คนโง่ที่รักเธอ ( 7 )

tanya · โพสต์ 2012-1-14 10:32:19

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
หนีเลยหรอเนี่ย
หน้าหนาวปีนั้นยาวนานนักล่วงเข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์แล้ว แต่ก็ยังไม่เลิกหนาวซักที  ผมยังจำได้ดีว่า วันนั้นเป็นวันที่ 10 กุมภาพันธ์ก่อนวันวาเลนไทน์ 4 วันมันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเสียน้ำตาครั้งแรกครับ
กริ๊ง.......กริ๊ง...ง.งงงงงงงงงงงง” เสียงโทรศัพท์บ้านผมดังขึ้น แม่ผมเป็นคนรับครับ
“อ้อ อยู่ค่ะ เดียวก่อนนะ”
แบงก์โทรศัพท์ของแบงก์นะ
“ครับ”
“โหล หวัดดีครับ”
“แบงก์เหรอ  นี่กั๊กนะ” ผมก็ได้แต่อึ้งนะสิครับ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มันโทรมาหาผม
“อืม”  ผมก็ตอบไปได้แค่นั้นครับ
“แบงก์.............................เราแป็นเพื่อนกันเนอะ”  อยู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ ผมก็อึ้งไปสักพักหนึ่ง เนอะป๊ะเมิงสิ ไอ้นี่
“อืม........ใช่ เราเป็นเพื่อนกันไงหละ หรือว่าจะให้เป็นแม่ 55555555” ผมแกล้งพูดตลกกรอกลงไปครับ แต่ตอนนั้น มันเหมือนมีก้อนอะไรไม่รู้มาจุกที่คอ  เอ๊ะ แล้วน้ำอะไรหว่า ไหลที่แก้มตรูหว่า
“อืม แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ  จะขอกัดหน่อย 555555555” ผมไม่ได้ตอบมันครับ เพราะตอบมันไม่ได้ ถ้าผมพูดไปมันต้องรู้แน่ ๆ ว่าผมร้องไห้อยู่
“งั้นบายละกัน หวัดดี” แล้วมันก็วางไป แต่ผมยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างไว้อย่างนั้น ไม่รู้สิครับ ตอนนั้นรู้สึกว่ามันเคว้งๆ ๆ  อุตส่าห์เตรียมใจไว้แล้ว แต่ทำไมยังทำใจไม่ได้ซักที
หลังจากวางโทรศัพท์เสร็จก็รีบเข้าห้องนอน บังคับสายตาให้หลับ  แม้ว่าผมจะสามารถบังคับลูกตาให้หลับได้ แต่ผมไม่สามารถบังคับจิตใจให้หลับเหมือนลูกตาได้ อาจจะเป็นเพราะคำว่าเพื่อนที่มันพูดก็ได้มั้งครับ  ที่ทำให้ใจผมตื่นอยู่ตลอดเวลา
เช้านี้ตื่นขึ้นมา ก็พยายามเอาน้ำเย็นในตู้เย็นล้างตาอะครับ แหม ตาบวมซะขนาดนั้น แม้ว่าเด็กยังรู้เลยว่าผ่านการร้องไห้มาหยกๆๆ  และก่อนจะออกจากบ้านไปโรงเรียน ก็พยายามซ้อมยิ้มหน้ากระจกอะครับ พยายามเลือกยิ้มที่คิดว่าปกติที่สุด ระหว่างที่ซ้อมยิ้มนั้น ใจก็พลันไปคิดถึงรอยยิ้มของมัน เฮ้ย คงจะไม่ได้เห็นอีกแล้วสิเนอะ รอยยิ้มอย่างนั้น
สดใสๆๆๆๆ เตือนตัวเองอยู่อย่างนั้นครับ และวันนี้ผมก็มาคนแรกเหมือนอย่างเคย มาถึงก็ไม่มีอะไรทำ นั่งมองนู้นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อย ใจก็คิดถึงแต่ไอ้กั๊กมันอะครับ ว่าตลอดระยะเวลาระหว่างผมกับมันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ยังจำได้ดีเลยครับที่ผมเจอมันครั้งแรก ลีลาศระหว่างมันกับผม รอยกัดของมันตรงต้นคอที่มันชอบกัดให้ผมมีรอยกลับบ้านทุกวัน
ระหว่างที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมก็เห็นมันมานั่งตรงโต๊ะกลุ่มของมันครับ พอมันมองมาทางผม ผมก็ยิ้มให้มัน โดยใช้รอยยิ้มที่คิดว่าปกติที่สุด มันก็ยิ้มตอบซะตาหยีเลยครับ  ดีใจครับ ดีใจ ไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นมานานแล้ว
“เหมือนเดิมแล้วสินะ ไอ้กั๊ก” ผมคิดในใจครับ
และแล้ววันวาเลนไทม์ก็มาถึงครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะเลือกใช้วันนี้ บอกรักกับมัน  แต่เมื่อเหตุการณ์ต่าง ๆ มันเปลี่ยนแปลงไป ดังนั้น สิ่งที่ผมทำได้ก็คือ ตัดใจครับ
วันนี้หลาย ๆคน ดูมีความสุขมาก ๆ  บ้างก็ถือดอกไม้ บ้างก็ถือช็อคโกแลต  บางคนหอบกลับบ้านแทบไม่ไหว  ส่วนที่ผมได้นะหรอครับ ก็มีแต่ของเพื่อน ๆ ที่เป็นสติกเกอร์รูปหัวใจ แปะตามเสื้อนั้นแหละครับ ผมก็ซื้อช็อกโกแลตให้เพื่อน ๆ เหมือนกันครับ เป็นช็อคโกแลตที่ลูกกลม ๆ หลาย ๆ สี และมาห่อกระดาษสีสวย ๆ ตกแต่งให้มันดูดี แค่นี้ก็มีราคาแล้ว แจกเพื่อน ๆ ที่สนิทอะครับ แต่ผมก็ไมได้ลืมของไอ้กั๊กนะครับ แต่ของไอ้กั๊กจะพิเศษหน่อยคือ เป็นช็อคโกแลตที่อุตส่าห์ให้พี่ถ่อไปซื้อให้ถึงกรุงเทพ เป็นช็อคคโกแลตรูปหมีอยู่ในกรงครับ สวยทีเดียว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะให้มันยังไงดีครับ
ส่วนไอ้กั๊กนะเหรอ ตอนเช้าเห็นมันหอบของพะรุงพะรังมาเยอะแยะสงสัยคงเป็นของขวัญที่มันได้มามั้งครับ ก็แหม มันหล่อซะขนาดนั้น
พอถึงคาบวิชาพละ ซึ่งเทอมสองนี้เป็นการเรียนวอลเล่ย์บอลครับ  ไอ้กั๊กมันชอบเล่นมากครับ จนได้เป็นตัวโรงเรียน ไปแข่งที่อื่น
“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย”  ไอ้กั๊กครับ มันเดินเฉียดเข้ามาใกล้ ๆ ผมและก็พูดเบา ๆ ให้ผมได้ยิน และก็เดินเลยไปยังห้องน้ำ ซึ่งอยู่ใกลจากโรงยิมพอสมควร
ไอ้ผมก็งงครับ แต่ด้วยความที่เห็นว่ามันเป็นเพื้อนมั้งครับ ก็เลยเดินตามมันไปเงียบ ๆ
ช่วงนี้เป็นช่วงระหว่างคาบเรียน ห้องน้ำจึงเป็นสถานที่ที่เงียบที่สุด  อาคารห้องน้ำที่มันพาไปก็เป็นที่ ๆ เดียวกับทีผมถูกจี้นั่นแหละครับ
