แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย kindaieiji เมื่อ 2011-12-3 21:47
ในขณะที่รถยนต์ของกลุ่มพวกเราเข้าจอดหลบอยู่
ตรงบริเวณริมทางรถไฟสายตะวันออกแถบชานเมือง
ผมเองก็จัดการเตรียมความพร้อมซักซ้อมแผนปฏิบัติการณ์จริงกับลูกทีมอีกครั้ง
ชุดแรก...ประจำตามจุดสังเกตการณ์ ชุดสอง...คุมกำลังรักษาพื้นที่
ชุดที่สาม...จู่โจม ชุดที่สี่...กำลังสนับสนุน
ชุดที่ห้า...ป้องกันการหลบหนี
และพลขับประจำรถ...รอแสตนบาย
[hide]เมื่อวางกำลังเป็นที่เรียบร้อยผมก็สั่งออกปฏิบัติการณ์
แต่แล้วจู่ ๆเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
เมื่อชุดจู่โจมเข้ากระชับพื้นที่ก็มีเสียงปืนดังขึ้นสี่นัด..
นั่นเป็นสัญญาณบอกว่าคนร้ายรู้ตัวแล้วผมไม่มีเวลามาคิดหาสาเหตุว่าเกิดจากอะไร
สิ่งจำเป็นที่สุดตอนนี้คือ...การจับกุมผู้ต้องหาให้ได้
มีการต่อสู้จากคนร้ายเช่นนี้แสดงว่ากลุ่มคนร้ายต้องมีของกลางอย่างแน่นอน...
เมื่อเหตุการณ์ตรวจค้น...จับกุมผู้ต้องหาไม่เป็นไปอย่างที่วางแผนไว้
เกิดการปะทะกันระหว่างกลุ่มเจ้าหน้าที่และคนร้าย
ในขณะที่เจ้าหน้าที่ยังไม่ได้เข้าแสดงตัวแต่อย่างใด
ผมจึงเปลี่ยนแผนกะทันหันและออกคำสั่งไปทางวิทยุ
และออกมาปีนบันไดหนีไฟเพื่อเข้าทางด้านหลังของตึกที่พักของคนร้าย
ในขณะที่เสียงรายงานทางวิทยุบอกถึงสองในสี่คนร้ายที่ทีมด้านหน้าไล่ล่าอยู่
หลบหนีมาทางด้านหลังซึ่งผมกำลังปีนขึ้นไปพอดี
หนึ่งในคนร้ายโผล่หน้าออกมาเพื่อจะลงบันไดหลบหนี...
มองเห็นผมเข้าพร้อมยิงปืนใส่ทันทีด้วยสัญชาติญาณ
ผมเหวี่ยงตัวหลบจากกลางช่อบันไดวิถีกระสุนเฉียดผมไปแค่เส้นยาแดง
และไปกระทบกับเหล็กบันไดเป็นประกายไฟ
ผมยิงสวนกลับไปในทันทีสามนัดซ้อนทั้งที่อีกมือหนึ่งยังคงยึดบันไดไว้
การยิงได้ผลคงถูกคนร้ายเป็นแน่เนื่องจากคนร้ายมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย
และถอยกลับเข้าไปทันทีผมได้ใจปีนตามขึ้นไปอย่างฮึกเหิม
เมื่อสุดทางบันไดหนีไฟ
ผมเหลือบมองเห็นรอยเลือดเป็นทางยาวตามแนวทางเดินไปทางห้องพัก
ผมวิทยุแจ้งสถานการณ์และสั่งลูกน้องพร้อมทั้งออกไปอีกทาง
ในขณะที่ผมกำลังหันตัวกลับเพื่อออกไปอีกด้านหนึ่งนั้นเอง
ผมได้ยินเสียงเหมือนของหล่นด้วยสัญชาติญาณส่งให้ผมก้มลงและม้วนตัวหลบ
หนึ่งในคนร้ายยิงใส่ผมในทันที
แต่เดชะบุญผมหลบกระสุนที่คนร้ายยิงมาจากทางด้านหน้าได้อย่างฉิวเฉียดอีกครั้ง
แต่โชคก็ไม่ได้เข้าข้างผมเสมอไปในขณะที่ผมพุ่งตัวหลบเข้าหาที่กำบังตัว
คนร้ายยังคงระเบิดกระสุนอย่างต่อเนื่อง
ผมรู้สึกเย็นวาบเข้าที่บริเวณต้นขาด้านซ้ายและเจ็บแปลบเหมือนคมมีดโกนบาด
ผมรู้ตัวในทันทีว่าผมถูกยิงเข้าที่ต้นขาเสียแล้ว
มันเป็นกระสุนจากปืนขนาด 38 ม.ม. หนึ่งในสี่นัดของคนร้ายที่ยิงมา
ผมจำเป็นต้องป้องกันตัวจึงตัดสินใจระเบิดกระสุนปืนออกไป
หมายจะหยุดการกระทำอันบ้าระห่ำของคนร้าย...แต่...
อนิจจามันพลาดเป้า...ไปเข้าตรงกลางอกพอดี...
ผมไม่มีเวลามาสนใจกับคนร้ายที่นอนตัวงออยู่ตรงด้านหน้า
รีบพยุงตัวออกมาจากจุดนั้นในทันทีก่อนที่จะมีอาการปวด
ซึ่งนั่นหมายความว่าผมจะไม่มีโอกาสเคลื่อนที่ได้เลย
ในขณะที่คนร้ายอีกคนได้ยินเสียงปืนตรงจุดปะทะของผม
ก็วิ่งออกมาจากมุมอีกฝั่งของอาคารและเข้ามาตรงจุดที่ผมยังคงทรุดนั่งอยู่นั่นเอง
ผมไม่มีเวลาคิดอะไรอีกแล้วนอกจากยิง...
ผมกำลังปะทะกับคนร้ายอีกคนในขณะที่กำลังบาดเจ็บอยู่
และไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ดังใจนัก
การยิงต่อสู้ในครั้งนี้ผมเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่อย่างมาก
แต่แล้วเมื่อเสียงปืนจากการปะทะกันระหว่างผมกับคนร้ายครั้งที่สองระเบิดขึ้น
ผมก็รู้สึกถึงแรงปะทะอันรุนแรง
ผมมีอาการผงะหงายหลังพร้อมทั้งเจ็บและจุกแน่นบริเวณหน้าอกอย่างแรง
จนไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาเลยแต่ด้วยสัญชาติญาณการเอาตัวรอดมันสั่งให้ลุกขึ้นสู้....[
แต่โชคยังดี...ที่พี่สุรชัยเข้ามาทันเวลาพร้อมทั้งยิงใส่คนร้ายเข้าที่บริเวณท้อง
ส่งคนร้ายลงไปนอนในทันที...และแล้วทุกคนก็ทยอยกันเข้ามา
พร้อมทั้งนำตัวผมส่งโรงพยาบาล......
แค่น้ามใจยังไม่มีก้อซื้อเอาแล้วกัน
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-12-3 21:42:01
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-12-3 21:51:52
ฉากต่อสู้นี่เอง><
โพสต์ 2011-12-3 22:21:58
โพสต์ 2011-12-4 03:39:32
โพสต์ 2012-1-11 14:53:00
โพสต์ 2016-4-30 20:22:33