ปลาท่องโก๋ : เพื่อน ( 5 ) ตอยจบ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที"พ่อมึงอ่ะ 2 พัน แพงกว่าโรงแรมอีก"
"แล้วจะจ่ายมั้ย"
"กูให้ 100 บาท ขาดตัว "มันก็เถียงกับผมทั้งๆที่นอนหันหลังให้ผมอยู่อย่างนั้น
"ไม่ได้ 100 บาทกูก็ขาดทุนดิ 2 พันบาทไม่ลด"
"ช่างมึงไม่ลดก็ไม่ลด แต่กูจ่าย 100 บาทพอ"
"อ้าว ไอ้นี่จะชักดาบเหรอ"
"แล้วไงล่ะ?" แหม๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันปากดีจริงๆ ผมพุ่งตัวไปนั่งคร่อมทับมันลืมไปเลยว่าตัวเองนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ เกงในก็ไม่ใส่ไอ้นู๋ผมก็เลยยืนหน้าชูคอด่าไอ้แว่นแทนผม ไอ้แว่นก็ดิ้นดันผมออกแต่ดิ้นไปมาผ้าผมมันก็หลุดออกหมดล้อนจ้อนล่ะ
"ไอ้เปรตมึงไม่อายมั่งไงว่ะ แก้ผ้าโชว์ค_ยอยู่ได้ "
"อายดิ แต่ไม่เป็นไรโชว์มึงมาหลายที ชินแล้วหล่ะ "
"พ่อมึงดิ"มันอายหันหน้าหนีไม่มองผม ผมก็หยุดอารมณ์ไม่ไหวแล้ว มาให้ท่ากูถึงห้องไม่รอดแน่ไอ้แว่น ผมก็ก้มลงไปจูไซค์คอมัน
"ทำบ่อยอะดิ"มันไม่ขัดขืน แต่พูดกับผมมาเสียงแข็งๆ
"ไม่บ่อยไม่เคยทำกับใครแบบนี้ ทำกับมึงคนเดียว"
"แล้วไอ้รุติล่ะ ?"
"ไม่เคย--"
"ไม่เชื่อ!!!"
"จริงดิล่ะไม่เคยจริงๆ"
"แล้ว...ที่ห้องน้ำในปั๊มตอนไปกรุงเทพคราวนั้นล่ะเข้าไปทำไรกัน" มันน้ำตาไหลแล้ว ไอ้แว่นร้องให้
"ก็...มันตามเข้าไปจูบกูเฉยๆไม่ได้มีอะไรกัน--"
"จูบกันบ่อยล่ะสิ"มันยิ่งร้องให้อีก
"อือ..บ่อยแทบทุกครั้งที่มันมานอนบ้านกู แล้วก็ข้างนอกบางเวลา"
"........................" แว่นมันหยุดพูด
"ทำไมล่ะไม่ชอบเหรอที่กูทำแบบนั้น"
"......อือ......"มันนั่งแล้วก็ตอบผม
"ก็แค่จูบกันไม่เคยทำนอกเหนือจากนั้น แล้วที่จูบนะ ก็เพราะว่า กูอยากจูบกับมึงแล้วมึงก็ไม่หายโกรธกูสักที"
"...แล้วถ้า...."มันไม่พูดต่อ ผมก้มลงไปจูบปากมัน แล้วก็นอนกอดมัน จ้องหน้ามัน
"ถ้าอะไรเหรอแว่น...."
"ถ้า...กูหายโกรธมึงล่ะยังจะไปทำอะไรแบบนั้นอีกมั้ย" มันหลบสายตาผม ไม่ยอมมอง
"ทำ....."ผมตอบมันสวนไปทันที ไอ้แว่นเหมือนจะอารมณ์เสียดิ้นจะหันหลังให้ผม มันเริ่มจะคลั่งอีกแล้ว น้ำตาก็ไหล
"มึงต้องบอกรักกูด้วยหอมแก้มกูด้วย กูถึงจะไม่ทำแบบนั้นกับรุติอีก" - -อ่ะ มันหยุดครับ
"ไอ้บ้าไอ้เวร...." มันเหมือนจะยิ้ม แต่น้ำตามันยังไหลอยู่ มันดูเขิลอายผมเอามือเช็ดน้ำตาให้มัน
"แว่นรักกูมั้ย" ผมถามมัน
"อือ....."มันตอบรับ
"อือกูสงสัยมานานแล้ว"
"อ้าว !!!!"มันตกใจ
"แต่กูไม่เข้าใจทำไมมึงไม่ยอมดีกับกูซะที"
"ไม่รู้แต่กลัวสังคมรังเกียจ"
"มึงคิดว่ากูไม่กลัวเหรอ"
"ไม่รู้...."มันตอบกลับมา
"เรายังไม่ได้ออกไปอยู่ด้วยกันสักหน่อยไม่ได้ไปป่าวประกาศให้ใครรู้ว่ามึงกับกูรักกัน เรารู้กัน 2 คน มึงจะกลัวอะไร"
"แล้วอนาคตล่ะยังไงถึงวัยที่มึงกับกูต้องแต่งงานมีครอบครัว ถ้าไม่ทำคนอื่นก็รู้อยู่ดีโดยเฉพาะพ่อกับแม่"
"ยังอีกนานถึงเวลานั้นก็มีทางออกเองหล่ะแว่น คิดอะไรมาก แล้วอีกอย่างพ่อกับแม่กูก็รู้แล้วด้วย กูเป็นคนบอกเองว่ากูชอบมึง แล้วเขาก็ไม่ได้
ว่าอะไร"
"มึง......"
"เถอะน่าแว่น ....ไม่ต้องกลัวหรอก บางสิ่งเราไปคิดแทนมัน เราเองนั่นหล่ะจะไม่มีความสุข"
"อือ....ก็ได้แต่กูขออะไรมึงหน่อย"
"ขออะไรว่ะแว่นมึงจะขอให้กูเป็นฝ่ายรับหรอ"
"พ่อมึงอ่ะ ไอ้นี่คิดแต่เรื่องแบบนั้น "
"แล้วขออะไร?"
"อย่าทำไรกูนะรอให้ถึงเวลาที่เราพร้อมจะมีอะไรกันแล้วค่อยทำ"
"ทำยังไงเหรอ?" ไอ้ผมนะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ที่จริงผมก็คิดแบบนั้นหล่ะว่าให้ถึงเวลาก่อน
"ก็ทำแบบที่มึงทำตอนที่เอาปืนไปจ่อหัวกูนะ"
"อืม...ครับกูรับปากแต่ว่า...." เอาล่ะครับ ผมเริ่มหื่นอีกล่ะ
"แต่อารายยย......" ไอ้แว่นเริ่มรู้ตัวแล้วว่าไม่ปลอดภัยก็ไอ้น้องนู๋ของผมนะสิตื่นตัวแข็งดุนอยู่ที่เอวของมัน
ถึงมันจะห้ามไม่ให้ผมทำอะไรมัน แต่มันไม่ได้ห้ามให้ผมใช้ไม้ใช้มือใช้ปากนี่หน่า เอาเป็นว่า เรา 2 คนจะทำไรกันต่อก็ตามแต่จะจินตนการ--*
...อวสาน...
อ่ะนะ จบซะละ จะง่ายก็ง่ายเลยอ่ะนะ ดีที่แฮปปี้ แต่อยากให้คนแต่งเขียนหวานใจของรุติชื่อบอลอ่ะ อิอิ คงจะดีนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]