ปลาท่องโก๋ :สิ่งที่สูญเสียไป ( 2 )

tanya · โพสต์ 2012-1-11 10:44:45

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
"โอ๊ยยยย....อะไรว่ะ"
ระหว่างทางเดินลงบันไดก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวขากึ่งวิ่งขึ้นมาตามทางขั้นบันได ชนกับผมตรงมุมพอดี
"ไอ้สัดเอ้ย ใครชนกูว่ะ"
ไอ้หนุ่มนั่นมันปากหมาด่าผมทั้งๆที่มันผิด
"เฮ้ย มึ่งนั่นแหละ เดินส้นตี_ไรว่ะมาชนคนอื่น แล้วยังมาพูดอ้อนตี_อีก" ฮ่าๆ..นิรุติพระเอกของผมออกตัวปกป้องผมเต็มที่
"เอาสิว่ะอยากโดนตี_นักกูจัดให้"
ไอ้หนุ่มคนนั้นลุกขึ้นตรงเข้าไปจะใส่หมัดใส่รุติ แต่โดนรุติอาศัยความเร็วและตำแหน่งที่อยู่สูงกว่าใช้ขายันถีบท้องมันกระเด็นตกบันไดไป รุติตามไปจับร่างไอ้นั่นจะซัดหมัดใส่ แต่.......!!!
"เฮ้ยรุติอย่า.....นั่นมันไอ้หมอกนี่หว่า"
ผมห้ามรุติ เพราะผมเห็นหน้ามันชัดแล้ว ไม่น่าผิดตัว เป็นไอ้หมอก เพื่อนสมัยประถมของผมนั่นเองมันย้ายไปเรียนมัธยมที่กรุงเทพ ผมไม่ได้เจอมันมา 3 ปีแล้ว
"อย่าๆรุติ นี่เพื่อนเราเอง"
ผมรีบเข้าไปดึง 2 คนออกจากกันแล้วสำรวจว่าไอ้หมอกมันเป็นอะไรบ้าง
"เฮ้ยหมอก เป็นไรปล่าวว่ะ"
"เฮ้ย!!! เบนซ์....มึงเองเหรอว่ะ"
"เออ แล้วมึงมาทำซ่าไรแถวนี้ว่ะ ไม่ได้เจอตั้งนาน"
"กูย้ายกลับมาที่เดิมแล้ว เรียนเทคนิค แล้วมึงเป็นไรปล่าวว่ะ โดนกูชนเมื่อกี้"
"ไม่เป็นไร แล้วมึงจะรีบไปตายที่ไหนว่ะ เดินไม่มองทาง"
"เอ่อ............................."
"แล้วมาทำไรที่นี่ว่ะหมอก มาคนเดียวเหรอ"
"เอ่อ...โทษทีว่ะเบนซ์ กูกำลังอารมณ์เสีย โมโห กูต้องกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยววันหลังค่อยคุยกัน ขอโทษทีว่ะที่ชนเมื่อกี้"
มันพูดเสร็จก็รีบเดินฟิดฟัด ด้วยอารมณ์ไปโมโหอะไรมาสักอย่าง ไอ้หมอกไม่ได้เจอผมตั้ง 3 ปี นิสัยมันยังเถื่อนดิบเหมือนเดิมไอ้นี่มันห้าว
ชอบโดนเรียน ชอบตั้งตัวเป็นอันธพาล ทำตัวเป็นลูกพี่ มีลูกน้องในสังกัดอะไรประมาณนี้ เมื่อสมัยเรายังเรียนประถมนิสัยมันก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่นัก แต่ที่เปลี่ยนไปคือหน้าตา และรูปร่างของมัน โหดหล่อได้ใจจริงๆ ผมเกือบจำไม่ได้
"ดีนะที่เป็นเพื่อนเบนซ์ ไม่งั้นเราอัดมันน่วมแน่ๆ"
"เก่งจริงนะ ไม่กลัวพ่อว่าเหรอมาชกต่อยกับชาวบ้าน"
"ก็ช่างสิ เราไม่ใช่คนผิดซะหน่อย มันเป็นฝ่ายผิดนะ"
"อือ ช่างมันเถอะ เพื่อนเราเอง นิสัยมันเถื่อนๆแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว"
ผมลงไปถึงที่เล่นน้ำ ตอนนี้มีคนมาเล่นน้ำเยอะเลย มีสระทางน้ำที่ต่อกันเป็นขั้นบันไดไว้สำหรับให้ประชาชนเล่นน้ำมีตื่นลึกสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ ตรงสวนสาธารณะ ก็จะมาร้านอาหาร ไม่ใช่รถเข็น หรือแผงลอยขายเรียงรายนะแต่เป็นซุ้ม ที่ดูดีสะอาดตา พ่อค้าแม่ค้าใส่หมวกใส่ชุด ใส่ผ้ากันเปื้อนเป็นสัญลักษณ์ของอ่างเก็บน้ำทุกซุ้มจะมีเก้าอี้กับโต๊ะไว้บริการใต้ร่มไม้ธรรมชาติ จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยบนลานปูน ทุกอย่างถูกจัดเป็นสัดส่วยลงตัวอย่างดี
เราสองคนลงไปว่ายน้ำเล่น รุติว่ายน้ำเก่งมาก เพราะบ้านที่กรุงเทพมีสระว่ายน้ำรุติจึงได้หัดว่ายน้ำทุกวัน น้ำที่เราเล่นใสสะอาดแล้วก็ไหลอยู่ตลอดเวลา ถึงคนจะมีจำนวนมาก แต่ยามอากาศร้อนๆแบบนี้ก็ทำให้รื่นเริ่งได้เยอะทีเดียวผมสนุกแล้วก็สบายใจมาก พวกเราเล่นน้ำกันอยู่นาน
