ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 1 )

tanya · โพสต์ 2012-1-28 09:44:58

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

เอาเป็นว่าเรามารู้จักตัวละครของเรื่องกันก่อนเลยครับตัวแรกจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก นาย เอ ครับ
เอ หนุ่มที่เพิ่งจบ ม.6 เพิ่งได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงของจังหวัดขอนแก่น(บอกแค่นี้ก็รู้แล้วมั้ง)
เอ ย้ายมาอยู่ที่ขอนแก่นตั้งแต่ ม.1 มาอยู่กับอาอี๊และอาเตี๊ยว(ป้ากะลุง) ส่วนพ่อแม่และน้องของเอ อยู่ที่ชลบุรี ด้วยความที่เอย้ายมาอยู่ขอนแก่นตั้งแต่อายุ 12 เอโตที่นี่และเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างที่นี่พร้อมกับมีเพื่อนอีกมากมายที่นี้ ด้วยเหตุผลนี้มั้ง เอเลยไม่อยากไปเรียนมหาลัยที่กรุงเทพหรือชลบุรีบ้านเกิดเลย คณะที่ เอ เรียนคือวิทย์ฯคอมฯ เอ ชอบเรียนเกี่ยวกับเรื่องไอทีเครื่องมือเครื่องไม้คอมพิวเตอร์อะไรที่ทันสมัยแต่มันดูตรงกันข้ามกับนิสัยของ เอ โดยสิ้นเชิง เอเป็นคนเงียบๆ รักสันโดษ มีเพื่อนเยอะแต่ชอบอยู่คนเดียวชอบอ่านหนังสือ พูดไม่เก่งพูดน้อย
แต่ความคิดของเอแต่ละอย่างสุดยอดทั้งนั้นถ้าได้พูดออกมา แต่ เอ ก็เป็นเด็กกิจกรรมนะครับ แบบว่าเพื่อนลากไป นิสัยอีกอย่างของ เอ ทีทำให้เพื่อนๆแปลกใจมากก็คือ เอ ชอบเข้าวัดทำบุญ ซึ่งในหมู่วัยรุ่นทั่วไปไม่ค่อยไปกัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรามารู้จักตัวละครต่อไปดีกว่าครับ
พี่นิค
พี่นิค จะเรียกว่าเป็นเดือนอีกดวงมหาลัยคงไม่ผิด เพราะพี่แกโดดเด่นทั้งการเรียน(ว่าที่เกียรตินิยมอันดับสอง) ทั้งกิจกรรม (เป็นนายกองค์การนักศึกษาของมหาวิทยาลัยด้วย) และด้วยหน้าตาของพี่แกที่หล่อคมแบบไทยเชื้อญวนผสมลาว (เพราะพี่แกเป็นคนหนองคาย) ผิวพี่แกเลยขาวเนียนดูเท่ไปอีกแบบดี และแน่นอนพี่แกเป็นที่หมายปองของสาวๆอีกหลายคนมากมาย อาจจะเป็นเพราะพี่แกดูเป็นผู้ใหญ่ด้วยมั้ง บางครั้งก็ดูเป็นกันเองสนุกสนาน แต่บางครั้งเหมือนเด็กเก็บกด เป็นคนที่อ่านอารมณ์ได้อยากจริงๆ พี่แกเป็นคนมีเพื่อนเยอะ และเพื่อนก็รักแกมาก ขอให้นิคเอ่ยปาก เพื่อนพร้อมทำตามเสมอเพราะเพื่อนๆเชื่อในความเก่งและเป็นผู้นำของแก ลืมบอกไปว่าพี่นิคเขาเรียนอยู่คณะวิศวะฯอุตสาหการ ปี 3 ที่จริง
พี่แกไม่ได้อยากเรียนเลยไอ้คณะนี้อ่ะ พี่แกอยากเรียนเกี่ยวกับสื่อสารมวลชนอะไรประมาณนี้ แต่พ่อดิ่ ดันมีโรงงานผลิตซอสมะเขือเทศอยู่ที่
อ.โพนพิสัย ประกอบกับ ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเดียว แม่พี่แกเลยหวงเป็นพิเศษ (ก็น่าหวงอยู่หรอกนะ ทั้งเก่ง ทั้งหล่ออย่างนี้) ตอนที่จะเอ็นท์พี่แกไปปรึกษาพ่อกับแม่ว่าจะเข้าไปเป็นลูกโดม คณะสื่อสารฯ พ่อกับแม่ได้ยินเท่านั้นแหละ บอกมาคำเดียวสั้นๆง่ายๆว่าไม่ได้
