บทความดี ๆ ๆสำหรับคนแอบรักครับ
ความจริง ก็คือ ... ในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครคนนึงอยู่ตลอดเวลาเค้าคนนั้นอาจกำลังคิดถึงใครคนอื่นอยู่ก็เป็นได้และบางครั้งก็อาจจะมีใครบางคนที่คิดถึงเราอยู่โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกันบางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า..."สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือ ความฝัน ของเราเพียงคนเดียว"ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมอยู่กับความฝันมากกว่าการได้รับรู้ความจริง การไม่ได้เป็นหนึ่งในใจเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าเราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่า ได้เป็นที่ 3 หรือ 4...และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า...ก็ขอให้คิดไว้ว่า ก็ยังดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย...มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงว่าเราไม่ใช่ที่ 1...แต่โปรดจำไว้เถอะว่า หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมพูดกับตัวเองว่า..."ฉันเหนื่อยเหลือเกิน โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้..."ก็จงชอบต่อไปเถอะการรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม...การตัดใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายลองชั่งน้ำหนักในใจของคุณดูสิว่า "ความสุขยามที่ได้สบตาเค้า" กับ "ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า"อันไหนมันหนักหนากว่ากันอย่าโทษตัวเองที่มาเจอเค้าสายไป...อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้...อย่าโทษโชคชะตาที่เราได้พบกันแต่ไม่ได้ทำให้ใจเราตรงกัน...แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อยถึงจะพบเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ...ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป...ยิ้มให้โชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกันแต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน...คุณควรดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง... คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว...คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง... คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย..คนที่ยิ้มของเค้าเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใส...เท่านี้ก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ?แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนคนที่เค้ารักมากที่สุด... นั่นแหละคือ... ความสุขของการได้รัก.....อย่างจริงใจ*ขอบคุณครับ ขอบคุณหลายๆเด้อ ผมว่าผมทำไม่ได้หรอกอะถ้าเป็นผมนะตัดใจอย่างเดียวคับเจ็บครั้งเดียวผมว่าดีกว่าเจ็บนานๆนะคับ ผมเคยเป็นนะ ทรมานชิบหายแต่ปัจจุบันนี้ ผมมีความเข้มแข็งพอที่จะมองโลกและมองหน้าคนที่ผมรู้สึกด้วยแบบไม่คิดอะไร (แต่แอบส่ายหางตานิดๆ บริหารเสน่ห์ดูบ้าง) มันขึ้นอยู่กับการห้ามใจว่าเราควรมีความคิดและควรแสดงออกทางกายกับเขาอย่างไร อย่าให้จิตใต้สำนึกนำพา หากทำได้เราจะกลายเป็นคนคุมเกมส์ (เคยทำเหมือนกัน คราวนั้นมันวิ่งเข้าหาเราแทน) แต่ปัญหาคือ กว่าผมจะทำได้ผมต้องเรียนรู้เรื่องการวางตัว และการควบคุมตัวเองนาน......ๆๆๆๆ.....มากเลย ยิ่งในสังคมที่มีแต่ผู้ชายยิ่ง ......โอ้ย.....ไม่อยากจะพูด{:5_130:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]