ก็ขึ้นมาพักหาอะไรกินสักหน่อยค่อยไปเล่นต่อ
เรา 2 คนเลือกซื้อไก่ย่าง คอหมูย่าง กับอาหารอีกสาน 2 อย่าง มานั่งกินกันอยู่ที่โต๊ะหินด้านบน จากมุมนี้สามารถมองเห็นคนเล่นน้ำได้ ไม่ไกลนัก พวกเรานั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย สายตาเจ้ากรรมของผมก็เหลือบไปเห็นชายหญิง 2 คน กำลังว่ายน้ำต้อนเล่นกันอย่างมีความสุข......~!!!!!!!!
......ภาพแบบนั้นบาดตาเหลือเกิน ไอ้แว่นกับพวงบุพผา กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ในน้ำ....2 คนนั้นว่ายไป ว่ายมาอ้อล้อกันอย่างสนุกสนาน
มีกอดคอว่ายไปด้วยกัน เกาะหลังไปด้วยกัน ไม่ไหวแล้วไม่ไหวจริงๆ ผมแทบทรุดลงไปกองกับพื้น ..........น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ
แต่ผมจะทำไงล่ะ เขาเป็นแฟนกันนี่ ผมเป็นอะไรกับไอ้แว่น เป็นแค่อดีตเพื่อนรัก ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายเลื่อนขั้นมาเป็นคนรักไอ้แว่นมันฝ่ายเดียว...
มันจะไปทำอะไรกับใครผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้อง มีสิทธิ์แค่ดูอย่างเดียว ดูอย่างปวดใจ หัวใจแทบขาด
"เบนซ์เป็นอะไร ร้องให้ทำไม"
"............................"
"เบนซ์ เป็นอะไรว่ะ เฮ้ย...อย่าร้องให้แบบนี้ดิ "
"............................"
น้ำตาผมยังออกมาจากตาที่ตอนนี้แดงจัด เกือบเป็นสีเลือดแล้วก็ว่าได้ ปากผมขบฟันแน่นด้วยอารมณ์โมโหรุติเอาทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ผม แต่ผมก็ยังไม่พูดอะไร ยังคงจ้องหน้าไปที่ 2 คนนั้น ที่ตอนนี้ขึ้นมาบนฝั่งกำลังจะเข้าห้องน้ำคงกำลังจะเลิกกลับบ้านแล้วแน่ๆ
"รุติ กลับบ้านกันเถอะ เราอยากกลับบ้าน"
"อื้อ งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน จะได้กลับ"
ผมกับรุติ เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่ห้องน้ำ อีกด้าน เพราะไม่อยากเข้าไปเจอไอ้แว่นตอนนี้
"รุติ...!!! เดี๋ยวๆ หยุดหลบตรงนี้ก่อน"
หลังจากเราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็เดินมาที่ลานจอดรถ แต่กลับดันเจอไอ้แว่นกับพวงบุพผากำลังซ้อนมอเตอร์ไซค์ออกไปด้วยกันไอ้แว่นเป็นคนขี่ พวงบุพผาเป็นคนซ้อน กอดกัน อะไรต่อมิอะไรแนบชิดติดกัน เธอไม่อายบ้างหรือไงนะ
"รุติ เดี๋ยวขับตาม 2 คนนั้นไปห่างๆนะ"
"ทำไมเหรอ แล้วไปขับตามเขาทำไม"
"อือ ไม่ต้องถามแล้ว มาเราขับเอง"
ผมแย่งกุญแจมาจากมือรุติ แล้วรีบขับตามไป พอพ้นลงจากเขา ไอ้แว่นก็ขับตรงเข้าเมืองแต่พอถึงทางจะเข้าตลาด มันดันขับเลยออกไปที่ทางชานเมืองอีกด้านมันขับลัดเลาะ ซอกซอยต่างๆผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะไปไหนเหมือนกัน ทางนี้ก็ไม่ใช่ทางกลับบ้าน ทั้งของไอ้แว่น แล้วก็พวงบุพผา
แต่แล้วผมก็หายสงสัย เมื่อรถมอเตอร์ไซค์ไอ้แว่นเลี้ยงเข้าโรงแรมม่านรูดเก่าๆ ที่ไม่สนใจหรอกว่าแขกที่มาพักจะอายุเท่าไหร่
ขอแค่มีเงินจ่ายก็ยอมเปิดห้องให้เข้าพัก ทันทีที่ผมเห็น หัวใจผมเหมือนถูกบีบ ถูกเฉือน ถูกกัดกิน ผมไปจอดรถมองอยู่ที่ทางเข้าโรงแรม
หลังจากที่ไอ้แว่นจ่ายเงิน มันก็พาพวงบุพผาเข้าห้องล็อคกลอนอยู่ข้างในกัน 2 คน พวกนั้นมันพากันมาที่นี่กี่รอบแล้วนะ