“แบงก์รอข้างนอกนะ”  ผมบอกมันครับ  บอกตามตรง ไม่กล้าเข้าห้องน้ำนั้นอีก เพราะกลัวครับ
“เข้ามาเป็นเพื่อนหน่อยไม่ได้หรอ” มันทำเสียงอ้อนครับ
ผมไม่ตอบครับ แต่มองหน้ามันทีแล้วทำหน้าหน่ายๆ  แล้วเดินเข้าไปยืนเฝ้ามันหน้าห้องน้ำ มันก็หายเข้าไปในห้องน้ำแป็บหนึ่ง แล้วก็เอาถุงกระดาษออกมา และยื่นให้ครับ
“อะ เราให้”  อะไรเมิง เมิงเอาอะไรจากในห้องน้ำมาให้กรูเนี่ย
“ไรอะ”  ผมถามมันครับ
มันไม่ตอบครับ แต่มันเดินเลยกลับไปยังโรงยิม ทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียวหน้าห้องน้ำ ผมก็เลยแกะถุงกระดาษดู เพื่อน ๆ รู้ไหมครับ ข้างในมีอะไร  ครับ ข้างในมีช่อดอกไม้ช่อหนึ่งเป็นดอกกุหลาบสีแดงสลับขาว นับ ๆ ดูแล้วได้ 7 ดอก (จำได้ด้วยกรู) ซึ่งเท่าที่ผมสังเกตแล้วมันไม่ใช่
ราคาถูก ๆ  และผมก็จำได้ด้วยว่า ด้วยนิสัยอย่างมันแล้ว ไม่ค่อยจะมาลงทุนอะไรในเรื่องแบบนี้ แค่นี้ก็ทำให้ผมยิ้มออกแล้วครับ ว่ามันยังคงแคร์ผมอยู่ แต่ในฐานะอะไร ต้องไปถามมันเองนะครับ นี่เป็นของชิ้นที่สองที่มันให้ผม  ชิ้นแรกก็เหรียญ 5 บาทนั่นแหละครับ และเป็นชิ้นแรกที่มันให้แบบตั้งใจครับ
ซักพักหนึ่งผมก็เดินกลับไปรวมกับเพื่อน ๆ ที่โรงยิม โชคดีครับที่ไม่เป็นที่ผิดสังเกตุของคนอื่น ๆ ผมได้แต่ขอบคุณมันเบา ๆ ในใจครับ ไม่กล้าคิดอะไรมาก กลัวครับ ยอมรับว่ากลัว
สรุปว่าไอ้ของพะรุงพะรังที่ผมเห็นเมื่อเช้านั้นก็คือไอ้ช่อดอกไม้เนี่ยแหละครับ แหม จะให้กรูทีดันต้องไปให้หน้าห้องน้ำ กรูจะปลื้มดีไหมเนี่ย แต่มันก็ได้จากผมไปนะครับ ผมแอบเอาไปให้มันตอนที่มันจะกลับบ้าน และต้องใช้วิชานินจานิดหน่อยครับ คือ ให้ปุ๊บ วิ่งปับ กลัวเพื่อนมันเห็นอะครับ
แหะๆๆๆๆๆ ส่วนมันนะเหรอ ได้กลับคืนมา 3 เท่าแนะ แหมๆๆๆๆ  ทั้งช็อกโกแลต ทั้งดอกไม้ มันเอาแต่ช็อกโกแลตกลับบ้านครับ ส่วนดอกไม้นั้นมันก็แขวนไว้ตามต้นไผ่ซุ้มมันนั่นแหละครับ มันบอกอาย ดีนะที่ผมไม่ได้ให้ดอกไม้มัน ไม่งั้นคงมีสภาพเป็นอย่างคนอื่น ๆ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขครับ หลังจากที่มันเดินหนีผมไปนานมากแล้ว ขอบใจนะกั๊ก ขอบใจจริงๆๆ
หลังจากวันวาเลนไทน์ผ่านพ้นไป ก็ถึงช่วงเวลาของการสอบปลายภาคเรียนที่สอง ช่วงนี้ทุกคนต่างขมักเขม้นเป็นพิเศษกับการสอบเพื่อเลื่อนชั้นขึ้น ม. 5 ตอนนี้ก็เป็นอีกช่วงหนึ่งที่ผมกับไอ้กั๊กก็ห่าง ๆ กันไปตามกลุ่มใครกลุ่มมันแหละครับ  หลังจากการสอบผ่านไป ก็เข้าสู่ช่วงปิดเทอมอะนะครับ
