บันทึกรัก ของผู้ชายธรรมดา
(คัดลอกมา)บันทึกรัก ของผู้ชายธรรมดา
ก่อนพฤจิกายน53
มีคนแอดมาในFacebook MSNไม่รู้จักว่าใครก็รับแอดไม่ตามปกติ
ต่อจากนั้นมาคุยกันทำความรู้จักกัน
เขาบอกชื่อเราแล้วก็แนะนำตัว
เขาบอกเขาชอบเราว่าเราน่ารัก
ก็คุยกันเรื่อยๆ แล้วก็แรกเบอร์กัน
(ไม่รู้ไปดูรูปที่ไหนมาเพราะตัวเองก็ไม่เคยเอารูปขึ้นดิสเพล)
ก็เขิลแล้วตอนนั้นก็จีบเด็กคนนึ่งอยู่
เรียนคหกรรมได้พบกันสรุปคือ พี่ น้องกัน
(คิดกับตัวเองเอาว่ะลองดูสักตั่งลองคบคนที่รักเราดูมั่งเพราะเคยคบแต่คนที่เรารัก)
ก่อนลอยกระทงคุยกับคนๆนั้นว่า
จะคบกัน แต่จริงๆในใจยังไม่คิดอะไรเลย
แค่ต้องการคนมาลอยกระทงด้วยกัน
(เพราะเรียนคลองหกมา4 ปี
ยังไม่เคยลอยกับใครนอกจากเพื่อน)
วันลอยกระทงตอนแรกนึกว่าเขาจะมาไม่ได้
เราก็แอบเสียใจแต่ไม่เป็นไรชีวิตของเขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขาซิเพราะเค้าสัญญากับเพื่อนๆเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน
แต่แล้วเขาก็มาตอนนั้นเราดีใจมาก ไม่รู้จะพูดอย่างไงดี
แล้วก็พาไปเที่ยวในมหาลัย
เพราะมีงาน พอไปถึงเค้าบอกเหมื่อย ไม่อยากเดิน
ก็เลยพากลับบ้านแล้วไปเที่ยวงานวัดแทน
ตอนนั้นไปดึกมาก กระทงไม่มีขาย
ก็เลยลอยกะลาด้วยกันพอออกจากงานวัด
ก็มาซื้อโคมมาปล่อย พอปล่อยก็ไปติดต้นไม้ ตอนนั้นฮามากแต่เค้าไม่พอใจเท่าไร
ก็เลยไปซื้ออันใหม่ เอาไปลอยที่บ้าน
หลังจากวันนั้นก็คุยกันเรื่อยมา
เค้ามาหาเราบ้างบางครั้งแล้วก็ลองคบกัน
ธันวามคม53
แล้วก็มาถึงวันเกิดเป็นวันที่ดีใจมากๆเพราะเราเกิดวันเดียวกันแต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเขาต้องอยู่ฉลองวันเกิดกับเพื่อน
T.T
ไม่ได้ซื้ออะไรให้ก็แต่ส่งข้อความไป
ว่าขอให้มีความสุขเอาหัวใจไปแล้วดูแลให้ดี
ตอนแรกว่าจะส่งก่อนแต่ก็พลาด
เพราะเขาส่งมาให้เราก่อน
หลังจากนั้นวันที่
11ธ.ค. 53ก็ได้เจอกันอีกครั้ง เขามาหาเรา
ตอนนั้นเราก็งอลนิดหน่อย
แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดเขาก็มาหาเราแล้ว
แล้วก็กลับไปอีกอาทิตย์
18ธ.ค. 53 เขาก็มาหาเหมือนเดิม
แต่ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเรารักกันมาก
แล้วอีกอาทิตย์ต่อมา
25ธ.ค. 53 รู้สึกว่าเค้าจะกลับบ้าน เพราะปีใหม่ว่าจะไม่กลับ
31ธ.ค. 53 วันนี้วันสิ้นปีซินะ
เขามาหาป๋มแล้วเราก็ไปเที่ยวที่บ้านเกิดป๋ม
เราไปเที่ยวกำแพงเพชรกันไปกับญาติของเรา
แล้วก็เพื่อนอีก1 คน
มกราคม54
1ม.ค. 53 วันนี้ตัดสินใจบอกแม่ ว่า คนที่มาด้วยคนนี้
เรารักมากๆเลย
แม่จะว่าไรไหมถ้าเราคบกับคนนั้นนี้
ตอนนั้นแม่ด่า ว่าจะบ้ารึไง
(เพราะคนที่เรารักเป็นผู้ชาย)แต่แม่เคยบอกเสมอว่า ลูกรักใครแม่ก็รักด้วย
สีน้าแม่ก็ไม่ได้โกรธอะไรแล้วเราก็กลับบ้านมานอน
เช้าวันนั้นหลังจากที่กลับมาจากไปเที่ยวแม่มาเรียกเราลุกอาบน้ำ
แล้วแม่เห็นเรานอนกอดกับเขา แล้วแม่ก็ยิ้มให้(วันนี้นั้นรู้สึกดีใจมากๆเลย)
แต่ปวดแขนชะมัด
มีคนหนุนแขนทั่งคืนเลยแต่ก็ดีใจนะ
ไม่เป็นไร ทนได้
หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันเพราะอาทิตย์ต่อมา
เขาไปเที่ยวกับเพื่อนเขา ที่ กาญบุรีเราจะขอไปด้วย
ก็อดเพราะเขาไปเฉพาะเพื่อนๆก็ได้เจออีกทีอาทิตย์สิ้นเดือน
กุมภาพันธ์ 54
เดือนแห่งความรัก
แต่รู้สึกว่าเดือนนี้จะแย่มากที่สุด ทั่งๆที่มันมีวันน้อยที่สุด
ต้นเดือนจำไม่ได้ว่าวันที่เท่าไร
(เพราะไม่อยากจำ)
เขาโทษมาบอกเราว่าเขาขอโทษ
คือเขาไปกลับคนอื่น ไปถึงห้องผู้ชายคนนั้น
ตอนนั้นเราโมโหมาก
แต่ก็อดดีใจไม่ได้ ที่เขาไม่โกหกเรา ตอนนั้นยิ่งทำให้รักเขามากยิ่งขึ้นอีก
แต่ตอนนั้นไม่อยากคุย กลัวจะทำไรไม่ดีลงไป
7 ก.พ.
54 เค้าเริ่มดูเหินห่าง ปล่อยเราให้รอทางMSN (แล้วเราก็คิดไปต่างๆนาๆ)
แล้วเค้าก็ส่งข้อความมาขอโทษ
8 ก.พ.
54 เริ่มทนไม่ไหว คิดอะไรไม่ออก แยกแยะอะไรไม่ถูก
บวกด้วยแรงโมโห ที่เก็บไว้ ก็เลยไม่ให้เขาโทรหา ไม่คุยกัน
แล้วเขาก็มาพูดอะไรดีให้ฟัง แต่วันนั้นก็ยังไม่คิดตาม
9 กพ.
54 เป็นบ้าไปแล้วเรา บอกกับเขาไปว่าต้องโทรมา
ไม่ต้องติดต่อกันเลย
หลังสอบค่อยว่ากัน(เขาสอบวันที่
12) ถ้าทนไม่ไหวก็มีใครก็ไปอยากทำไรก็เชิญ
แล้วเราก็รอจนเค้าสอบเสร็จ
10 ก.พ.