พวกมันได้กันไปกี่รอบแล้ว .... ยิ่งคิดยิ่งช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวด น้ำตาของความเสียใจมันไหลออกมาจนผมต้องก้มลงร้องให้คาแฮนด์ มอเตอร์ไซค์ รุติตกใจอย่างมาก พยายามปลอมใจผม ถามถึงสาเหตุ มันเดาไปต่างๆนาๆว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนรักของผมหรือปล่าว แต่ผมก็ไม่มีคำตอบให้รุติแม้แต่คำเดียว
"รุติ นายขับรถพาเรากลับบ้านนะ"
ตลอดทางกลับบ้าน เหมือนผมจะลืมเส้นทาง รุติพาผมไปทางไหนสติผม มีไม่พอที่จะรับรู้มารู้ตัวอีกทีก็ถึงหน้าบ้าน ผมเข้ามาข้างในโดยที่รุติก็เดินเข้ามาด้วย ผมนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีรุตพยายามปลอบใจผม แต่มันไร้ความหมาย ความคิดของผมตอนนี้คิดไปถึงว่า ป่านนี้มันคงจะได้กันสร็จไปกี่รอบแล้วไอ้แว่นที่ผมเฝ้ารัก เฝ้าทะนุถนอม ตอนนี้มันกลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว น้ำตายังไหลไม่หยุดรุติไปค้นหายาพารามาให้ผมกิน แล้วก็พาผมขึ้นห้องไปนอนพักผ่อน ผมเหมือนหุ่นไร้วิญญาณ มันจะให้กินอะไร พาไปไหนผมไม่มีสติจะคิดแล้ว............
"เบนซ์ เป็นอะไร ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเบนซ์เหรอ"
"เปล่า ... เดี๋ยวเราเล่าให้ฟังนะ"
"งั้นเบนซ์น่าจะนอนหลับสักตื่นนะ พักผ่อนก่อนเถอะ"
"รุติ เกาหัวกล่อมเรานอนหน่อยได้ไหม"
"อืม ครับ"
ไอ้แว่นมันคงมีความสุขอยู่สินะตอนนี้ คิดถึงภาพที่สองคนนั้นกำลังนอนพลอดรักกันอกผมร้อนวาบๆ มันทนเห็นภาพแบบนั้นไม่ได้ ใจมันอึดอัด เหือดแห้งไร้น้ำมาหล่อเลี้ยง
แว่นนะแว่น ผมอุตส่าห์ตั้งใจเก็บความบริสุทธ์ไว้ให้มันเป็นคนแรก เพราะให้ความสำคัญกับมันมันไม่รักผมบ้างเลยรึไง มันอยากขนาดนั้นเลยเหรอ มั้นได้กันกี่ครั้ง กี่รอบแล้วนะ
มึง.....!!!ไอ้แว่น มึงทำกูได้เจ็บแสบมากนะ มึง....คอยดูกูบ้างนะกูจะเอาคืนให้มึงให้แค้น ให้แสบไม่แพ้ที่กูรู้สึกเลยมึง
"รุติ...!!!"
"ครับ...ยังไม่หลับหรอเบนซ์"
"รุติช่วยอะไรเราหน่อยได้ไหม?"
"ได้ อะไรเหรอ"
"ช่วยหา XXXZZZ...ZZZYYY...DDDUUUTTT"
"เฮ้ย...!!!! เบนซ์มันจะ....จะเอามาทำไม???"
"แล้วรุติ จะช่วยเราได้หรือปล่าว"
"เอ่อ...."
"แว่น...ทำอะไรอยู่"
"อ้าว เบนซ์...กูกำลังจะอาบน้ำนอน"
"อึ๊ก....อุ๊ก......โอ๊ยย.....โอ๊ยยย....."
"เจ็บเหรอไอ้แว่น ไม่เจ็บมั้งแค่นี้เอง"

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-1-12 01:41:09

รุติช่วยเบนซ์ด้วย ไม่รักแว่นแล้วเลานตัวนัก รักรุติดีกว่า หุหุ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-1-12 18:29:53

ขอบคุณครับ

jun2010 · โพสต์ 2012-1-12 21:58:56

ขอยคุณครับผม

GunGuy · โพสต์ 2013-2-18 17:02:53

ขอบคุณมากๆครับ

waragon · โพสต์ 2013-3-2 16:36:12

ขอบคุณครับ

phzaa · โพสต์ 2013-12-2 17:37:00

ขอบคุณครับ

cokebundit · โพสต์ 2013-12-3 00:24:47

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-4 02:15:52

เจ็บปะ

princo78 · โพสต์ 2016-6-1 13:04:50

ขอบคุณครับผม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ปลาท่องโก๋ :สิ่งที่สูญเสียไป ( 2 )

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร