ใครลิขิต.....
ใครเป็นคนลิขิตชีวิตสร้าง
ใครเบิกทางสร้างลิขิตชีวิตหนอ
ใครกำหนดกฏต่างอย่างถักทอ
ใครกันหนอต่อร่างก่อสร้างคน ฯ ♥TRONG KHUN♥ วัฏจักร
ความทุกข์ ทำให้คนคิด
ความคิด ทำให้คนฉลาด
ความฉลาด ทำให้คนมีความสุข
ความสุข ทำให้คนเพลิดเพลิน
ความเพลิดเพลิน ทำให้คนประมาท
ความประมาท ทำให้คนทำผิด
ความผิด ทำให้คนเป็นทุกข์
ความทุกข์ ทำให้คนคิด ความเย็นแห่งเมตตา ดับความร้อนของโลกได้
ทุกชีวิต ทุกเวลา ตกอยู่ในสภาพที่ควรได้รับเมตตา จึงควรพากันเมตตาให้กว้างขวาง ให้ทุกเวลานาที จะเป็นการถูกต้อง เป็นการอบรมเมตตา เพื่อให้ตนเองนั่นแหล่ะเป็นสุขก่อนใครทั้งหมดเมื่อเกิดแล้ว ทุกชีวิตมีทุกข์ติดมาพร้อมแล้ว น่าสงสารทุกชีวิต เราก็น่าสงสาร เขาก็น่าสงสาร น่าสงสารทุกเวลานาที พึงนึกถึงความจริงนี้ และมีเมตตาต่อทุกชีวิต ทุกเวลาเถิด ความร้อนจะคลายได้ด้วยอำนาจของความเย็นแห่งเมตตา ทั้งความร้อนของเขา ความร้อนของเรา และความร้อนของโลก
เพื่อจะเข้าใจสาระสำคัญของชีวิต
ที่มีความขัดแย้งและความเจ็บปวด
เราจะต้องมีสติคิดให้ได้โดยไม่ยึดติด
ต่ออำนาจการบังคับบัญชาของกิเลสใดๆ
มารที่ขัดขวาง[/b]
คำว่า มาร ในที่นี้ไม่หมายอื่นใด ตัวที่เป็นกิเลสมารได้แก่จิตที่เป็นอกุศลธรรมนั่นเอง คอยเข้ามาแย่งอยู่ที่ฐานเสมอ ตัวอกุศลเมื่อมีกำลังแรงกล้าแล้ว จิตที่เป็นกุศลก็มืดมัวไป เหมือนกับว่า ดวง เดือน ดวงดาว พระจันทร์ พระอาทิตย์ เมื่ออยู่ในท้องฟ้ามีแสงสว่างไปทั่วทิศ แสงสว่างอยู่ในโลก นี่อุปมาฉันใด เมื่อครึ้มเมฆหมอกมาบดบัง แสงพระอาทิตย์ก็อับเฉาเศร้าหมองไป นี้อุปมาฉันใดจิตที่เป็นกุศลนั้น เมื่อจิตเป็นอกุศล เข้าครอบงำแล้ว จิตเราก็มืดมัวไป การที่เรามาสงบจิต เรามาสมาทานศีลอุโบสถเพื่อมาชำระ กาย วาจา ใจ ให้บริสุทธิ์ ทำจิตใจของตนให้บริสุทธิ์ผ่องใส ตัดเสียซึ่งตัวอกุศลธรรมออกจากใจแล้ว เมื่อเราขจัดออกไปใด้แล้ว จิตเราจะผ่องใสเหมือนกับพระอาทิตย์ พระจันทร์ที่ไม่มีเมฆ หมอก มาปิดบังก็มีแต่แสงสว่างจ้าอย่างเดียว นี้ก็อุปมาฉันใด ท่านจึงว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงตักเตือนบอกพุทธมามะกะ บริษัททั้งหลายให้บำเพ็นธรรมให้บังเกิด ให้พิจารณาในศีลในธรรมนั้น สิ่งไหนเป็นอกุศล ที่เกิดมาแล้ว ต้องชำระออกจากใจให้หมด เพราะของเหล่านั้นจะมาปิดบังดวงกุศลของเรา บุญกุศลนี้เป็นของเราแท้ แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DekDD เมื่อ 2011-10-25 10:02
"ข้อคิดในการใช้ชีวิต" ( พระราชดำรัสในหลวง )
อย่าทำลายความหวังของใครเพราะเขาอาจเหลืออยู่แค่นั้นก็ได้
กฏแห่งกรรมในพระพุทธศาสนา...
มีความเที่ยงธรรมไม่ลำเอียง...
ไม่มียกเว้นว่า....
ผู้นั้นจะมีอำนาจวาสนา...
หรือตำแหน่งใหญ่โต...
หรือจะเป็นกระยาจกเข็ญใจ...
ใครทำดีย่อมได้ดี....
ใครทำชั่วย่อมได้ชั่วเช่นกัน...
ที่มา...คำคม...คำสอนพระพุทธเจ้า. เมื่อมีคนเล่าว่าตัวเขามีส่วนในเหตุการณ์สำคัญอะไรก็ตาม เราไม่ต้องไปคุยทับ ปล่อยเขา ฟุ้งไปตามสบาย
( พระราชดำรัสในหลวง )
รู้จักฟังให้ดี โอกาสทองบางทีมันก็มาถึงแบบแว่วๆ เท่านั้น
( พระราชดำรัสในหลวง )
หยุดอ่านคำอธิบายสถานที่ทางประวัติศาสตร์ซึ่งอยู่ตามริมทางเสียบ้าง[/b]
( พระราชดำรัสในหลวง )
จะคิดการใดจงคิดการให้ใหญ่ๆเข้าไว้ แต่เติมความสุขสนุกสนานลงไปด้วยเล็กน้อย[/b]
พระราชดำรัสในหลวง )
จำไว้ว่าข่าวทุกชนิดล้วนถูกบิดเบือนมาแล้วทั้งนั้น
( พระราชดำรัสในหลวง )
เวลาเล่นเกมกับเด็กๆ ก็ปล่อยให้แกชนะไปเถิด
( พระราชดำรัสในหลวง )
ใครจะวิจารณ์เรายังไงก็ช่าง ไม่ต้องไปเสียเวลาตอบโต้
( พระราชดำรัสในหลวง )
ให้โอกาสผู้อื่นเป็นครั้งที่ "สอง" แต่อย่าให้ถึง "สาม"
( พระราชดำรัสในหลวง )
"คนเราเกิดมาทำไม และทำไมถึงเกิดเป็นแบบนี้ บางคนหน้าตาดี ยากจน และโง่ บางคนหน้าตาไม่ดี รวย แต่ฉลาด ทำไมตั้งใจทำความดี แต่ไม่ได้ดี อุตส่าห์ขยันทำงาน แต่ไม่ยักรวย ฯลฯ" คำถามเหล่านี้ล้วนอยู่ในใจพวกเราทั้งหลาย {:5_154:} ความคิดที่ว่าเมื่อประสบปัญหาต้องรีบแก้ไขทันที{:3_52:}
ใน ช่วงที่ประสบปัญหาจิตใจจะวกวนสับสน เครียด อึดอัด มึนงง เศร้าสลดหดหู่ไม่ควรที่จะขบคิดแก้ไขปัญหาใด ๆ เพราะยิ่งคิดยิ่งมึนงง มองไม่เห็นทางออก หรือถ้าคิดออกความคิดที่ได้ก็ไม่เฉียบคม
วิธีแก้ หยุดคิด ทำใจให้สบาย ๆ ปล่อยวาง เมื่อจิตใจสงบจึงค่อยเริ่มแก้ไขปัญหา แก้ไขปัญหาที่พอจะแก้ไขได้ก่อน ปัญหาที่รุนแรงและเรื้อรังยากที่จะแก้ไขได้โดยทันที ก็ให้ค่อย ๆ แก้ไขไปทีละเปลาะสองเปลาะ เมื่อปัญหาลดน้อยลงจะทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น ปัญหาที่ยากย่อมต้องใช้เวลา ความพยายาม ความอดทน และความต่อเนื่องเป็นธรรมดา
จงยอมรับความเป็นจริงทั้งหมดที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเรา
คิดถึงเหตุการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้น(Worst case scenario) แล้วทำใจยอมรับให้ได้ เมื่อนั้นจิตใจจะสงบ
และในความเป็นจริงมันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่เราคิดไว้ก็ได้ จะทำให้เรายิ่งมีกำลังใจที่จะขบคิดแก้ไขปัญหาต่อไป
ชื่อว่าบัณฑิตย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จได้แล
บัณฑิตผู้สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมรุ่งเรืองเหมือนไฟสว่าง
คนฉลาดย่อมละบาป ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนแล้วเป็นผู้ประเสริฐสุด{:3_41:} บัณฑิตแท้{:3_52:}
...ย่อมเป็นผู้ที่มีปํญญาและใช้ปัญญาในการสร้างประโยชน์ในสิ่งที่ดีงามต่อตนเองและส่วนรวม... อารมณ์คือ สิ่งปรุงแต่งจิตใจ ถ้าพยายามคิดเป็นกลาง
ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ก็คงบรรเทาได้บ้างไม่มากก็น้อย
บอกตัวเองเสมอเวลาผิดหวัง หรือผิดพลาด{:3_50:}
หน้า:
[1]
2