ตำนานรักโชกุน:เรื่อง.....เรามันอินดี้!นายไม่เข้าใจเราหรอก...
เรามันอินดี้....นายไม่เข้าใจเราหรอก...............เป็นเรื่องราวความรักของคนๆหนึ่งที่ไม่ต้องการเหตุผล ไม่ต้องมีใครเข้าใจ .......แล้วมันจะยังไงกันล่ะเนี่ย???---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เด็กหนุ่มหัวยุ่งในชุดเสื้อยืดสีตุ่นกับกางเกงขาเดฟสีมอฟิตเปรี๊ยะเพิ่มดีกรีความเซอร์แบบซกมกด้วยย่ามเก่าๆสีคราบไคลคล้ายกับว่ามันผ่านการใช้งานมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษซึ่งดูยังไงก็ไม่เข้าตาคนรักสวยรักงาม แต่ใบหน้าคมคายด้วยผิวสีแทนนั้นเมื่อเผยโฉมฟันสวยด้วยรอยยิ้มสดใสแล้วเหมือนสะกดโลกทั้งใบให้อยู่หมัด!
ใบหน้าของเขาช่างซนไม่อยู่นิ่ง ยิ้มแล้วบูด ทำปากจู๋ จมูกย่น ทำหน้ามู่ทู่ ไม่หยุดอยู่ที่อารมณ์เดียวนั้นบ่งบอกว่าเขายังอยู่ในวัยละอ่อนที่มีความเป็นเด็กอยู่มาก.....เขาเป็นเด็กที่มีแขนขายาวเก้งก้างเสียด้วย....เขามีชื่อว่า"ชาลี"
ชาลีอยู่ในวงการชายรักชายมาตั้งแต่เด็กเรียกได้ว่าปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมก็คร่ำหวอดในวงการนี้เสียแล้ว เขาเป็นขาประจำของสมาคมออนไลน์มาตั้งแต่อ่อนๆ.....ลุคส์อินดี้หนุ่มน้อยหัวฟูหัวยุ่งสะพายย่ามคู่ใจของเขาเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่น.....ถึงเขาจะเด็กแต่แววตาของเขามันลึกล้ำและชวนหลงใหลไม่ธรรมดาชาลีสะพายย่ามคู่ใจเดินทางด้วยรถไฟตามข้อตกลงระหว่างคู่สนทนาออนไลน์ ซึ่งไม่ว่าฝ่ายนั้นจะยื่นข้อเสนออะไรมาใบหน้าที่ตรงสเปคของฝ่ายนั้นทำให้ชาลีตกลงได้โดยไม่มีปัญหา..อาจเรียกได้ว่าเคยชิน....มากกว่าใจง่าย!
หนุ่มกรุงเทพฯหล่อ ขาว ออกแนวลูกผู้ดีมีตังค์ท่าทางไฮโซหน่อยๆเป็นอะไรที่ดึงดูดสายตาคนอยู่แล้ว ประกอบกับการพูดจารื่นหู ไพเราะอ่อนโยน และความใหม่ในวงการทำให้ชาลีรีบคว้าไว้ก่อนใคร......เขาชื่อ"ก้อง"
ก้องเป็นลูกคนมีอันจะกินและเรียบหรูดูดี เสื้อผ้าติดแบรนด์เนมดูมีแสงออร่าทั้งตัว.....ท่าทางของเขาจะลำบากและผจญภัยกับการเดินทางด้วยรถไฟที่ไม่คุ้นชินเหลือเกิน.....ผู้โดยสารบางคนก็ซกมกเหลือเกิน ไอ จาม ก็ไม่มีปกปิดกันเลย.....
ก้องตัดสินใจเอ่ยปากชวนชาลีนัดพบเจอกันตามที่ถูกชาลีตะล่อมให้เป็นไปตามนั้น...ซึ่งมันจะต้องเกิดขึ้นก่อนที่จะตัดสินใจคบกันซึ่งก้องเองก็ตอบไม่ได้ว่ารู้สึกยังไงกับชาลีที่ทำตัวได้น่ารักและทำให้เขาชอบอยากจะคุยด้วยทุกวัน............ออนไลน์................
"ชาลี....พี่มาถึงแล้วนะ"ก้องโทรหาชาลีทันทีที่มาถึงสถานีที่หมาย
"ฮะ.....ผมก็รอพี่อยู่ที่สถานีนี่แหละ...ขบวนนี้รึเปล่า?"เสียงสดใสของชาลีทำให้ก้องวางใจ.....เจ้าลิงน้อยของเขาเดินทางมาถึงโดยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเหมือนกัน
"วันนี้พี่ใส่เสื้อสีขาวใช่ม้า?"