พ่อให้เหตุผลว่า นิคเรียนจบมาต้องมาช่วยดูแลโรงงาน อยากให้เรียนเกี่ยวกับด้านพวกนี้ ส่วนแม่ก็บอกว่ากรุงเทพมันไกลไป มันอันตราย มันน่ากลัว สารพัดเหตุผลที่ถูกยกมาอ้าง จนพี่แกตัดสินใจเข้าคณะวิศวะอุตสาหการที่ม.ข. เพื่อตามใจพ่อกับแม่ ตอนแรกที่เลือกม.ข. แม่พี่แกยังไม่ยอมเลยบอกว่าให้เรียนที่วิทยาหนองคายแทน(ม.ขอนแก่นมีวิทยาเขตสาขาหนองคาย) พี่แกเลยยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ให้ไปเรียนก็จะไม่เรียน แม่พี่แกเลยยอม แต่พี่แกก็ไม่ยอมละทิ้งในสิ่งที่ตัวเองชอบนะ พี่แกเลยไปออดิชั่นเป็นดีเจที่คลื่นแห่งหนึ่ง ซึ่งก็ได้สมใจพี่แกล่ะ
พี่ริช
พี่ริช เป็นเพื่อนสนิทและเป็นรูมเมท(เพื่อนร่วมห้องหอเดียวกัน) ของพี่นิค เรียนคณะเดียวกัน ปีเดียวกันแต่คนละเอก พี่ริชเรียนเอก อิเล็คฯ เป็นประธานสโมสรนักศึกษาของคณะวิดวะอีกด้วย พี่ริชชอบทำตัวแปลก เถื่อนๆดิบๆ ซกมก ทำตัวติดดิน (แนวประมาณเท่ๆ เซอร์ๆแต่คงเซอร์เยอะไปหน่อย) ถ้าดูจากการแต่งตัวบุคลิคภายนอกก็คงคิดว่าไอ้คนนี้มันนักศึกษา หรือยาจกขอทานว่ะเนี๊ยะ จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป เห็นเพื่อนในกลุ่มของพี่แกบอกว่าที่จริงมันรวยมาก (ก็ดูจากชื่อซิ Rich = รวย) พี่ริช เป็นคนกรุงเทพขนานแท้ ที่ตัดสินใจมาเรียนที่นี่เพราะว่าเบื่อชีวิตที่กรุงเทพ อยากออกมาต่างถิ่น อยากออกมาไกลจากที่บ้าน เพราะอยู่บ้านไม่เป็นอิสระ เคยมีก็เพื่อนในกลุ่มของพี่แกนั่นแหละมาเล่าให้ฟังว่า เคยไปบ้านของพี่ริชที่
กรุงเทพ แบบว่าประมาณคุณหนูเลย ไฮโซสุดๆ แล้วเวลาอยู่ที่บ้านน่ะพี่ริชนี่เป็นคนละริชกับที่มหาลัยเลย ที่มหาลัยเป็นไอ้ยาจกแต่ที่บ้านเป็นคุณชายริชไปเลย อย่างว่าไม่มีใครสมบูรณ์ทุกอย่างหรอกครับ พี่ริชก็เหมือนกัน พี่ริชเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก มีแต่แม่เลี้ยงที่พ่อของพี่ริชแต่งงานใหม่และมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน ดังนั้นที่บ้านกลัวว่าจุดตรงนี้จะทำให้พี่ริชเป็นคนมีปมด้อย เลยพากันเอาอกเอาใจเหมือนไข่ในหินยังไงอย่างนั้นเลย แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่ริชแกจะเอาเรื่องนั้นมาเป็นปมด้อยอะไรนี่นา ออกจะเบื่อไปด้วยซ้ำที่มีคนมาเอาอกเอาใจเหมือนเด็กไม่รู้จักโต พี่ริชเลยได้โอกาสเอ็นท์มาเรียนที่ม.ข.นี่เพื่อเป็นการหนีออกมาเลย ตอนแรกที่พี่ริชบอกป๊า (พี่ริชเรียกพ่อว่าอาป๊าแต่เรียกแม่(และแม่เลี้ยง)ว่าแม่) อาป๊าพี่ริชไม่ยอมบอกว่าจะไปเรียนที่นั่น ให้ไปเรียนที่อเมริกาดีกว่า ตอนแรกพี่ริชก็กะว่าจะให้มันเป็นอย่างนั้น แต่ห่วงอาป๊ามากไม่อยากไกลจนเกินไป(มันข้ามทวีปเลยนะ) เพราะอาป๊าอายุมากแล้วแถมยังเจ็บออดๆแอดๆ เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น อย่างน้อยไปขอนแก่นก็แค่ข้ามจังหวัดไม่ได้ข้ามทวีปเหมือนอเมริกาซักหน่อย คุยกันอยู่นาน ป๊าของพี่ริชก็ยอม เห็นบอกว่าตอนมาส่งพี่ริชเหมือนกับยังจะย้ายบ้านอย่างนั้นแหละ ทั้งตู้เย็น ไมโครเวฟ ฯลฯ ทุกอย่างที่จำเป็นต้องมีในบ้านอาป๊าขนซื้อให้หมดเลย แต่พอมาแล้ว กฎของหอใน (หอใน=หอพักนักศึกษาในการดูแลของมหาวิทยาลัย)คือห้ามใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าเกินความจำเป็น อาป๊าเลยบอกว่าให้ไปอยู่หอนอก (หอนอก=หอพักนักศึกษาที่เอกชนดูแล) หรือไม่ก็ไปอยู่อพาร์ตเมนท์ คอนโด หรือจะเอาบ้านก็เลย อาป๊าจะซื้อให้ แต่พี่ริชยืนกรานที่จะอยู่หอในเพราะอยากมีเพื่อน อาป๊าก็ได้แต่ทำใจ แต่ไม่วายยังไปเปิดคอนโดที่หลังหอพัก ไว้ให้พี่ริชหนึ่งห้องเพื่อใช้เก็บของพวกนั้นและเพื่อพี่ริชเปลี่ยนใจย้ายมาอยู่ที่คอนโดนี้ ก่อนกลับป๊ายังให้บัตรเครดิตอีก 3-4 ใบพร้อมกุญแจรถ BMW สีดำคันงามกับพี่ริช นี่แหละน้า......คนมันจะรวยช่วยไม่ได้
พี่ที
พี่ที นี่ก็เรียกว่าเป็นเดือนเด่น สง่าอีกดวงก็ว่าได้ ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา บุคลิก ลักษณะนิสัย ฐานะ ทุกอย่างลงตัวไปหมด เอาแค่คณะที่เรียนก็กินขาดแล้ว แพทยศาสตร์ปี 4 ด้วยความที่เรียนแพทย์มั้งน้องๆเลยพากันเรียกว่าพี่หมอบ้าง พี่หมอทีบ้าง เพื่อนก็เรียกหมอที พี่หมอทีไม่ชอบให้ใครมาเรียกนำหน้าชื่อตัวเองว่าหมอ พี่แกให้เหตุผล ว่าเหมือนมันเป็นการตอกย้ำภาระหน้าที่อันแสนหนักของแก เวลาที่แกได้ยินคำว่าหมอทีไรแกจะมีความรู้สึกถึงภาระที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาทันที พี่หมอที(เขาไม่ชอบให้เรียก แล้วเราจะเรียกทำไมเนี๊ยะ)เป็นคนเชียงใหม่ พ่อ แม่ พี่ชาย เป็นหมอหมด
พี่แกเลยต้องเป็นหมอด้วย เพราะถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก พี่หมอที(บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ เรียกทีเฉยๆก็พอ) เรียนอยู่ปี 4 แล้วก็จริง (แพทย์เขาเรียน 6 ปี) แต่หน้าตาเหมือนเด็กปี 2 ยังไงอย่างนั้นเลย น้ำเสียงที่สุภาพนุ่มนวล เวลาพูดจามีเหตุผล ใครเห็นใครได้คุยด้วยไม่ชอบก็บ้าแล้ว สมัยพี่แก
เป็นเฟรชชี่
ก็ได้เป็นเดือนของมหาลัยเลยเชียวนะ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเพื่อน รุมกันจีบตรึม แต่พี่แกก็บอกแค่ว่าเพื่อนกัน พี่น้องกัน แต่พี่นิคบอกว่าทีจริงแล้ว หมอทีมันออกเอ๋อๆนะ มันไม่ค่อยเต็ม (พี่นิคแอบอิจฉาป่าวว่ะเนี๊ยะ) พี่หมอทีอยู่คอนโดข้างห้องของพี่ริช (ห้องที่นานๆพี่ริชจะชวนหมู่พวกไปสังสรรค์ยามหน้าร้อน เพราะที่นั่นติดแอร์) เหตุที่พี่นิคสนิทกับพี่ทีเพราะว่า ตอนพี่นิคเข้ามหาลัยใหม่ พี่นิคได้เข้ามาอยู่กลุ่มสัมพันธ์ที่มีพี่ทีเป็นพี่เลี้ยง (สมัยนั้นพี่ทีอยู่ปี 2 พี่ทีแก่กว่าพี่นิค 1 ปีแต่หน้าดูอ่อนกว่ามากๆ ที่น่าแปลกทำไมพี่นิคเรียกหมอทีไม่เรียกพี่หมอทีล่ะ กิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์=ไอ้เราก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจไม่กล้าถาม) (ขออธิบายนิด เป็นหนึ่งในกิจรรมการรับน้องใหม่ที่จะให้พวกน้องใหม่ทุกคนคละกลุ่มกันทุกคณะ โดยมีพี่เลี้ยง(STAFF)คอยดูแลกลุ่มละประมาณ 7-9 คนโดยพวกพี่เลี้ยงนี้จะคอยพาเล่นเกมเพื่อสร้างความสนิทสนมกับเพื่อนใหม่ๆในกลุ่ม บอกวิธีการใช้ชีวิตในมหาลัย ที่สำคัญคือสอนร้องเพลงประจำมหาลัย เพื่อวันสุดท้ายน้องใหม่ปี1ทุกคนจะต้องเข้าเชียร์กลางเพื่อทดสอบและได้รับมอบรุ่น ) พี่นิคเอ่ยชมอยู่บ่อยๆว่าหมอทีเป็นคนดี สอนและช่วยอะไรพี่นิคหลายๆอย่าง แล้วก็ที่หมอทียอมมาเป็นอุปนายกคนที่สองให้องค์การนักศึกษา ก็เพราะว่าพี่นิคไปขอให้มาช่วย พี่หมอทีเลยยอมมาเพราะพี่นิคต้องการฐานเสียงจากคณะแพทย์เวลาเลือกตั้ง แต่ดูเหมือนว่าอะไรที่พี่นิคเอ่ยปากจากพี่หมอทีเป็นต้องได้ทุกครั้งซิน้า ถึงแม้จะยากแค่ไหนก็ตาม
พี่ปอ
พี่ปอ อุปนายกคนที่หนึ่ง(อุปนายก=รองนายกองค์การนักศึกษา ซึ่งมีด้วยกันอยู่ 2 คนคือพี่ปอกับพี่หมอที) พี่ปอ สุดเท่สไตล์ไทยแท้แบบฉบับคนขอนแก่น
พี่ปอเรียนคณะเกษตรศาตร์ ปี 3 เหมือนกัน พี่ปอเป็นคนนิสัยตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม ผิดคือผิดถูกคือถูก เชื่อมั่นแน่วแน่ในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำลงไปแล้ว พี่ปอเป็นคนรักเพื่อนฝูงหมู่คณะมาก เพราะความรักเพื่อนนี่แหละเลยทำให้ได้มาเพื่อนกับพี่นิคและพี่ริช เรื่องมันมีอยู่ ตอนปี 2
น้องรหัสพี่ปอชื่อไอ้พงษ์ มันกินเหล้าแล้วหน้าหม้อไปทั่ว (ปกติมันก็หม้อเป็นประจำอยู่แล้ว) จนไปทักแฟนของเพื่อนพี่นิคเข้า เพื่อนพี่นิคจะเอาเรื่องถึงขั้นตีกันลงมือลงมือกันเลยนะ พอพี่ปอแกรู้ว่าน้องรหัสแกถูกรุมแถมยังเป็นคณะวิดวะคณะที่เป็นอริอยู่แล้วด้วย ก็เอาเลยครับ ชวนเพื่อนพวกพ้องสิบกว่าคนไปช่วยเลย พอไปถึงไปพงษ์ก็ช้ำไปมากแล้ว เห็นรุ่นพี่มาช่วยก็ชื้นใจขึ้นมาหน่อย ทางฝั่งเพื่อนของพี่นิคเห็นอย่างนั้นก็เอาบางซิครับ โทรตามพี่นิค พี่ริชและผองพวกมาบ้าง พอพี่นิคกับพี่ริชและเพื่อนๆอีกเกือนสิบคนมาถึง ทุกคนคิดว่าคงจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ พี่นิคเองก็กังวลใจ หันไปมองหน้าพี่ริช พี่ริชไม่ว่าอะไรเดินไปหาพี่พงษ์แล้วก็กระซิบกระซาบอะไรกันก็ไม่รู้ ซักพักพี่ปอก็บอกให้ไอ้พงษ์ไปขอโทษแล้วให้จับมือกัน ทุกคนกำลัง งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงของพี่ปอที่ดังขึ้นว่า ไปพวกเรา
