ชัดเจน..แต่ช้าเกินไป
ผมแอบรักเพื่อนในที่ทำงานคนนึงคับ..แต่ก่อนก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอรู้ว่าเค้าจะลาออก มันทำให้ผมรู้สึกหมดแรงไม่อยากทำอะไรเลย อาทิตย์สุดท้ายก่อนการจากกัน ไม่รู้ผมคิดไปเองรึป่าว แต่รู้สึกว่าเหมือนเค้าเองก็คิดเหมือนกันกับผม(คือเราชอบกัน) มันทั้งมีความสุขแต่ในขณะเดียวกันมันก็รู้สึกเจ็บปวดวันสุดท้าย ก่อนจะเลิกงานเค้าก็มานั่งใกล้ ๆผม เราไม่ได้พูดอะไรกัน ผมเองก็ไม่กล้าที่จะหันไปมองเค้า กลัวน้ำตาไหล ยิ่งเป็นคนบ่น้ำตาตื้นด้วย เค้าก็ทำหน้าเศร้า ๆเหมือนจะพูดอะไรกับผมแต่เค้าไม่พูด เค้าถอดแหวนที่ใส่ทุกวันให้ผม ตอนแรกก็ว่าจะไม่เอา แต่เค้าก็จับมันสวมที่นิ้วผมเลย ตอนนั้นมันรุ้สึกไงบอกไม่ถูกเหมือนกัน
นี่ก็ 3 เดือนแล้วที่เค้าลาออกไป ส่วนแหวนที่เค้าให้ผมก็ไม่ได้ใส่ที่นิ้วหรอกคับ กลัวเพื่อนที่ทำงานจะรู้ แต่ก็เอาแหวนมาใส่สร้อยห้อยคอไว้แทน ทุกวันนี้ก็ยังใส่อยุ่ไม่เคยถอดออกเลย เวลาคิดถึงเค้าก็ยังมีของไว้ดูต่างหน้า เหมือนเค้าก็ยังอยุ่ใกล้ๆ..ถึงความจริงมันจะไม่ใช่ก็ตาม ที่จริงมันมีอะไรเยอะมากคับ..แต่ผมเรียบเรียงออกมาเป็นตัวอักษรไม่ถูก..เลยสรุปเอาช่วงสุดท้ายมาเลย
ขอบคุณมากนะครับ
หน้า:
[1]