ทางกลุ่มผมก็เลยนัดกันว่าจะไปชะอำ เพื่อไปเที่ยวกัน โดยจะไปค้างกันหนึ่งคืนครับ  คราวนี้กลุ่มผมไปกันครบ และไม่วายที่ไอ้กั๊กไปด้วย
เพื่อน ๆ ในกลุ่มผมก็ไม่ว่าอะไรครับ กลับขอบเสียอีก ตัวหารจะได้เพิ่มขึ้น 555 และที่สำคัญไอ้กั๊กมันเข้ากับเพื่อน ๆ ในกลุ่มผมได้ทุกคนครับ  บอกแล้วครับว่าคนหล่อ ใคร ๆ เขาก็ต้อนรับ  ส่วนเรื่องไอ้กั๊กมันอยู่คนละกลุ่มกันแต่มันไปด้วยได้ยังไง  สาเหตุก็เพราะว่า บ้านไอ้กั๊กกับบ้านไอ้ทิดอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ สงสัยแม่ไอ้ทิดเป็นห่วงมั้งครับ เลยให้ไอ้กั๊กไปด้วย
พอถึงวันเดินทาง เรานัดกันหน้าโรงเรียนครับ โดยจะไปรถตู้กัน ระหว่างทางก็คุยกันเสียงดังลั่นรถไปหมด ส่วนผมก็นอนหลับอะครับ เอาแรงไว้ก่อน กะว่าจะเล่นน้ำทะเลให้หายอยากเลยครับ พอเรามาถึงทะเลกัน ก็เก็บของเข้าห้องพักครับ โดยห้องที่เราพักจะแบ่งเป็น 2 ห้อง เราก็เลยแบ่งกันครับ ผู้ชายห้องหนึ่ง ผู้หญิงห้องหนึ่ง นังเชตไปนอนห้องผู้หญิงครับ เพราะโดนไอ้เอกขู่ว่าจะปล้ำ 55555555 แหมผมละจะบอกมันจริง ๆ
ว่ายอม ๆ ไปเหอะ 5555555
หลังจากเก็บของกันเสร็จ ก็ตรงดิ่งลงทะเลยกันเลยครับ  ไอ้ผมก็ไม่มั่นใจด้วยไงครับ ก็เลยไม่ถอดเสื้อ และอีกอย่างกลัวดำด้วย ส่วนพวกผู้ชายคนอื่น ๆ ตอนนี้เหลือแต่กางเกงอะครับ แต่คนที่ทำให้ผมเลือดแทบพุ่งก็คือไอ้กั๊กครับ เพราะว่าหุ่นมันน่ากินมากๆๆๆ ไม่ถึงกับล่ำมาก แต่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ  หุ่นจะคล้าย ๆ แทค ภรัณญูนะครับ โอ้ย อยากกินอีกจังเลย  แต่ก็ได้แต่คิดในใจครับ เหอะๆๆๆๆ
เราเล่นน้ำกันนานมาก ๆ ครับ พอเล่นห่วงยางโดยไม่ต้องเช่าครับ เพราะว่าคนที่เช่าหลายคนพอเขาเลิกเขาก็วางห่วงยางไว้แถวนั้น ไอ้เราก็สวมรอยครับ  แหะๆๆ หลังจากเบื่อก็มาเล่นบานาน่าโบ๊ทครับ ช่วงที่เล่นบานาน่าโบ๊ท ผมรู้สึกว่าไอ้กั๊กจะคอยแต๊ะอั๊งผมตลอดนะ เวลานั่งบนบานาน่า ก็จะมานั่งประกบผม เวลามันตกน้ำ มันก็โถมมาทับผมทั้งตัว แต่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะครับ  วันนี้เราสนุกกันมาก  ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่า ผมกับไอ้กั๊กเรากลับมาเหมือนเดิมกันแล้วนะครับ คือสนิทกันยังไงก็สนิทกันยังงั้นเหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะเราลืมเรื่องที่ผ่าน ๆ มาแล้วก็ได้ครับ
ผมชอบจังรอยยิ้มของมัน ท่าทางเวลาที่มันอาย เวลาที่มันเขิน มันจะยิ้มจนตาหยีเลยอะครับ โอ้ย ยิ่งตอนมันถอดเสื้อเล่นน้ำ เซ็กซี่เป็นบ้า