"ครับ...พี่ใส่เสื้อสีขาว......แล้วชาลีล่ะ?พี่ยังมองไม่เห็นเราเลยนะ.."ก้องหัวเราะเบาๆที่เขาต้องช้ากว่ารุ่นน้องคนนี้เสมอ
"พี่เดินตรงออกมาอีกฮะ...."ชาลีพูดแค่นั้นแล้วก็วางสายไปก้องไม่ค่อยเข้าใจนักแต่ก็ทำตามที่เขาบอก
"ยินดีที่ได้เจอกันนะฮะพี่ก้อง"ชาลีทักทายก้องอย่างมีมารยาท
"ครับ..."ก้องตอบไม่เต็มเสียงนัก....จะอะไรซะอีกล่ะ.....ก็ชาลีที่พูดคุยกันผ่านหน้ากล้องน่ะดูดีกว่าตัวจริงที่เห็นจนก้องผิดหวัง
"มีอะไรฮะ?"ชาลีเอียงคอถาม
"อ้อเปล่าครับ"ก้องส่ายหัวรับ....จริงๆชาลีตัวจริงก็ดูน่ารักดีอยู่หรอก.....แต่ไม่น่าจะสูขนาดนี้ ซกมกขนาดนี้ คุยผ่านกล้องก็ดูขาว ท่าทางจะตัวเล็กๆแต่นี่....แขนขายาวเก้งก้างแถมยังมีกล้ามเนื้อยังกะนักกรีฑา แถมดำอีก!
ก้องทำใจยอมรับก่อนจะเลยตามเลย....เขาไม่ปักใจตัดสินให้วันแรกเจอกันนี้ทำลายมิตรภาพที่สานสัมพันธ์กันผ่านอินเทอร์เน็ตร่วมสองสามเดือนหรอก....เพราะก้องชอบนิสัยของชาลีมาก คุยกับเขาแล้วสบายใจดีแม้จะมีหลายๆอย่างที่ไม่เข้าใจเขาก็ตาม
ชาลีมองก้องอย่างสำรวจบ้าง......ก้องดูพิถีพิถันจนเลี่ยน!ท่าทางอยู่ในกรอบนั้นทำให้ชาลีแอบถอนหายใจ...อะไรๆก็ดูพิถีพิถันไปหมดยกเว้นร่างกายที่ดูเหมือนจะอ่อนแอขาดการออกกำลังกายก็เลยดูอวบๆสักนิดอืดๆสักหน่อย....ผิวขาวที่ทำให้ปากดูแดงก็แต๋วเกินไป...ทรงผมที่เซ็ตให้ตั้งเป็นระเบียบสำหรับชาลีแล้วมันดูล้าสมัย ท่าทางซื่อๆเซ่อๆของเด็กในบ้านคุณหนูก็ดู......ไม่เข้าที!
"แล้วนี่เราจะพักที่ไหนกันดี?"ชาลีเอ่ยถามหยั่งเชิง
"ต้องหาโรงแรมแล้วล่ะ..."ก้องตอบซื่อๆ
"แถวนี้มีโรงแรมซะที่ไหนกันล่ะ?.....ถ้าไม่รีสอร์ทก็กางเต้นท์นอน"
"งั้นไปจองรีสอร์ท..."
"เต่ผมอยากจะเช่าเต้นท์นอนที่อุทยานน้ำตกนะ...ไม่แพงแถมได้ใกล้ชิดธรรมชาติมากกว่า"
"แต่...อ้ะตามใจชาลีก็แล้วกัน....พี่ยังไงก็ได้...."
อาจจะดูเจ้าเล่ห์ไปหน่อยที่มีการนัดเจอขึ้นมาได้เพราะแผนการของชาลี...แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมถูกหลอกล่อ...มันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น...จริงไหม? เมื่อได้ที่พักกันแล้วก็ช่วยกันจัดข้าวของเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำกันที่ห้องน้ำของอุทยาน แต่ชาลีผลัดผ้าไปเล่นน้ำตกก่อนแล้ว
เขากลับมาในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวด้วยรอยยิ้ม
ก้องแลดู...........ชาลีผอมๆสูงๆดำๆ...........คนเหนือตรงไหนกันละเนี่ย??
ชาลีจะมีเนื้อหนังก็ตรงน่องแขนน่องขานี่แหละเป็นมัดๆ....อุบาทว์ตา.....ก้องรับไม่ได้.....ไม่ใช่อย่างที่ก้องต้องการ....
"อ้าว...ไม่อาบน้ำหรอชาลี?"ก้องถามเมื่อชาลีเข้าไปในเต้นท์จะแต่งตัว
"อาบแล้วนี่ไงฮะ"ชาลีตอบหน้าระรื่น
"อาบยังไงไม่ฟอกสบู่?"
