ชิงสุข...ก่อนห่าง
ไม่นานนี้ มีโอกาสได้พูดคุยกับพี่พยาบาลคนหนึ่ง เคยอ่านเรื่องของพี่เขา
จากหนังสือพิมพ์ แล้ววันหนึ่งได้เจอตัวจริง ในใจแอบกรี๊ดอย่างกับได้เจอดาราพี่แอ้ พรวรินทร์ นุตราวงศ์ พยาบาลวิชาชีพ 7 (วช.) ฝ่ายการพยาบาลวิทยาลัยแพทยศาสตร์กรุงเทพมหานครและวชิรพยาบาล
พี่แอ้เป็นพยาบาลที่ดูแลคนไข้ด้วยยารักษาโรคและยารักษาใจ หลังจาก
ได้ผ่านฝันร้ายครั้งใหญ่ในชีวิต สามีป่วยด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง หมอบอกว่า ทางรักษามีอยู่ไม่กี่ทาง หนึ่งในนั้นน่าจะเป็นการคีโม ต้องให้ยาทั้งหมด 8 เข็มค่อย ๆ ต่อสู้กันไป ถ้าโชคดี มะเร็งร้ายอาจจะตายด้วยฤทธิ์ยา พี่แอ้และสามีตัดสินใจในทันที ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ผลข้างเคียงของคีโมมันทรมานแค่ไหน จากเข็มแรกสู่เข็มที่สอง และเข็มที่สาม
วันหนึ่ง พี่แอ้เปิดประตูเข้าไปในห้องสามี แปลกใจที่เตียงว่างเปล่า มอง
ออกไปที่ระเบียง เห็นสามีกำลังปีนขึ้นไป เพื่อตัดสินใจฆ่าตัวตาย พี่แอ้วิ่ง
เข้าไปหาน้ำตาไหล และตัดสินใจในวินาทีนั้นว่า ‘ หยุด ’ พอแล้ว เราจะ
ไม่คีโมกันอีกแล้วกลับบ้านกัน
“ พี่ไม่ยอมให้สามีตายอย่างโดดเดี่ยวแบบนี้ สู้ให้เขากลับไปตายในอ้อม กอดคนที่เขารักและรักเขาที่สุดดีกว่า หมอบอกว่า ถ้าหยุดไว้แค่นี้ อย่างดีสามีพี่แอ้คงอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือน ไม่เป็นไรแค่ไหนแค่นั้พอกลับบ้าน สิ่งที่พี่แอ้ทำทุกวันคือ กอด กอดกันวันละสิบ ๆ ครั้ง เดินสวนกันหน้าห้องน้ำก็กอดและบอกกันว่า ‘ เรารักกันมากแค่ไหน ’ “พี่อย่าทิ้งแอ้ไปนะ เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ” นอกจากภรรยา ที่ดูแลสามีด้วยหัวใจ ลูกทุกคน คือพลังที่สำคัญที่สุดในการฉุดรั้งชีวิตพ่อ
วันที่ลูกทำตามความฝัน สอบชิงทุนได้ไปเรียนต่างประเทศในโครงการ
แลกเปลี่ยนฯ 11 เดือน เป็นช่วงเวลาที่พี่แอ้ทรมานหัวใจอีกครั้ง รู้ว่าลูก
เพียรพยายามสอบมาถึง 3 ปี แม่ยินดีให้ลูกไปถึงฝันเสมอ แต่สามีบอกกับพี่แอ้ว่า “ฉันเกลียดเธอ เธอก็รู้ว่าฉันกำลังจะตาย เธอให้ลูกไปทำไม ส่งลูกขึ้นเครื่องไป เราก็ไม่ต้องเห็นกันอีกแล้วใช่ไหม” พี่แอ้หนีไปร้องไห้ แล้วกลับมาด้วยยิ้มใส ๆ เหมือนเดิม “พี่ ให้ลูกไปเถอะนะ ลูกตั้งใจมากแค่ไหนพี่ก็รู้ 11 เดือน พี่ก็อยู่รอลูกสิรอให้ไหว รอเห็นเขาสำเร็จกลับมาไง” แล้วก็กอดกันสองคนร้องไห้ ลูกเองก็ กังวลใจไม่แพ้กัน วันหนึ่งเดินมาบอกกับแม่ว่า“ไม่ไปแล้วดีกว่าแม่ อยู่กับพ่อดีกว่า ช่างมันเถอะ ไม่ไปเรียนก็เป็นไร” พี่แอ้กอดลูกแน่น“ไปเถอะลูก แม่สัญญา วันที่ลูกกลับมา ลูกต้องเห็นพ่ออยู่ตรงนี้ แม่สัญญา” จะด้วยความรัก ด้วยหัวใจ ปาฏิหาริย์ หรือด้วยกอดวันนี้สามีพี่แอ้อยู่รอดปลอดภัยมาได้ 8 ปีแล้วค่ะ ถือเป็นของขวัญแห่งชีวิต ทำให้พี่แอ้คิดเ ยียวยาคนป่วยด้วยกอดเช่นเดียวกัน เจอกันทุกเช้าให้กอด บอกรักกันทุกวัน คุณตา คุณยาย ผู้ป่วยโรคมะเร็งที่พี่แอ้ดูแล เจอหน้าทีไรต้องกอดกัน
มีคุณป้าคนหนึ่ง ป่วยเป็นมะเร็ง นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล วันหนึ่งคุณป้าบอกพี่แอ้ว่า “หนูอย่าให้ป้าตายก่อนมกราคมนะ” พี่แอ้ยิ้มแล้ว
บอกว่า “ป้าจ๋า ไม่มีใครกำหนดวันตายของเราได้หรอก
หนูเองกลับบ้านวันนี้ อาจถูกรถชนแล้วตายใครจะไปรู้ทำไมล่ะคะ มกราคมมีอะไร”
“ลูกป้ารับปริญญาเดือนนั้น ป้าอยากเห็นเขาสำเร็จนะหนูนะ อย่าให้ป้าตายก่อน” พอรู้แบบนี้สิ่งที่พี่แอ้รีบทำคือ ติดต่อกับลูกสาวของป้า ให้ขอใบปริญญาล่วงหน้าจากมหาวิทยาลัย ปรากฏว่า ‘ ทำไม่ได้ ’ ต้องรับพร้อมกันในวันงาน พี่แอ้ตัดสินใจโทร.ไปที่มหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เล่าถึงความจำเป็นทั้งหมด จนในที่สุด ใบปริญญาได้มาอยู่ในมือลูกสาว
ป้าก่อนมกราคม ขั้นต่อไปคือเช่าชุดครุย แล้วงานรับปริญญาเล็ก ๆ ในโรงพยาบาล ก็เริ่มขึ้น แม่กอดลูกสาวที่ถือใบปริญญา ถ่ายรูปเป็นสิบ ๆ ใบ แม้ภาพถ่ายจะมีสาย น้ำเกลือระโยงระยางอยู่ข้างหลัง แต่จะสนใจทำไม คุณป้ายิ้มแย้มแจ่มใสถ่ายรูปกับลูกสาวไม่รู้เหนื่อย ได้รูปแล้ว พี่แอ้
ขอให้ลูกสาวป้าไปขยายรูปใส่กรอบอย่างดีแล้วเอามาไว้ที่โรงพยาบาล
คุณป้านอนกอดรูปอย่างมีความสุขทุกวัน วันหนึ่งป้าบอกกับพี่แอ้ว่า
“หนูรู้ไหม ป้าเลี้ยงลูกมาคนเดียวเลยนะ เหนื่อยมาก แต่วันนี้ชื่นใจที่สุด ป้าทำสำเร็จแล้วใช่ไหมหนู”
พี่แอ้น้ำตาซึม ได้แต่กอดแล้วบอกว่า “ป้าจ๋า ป้าเก่ง
ที่สุดป้าส่งเขาถึงฝั่งแล้วไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วนะ” เช้าวันรุ่งขึ้น คุณป้าก็สิ้นลมอย่างสงบ ท่ามกลางรูปที่ถ่ายกับลูกสาว ใบปริญญาของลูก กลายเป็นรางวัลยิ่งใหญ่สำหรับแม่ที่บอกว่า ‘ แม่ทำสำเร็จแล้ว ’
วันหมดลมหายใจ ไม่มีใครบอกได้ แต่สิ่งที่ เรารู้ได้คือเราจะทำอะไรก่อนที่จะถึงวันนั้น คนป่วยอาจจะโชคดีกว่า เล็กน้อยที่พอจะรู้ว่า เวลาของเขามีอีกไม่มาก อยากทำอะไรให้รีบทำ แต่คนที่สบายดี บางทีก็เศร้าพร่ำเพรื่อใช้ชีวิตแบบที่คิดว่า ฉันคงไม่ตาย แล้ววันหนึ่งจะมาเสียดายที่มีอะไรอีกมากมาย ซึ่งยังไม่ได้ทำและหนึ่งในนั้นคือ
กอดคนที่เรารักได้แน่นที่สุด หรือยัง
--------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ แงแง ขอบคุนครับ น้ำตาซึมเลย วันนี้ผมยังไม่ได้เป็นลูกที่ดีเลย T_T
หน้า:
[1]