54 แล้วเค้าก็โทรมาบอกว่ามาไม่ได้ เพราะเลื่อนสอบ
วันนั้นก็บ้าแตกได้อีก คืนนั้นโทรไปก็ไม่รับ ไม่รู้ทำอะไร ปกติ จะไม่ทำแบบนี้
มีไรก็จะโทรหาตลอด
(ปรากฏว่า
วันนั้นเขาปิดเสียง เราโทรไปจนแบทเขาหมด แล้วก็มาชาร์ด แล้วส่งข้อความมาว่าแบตหมด
เราก็เลยโทรกลับอีกก็ไม่มีใครรับ ก็เลยขับมอไซร์ไปหา
ไปรับมาคุยกัน
)
11 ก.พ.
54
วันนี้ขอแต่งงานในเฟสบุค
(เพราะวันที่14
ว่าจะขอ แต่เขาบอกว่า วันที่14 ไม่อยากทำอะไรอยากนอนเฉย)
แต่ปรากฏว่า
เขาไม่เอา เพราะอะไรก็ไม่บอก
ก็เลยโมโหมา
เพราะคนพึ่งเจออะไรร้ายๆมาก็ยากมีอะไรที่รั้งเราสองคนไว้ด้วยกัน
(แต่วันนี้เราคิดผิดอย่างมาก
คนเรารักกันเชื่อใจกันก็พอ)
ก็เลยถามว่า
คบกันแคร์คนอื่นด้วยหรอ อายคนอื่นมากไหมที่เราคบกัน
แคร์เรา กับ
คนอื่น แคร์ใครมากกว่ากัน เขาบอกว่าแคร์คนอื่น
ก็เลยไล่เขากลับบ้านยอมรับว่าวันนั้นเสียใจมาก
ไปส่งทั่งน้ำตา
พอกลับมาห้อง
เปิดวิทยุ เจอเพลงพูดไม่คิด ก็คิดได้ โทรไปบอกเขาให้ลงจากรถ แต่ตอนนั้นเค้าโกรธมาก
(เป็นเราเราก็โกรธ) ก็เลยไม่ได้คุยกัน แต่เราก็ได้คุยกับ
ท๊อปแทน
แล้วท๊อปก็บอกให้รู้ถึงเหตุผล
ก็เลยโทรไปบอกว่า
จะไปหา เค้าบอกไม่ต้องเดี๋ยวไปหาเอง เพราะเค้าจะไปกินอะไรกับรุ่นพี่ก่อน
แล้วเค้าก็มาแล้วก็คุยกัน
สัญญากันว่า
เราจะไม่จุกจิกอีก แล้วเขาถ้ามีไรก็จะบอกกันดี
12 ก.พ. 54
ตื่นไปส่งเขา
ตอนแรกว่าจะไปตี5 แต่ปลุกยังไงก็ไม่ตื่นเลยนอนตื่นสาย
ก็ไปส่งที่หน้าโรงบาล
ว่าจะกินข้าวด้วยกันก็ไม่ได้กิน
ก็เลยมาตลาดมีนบุรี
ไปนั่งเล่นเน็ต แต่ก็เจอเขา เพราะเขายังไม่ขึ้นเรียน ก็เลยบอกว่าจะรอ
แต่เขาไม่ให้เรา ก็เลยกลับบ้าน
13 ก.พ.
54
มานั่งคิดดูถึงหลายๆสื่งที่ทำลงไป
รู้สึกไม่ดีเลยที่ทำลงไป แล้วเขาก็เปลี่ยนไป
ดูไม่เหมือนเดิมเลย
14 ก.พ.
54
วันนี้ไปเรียน
แต่อาจารย์มีธุระก็เลยโทรถามว่าเค้าเลิกกี่โมง
เค้าบอกว่าสอบเลิก
บ่าย 3 โมง
ก็เลยขับมอไซไปหา
กะว่าจะกินติมด้วยกัน แล้วมาส่งให้เขานอนอย่างที่เขาบอก
จะไม่รบกวนเวลาอะไรมาก
แต่พอไปถึงตอนนั้นโคตรรดีใจเลย
แต่แล้วก็ต้องมาเจอกับเรื่องที่น่าเจ็บปวด
เค้าบอกเราว่า
ไปกับเราไม่ได้ ต้องไปกินหมูกระทะกับเพื่อน
(อารมณ์นั้นหัวใจที่พองโต
แตกเลยในทันที)
แล้ววันนี้ก็ทำเรื่องไม่ได้ให้เขาไม่ชอบ
คือ ขว้างหมวกกันน๊อกลงพื้น
ใจจริงอนากจะต่อยเขามากๆ
แต่เราทำไม่ได้ คนรักของเราจะทำได้ไง
สุดท้ายก็ค่อยๆคุยกัน
แล้วก็ไปร้านเน็ต แล้วเพื่อนเขาก็โทรมาตาม ช่วงเวลาแห่งความสุขก็หมดลง
เพราะเขาไปกินหมูกระทะเราก็ไปรอเขาที่แฟร์ชั่น
ไปดูของขวัญว่าจะซื้ออะไรให้
แต่สุดท้ายก็เลือกไม่ได้ มาลงที่ดอกกุหลาบ
แล้วเขาก็กินหมูกระทะเสร็จ
แล้วก็มาหาเรา เราก็ให้ดอกกุหลาบ ทามกลางคนมากมาย อายสุดๆเลยวันนั้น
แต่ก็ขอบใจนะที่ให้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ
แล้วก็กลับบ้าน
ดันโดนตำรวจเรียกอีก กว่าจะถึงบ้านเซงเลย
15 ก.พ.
54
วันนี้รู้สึกไม่ดีเลย
ก็เลยโทรไปหา เค้าก็ดันอ่านหนังสือ อยู่คนเดียวก็คิดไปเรื่อย
แล้วแฟนเก่าก็โทรมาหา
ขอมานอนด้วย ใครคอก็ไม่ดี ไม่รู้จะเอาไงดี
ถ้ากดสายทิ้งจะเป็นไงหว่า
เพราะไม่อยากทำแบบนั้น ก็เลยไปเปิดห้องให้นอน
วันนี้ได้รู้ว่าเรารักเขามาก
ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองเป็นไปได้ขนาดนี้
ก็เลยโทรไปหาเขา
แล้วก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง
16 ก.พ.
54
ไปส่งแฟนเก่าขึ้นรถ
แล้วก็โทรหาเขาแต่เขาก็ดูไม่สนใจอะไรเลย
บอกแค่ว่าอยากนอน
แล้วพอตอนเย็นก็ได้คุยกันอีก เค้าตื่นแล้วคงอารมณ์ดี
แต่ผิดซะแล้ว
ดูเค้าเฉยชา ไม่สนใจเรา เราก็สังเกตมานานแล้วว่าทำไมเป็นแบบนี้
หมดรักเราแล้ว
หรืออะไรก็ว่าไป..จนสุดท้ายโทรไปคุยให้รู้เรื่อง
สรุปก็คือ
รอเค้าคนเดิมกลับมา
แต่เขาสัญญาว่าจะหาเวลาให้
5ทุ่ม – เที่ยงคืน +-20นาที จะโทรหาทุกวัน
17 ก.พ.
54
วันนี้ตอนเที่ยงโทรหา
ว่ากินข้าวรึยัง ก็ุคุยกันปกติ
ตอนนี้เริ่มรู้สึกเหมือนเดิมและแต่ในใจก็ยังรอเขาคนเดิมของป๋มกลับมา
พอจะคุย msn เค้าก็ง่วงนอนอีกแล้ว
ไม่เป็นไรให้เค้านอนไป
(รู้สึกว่าตัวเองจะไปวุ่นวายอะไรกับชีวิตเขานักหนา)
แต่ทั่งนั้นก็เพราะ
เราเป็นแฟนกันละมั่ง ^^
ไปเจอเพลง
โดนใจสุดๆเลย
http://www.youtube.com/watch?v=gVcfU1yjeL4&feature=related
ได้โทรคุยกันวันนี้ดีใจมากมาย
(รู้สึกว่า เขาคนเดิมเริ่มกลับมาและ)
แต่ก็ยังไม่ค่อยแคร์เราอยู่ดี
(โทรคุยกันอยู่ดีๆแล้วบอกแป๊ปนะแล้วก็ให้เรารอ
แล้วสุดท้ายมาบอกว่าแค่นี้นะแล้ววาง)ทำเอางงเลย แบบว่าอารมณ์ไหนว่ะ
18 ก.พ.
54
ไปทำเรื่องที่เขาไม่ชอบอีกแล้วเรา
ทั่งๆที่รู้ว่าเขาไม่ชอบ
เพราะเค้าไม่อยากโดนเพื่อนแซว
เขาแคร์สายตาคนอื่น
>>ไปโพรสเพลงที่เราชอบ เพียงเพื่อต้องการให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
แคร์กันบ้างอะไรบ้าง
(เพราะเพลงนี้มันคือความรุ้สึกของเราตอนนี้ที่อยากจะบอก)
http://www.youtube.com/watch?v=gVcfU1yjeL4&feature=related
ไม่รู้ซินะ
ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรก็ให้ลบๆไป แล้วครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะไปโพรสเพลงให้
ในเมื่อสิ่งที่ตั่งใจทำ มันไร้ค่าก็จะไม่ทำอีกต่อไป เห้อ นอนดีกว่า
(ทำไรก็ผิดไปหมดเลย
เป็นห่วงแฟนตัวเองผิดมากรึไงว่ะ
19 ก.พ. 54
วันนี้ดีกันแล้ว
แอบงอล แอบประชดนิดหน่อย เพราะโดนทิ้งให้รอ(อีกแล้ว)
ได้เห็นห้องที่แฟนเราอยู่
วันนี้กลับมามีความสุขเหมือนเดิม (รึเปล่า?)
20 ก.พ.
54
โทรหาถามว่ากินข้าวรึยัง
พรุ่งนี้สอบ อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยละ ^^
วันนี้อยากเป็นไพ่สุดเลยว่ะ
แมร่งสนใจไพ่มากกว่าเราอีก --*
ทัก MSN ไปก็ตอบมาว่าอ่านหนังสือแล้วก็ออฟไลน์
ออกไปโดยไม่บอกสักคำ
เราก็เลยโมโห
ก็โทร พอโทรบอกว่าเล่นไพ่ (ทำไมไม่บอกตรงๆแต่แรกว่ะ)
21 กพ.
54
วันนี้เค้ามาหาเรา
คุยกับเราว่า
เราเป็นเพื่อนกันเถอะ (ตอนนั้นทำเอาเรานิ่งไปเลย)
บอกเราว่าไม่พร้อมที่จะมีใคร
(แล้วที่ผ่านมาละ คืออะไร)
ก็เลยตกลงที่จะเป็นเพื่อน
22 ก.พ.
54
มาคิดๆดูแล้ว
เป็นเพื่อนเราทำไม่ได้จริงๆ
ก็เลย
ส่งข้อความไปบอกว่า
“โทรหากันบ้าง
คิดถึงกันบ้าง ขอโทษนะเราเป็นที่เพื่อนไม่ได้”
(สำหรับเรา
คนรักกันให้เป็นเพื่อน ทำไม่ได้จริงๆ)
ต่อเป็นนี้เราจะเอายังไงดี
เซงว่ะ ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว
ทำไมเราถึงรักเขาได้มากขนาดนี้
ทำไงถึงจะให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม T.T
ก็เลยมานั่งๆคิดแล้วโทรไปคุยกัน
(แล้วก็ส่งข้อความที่อยากจะบอกทาง Facebook)
ได้ขอสรุปว่า
เราคือเพื่อนกัน
ถ้าคิดถึงก็โทรหานะ
ถ้าไม่คิดถึงก็ไม่ต้องโทร
23 ก.พ.