"ก็ที่น้ำตกเขาให้ลงเล่นได้แต่ห้ามฟอกสบู่นี่ฮะ...."ชาลีทำตัวซกมกจนได้.....ซึ่งทำให้ก้องอึ้งไป....
"ผมน่ะ....นึกว่าพี่จะดูแมนกว่านี้ซะอีก..."ชาลีเกริ่นขึ้นมาเมื่ออยู่พร้อมหน้ากันหน้ากองไฟ
"ทำไม?พี่ดูตุ๊ดมากหรอ?"ก้องหัวเราะ....แอบกัดฟันกรอด...ตรงดี...แต่.....จี๊ด!
"ไม่มีคนไหนเขาซีเรียสเรื่องความสะอาดขนาดนั้นหรอกฮะ..."ชาลีแกล้งเอาเรื่องอาบน้ำมาพูด....
ก้องแอบโต้ในใจ...แล้วใครจะคิดล่ะว่าซกมกอย่างนายมันสะอาด....... ขอบคุนนะครับ:Q ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากมายครับผม ขอบคุณครับ มาต่อใวๆนะครับ ยังคอยอ่านอยู่นะ "ผมน่ะ...นึกว่าพี่จะดูแมนกว่านี้ซะอีก..."ชาลีเป็นคนเกริ่นขึ้นมาเมื่อยามที่อยู่พร้อมหน้ากันที่กองไฟข้างๆเต๊นท์
"ทำไม?พี่ดูตุ๊ดมากหรอ?"ก้องหัวเราะ....แอบกัดฟันกรอด....อืม....ตรงดี!แต่จี๊ด!
"ไม่เห็นใครซีเรียสเรื่องความสะอาดขนาดนั้น....แล้วดูพี่แต่งตัวเข้าสิ....พิถีพิถันเกิ๊นนน..."ชาลีแหงนหน้ามองท้องฟ้า
"อืม....งั้นพี่ถามมั่ง...."ก้องอมยิ้ม
"เอาดิ่..."ชาลีเลิกคิ้ว
"ชาลีเป็นคนเชียงใหม่จริงๆหรอ?"คำถามของก้องทำเอาชาลีทำหน้ามู่ทู่รับ
"ก็จริงน่ะสิ!ทำไมต้องถามบ่อยด้วยอ่ะ?....เอ้อ....ตัวดำเนี่ยจะเป็นคนเชียงใหม่ไม่ได้หรือไงคร้าบบบบ?"
"ฮ่าๆๆ...."ก้องหัวเราะบ้าง
"คร้าบๆๆ...พี่ล่ะ?ตายนานยังเนี่ย?อืดมาเชียว....เล่นกีฬาไรเป็นมั่งอ่ะ?...."ชาลีโต้กลับ
ก้องหุบยิ้มก่อนจะใช้ไม้เขี่ยดินในมือเคาะหัวเจ้าลิงปากมากสักที
"เฮ้ย!"ชาลีเอี๊ยวตัวหนีไม่ทันก็เลยโวยวาย ก้องยิ่งสนุกเคาะตามอีกสองสามทีจนชาลีปัดป้องไม่ไหวต้องแย่งไม้
"กล้าหรอ?"ก้องตบกะบาลชาลีทีนึงทำเอาชาลีแทบจะกรี๊ด(เว่ย!...บ้าแล่ว!ผู้ชายที่ไหนกรี๊ด- -)
ชาลีวิ่งหนีเข้าเต๊นท์ไปพร้อมๆกับรูดซิบปิดเต๊นท์ยังกะห้ามไม่ให้ก้องเข้าไป.....(ที่ไหนล่ะ?ใครเข้าไปไม่ได้ก็.....บ้าแล่ว)
"ชาลี....กินข้าว....."ก้องเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบรับ
"ไม่รอนะเว้ย....ตามมาเองนะ...."ก้องขู่
ชาลีโผล่หน้าออกมาก้องจึงเดินออกไป...ชาลีก็เลยรีบวิ่งตาม
"เห็นแก่กินว่ะ..."ก้องเหน็บแต่ชาลียักไหล่ไม่โต้ตอบอะไร...
