ลืมไม่ได้เลย
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tavan เมื่อ 2012-1-26 16:32http://i2.sqi.sh/s_3/cVA/l_watkrubaturng34.jpg
ยามฝนโปรยโชยกลิ่นดินบ้านทุ่ง
ช่างคละคลุ้งอบอวลชวนหลงไหล
เสียงกบเขียดขับกล่อมพร้อมกันไป
ภาพคันไถไพรสวยและห้วยคลอง
แม้นจรุงปรุงเนื้อเจือน้ำอบ
ก็มิกลบกลิ่นสาปคราบโคลนหนอง
แม้นตึกล้นคนหลากมากเงินทอง
ก็มิพ้องใจเพิศเตลิดลา
เห็นรถเมล์เห่เบียดเสียดตาตั้ง
นึกถึงหลังเจ้าทุยดุ่ยเล็มหญ้า
ฟังดนตรี แร็พร็อค ช็อคสกา
หากเปรียบขลุ่ยแคนข้าว่าถอยไป
เห็นข้าวแกงหนึ่งหยิบสามสิบบาท
ตักโรยราดไม่เต็มเค็มไปใหม
บ้านข้านั้นข้าวฟรีมีน้ำใจ
มีบ้านใกล้เรือนเคียงส่งเสียงชวน
เสียงรำพึงจากถิ่นพร้อมกลิ่นหอม
มันยังย้อมในจิตยังคิดหวน
พอถึงกาลหว่านกล้าข้าจะทวน
พร้อมยกก๊วนเพื่อนจรถอนทัพคืน
กลับบ้านเรารักรออยู่ เรือนเคียง ตัว (ง) ตกไปตัวนึงนะครับ บทกลอนถ้าพิมพ์ผิดไปอ่านแล้วอรรถรสมันเสียนะน้องเพชร
แต่ก็ให้ข้อคิดสะกิดใจความแตกต่างระหว่างเมืองกับชนบทดีครับ อืม เห็นตกขาดไปนะแก้ไขด้วยละเดียวไม่เพราะนะ ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]