Faraway : รักหรือไม่ ถามใจน่าจะรู้ 4
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย faraway เมื่อ 2011-10-14 16:48ขอโทษเว้ย!
เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันศุกร์ในคลาสเรียนมันเลขที่หลังจากผมเพราะชื่อมันต่อจากชื่อผมมันเลยต้องนั่งข้างขวาของผมตามปกติผมนึกถึงเรื่องเมื่อวานได้ เห็นมันปกติดีแล้ว ผมก็เรียกชื่อมัน
“เฮ้! ฟาร์” ผมเรียกมัน แต่มันนะสิครับสะดุ้งโหยงเลย นึกสภาพคนที่ตกใจเวลาเราเข้าไปแบบจ๊ะเอ๋ดิแบบนั้นเลย
“หะ…ห๊ะ อะไร?” มันพูดติดๆขัดๆตามประสาคนตกใจอะ
“จะบ้าหรอกูไม่ใช่ผีนะมึง ตกใจห่าไรกูแค่เรียกชื่อเบาๆ” ผมแซวมันนิดหน่อย (ผมพูดไทยกับมันครับ)
“…” มันเงียบครับ อะไรของมันวะไอ้นี่แต่มันทำน่าเหมือนดีใจปนแปลกใจ อะไรวะไอ้นี่?
“มึงพูดไทยได้ด้วยหรอ?” มันถามเพราะผมไม่เคยพูดไทยกับมัน หรือจริงๆมันไม่เคยเห็นผมพูดไทยมากกว่า จะไปเห็นได้ไงละไอ้เวน เมิงเล่นวันๆอยู่แต่ในห้อง คงได้เห็นหรอก
“อืม พูดได้ พ่อกูเป็นคนไทย ทำไมวะ”
“ก็กูนึกว่ามึงพูดได้แต่ภาษาอังกฤษ นึกว่าจะไม่มีใครพูดไทย ฟังไทยรู้เรื่องนี่หว่า”
“ก็กูนี่ไง เชื่อคนไทยมันแรก อีกอย่างกูอยู่ที่ไทยตั้งแต่ปอห้าพูดไม่ได้ก็โง่แล้ว”
“เออ ก็ดีแล้วแม่งกูจะได้มีเพื่อนกับเค้าบ้าง นั่งคนเดียวทรมานสัส” โหไอ้นี่ พอพูดก็หยายสัสเลยรนะมึง กูว่ามึงเงียบความเป็นผู้ดีมึงจะดูเยอะกว่านี้นะ ห้าๆ แอบคิดในใจ
“เออ ว่าแต่มึงเรียกกู มีไร?” มันถาม
“เรื่องเมื่อวาน ขอโทษทีนะเว้ย ไม่ได้บอกมึงก่อน กูลืมไปคนไทยเค้าถือเรื่องแบบนี้”
“อืม” สั้นไปไหมมึง ?
“แค่นั้น?” ผมสงสัยกับคำตอบและการก้มหน้าก้มตาเหมือนมองหาเหรียญที่หล่นลงพื้น? ไม่เข้าใจ?
“อืม จะให้แค่ไหนละ หรือจะต้องให้อธิบายความรู้สึกกูตอนนั้นให้ฟังด้วย?” มันถามประชด เหอะ!
“อืม อยากรู้เล่ามาๆ” ประชดก็จัดไปสิครับ เอิ๊กๆ
“ก็ครั้งแรกของกู สำหรับการจูบ ก็แค่นั้น” เห้ย กำ กูขโมยเฟิร์สคิสมัน ชิปหาย กูบาปไหม๊?เนี่ย
“เห้ย บ้าดิ มึงมอสี่แล้วนะ หน้าตาก็ดีนี่หว่า ไหงไม่เคยมีแฟนวะ?”
“ก็มีแหละแฟนน่ะ แต่ไม่คิดถึงขนาดนั้น คนไทยเค้าถือ”
“เออวะกูลืมไป งั้นเอางี้ พรุ่งนี้กูเลี้ยงไอติมเป็นการขอโทษ เคป๊ะ” รู้สึกผิดจริงๆแต่ไม่รู้จะขอโทษไงนิหว่าคิดได้แค่นั้นอีกอย่างจะได้ถามเรื่องที่สงสัยมานานด้วย
“กูไม่มีรถ ไปไม่ได้อะ”
“ไม่เป็นไรๆ เด๋วกูไปรับเองบ้านมึงอยู่ตรงไหนล่ะ?”
“ถัดจากร้าน 7 ไปสี่หลัง” เห้ย เซเว่น ถัดบ้านกูไปสี่หลังเองหรอมึง? ก็นะฝั่งในซอยผมไม่เคยเข้าไปเลยไม่รู้จักใครฝั่งโน้นเลย นอกจากคนที่อยู่ติดข้างบ้าน ห้าๆ
“เห้ยจิง? บ้านกูอะเซเว่นอะ” ผมบอกมัน
“อืม กูรูแล้ว กูเห็นมึงสามสี่ครั้งแล้ว” กำ แล้วทำไมกูจำไม่ได้วะ ห้าๆ
“อืมๆ งั้นพรุ่งนี้สิบโมงกูไปรับ เคนะ นี่เบอร์กู เผื่อมึงเกิดไปไม่ได้ จะได้ไม่ต้องไปรับ” แล้วมันก็ยื่นเบอร์ให้แล้วก็ถึงเวลาเรียนวิชาต่อไปพอดี น่ารักดีครับ ขอบคุนมากมายครับ ห้าๆๆๆเป็นไปอย่างรวดเร็ว อิอิ{:5_117:} ขอบคุณมากๆ นะครับ ขอบคุนมากนะคับ
หน้า:
[1]