54
เขาทักมาใน Facebook ถามว่าเป็นไงบ้าง
เราก็เลยตอบไปว่า
อีกไม่กี่ชั่วโมง ก็ไม่คิดถึงครบ 1 วันแล้วซินะ
แล้วสักพักก็โทรมา
เราก็เลยบอกว่า เราไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องห่วงเพื่อนคนนี้หรอก
ไม่เป็นไร
เพื่อน ยังไงก็คือเพื่อน แล้วก็คุยเหมื่อนเพื่อนทั่วไป
24 ก.พ.
54
เขากลับบ้านต่างจังหวัด
25 ก.พ
54
เค้ามาหาป๋มวันนี้เรามีเรื่องกันนิดหน่อย
แล้วป๋มก๋ทำไม่ดีกับเขา
ทำร้ายจิตใจเขา บังคับขืนใจ
ป๋มขอไม่ให้เขากลับแล้วเขาก็บอกว่าถ้าไม่ปล่อยให้กลับไปครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย
(ตอนนั้นป๋มคิดว่าขอให้ช่วงเวลาดีๆของเราจบลงแค่นี้)แต่วไม่เจ็บนะครับแต่รู้สึกแปลกๆอยากให้ เค้าเกลียดเราเพราะ เราจะได้ไม่ต้องทน รอ อีกต่อไป
26 ก.พ
54
ผมนอนไม่หลับมาตั่งแต่เมื่อวาน
(คิดเรื่องที่ทำลงไปสำนึกทุกอย่างว่าเรามันผิด)
พอตี5ก็เลยขับมอไซร์ไปหาเขาที่มีนบุรี
โทรไปเขาไม่ยอมรับสาย
ผมก็โทรจนเขารับ
เขาออกมาหาป๋มเขาบอกว่าไม่รักผมแล้ว ตอนนั้นคือ
ทุกอย่างมันมืดมนไปหมด(นี้คือสิ่งที่ผมควรได้รับใช่ไหมครับ)
แล้วก็ขับรถตากฝนกลับบ้านพร้อมน้ำตา
อยากจะขอให้เขาอภัย แล้วกลับมาเป็นคนเดิมที่รักกัน
สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ
วันนี้ 5 มีนาคม
เราเครียทุกอย่าง
ขอโทษในสิ่งที่เราทั่งคู่ทำให้ไม่พอใจกันเรื่องที่โกหกกัน ทุกอย่าง
แล้วตกลงว่าเราเป็นเพื่อนกัน ^^คือคนแบบเค้าไม่เหมาะที่จะมีแฟน เพราะเค้าแคร์ทุกคนรอบตัวยกเว้นแฟน
ชีวิตเค้าไม่ต้องการแฟนต้องการแค่เพื่อน
แต่เพื่อน
ไม่สามารถมีเซ็กส์กับเขาได้ เขาเลยต้องทำแบบนี้ จะเรียกว่าหลอกให้รักก็ไม่ถูก
เพราะสิ่งดีๆที่เค้าทำให้
ถ้าคนที่ไม่รัก
ไม่มีทางทำให้กันได้แน่นอน เรื่องนี้ผิดด้วยกันทั่งหมด
แต่อย่างไรเราก็เป็นเพื่อนกัน
ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจกันนะครับ
สรุปก็คือต้อนนี้ป๋มโสด เอาความรักที่มีไปมอบให้คนที่รักเราดีกว่า
***ตอนนี้ก็โอเคแล้วครับ
เครียทุกอย่างจบสิ้น ไม่มีอะไรติดค้างในใจกันอีก
ถึงเราจะคบกันเป็นแฟนไม่ได้
แต่ก็หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน
แนะนำให้ใช้ภาษาที่ไม่วกวนเข้าใจง่ายกว่านี้ เนื้อเรืองขอให้ดูนาติดตาม
เว้นวรรคประโยคให้สมบูรณ์ จะดีมากครับขอบคุณครับ
หน้า:
[1]