เส้นทางบนความทรงจำ
เส้นทางบนความทรงจำ“ธารดล หรือ ดล” หนุ่มนักศึกษาศิลปกรรม ผู้ที่ชื่นชอบความงดงามของแมกไม้สายน้ำ และเรื่องราวของผู้คนในดินแดนล้านนา ดลเป็นคนเมืองกรุงโดยกำเนิดชีวิตในเมืองกรุงของดลเต็มไปด้วยไปด้วยความเบื่อหน่าย น่าเบื่อ อึดอัดซึ่งดลเองใฝ่ฝันและโหยหาความสงบสุขท่ามกลางผู้คนที่มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายมีความสุข และมีพื้นที่ให้ดลรู้สึกอิสระหลุดพ้นจากการแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นในสังคมของคนเมืองกรุงเมื่อดลจบมัธยมศึกษาตอนปลายในเมืองกรุงเขาจึงตัดสินใจเลือกลงเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเหนือสุดของประเทศไทยตามที่เขาปรารถนาที่นั้นมีทั้งสายหมอก ดอกไม้ เสียงลมพัดบาง ๆและความอิสระเฉกเช่นนกที่บินอย่างมีความสุข นั้นแหละสิ่งที่เขาต้องการและใฝ่หามานานแสนนาน
ดลใช้ชีวิตแบบหนุ่มศิลปกรรมอย่างมีความสุขอยู่กับเพื่อนอยู่กับเหล้าที่เขาชื่นชอบ และงานศิลป์ที่เขาชื่นชมชีวิตของดลผ่านคืนผ่านวันอย่างมีความสุขอย่างในชีวิตของดลไม่เคยได้รับมาก่อนจนวันหนึ่งดลได้นัดเพื่อนสนิทอีก 4 คนในคณะเดียวกันไปฉลองการสอบเสร็จปลายภาคปีที่1 ณ ริมหาดสายน้ำหลักของเมืองเชียงรายซึ่งที่นั้นทุกคนเฮฮาสนุกสนาน มีทั้งบุหรี่และเหล้าเขาปล่อยตัวตามความพึงพอใจของตัวเอง และวันนั้นเองก็ได้พบกัน “นานทภพ หรือ นาน” ชายหนุ่มคณะการตลาด ต่างสถาบันผู้มีหน้าตาน่ารัก สดใส ผิวสีขาวแบบคนเหนือ ซึ่งมานั่งกินข้าวกับเพื่อนคณะเดียวกันวินาทีแรกที่ดลได้พบกับนาน เขารู้สึกมีอะไรบางอย่างพิเศษระหว่างเขาและนานและไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนแม้กระทั่งผู้หญิงของดลก็ตาม เขาไม่มีความรู้สึกพิเศษเช่นนี้
ดลดเฝ้ามองนานอยู่ตลอดเวลาและไม่มีใครสังเกตพฤติกรรมของดลเลยเขาจ้องมองไปที่นานบ่อย ๆ ขึ้นจนนานเองก็รู้สึกว่ามีคนกำลังแอบมองและรู้สึกอายเมื่อดลส่งสายตาให้เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ดลดื่มเหล้าไปหลายแก้ว ความมึน ความกล้าก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวดลจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่โต๊ะของนานและเดินตรงไปที่นานเพียงคนเดียวจนนานเองก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน**** Hidden Message *****
“แม่ ไอ้ตัวดีของแม่อยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง” แม่ร้องไห้หนักยิ่งขึ้น
“ดลเขา ดลเขา”
“ดลเป็นไร แม่ ดลเป็นอะไร”
“ดลเขา ดลเขา จากเราไปแล้วลูก เขาจากเราไปแล้ว”
นานกรีดร้องเหมือนคนบ้าคลั่งน้ำตามันไหลลงมาบนบ่าของแม่มันเหมือนเข็มล้านเล่มมาทิ่มแทงหัวใจของนานอย่างเป็นที่สุด
“ไม่ ดลต้องไม่ไปจากนานดลสัญญาจะอยู่กับนานตลอดไปไง ดล............”
สายลมหนาวปะทะหน้าต่างห้องพักของนานสายตาเขาล่องลอยไปไกลแสนไกล ความเจ็บปวดประเดประดังเข้ามาในห้วงหัวใจส่งผลให้ร่างกายของนานทรุดโทรมลงไปอีกมาก 5ปีผ่านมา นานยังไม่เปลี่ยนแปลงไปไหนนานจบการศึกษาและทำงานฝ่ายประชาสัมพันธ์ในโรงแรมระดับห้าดาวของเชียงรายจึงมีชายหนุ่มที่มีทั้งฐานะ การศึกษา ตำแหน่งสูงเข้ามาห้อมล้อมมากมาย แต่เขาไม่สนใจใครเลยนอกว่าคนที่ชื่อ “ดล” คนที่เขารักที่สุดในชีวิต
“ดล” ชยหนุ่มธรรมดาชอบวาดรูป ชอบอิสระ หายไปจากชีวิตของนานตราบนานเท่านาน แม้ดลจากไปไกลแสนไกลแต่นานก็ไม่ลบเลือนดลไปจากหัวใจ
“วันนี้หรือวันไหน ๆดลยังเป็นสายลมหนาวที่อบอุ่นสำหรับคนที่ชื่อนานตลอดไป” บันทึกเวลาบนความทรงจำหน้าสุดท้ายของนานก็จบลงพร้อมหยดน้ำตาของนานเช่นทุกคืน..............................
ขอบใจมากมาย ชอบๆๆอ่ะตับผม ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ น่าสนใจนะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต้นฉบับโพสต์โดย ไม่ติด เมื่อ 2011-11-28 15:36 static/image/common/back.gif
ขอบคุณครับ
เรื่องมันเศร่าครับผมไม่คอ่ยชอบเท่าไรชอบแบบสนุกๆ ขอบคุณ กร๊าบๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านต่อครับ ขอบคุณครับ ไม่มีเสียวหรอ ขอบคุนมากคับ ขอบคุณครับ ^_^ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2