หอมกลิ่นดิน
กลิ่นบ้านนอกคอกนาใครว่าเหม็นแต่ฉันเห็นว่างามแท้แลสดใส
คนบ้านนอกนั้นซื่อถือจริงใจ
หาไม่ได้ในเมืองกรุงมุ่งแต่เงิน
สุดท้ายตายกันหมดเงินอดใช้
ไม่มีใครผูกพันหรือสรรเสริญ
ในเมืองที่มากมายความเจริญ
เขาต่างเดินเมินหน้าจนชาชิน
อยู่บ้านนอกดีกว่าหาเลี้ยงชีพ
ไม่ต้องรีบเร่งร้อนผ่อนหนี้สิน
ข้าวในนาปลาในน้ำได้ทำกิน
หอมกลิ่นดินถิ่นป่าพนาไพร
แม้ไม่มีเงินทองของสมมุติ
หรือจะสุดสิ้นหวังนั่งร้องไห้
แค่พอมีพอกินก็พอใจ
เป็นสุขได้ด้วยชีวิตที่ติดดิน
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงตัวได้ครับผม โนใจอีกแล้ว ชอบมาก ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีนะครับ ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]