวนเขาออกไปข้างนอกเพราะเป็นอาการแสดงความเจ็บปวดทางอารมณ์ของเด็กหนุ่มที่ชื่อไมค์
บ่อยครั้งจะมีอาการอุปทานความเจ็บปวดทางกายให้กับตัวเอง......ไมค์ปวดท้องเสมอเมื่อนึกถึงเรื่องราววันวาน
มาร์คฝากฝังย้ำแล้วย้ำอีกซึ่งฝุ่นก็มองแค่เป็นความกังวลเกินขนาดแม้แต่คริสก็ยังเอ่ยปากว่าอย่าไปเอาใจเทวดามากเกินไปให้เขาได้เรียนรู้อะไรๆเองบ้าง.........
"เขาเป็นเด็กดีนะ......รับรองว่าเขาจะไม่ทำอะไรคุณ..."มาร์คอ้อมแอ้มพูด
"ไม่แน่นะ......อารมณ์แปรปรวน......ฉันก็ยังเกือบไม่รอดเลย...แล้วน้องก็สเปกยั่วเทวดาไมค์ซะด้วยสิ..."คริสดอดมาขัดมาร์คอีกจนได้
"อย่าไปพูดให้น้องเขากลัวสิครับคุณตัวแสบ...."มาร์คบีบจมูกคริส
"จริงนี่.......เทวดาไมค์ของคุณร้ายก็ร้ายเว่อ...."คริสหัวเราะร่วนก่อนจะซ่อนใบหน้าเจ้าเล่ห์ด้วยการหันไปซบมาร์ค
คู่รักต่างขั้วนั้นไปจากฝุ่นแล้วแต่ฝุ่นก็ยังนั่งนิ่ง
ในใจก็คิดวนไปมา.....ตายห่ะ.......ทำไงดีวะทีนี้...........ตายห่ะ.........ทำไงดีเนี๊ยยยยย.........คิดสิคิด.........โอ้ยยยไอ้สมอง!วลานี้ไม่ฉลาดเลยนะเมิงงง!
ฝุ่นกลับห้องไปพบไมค์กำลังรวมเตียง!!เขากำลังจัดเตียงของเขาและเตียงของฝุ่นชิดกันเป็นเตียงคู่......ความคิดเสียวสันหลังของฝุ่นมาเจอะกับภาพเหตุการณ์ที่มีแนวโน้มเข้ากันกับสิ่งที่คิดจึงได้ร้องเสียงหลงออกมาอย่างลืมตัว
"โว้วว!!!"ฝุ่นทิ้งข้าวของออกจากมือทั้งสองข้างในขณะที่ไมค์หันมาส่งยิ้มให้ฝุ่นด้วยใบหน้าเปื้อนเหงื่อ
"กลับมาแล้วหรอครับ?มาร์คเผาอะไรผมบ้างหรือเปล่า?"ไมค์ยังอุตส่าห์หัวเราะเล็กๆ
"แกทำอะไรห๊ะ!!!!???"ฝุ่นตรงรี่ไปขยุ้มคอเสื้อไมค์
"ก็.....รวมเตียงไงครับ..."ไมค์ยังไม่รู้ชะตาขาดของตัวเองแต่ก็ยิ้มเจื่อนลงที่เห็นหน้าเกรี้ยวกราด
"รวมทำซากอะไรวะ!?"ฝุ่นกัดฟันกรอด เวลานี้เขากลัวที่สุดก็คือการได้อยู่ใกล้กับไมค์!
"เตียงจะได้ใหญ่ๆไงครับ...ไม่ดีหรอ?"ไมค์ยิ้มชวนให้ฝุ่นยิ้มตามแต่ฝุ่นกลับปรี๊ดขึ้น
"มาร์คขนฟูกมาให้ผมแล้ว...ผมถนัดนอนพื้นมากกว่าครับ....พื้นที่ใหญ่กว่าเตียงดี...."ไมค์ชี้ไปที่ฟูกที่พับไว้มุมห้องติดกับโต๊ะเขียนหนังสือ
"ยุ่ง!"ฝุ่นสะบัดหน้าไล่ให้ไมค์ไกลๆจากซีกห้องฝั่งของเขาซึ่งบัดนี้มันเริ่มแบ่งพื้นที่ชัดเจนมากขึ้น!!
ไมค์หน้าหงอยลงนิดๆก่อนจะเดินไปนั่งลูบคลำกีต้าร์ แล้วดีดบรรเลง
"หนวกหู!"ฝุ่นตวาดขึ้นมา
".....!"ไมค์ทำตาโตก่อนจะมองรอบห้องเขารับรู้ลางๆว่าพายุฝนตั้งเค้าเตรียมซัดเข้าที่เขาทุกเวลา
"จะไปไหนครับ?"ไมค์ซักถามก่อนจะลุกยืนเดินตาม
"เตะบอล!"
"ไปด้วยได้ไหมครับ?"
"หา.......แกว่าอะไรนะ?"ฝุ่นหันกลับมาทำหน้าเหยียดไมค์
"ผมรู้ว่าพี่ไม่เต็มใจอะไรแต่ผมก็จะขอตามไปด้วย...."ไมค์พูดขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"หา........."ฝุนอ้าปากค้างแต่ก็เก็บอารมณ์
"ตามใจ!"ฝุ่นตัดบทแต่ไม่วายทิ้งสายตาขู่ไมค์ให้สะท้าน
ไมค์ในเวลานี้กลับไม่สะท้าน....เขาเหมือนทรายที่เทน้ำลงไปเท่าไหร่ก็ซึมหายเขาไม่สนใจท่าทางไม่พอใจของฝุ่นสักนิดนั่นแหละที่ทำให้ฝุ่นหวั่นที่สุด!
ไมค์เดินตามฝุ่นไปจนถึงโรงรถก็หยุดยืนนิ่งราวกับหุ่นยนต์แบตหมดนั่นเพราะฝุ่นคว้ารถมาขับโดยไม่ได้สนใจว่าไมค์จะตามเขาไปถึงสนามฟุตบอลอย่างไร.......
แต่.....ไมค์ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรนอกจากมองหาคนเพื่อถามทาง.........สนามไหน?.........ที่ไหน?.....เขาไม่รับรู้....!!
ฝุ่นแทบจะไม่คิดอะไรกับเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับไมค์อยู่แล้วแต่สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นฝรั่งเดินริมถนนอยู่ไกลลิบๆ
ไมค์กับฝุ่นดวงสมพงษ์กันเสียจริง!ไมค์สามารถเดินตามหาฝุ่นจนเจอ!แม้ว่าจะมาถึงเมื่อถึงเวลาเลิกเตะกันแล้วก็ตาม
การที่ไมค์มานั่งริมสนามรอทำให้ฝุ่นไม่อยากเดินออกจากสนามเลย!เพื่อนๆของฝุ่นแยกย้ายกันกลับเพราะฟ้ามืดแล้ว
"เฮ้ย!น้องเมทแกมาตามเลยหรอเนี่ย"เพื่อนร่างสูงโปร่งกว่าฝุ่นนั้นเดินตามสะกิดฝุ่นด้วยการเย้าหยอก
อาการเย้าหยอกที่ดูเหมือนเพื่อนสนิทธรรมดาแต่สายตาไมค์สแกนด้วยพลังสันนิษฐานแล้วพบว่ามันอ่อนโยนต่อฝุ่นอย่างล้ำลึก!
"บ้าน่า..."ฝุ่นปฏิเสธเบาๆโดยอาการปกติ
"............."ไมค์ทำตาโตมองทั้งคู่แต่จุดโฟกัสอยู่ที่แววตาของเพื่อนของฝุ่น!
"ไปละ...."เพื่อนของฝุ่นรีบผละจากไป
"........"ไมค์ยกนิ้วโป้งขึ้นมากัดเล็บก่อนจะก้มลงใช้นิ้วเขียนรูปหัวใจบนดิน
"ดันทุรัง!ดื้อด้าน!!"ฝุ่นเน้นๆคำ
"ผมติดรถไปด้วยได้ไหม?"ไมค์ถามอย่างด้านๆอย่างที่ฝุ่นต่อว่า
"........."ฝุ่นเม้มปากก่อนจะสูดหายใจลึกๆใบหน้านั้นแดงซ่านเปื้อนเหงื่อเพราะออกกำลังกาย
"เออ..ก็ได้..."
............
ฝุ่นแวะเดินตลาดไนท์เพื่อหาอะไรลงท้องไมค์ก็เดินตามต้อยๆโดยที่ไม่พยายามชวนคุยอะไรเพราะกลัวจะถูกทิ้งให้เดินกลับ....
ไมค์เป็นจุดสนใจของสายตาหลายคู่และยิ่งชวนคิดชวนมองที่ไมค์เดินตามฝุ่น....ชายนายตัวเล็กกว่า!
ฝุ่นเปรียบไมค์เป็นหมาฝรั่งตัวโต......................ฮัสกี้!....ไซบีเรียนฮัสกี้
และไมค์เองก็มองฝุ่นเป็นแมวตัวจ้อยที่ชอบเอาแต่ขู่พองขนฟู!
่
"ตามทำไม?แยกกันบ้างเด้....ไว้เจอกันที่รถ"ฝุ่นออกคำสั่ง
"ผมขอเบอร์พี่ได้ไหม?"
"หา.....แกว่าไงนะ?"ฝุ่นหูดับเพราะไม่คิดว่าจะถูกผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันขอเบอร์โทร
"บอกเบอร์โทรของพี่มาครับผมจะเมมไว้โทรหาพี่เผื่อเราหากันไม่เจอ..."ไมค์เอามือถือมากดรอ
"................"ฝุ่นนิ่วหน้าก่อนจะดึงมือถือไมค์ไปกดเองแล้วคืนเจ้าของ
ไมค์ไม่ได้ปริปากพูดอะไรนอกจากจะปล่อยให้ฝุ่นเดินไปตามลำพังสมใจ... แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-10-14 22:59
การขอเบอร์โทรศัพท์ของไมค์มีอิทธิพลกับฝุ่นเป็นอย่างมาก ฝุ่นเองก็ด่าทอตัวเองในใจทุกครั้งที่เผลอรอคอยให้มีคนโทรเข้า!
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครโทรหา......มือถือไม่ได้สำคัญอะไรเลยเพราะไมค์ยืนรอเขาที่รถอยู่ตลอด.....จนกระทั่งเขากลับ....แล้ว.........ไมค์จะขอเบอร์โทรฝุ่นไปทำไมกัน?
"อยู่ดีๆ...ก็ต้องหลบตา......ใจมันเริ่มคอนโทรลไม่ได้.....เมื่อเธอสบตา.....ค้านขึ้นมาทุกทีไม่เข้าใจ.....เป็นความจริงที่ฉันพูดไม่ได้....ก็กลัวเธอนั้นจะไม่เข้าใจ....."เพลงสายเรียกเข้าของไมค์ดังขึ้นทำเอาฝุ่นสะอึกในใจ......มันดังราวกลับอ่านทุกอย่างออกซึ่งมันทำให้หัวใจฝุ่นหัวใจเต้นรัว........เพลงใหม่ที่ไม่สนิท ของ มิณทร์ เป็นความตั้งใจหรือแค่บังเอิญ???
"ครับ....."ไมค์รับสายเป็นภาษาอังกฤษ ปากก็คุยโทรศัพท์ไปแต่สายตากลับจับจ้องทุกอิริยบถของฝุ่น
.......................................มันเริ่มเป็นความอึดอัดใจและ.......ทำตัวไม่ถูก!
ไมค์มองเห็นท่าทางของฝุ่นเกร็งและไม่เป็นธรรมชาติ....ทำไมคนเซ้นส์แรงอย่างไมค์จะคาดเดาไม่ได้ว่า....เป็นเพราะตัวเขาเอง...........ตัวเขาเองที่เอาแต่ตามและทำให้เมทบัดดี้ลำบากใจเรื่อยมา.......ไมค์ถอนหายใจเบาๆก่อนจะทำเป็นไม่รู้เห็นอะไร......แม้ว่า.....จากวันนี้จะไม่มีสิ่งใดที่เป็นปกติธรรมดา!!
ลอว์เรนรออยู่หน้าห้อง.....นั่นทำให้บรรยากาศเดิมๆกลับมา.....ไมค์กับฝุ่นมองหน้ากันอย่างเข้าใจแล้วต่างคนก็ทำหน้าเฉยเมยเดินเข้าห้องพร้อมกับแขกที่ไม่ได้อยากจะต้อนรับ.........
ฝุ่นก็เคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมลอว์เรนจึงติดไมค์นัก.....ทั้งๆที่บุคลิกต่างกันสิ้นเชิง คนละสไตล์.......หรือเพราะมีจุดประสงค์อื่น!!นั่นคงไม่ใช่เพราะฝุ่นหรอกนะ.....ก็สายตามันโจ่งแจ้งซะขนาดนั้น!
หรือไม่แน่ว่า......ลอว์เรนกับไมค์จะเป็นคู่ขากัน!!
ฝุ่นสะบัดหน้าไล่ภาพจินตนาการออกไปจากหัว...............ตั้งแต่รู้จากปากของมาร์คว่าไมค์เป็นเกย์ฝุ่นก็เริ่มรู้สึกว่าเรื่องบ้าๆทั้งหลายมันกวนใจเขาอยู่ตลอด
นี่เขาใกล้กังวลหรือว่าฝักใฝ่กันแน่?ถึงได้เอาแต่นึกถึงและแคร์มากมาย!
ฝุ่นไม่กล้านอนเตียงใหญ่.......ความรู้สึกตัวเล็กลงมากทำให้เขานอนไม่หลับ............ออกไปกินเหล้ากับเพื่อน!
ไมค์นอนขดใต้กองผ้าห่มเป็นภูเขา............ช่างหลับได้ไม่ละอาย!
เขาคงไม่รู้ว่าทำให้ฝุ่นไม่เป็นตัวเอง.......
ประตูปิดลงความสว่างของไฟหน้าห้องที่เล็ดลอดมายามประตูแง้มเปิดนั้นกลืนหายไปกับความมืด.....
ฝุ่นไปแล้ว.....
ไมค์โผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มก่อนจะนั่งเอนหลังพิงฝา.....เขาต้องทำอะไรสักอย่างใช่ไหม?.....ทำอะไรสักอย่างเสียทีเผื่อว่าอะไรๆที่มันคลุมเครือจะได้ชัดเจน!
ฝุ่นโผล่มาในตอนเช้าตรู่ด้วยอาการที่ไม่สดชื่นนัก....อาการแฮงค์
"มองไรนักวะ?หน้าฉันมันมีอะไรให้แกเกิดคำถามมากนักหรอ?"นั่นแหละที่เป็นฝุ่น.....
"พี่ไม่ได้กลับมานอนห้องหรอครับ?"ไมค์ตั้งคำถาม
"แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกะแกห๊ะ?เลิกตั้งคำถามที่มันชวนให้อารมณ์เสียซะทีได้มะ?"
"ผมว่า.....พี่น่าจะบอกผมดีๆก็ได้นะ.....หน้าตาพี่ไม่เห็นเหมาะกับบทโหดเลยสักนิด..."ไมค์บ่นแต่ก็ได้แค่บ่นและหลบสิ่งของที่ฝุ่นขว้างมาแทบไม่ทัน
"เฮ้ย!พี่.......ถ้าผมหลบไม่ทันหัวแตกเลยนะเนี่ย....ไม่เกินไปหน่อยหรอครับ?"ไมค์ประท้วงแต่ก็ไร้สิทธฺ์ไร้เสียงอะไรหนำซ้ำต้องลุกขึ้นวิ่งหนี...........ฝุ่นบ้าไปแล้ว!
ไมค์ออกมายืนแนบประตูอยู่หน้าห้อง.....หวุดหวิดไป!
ฝุ่นไม่กลัวว่าไมค์จะโกรธและเอาจริงกลับบ้างหรือไงนะ?
ทำตัวไม่สมผู้ใหญ่เลยสักนิด......เอะอะก็ใช้กำลัง....
"เฮ้.......เกิดอะไรขึ้น?"ลอว์เรนยิ้มทักทาย
"อย่างที่นายคิดนั่นหละ.........ฉันโดนเมทบัดดี้ไล่ออกมา"ไมค์ยักไหล่
"ฮ่าๆๆๆ......แต่ดูนายจะสนุกกับมันนะ...."ลอว์เรนเย้า
"ช่ายยย....ฉันมันซาดิสต์เฮ้ย!สนุกบ้าหรือไง?นายไม่ลองเล่นแบบนี้กะเมทนายมั่งล่ะ..."ไมค์กอดอก
"แล้ว.........เรื่องอะไรอีก?...นายก็ชอบกวนประสาทพี่เขาตลอดนี่..."
"ก็......เรื่องไม่ถูกที่ไม่ถูกเวลา.....ผิดตลอดกาล...."ไมค์ลากเสียงชวนเพื่อนขำ
"ดูสนิทกันดีนะ...."ลอว์เรนออกความเห็นซึ่งไมค์ก็พยักหน้ารับอย่างไม่แน่ใจ....ลอว์เรนเอาอะไรวัด?
"ออกมายืนหน้าห้องทำไม?"ฝุ่นประตู
"ก็......เผื่อพี่อยากจะอยู่คนเดียวสงบสติอารมณ์บ้างไงครับ...วันหลังผมซื้อกระสอบทรายให้เอาไหม?"ไมค์โต้ตอบจนได้หมัดฮุคกลางลำตัว
"อูยยย....."ลอว์เรนทำหน้าตาเจ็บปวดแทน
ฝุ่นมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะลากคอไมค์เข้าห้องปิดประตู
"โอ๊ะๆ...เบาๆพี่...."ไมค์ร้องขอก่อนจะโดนเหวี่ยงทิ้ง
"แกต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันแน่ๆไม่รู้ทำไมนะเวลาแกทำอะไรก็ชวนให้ฉันหมั่นไส้อยากอัดแกให้ตาย...."ฝุ่นพูดไปพร้อมๆกับการกัดฟัน
"ครับๆ..."ไมค์ทำหน้าเจื่อนๆกับคำพูดจริงจังของฝุ่น.............หัวใจของเขามันวูบไหวไปกับคำพูด....เสมอ!
ลอว์เรนเป็นบุคคลหนึ่งที่ชินชากับคู่กัด ฝุ่นกับไมค์......ไม่สิ........ไมค์เป็นผู้ถูกกระทำ!
หากว่าวันไหนไมค์วิ่งพรวดพราดออกมาจากห้องก็วันนั้นแหละ......ฝุ่นอารมณ์ไม่ดีละ...
ไมค์ได้ปรึกษาลอว์เรนเป็นครั้งแรก...........เขาถามหาร้านขายของเล่นและชักชวนให้ลอว์เรนเป็นเพื่อนออกไปข้างนอกด้วยกัน....
"เอ๊ะ.....นั่นน้องเมทฝุ่นใช่ไหมจ๊ะ....?"เพื่อนสาวของฝุ่นชี้แต่ฝุ่นไม่อยากจะหันไปมองให้เสียอารมณ์.....เขาออกมากินไอติมในห้างกะเพื่อนมันยังตามมาหลอนอีก!!
"เสียดายเนอะเป็นเกย์...."เพื่อนสาวหัวเราะนั่นทำให้ฝุ่นแปลกใจ......เพื่อนเขารู้ได้อย่างไร?จึงหันไปมองให้แน่ใจ
ไมค์เดินจับมือกับลอว์เรน!!...........พวกบ้า!มันเดินจับมือกันกลางห้างดัง!
ฝุ่นหัวเราะแกนๆออกมา.....โดยที่อธิบายไม่ถูก
"แล้วพิมมองฝุ่น.....???"ฝุ่นฉีกยิ้มให้เพื่อนสาว
"นี่ถ้าฝุ่นเผลอเป็นเกย์ไปกะน้องเมทด้วยพิมไม่ยอมจริงๆด้วย!ฝุ่นต้องเป็นคู่ชีวิตพิมไปตลอดชีวิตนะ..."เพื่อนสาวจริงจังชวนให้ฝุ่นระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น
"จะบ้าหรือไงพิม...เกย์ไม่ใช่โรคติดต่อนะ...ที่ไอ้เด็กบ้านั่นจะมาจามใส่หน้าแล้วฝุ่นจะเป็นไปตาม"ฝุ่นยังคงขำและเขาก็อดแปลกใจไม่น้อย...ไมค์ออกมาข้างนอกต้องมีสาเหตุและอะไรสักอย่างที่ค่อนข้างจะสำคัญแน่ๆ...ซึ่งฝุ่นกลับมาถึงห้องก็พบคำตอบ....
ตุ๊กตาล้มลุกตัวเบ้อเริ่มเทิ่มที่มีหน้าของไมค์เป็นสติ๊กเกอร์แปะไว้ตั้งอยู่ตรงกลางทางเดิน
"ซ้อมผมดีนัก....เอาไปเลย.....ไม่หมดแรงก็อย่าหยุดชกนะครับพี่เมท..."ไมค์ยืนกอดอกรออยู่แล้ว
"นี่....แก....จะเอาใจฉันหรือ.....ประชดกันแน่วะ....???"ฝุ่นเหวี่ยงเท้าเตะตุ๊กตาก่อนวิ่งรี่เข้าใส่ไมค์
"เฮ้ย!"ไมค์หัวเราะร่วนราวกับสนุกสนานมากมายเขาวิ่งออกไปจากห้องทั้งๆที่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก...มีลอว์เรนรอลุ้นอยู่ด้านนอก...พวกเขาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย!
ฝุ่นก็แค่ทำท่าโมโหไปเท่านั้น...อันที่จริงเขาก็อดขำกับความคิดติ๊งต๊องของเด็กไม่น้อย...ไมค์ออกไปพ้นแล้วเขาก็หันมาสนใจตุ๊กตาลุ้มลุกแทน.....นี่แสดงว่าเขาตั้งใจมากพอสมควร...ทุกสิ่งทุกอย่างตระเตรียมอย่างละเอียดอ่อน!
ฝุ่นเหลือบดูปฏิทิน....ปฏิทินของเขาเป็นตารางงานของเขาทุกอย่าง....พรุ่งนี้มีเฮ!
เป็นนัดกลุ่มเพื่อนโรงเรียนม.ปลายเก่า..........
ฝุ่นรีบนอน...และปิดไฟ...แต่เจ้าไมค์ก็ยังติดลมกับลอว์เรนแน่ๆจึงไม่กลับมา.....
ไมค์กลับตอนเช้า...นั่นเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นให้เห็นกับตาฝุ่น....
เขาเดินหัวยุ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำเดี๋ยวนั้นแล้วก็สวมกางเกงเดินเปลือยท่อนบนไปลากฟูกมากางแล้วล้มตัวลงนอน....เขาใช้เท้าดึงผ้าห่มมาม้วนตัวคลุมโปง.....ฝุ่นเองก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยมากๆ...และยังเช้ามากอยู่....สักเก้าโมงค่อยปลุกคิดอย่างนั้นแล้วเขาก็ตั้งนาฬิกาปลุกของเขาเอาไว้ก่อนจะออกจากห้องเพื่อไปเรียน............และนั่นก็ยิงยาวไปจนถึงเที่ยงคืนกว่าๆฝุ่นเมากลับมา.........
ฝุ่นก้าวร้าวกำลังได้ที่!...เขาเมาแล้วกลายเป็นคนหยาบคายขึ้นมาทันที!เห็นหน้าไมค์ก็เริ่มพูดจาต่อว่าไมค์ด้วยคำพูดของคนเมาๆออกมา....
"ตุ๊ดบ้าเอ๊ย...เดินจับมือกับผู้ชายเดินห้าง...ฮ่าๆๆ..."ฝุ่นหัวเราะเยาะก่อนจะเดินถอยหลังสะดุดไปนั่งบนเตียงส่วนไมค์ก็ยืนเกาหัวแกรกๆด้วยความงงงวย.....
"ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ?...ฉันว่าแกนั่นแหละ...ถามจริงเอาผู้หญิงไม่เป็นหรือไง?ถึงได้เปลี่ยนมาเอาผู้ชาย..."
คำพูดของฝุ่นทำให้ไมค์ยืนก้มหน้า....เขาแลบลิ้นออกมากับคำห่วยๆพรรค์นั้นก่อนจะนอนลงบนฟูกแล้วม้วนผ้าห่มอย่างที่เคยทำ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]