คนดุกว่าผี
ย้อนอดีตไปเมื่อ ๑๕ ปีก่อน แถวบ้านผมซึ่งยังไม่เจริญสักเท่าไหร่ ทางเดินเข้าหมู่่บ้านในละแวกนั้นบางช่วงคล้ายกับป่าเต็มไปด้วยต้นไม้ กิ่งไม้ เศษใบไม้แห้งๆที่หล่นกองอยู่บนพื้นดินเต็มไปหมด ไฟฟ้าตามข้างทางเดินก็ไม่มี สร้างความลำบากให้แก่คนในละแวกนั้นเป็นอย่างมากบ้านยายของผมมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคือรูปปั่น พ่อปู่ฤาษีตาไฟ กับรูปปั้น พ่อปู่ฤาษีนารอด ท่านได้แสดงอิทธิฤทธิ์มากมายเพ่อช่วยลูกหลานในบ้านให้ปลอดภัยจนถึงทุกวันนี้ ท่านจึงเป็นที่เคารพของคนในตระตูลเรามากๆ รูปปั้นของท่านปั่นมาจากดิน แต่ผมก็ไมรู้เหมือนกันว่าเป็นดินอะไร
มีแรื่องแปลกเกี่ยวกับรูปปั่นพ่อปู่ฤาษี คือเวลาไม่มีคนถวายอาหารกับน้ำให้ท่าน รูปปั่นของท่านจะแห้งร้าวมากๆ แต่พอถวายอาหารกับน้ำให้ท่าน รูปปั้นจะกลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม คือ ดินที่ใช้ปั้นจะเป็นสีดำชุ่มน้ำขึ้นมาทันที
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่พ่อปู่ฤาษีใช้อิทธิฤทธิ์ช่วยผมกับยายไว้ คือ เวลาประมาณ ๓ ทุ่มของวันหนึ่ง ผมกับยายกำลังเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเหลือบไปเห็นยายซิ้ม เพือนของยายนั่งทำอะไรบางอย่างกับขาตัวเองอยู่ข้างถนนตรงทางเข้าบ้านที่ดูรกครึ้มเพราะไม่มีไฟฟ้า
ผมกับยายจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆและก็ต้องตกใจเมื่อเห็นยายซิ้มกำลังนั่งก้มหน้าพยายามใช้มือทั้งสองข้างหักขาตัวเอง ยายเห็นดังนั้นก็ตกใจรีบถามว่า "นี่ๆยายซิ้ม ดึกดื่นแล้วแกมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย" แต่แล้วแทนที่จะเป็นเสียงของยายซิ้มกลับเป็นเสียงดุๆห้าวๆของชายหนุ่มตอบกับมาว่า"กูไม่ใช่ยายซิ้ม" ผมตกใจและคิดในใจว่า เสียงผู้หญิงทำไมจึงกลายเป็นเสียงผู้ชายได้ว่ะ
แต่ยายของผมไม่กลัวเลยสักคิดแถมยังถามกลับไปว่า "มึงเป็นใคร มาสิงร่างเพือนกูทำไม" "ก็มันดันมาเดินเเหยียบที่ที่กูตายทำไม กูจะหักขามัน มึงคอยดูแล้วกัน" พูดจบวิญญาณที่สิงร่างยายซิ้มก็ยังคงพยายามหักขาต่อไป ดวงตาก็ถลึงแดงก่ำใส่ยายผม ยายจึงบอกว่า "ออกไปเถอะ อย่าสร้างเวรสร้างกรรมเพิ่มเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปทำบุญให้ ออกไปเถอะ " แต่มันกับตอบว่า "กูไม่ออก " แถมยังหัวเราะใส่ยายด้วย
ยายผมจึงพูดว่า "เออดี! พูดกันดีๆไม่ชอบใช่ไหมมึง" คราวนี้ยายโพล่งสารพัดคำด่าต่างๆนานนาใส่ไอ้วิญญาณเร่ร่อนไปเต็มที่ เล่นเอามันเงียบไปพักนึงเลยครับ แล้วยายก้บอกทิ้งท้ายว่า ถ้าไม่ยอมออกจะเรียกพ่อปู่มาไล่ มันก็ตะคอกมาอีกครั่งว่า "กูไม่ออก" ยายก็เลยอธิษฐานถึงพ่อปู่ที่บ้าน ในที่สุดมันก็ยอมออกไป ผมกับยายจึงช่วยกันพยุงร่างของยายซิ้มกลับบ้าน แต่ผ่านไปไม่ถึง ๕ นาที มันก็เข้าสิงอีก ถึงตอนนี้ยายทนไม่ไหวแล้ว เลยสะบัดแขนที่พยุงยายซิ้มออกทันที่แล้วพูดว่า "มึงเข้ามาอีกแล้วเรอะ อยากลองดีกับกูใช่มั้ยได้ๆ" พอพูดจบยายผมก็สวดคาถาอัญเชิญพ่อปู่มาทันที ยายสวดได้ไม่นานมันก็ออกจากร่างไป ผมกับยายจึงประคองยายซิ้มกลับบ้านซึ่งระหว่างทางนั้นถนนหนทางน่ากลัวมาก ไฟฟ้าก็ไม่มี เงียบก็เงียบ เมื้่อมาถึงบ้านของยายซิ้ม ยายจึงเล่าเหตุการณ์ให้ลูกสาวยายซิ้มฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
เช้าวันต่อมาก็ได้รู้ข่าวว่ามีคนขับรถสิบล้อชนกับเสาไฟฟ้าแล้วกระเด็นออกมานอกรถ สภาพศพขาหัก ตารยคาที่อยู่ริมถนน ตรงบริเวณเข้าซอยบ้านยายซิ้มพอดี ผมคิดว่าญาติๆเขาคงไม่ได้มาเชิญดวงวิญญาณของเขาไปจากที่นี้แน่ เพราะดวงวิญญาณเขาจึงเร่ร่อนอยู่แถวนี้ครับ.... ขอบคุณมากนะครับ น่ากลัวนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]