เราเล่นน้ำกันจนถึงบ่ายคล้อย ๆๆ ก็เริ่มหิว ก็เลยขึ้นจากน้ำมาเปลี่ยนเสื้อผ้า และไปหาอะไรกินกัน พออิ่มหนำสำราญแล้วก็แยกย้ายกันไปช็อปปิ้งครับ ระหว่างเดินไปซื้อของผมก็เห็นเสื้อกล้ามตัวหนึ่ง สกรีนด้านหน้าเป็นรูปชายหาดครับ ก็เลยนึกถึงไอ้กั๊กขึ้นมา เลยซื้อไปฝากมันตัวหนึ่ง แต่แอบไอ้เชตซื้อครับ เพราะตอนนั้นเดินไปกับมัน เดียวมันกัดเอาครับ พอตกเย็นผมก็โยนเสื้อใส่หัวมันครับ
“อ๊ะ แบงก์ซื้อให้” แล้วทำหน้าแบบไม่สนใจอะครับ แต่ตอนนั้นตื่นเต้นชิบ
“อะไร” มันถามงงครับ
   “ผ้าเช็ดเท้ามั้งเมิง”  ผมกวนมันนิดหน่อย  ไอ้ห่า เห็น ๆอยู่ว่าเป็นเสื้อ เสือกถามมาได้
มันทำหน้างงครับ
“เราซื้อให้ จะเอาหรือไม่เอา ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา” ผมพูดเสร็จก็จะดึงเสื้อจากมันคืนนมาครับ
แต่มันไม่คืน พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แสนประทับใจกลับคืนมา และขาดไม่ได้ครับ โน้มคอผมลงมากัดอีกหนึ่งที  เฮ้ย เอากับมันสิ และมันก็ดีใจหายครับ อาบน้ำเสร็จมันก็ใส่เสื้อกล้ามเลย แหม พอดีเลยนะเมิง 555 เขินสิครับไอ้แบงก์
คืนนั้นก็เหมือนเดิมครับ พวกเราตั้งวงกินข้าวกันก็มีเหล้า เบียร์พร้อมอะครับ  คืนนี้ผมเมาไม่ได้ครับเพราะมีหลายศพที่ผมจะต้องดูแล
เราตั้งวงกินกันตรงม้านั่งหินหน้าห้องพักนั่นแหละครับวิวสวยเลยแหละ ติดทะเล ลมพัดอ่อน ๆ ไม่มียุงด้วย  ไอ้ผมก็เหมือนเด็กอะครับกินอิ่มก็วิ่งไปเล่นทรายริมหาด แม้ว่าจะมืด แต่ก็ยังพอมีแสงไฟอยู่บ้าง ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ครับ

nott3230 · โพสต์ 2012-1-14 20:25:48

สงสารแบงค์จัง เกลียดไอ้กั๊กด้วย

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-1-15 03:52:04

อ่านไปอ่านมาก็นึกถึงสมัยเรียน นึกแล้วก็อายตัวเองทำไปได้ไงไม่รุ

dung · โพสต์ 2013-2-3 01:34:57

ขอบคุณครับผม

GunGuy · โพสต์ 2013-2-19 19:56:00

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny · โพสต์ 2013-3-20 16:29:37

ชอบบบบบบบบบบบบบ

Klong · โพสต์ 2013-3-22 09:36:36

ขอบคุนครับ

nattan010 · โพสต์ 2013-5-6 23:54:45

ขอบคุณมากครับ

dina · โพสต์ 2013-5-15 22:12:49

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2014-1-6 17:07:06

ขอบคุนคราฟ

hiroshi111 · โพสต์ 2018-5-2 07:13:55

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

คนโง่ที่รักเธอ ( 7 )

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร