ทนกับความรัก
ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าเล่าไม่ค่อยเก่งนะครับ แต่ก็อยากเล่าให้ทุกคนฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ในการที่จะรักใครสักคนที่คิดว่าเรารักเขามาก ๆครับขอเริ่มเลยนะครับ ตอนนั้นผมอายุประมาณ 18 ได้ครับเรียนนักเรียนทหารอยู่ที่หนึ่งซึ่งจำเป็นต้องฝึกอย่างหนักมาทั้งเรียนทั้งฝึกเลยทำให้เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน จนมาถึงช่วงกีฬาภายในซึ่งจะต้องมีการคัดเลือกตัวนักกีฬาของแต่ละหน่วยผมก็เป็นนักกีฬาเยาวชนทีมชาติเก่าก็เลยได้เข่าร่วมคัดตัวกับเขา ซึ่งมีครูที่เป็นนายทหารยศประมาณพันเอกหรือ พันโทผมไม่แน่ใจเพราะเขาไม่ได้แต่งเครื่องแบบมาเป็นกรรมการในการคัดตัวครั้งนี้ ซึ่งการคัดตัวก็เป็นไปอย่างมีระบบและมีหลายด่านมากซึ่งในระหว่างที่ผมต้องทำการทดสอบนั้นครูคนนั้นผมให้นามสมมุติก็แล้วกันว่าครูโต้งได้เดินเข้ามาถามผมว่าผมเป็นนักกีฬาเก่าใช่หรือไม่ผมก็ตอบว่าครับ แกก็ทำท่าทางพอใจและไม่พูดอะไรแล้วก็เดินไป ผมก็งง ๆแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากที่ทดสอบทุกด่านเสร็จ ตอนเย็นก็จะมีการประกาศรายชื่อผู้ที่จะเป็นตัวแทนของหน่วยทางกองพันก็ได้เรียกนักเรียนที่เข้าคัดทุกคนไปฟังการประกาศรายชื่อที่หน้า บก.ปกครองซึ่งผมก็ไปด้วยและเห็นครูโต้งแต่งชุดกีฬามาช่างหุ่นดีเสียเหลือเกินกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินเสื้อสีขาวรองเท้าผ้าใบกล้ามเป็นมัดจัดว่าเป็นผู้ชายที่หุ่นดีมาก ๆครั่บสูงประมาณ 185ซม.เห็นจะได้ แต่ตรงเป้านี่ซิครับช่างตุงเด่นเป็นสง่าดีเหลือเกินด้วยความคิดอกุศลของผมก็จินตนาการไปต่าง ๆ นา ๆและก็มองครูโต้งไม่ละสายตา หน้าตาแกหล่อมากหนวดเครามีเป็นเงา ๆจมูกเป็นสันปากเป็นกระจับสวยผิวสีแทนผมตอนนั้นอยากวิ่งเขาไปกอดเหลือเกินจนผมมาสะดุ้งตัวเมื่อมีคนมาเรียกข้าง ๆ ตัวและพูดว่าเขาเรียกชื่อแล้ว นั่งเหม่อมองอะไรอยู่สิ้นคำเท่านั้น แหละครูโต้งก็หันมาทางผมและเดินตรงเข้ามาหาผมและถามกับครูฝึกอีกคนว่ามีปัญหาอะไรหรือปล่าวครูคนนั้นก็ได้แต่ตอบว่ามาบอกน้องคนนี้ว่าเขาขานชื่อแล้วทำไมไม่ตอบครูโต้งจึงพูดถามกับผมว่าเป็นอะไรไปไม่สบายหรือปล่าวเชื่อไหมครับว่าคำพูดและเสียงที่พูดออกมานั้น มันทำให้ผมอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ต้องตอบคำถามกลับไปว่า " ไม่เป็นอะไรครับ ผมสบายดีครับ เพียงแต่........."ครูโต้งถาม แต่ อะไร ผมก็บอกว่าตอนนี้ผมบอกไม่ได้ครับครูโต้งจึงพูดขึ้นว่างั้นคืนนี้ไปพบครูที่ บีโอคิว นายทหารผมงงอีกครับเพราะคิดว่าต้องโดนทำโทษแน่และกลัวมากเรื่องการโดนตัดแต้มเพราะถ้ายิ่งโดนมากๆคะแนนความเหมาะสมทางทหารก็จะหมดและทำให้ผมต้องพ้นสภาพการเป็นนักเรียนแน่เพราะการที่นายทหารระดับบังคับบัญชาทำโทษเองฐานการตัดก็จะสูงมากด้วย ผมทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่เป็นกังวลจนกระทั้ง ได้เวลาที่ผมต้องไปพบครู ที่เมสนายทหารเมื่อไปถึงผมก็รายงานตัวและขอเข้าพบครูก็เปิดประตูให้ผมและบอกให้ผมเข้าไปด้านในห้องผมก็ต้องเดินเข้าไปแต่โดยดีและคิดว่าเป็นไงเป็นกันอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หลังจากนั้นครูก็สั่งให้ผมนั่งที่เก้าอี้และให้ผมพูดให้ฟังว่าเป็นอะไรผมก็อึ้งอยู่พักหนึ่งแต่เสียงครูก็ถามซ้ำมาอีกว่า"ว่าใง"ได้ยินที่ผมถามหรือปล่าว ผมจึงตอบไปว่าได้ยินครับแต่ถ้าผมพูดผมกลัวว่าครูจะลงโทษผมครับครูโต้งจึงบอกว่าพูดออกมาเถอะครูไม่ว่าอะไรและจะไม่เอาโทษเราด้วย ผมจึงพูดบอกความในใจของผมให้กับครูฟังจนหมดว่าผมปลื้มในตัวครูมากและผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยอยากเข้าไปกอดครูและร้องให้ผมเป็นกระเทยหรือปล่าวก็ไม่รู้ผมสับสนไปหมดแล้วครับ พูดไปน้ำตาผมก็ไหลไปด้วยมันไหลออกมาเองโดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันออก สักพักครูก็เดินเข้ามาและพูดขึ้นว่า "เธอรู้หรือปล่าวว่าเราเคยเจอกันมาก่อนแล้วเมื่อประมาณซัก3ปีที่แล้ว"ผมงงมากเงยหน้าขึ้นมองครูด้วยความสงสัยในคำพูดและครูก็พุดต่อว่า"เธอจำได้ไหมตอนที่แข่งกีฬาเยาชนแห่งชาติที่กระบี่"และเธอต้องไปเก็บตัวที่พังงากันกับเพื่อนนักกีฬาคนอื่นๆครูจำเราได้นะแต่ก็ไม่แน่ใจจนได้มาอ่านชื่อของเธอในสมุดรายงานประจำตัว และก็เดินเข้าไปหาเธอตอนที่เธอกำลังคัดตัวอยู่นั่นไงผมก็พยายามนึกว่าครูโต้งไปตอนใหนและไปทำอะไร จึงถามออกไปว่าแล้วครูไปทำอะไรที่นั่นครับครูบอกว่าก็คุมนักกีฬาไปแข่งไงตอนนั้นครูก็มองเธอซึ่งมั่นใจว่าเธอจะต้องเข้ามาเป็นนักเรียนทหารแน่ ๆเพราะดูจากคำพูดลักษณะท่าทางต่าง ๆผมก็ตอบครูว่าครูครับผมงงจริง ๆขอผมกลับไปทบทวนก่อนได้หรือไม่ครับและทีครูเรียกผมมาวันนี้มีเรื่องอะไรหรือไม่ครับครูโต้งเดินเข้ามาและเอามือมาแตะที่ไหล่ของผมพร้อมกับพูดว่าครูจะเฝ้าดูการเติบโตของเรานะถ้ามีอะไรมาหาครูได้ทุกเมื่อแค่ครูพูดแค่นั้นแหละครับผมแทบจะร้องโหออกมาเลย น้ำตายิ่งไหลกันไปใหญ่ผมเลยพูดขึ้นว่าครูครับขอผมกอดครูได้ปล่าวครับครูโต้งตอบว่าได้เท่านั้นแหละครับผมเดินเข้าไปกอดครูและซุกหน้าอยู่กับอกของครูนานมากมีความสุขอยากบอกไม่ถูกครับมือข้างหนึ่งของครูก็ลูบที่หัวผมและอีกข้างก็กอดที่หลังผม ในตอนนั้นผมไม่อยากไปไหนเลยครับ แต่สักพักครูก็เอามือมาจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของผมและดึงตัวผมออกพร้อมกับพูดว่าเป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข้งชายชาติทหารต้องทนได้ในทุกสภาวะการณ์ เอาละกลับไปที่กองร้อยและตั้งใจฝึกหัดศึกษานะครูจะเฝ้าดู ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ถ้าผมรู้สึกคิดถึงบ้านหรือรู้สึกเหงาก็จะขออนุญาตไปพบกับครูทุกครั้งจนเราสนิทกันมาก จนกระทั่งการแข่งขันกีฬาภายในก็เริ่มขึ้นครูไปคุมการแข่งขันตลอดผมมีกำลังใจในการแข่งมากอ้อลืมบอกไปครับผมได้รับเลือกให้เป็นกับตันทีมด้วยและทุกคนก็สามัคคีกันเราฝึกหนักกันทุกวันทำให้หน่วยเราชนะเลิศ ซึ่งจากการแข่งขันภายในก็จะมีแมวมองที่เป็นคณะกรรมการกลางคัดเลือกนักกีฬาจากทุกหน่วยมาเป็นตัวแทนกองทัพเพื่อเข้าแข่งขันกีฬากองทัพไทย ซึ่งผมก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนกองทัพด้วยซึ่งจะต้องไปเล่นร่วมกับรุ่นพี่และเพื่อนจากต่าง ๆ หน่วยโดยจะต้องเข้าไปเก็บตัวฝึกซ้อมร่วมกันเป็นเวลา 3เดือนซึ่งผมก็มารู้ภายหลังว่าครูโต้งเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนที่จะต้องมาคุมพวกเราซ้อมด้วยครับ ซึ่งการเก็บตัวต้องไปเก็บตัวที่จว.ประจวบฯ
จนกระทั่งวันที่กองทัพมีหนังสือเวียนมาเรียกตัวจากหน่วยที่เราสังกัดคือกองพันนักเรียน ผมก็ต้องไปรายงานตัวที่ จว.ประจวบฯซึ่งก็มีใบแจ้งการรายงานตัวแนบมากับผมด้วยแล้ว และแล้ววันที่ผมเฝ้ารอก็มาถึงผมได้นอนห้องเดียวกับครูโต้งซึ่งผมก็เดาได้ว่าเป็นเพราะครูแน่ ๆที่ผมต้องมานอนกับครู ผมดีใจมากครับหลังจากรายงานตัวเสร็จวันแรกก็เป็นแค่การวิ่งเอาแรงธรรมดาหลังจากนั้นก็ซ้อมเบา ๆจนกระทั้งกลับเขาห้องพักนักกีฬาผมรีบอาบน้ำเพราะครูโต้งยังไม่กลับมาที่ห้องพอประมาณซัก2 ทุ่มครูโต้งก็กลับมาที่ห้องพร้อมกับมีกลิ่นเหล้ามาด้วยผมก็เลยถามว่าครูเมาหรือปล่าวครับครูตอบว่านิดหน่อยไม่มากเท่าไหร่ เดี๋ยวครูไปอาบน้ำก่อนในขณะที่ครูเข้าไปถอดเสื้อและกางเกงออกนั้นผมเห็นสัดส่วนของครูทุกส่วนมันสวยงามมากครับกล้ามท้องเป็นลอนกล้ามทั้งต้นแขนต้นขาเป็นมัด ดูแล้วผมเกิดอารมณ์อีกแบบหนึ่งเลยผมมองโดยไม่กระพริบตาครูหันมาถามผมว่ามองครูแบบนี้หมายความว่ายังไงผมไม่ตอบและเดินไปนอนที่เตียงส่วนครูก็ไปอาบน้ำ ผมจินตนาการตะเลิดไปไหนต่อไหนเรื่อยเปื่อยจนมาสะดุ้งอีกทีตอนที่ครูมานอนข้าง ๆและพูดว่านอนเถอะพรุ่งนี้ต้องลุกขึ้นฝึกซ้อมแต่เช้า ผมก็ตอบว่าครับ แต่มันนอนไม่หลับจริง ๆใจมันคิดไปต่าง ๆ นาว่าจะทำอย่างไรดีพลิกไปพลิกมาทำให้ครูหันมาถามผมว่านอนไม่หลับหรือผมก็ตอบว่า ครับ ครูถามผมว่าทำไมแปลกที่เหรอผมบอกว่าไม่ใช่ครับ เพราะผมนอนใกล้กับครูเลยอยากกอดครูครับ ครูบอกว่าก็กอดซิทำไมต้องกลัวด้วย เท่านั้นแหละครับเหมือนหมาเห็นกระดูกเลยหันมากอดครูและซุกอยู่ตรงแขนแกซักพักมือก็เริ่มที่จะไม่อยู่กับที่เลื่อนลงไปเรื่อยๆจากหน้าท้องไปตรงเป้าแต่ครูก็ไม่ว่าอะไรจนกระทั้งผมจับ...ของครูครูก็ไม่ว่า แถมพูดขึ้นมาอีกว่าอยากทำอะไรก็ทำครูเข้าใจเธอผมเอาหน้าขึ้นมาที่หน้าท้องของครูและหอมพร้อมกับใช้ลิ้นเลียไปทั่วจนกระทั้งถึงบริเวณ~ช้างน้อย~ของครูซึ่งตอนนี้มันเริ่มแข็งมาก ผมเลยดึงกางเกงแพรครูออกมันใหญ่มากประมาณ 8 คูณ 8 นิ้วจะได้มั้งสะอาดมากผมทั้งหอดทั้งเลียและใช้ลิ้นวนไปรอบ~ช้างน้อย~ของครูพร้อมกับเสียงครางของครู ผมเอาปากครอบลงที่หัว~ช้างน้อย~ของครูพร้อมกับดูดอย่างเมามันมือครูก็มาลูบที่หัวของผมพร้อมกับครางอย่างแรงขึ้นเรื่อยจนกระทั้งสักพักครูเกร็งตัวและปล่อยน้ำออกมาในปากของผมผมกลืนหมดทุกหยดพร้อมกับทำความสะอาดด้วยลิ้นอย่างหมดจดหลังจากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งและถามครูว่าครูโกรธผมหรือปล่าวครับครูตอบว่าไม่เพราะครูเต็มใจให้เธอทำครูก็รู้สึกรักเธออย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน แล้วเธอละไม่เอาน้ำออกมั่งเหรือผมตอบว่าไม่เป็นไรครับผมกลัวพรุ่งนี้ไปซ้อมไม่ไหวครูยิ้มหลังจากนั้นครูก็ดึงตัวผมลงมานอนทับที่แขนของครูและกอดผมนอนทั้งคืน ผมมีความสุขอยู่อย่างนี้ทุกวันไม่มีอะไรล่วงเกินไปมากว่านี้จนถึงวันที่ต้องแข่งกีฬากองทัพซึ่งก็หมดสิ้นการเก็บตัวฝึกซ้อมผมไม่อยากให้มันหมดเลยแต่ก็เป็นไปไม่ได้ สุดท้ายเราก็ได้แชมป็ กลับมาฉลองที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งวันนั้นครูก็พาเมียครูมาด้วยเมียครูสวยมากและเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับพูดทักทายเหมือนว่ารู้จักผมมานานและคำพูดประโยคสุดท้ายนี่แหละที่ทำให้ผมแทบช็อคเพราะเมียครูพูดว่าไม่ต้องกลัวหรอกนะพี่โต้งบอกให้พี่ฟังทุกเรื่องเกี่ยวกับเราพี่ไม่ว่าอะไรหรอกพี่โต้งรักใครพี่ก็รักด้วยผมไม่พูดพร้อมกับยกมือไหว้แล้วเดินหนีออกมานั่งที่กระถางต้นไม้ด้านข้างร้านอาหารพร้อมกับอัดบุหรี่อย่างแรงหลายมวนติดต่อกัน ผ่านไปสักพักครูโต้งก็เดินออกมาหาผม"นึกว่าไปไหนเป็นอะไร "ผมจึงเล่าให้ฟังครูยิ้มและพูดว่าเป็นเรื่องจริงครูเล่าให้พี่หวานเขาฟังทุกอย่าง(เมียครูชื่อพี่หวาน )และแกก็ไม่โกรธทั้งยังเอ็นดูเราด้วยเราอย่าคิดมากนะ แต่ในใจผมคิดว่าผมทำอย่างนั้นไม่ได้มันผิดมากและลูก ๆครูจะคิดอย่างไรถ้ารูเรื่องนี้ หลังจากนั้นมาผมพยายามหลบหน้าครูตลอดจนผมกลับเข้าเรียนที่โรงเรียนก็ห่างจากครู แต่ครูก็แวะมาหาผมและถามจากนายทหารฝึกหลายหนผมก็หนีทุกวิธีจนทุกวันนี้ผมจบและติดยศแล้วก็ยังคิดถึงครูอยู่ตลอดเวลาแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ครูเพราะกลัวว่าจะทำผิดและถล้ำลึกเกินกว่าที่จะเป็นผมรักครูมากครับและผมก็คิดว่าครูก็รักผมเช่นกัน ขอบคุณครับ เห้อ น่าสงสารและเห็นใจนะแบบนี้น่ะ สู้ ๆ ค๊าบ ขอบคุณมาก ๆ คับสำหรับประสบการณ์ ขอบคุณครับ อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจอย่างบอกไม่ถูกเลยแฮะ {:5_128:} ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ (ซึ้งใจอ่ะ) ขอบคุณครับ thank you ขอบคุณครับ น่าสนใจดีครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณมากครับ ยากเจอมากกครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