"ไปกินทีหลังก็ได้จ่ายตังค์เองดิ่...."ชาลีแลบลิ้น...ก้องก็เลยเอ็นดูด้วยการขยี้หัวยุ่งๆนั้น
"เฮ้ย....เดี๋ยวผมจะเสียทรง..."ชาลีทำท่าทาง
"นี่เขายังเรียกว่าทรงผมอยู่หรอ?ฮ่าๆๆ"ก้องเอามือวางค้างบนหัวชาลีซึ่งเขาสูงเกือบเท่ากันกับก้องเลยทีเดียว....ผอมมาก....แต่ก็ดูแข็งแรงดี....สมกับเป็นเด็กดอย- -ที่เติบโตมากับธรรมชาติ
ก้องรู้สึกประทับกับทริปคนละครึ่งทางนี้มาก....ค้างแรมกันในอุทยานแห่งชาติท่ามกลางธรรมชาติ กินข้าวกลางป่า แย่งกับข้าวกัน แล้วก็ถือจานข้าววิ่งไล่ล่ากัน เล่นกันสนุกสนาน
ก้องค่อนข้างช้ากว่าชาลีมากในจานข้าวของเขาแทบจะไม่เหลือกับข้าวเลยเพราะชาลีมือไวใช้ช้อนฉกไปกินได้ตลอด...ป้องกันยังไงก็พลาด(ฮา...)
"ผมป้อนนะ..."ชาลีวิ่งลับๆมาด้านหลังก้องแล้วยัดช้อนข้าวใส่ปากก้อง
"เจ็บเว้ย!"ก้องถีบไล่แต่ก็เตะลม....ช้อนกระทบฟัน.....เจ็บเหมือนกัน!
ถึงมันจะเป็นประสบการณ์แปลกๆแต่ก็เกิดความรู้สึกดีๆไม่น้อยเลย....การมาพบเจอกันมันทำให้ความสัมพันธ์ก้อง-ชาลี ชัดเจนขึ้น....
"อ๊า....อิ่มจัง!"ชาลีบ่นพลางลูบท้องอิ่มๆขณะนอนอยู่ในเต๊นท์....เขาต้องการเย้ยก้องหรือเปล่านะ?
ก้องทำเป็นไม่ได้ยินเพราะเขาดูแลความเรียบร้อยนอกเต๊นท์อยู่แล้วเข้าไปหยิบมือถือออกไปคุยนานสองนาน
ชาลีได้แต่กัดริมฝีปากแน่น.....เขาไม่พอใจ!!!
"อ้าว...หลับซะแล้ว..."ก้องหัวเราะเบาๆเมื่อเข้ามาในเต๊นท์พบว่าชาลีนอนหลับในท่านอนหนุนแขนตัวเองด้วยกลัวว่าชาลีจะเมื่อยก็เลยขยับท่าทางให้
"นอนกินพื้นที่วุ้ย..."ก้องขยี้ผมอย่างเอ็นดูก่อนจะล้มตัวลงนอนบ้าง
ชาลีลืมตาขึ้นมาราวกับครุ่นคิดนักหนา.....คืนเดียว.......มีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้น......ก้องไม่สนใจเรื่องอย่างว่าบ้างหรือไง?....หรือว่าตายด้าน?......หรือว่าไอ้ชาลีมันไม่น่ากิน?
ชาลีขยับไปชิดกับก้อง...นั่นทำให้ก้องหันหลังไปดู
"นอนดิ้นด้วยหรอเนี่ย?"ก้องยิ้มบางๆ...ก่อนจะนอนมองหน้าชาลีใกล้ๆ...เขาสนใจใบหน้าชาลี...ยามฉีกยิ้มโลกทั้งใบมันกลายเป็นสวรรค์ จมูกคมรับกับใบหน้าเรียวเล็ก.....ผมยุ่งไปหน่อย- -"(เซอร์ไปไหนกันนะ?)
"พรืด!...ฮ่าๆๆ"ชาลีหลุดหัวเราะตัวงอเพราะจั๊กกะจี้ที่ก้องเอานิ้วมาแตะปลายจมูกของเขา
"อะไรเนี่ยยย...ไม่ได้หลับอยู่หรอ???"ก้องทำหน้าเข้ม
"พรุ่งนี้เราก็แยกกันกลับแล้วนี่..."ชาลีดึงแขนก้องมาหนุนหน้าตาเฉย
"........"ก้องนิ่งไป
"เป็นยังไงบ้างครับ....มาเจอผม...ผิดหวังใช่ไหม?....แต่ผมสนุกมากครับ..."
"ไม่ผิดหวังนะ...."
"ตกลงพี่จะคบกับผมไหม?"
"แล้วเราน่ะ....ชอบพี่ไหมล่ะ?"
"ตอบพรุ่งนี้ได้ไหม?"
"งั้นพรุ่งนี้นะ...."
"ไม่ๆ...ตอนนี้...."
"เรานั่นแหละต้องตอบพี่มาก่อน...."
ความเงียบแทรกเข้ามาเมื่อต่างคนต่างใช้ความคิด
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]