ไปแด๊กเหล้ากัน เรื่องจบแล้วโว้ย ใครคิดเอาเรื่องต่อแสดงว่าไม่ใช่พวกกู กินให้คุ้มนะเว้ย เพราะพวกวิดวะมันจะจ่ายโว้ย พวกที่ฟังอยู่ก็เฮเลยครับ จากที่จะลงมือตีกันไปๆมาๆกลายเป็นวงเหล้าวงเพื่อนที่ใหญ่ไปเลย พี่นิคไปถามพี่ริชว่าพูดอะไรกับไอ้ปอ พี่ริชบอกว่า มึงอย่ารู้แล้วก็หัวเราะ
แล้วพี่ปอก็หันมาบอกพี่นิคด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเมาว่า ก็ไอ้เชี่ยะนี่ มันเคยช่วยกูไว้ กูจำได้ ตอนนั้นกูนั่งรถสองแถวจะไปเรียนที่คณะ (ในมอจะมีรถสองแถวสาย8สีฟ้าวิ่งผ่าน เข้าออกในมอตลอด) แต่กูดันลืมเอากระเป๋าตังค์ไป กูก็ลงไปพร้อมกับไอ้เชี่ยะริช กูเข้าไปบอกคนขับรถบอกว่าขอโทษ ลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่หอ คนขับแม่งไม่เชื่อ ไอ้ริชเห็นอย่างนั้นเลยเข้ามา แล้วมันชี้มาทางกูบอกคนขับว่าสองคนครับ แล้วมันก็ควักแบงค์ห้าร้อยให้ไป คนขับแม่งถามคืน มีแบงค์ย่อยไหม ไอ้ริชส่ายหัวแล้วมันก็เอากระเป๋าตังค์ให้ดู แม่งเอ๊ย มีแต่แบงค์ห้าร้อยกับแบงค์พันแล้วก็บัตรอะไรของมันนักก็ไม่รู้ สงสัยคนขับแม่งรำคาญเลยบอกว่า ไปๆไม่เอาแล้ว นั่นแหละที่ไอ้ริชมันช่วยกูไว้ กูเลยบอกว่าวันหลังมีอะไรให้ช่วยก็บอก ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้มาเจอมันอีก แถมมันยังเลี้ยงเหล้าอีก ดีจริงๆ กูขอเรียกมึงว่าเสี่ยวก็แล้วกันทั้งสองคนเลย (เสี่ยว เป็นภาษาอีสาน แปลว่า เพื่อนรัก
เพื่อนตาย) ตั้งแต่นั้นเป้นต้นมาพี่ริช พี่นิคก็ได้พี่ปอเป็นเพื่อนสนิทอีกคน จนพี่ปอรู้ว่าพี่นิคจะลงสมัครนายกองค์การฯ ซึ่งที่คณะเกษตรพวกรุ่นน้องก็ให้พี่ปอสมัครเหมือนกัน (ถ้าพี่ปอลงสมัครต้องได้แน่ๆเพราะว่าคนคณะเกษตรเยอะมาก พอๆกับวิดวะ สองคณะรวมกันก็เกือบครึ่งมหาลัยเข้าไปแล้ว) แต่พี่ปอบอกไม่ลงแถมยังมาเป็นฐานเสียงให้พี่นิคอีกต่างหาก พี่นิคเลยให้แกเป็นอุปนายกคนที่หนึ่งไปเลย พอมาทำ
นในองค์การได้ไม่นานพี่ปอก็มีแฟนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ผู้หญิงที่จะเป็นต้นเหตุให้เขาตีกันนั่นแหละแกชื่อพี่แหวว หน้าตาหน้ารัก ยิ้มง่ายแต่ปาก
ก็ใช่ย่อยคุมพี่ปออยู่มัดเชียว
เอ็กซ์
ไอ้เอ็กซ์ เพื่อนในกลุ่มผมเองจบมาจาก โรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน เรียนกับมันมาตั้ง 6 ปี เอ็กซ์มันเลือกที่จะเรียนวิดวะมอขอ (เพราะแฟนมัน สายป่านเอ็นท์ติดที่มอขอ) รู้สึกว่าเอ็กซ์มันจะเรียนสาขาเดียวกับพี่นิคด้วย
เอ็กซ์เป็นคนกวนๆ ไม่ค่อยอยู่นิ่งๆเหมือนเป็นไฮเปอร์ มันชอบว่ายน้ำตัวมันเลยสูง มีกล้ามอก กล้ามท้อง ดูดีไปหมด มีรุ่นน้องที่โรงเรียนมาชอบมันหลายคนแต่มันชอบเพื่อนห้องเดียวกันที่ชื่อสายป่าน (พวกเราเรียกสั้นๆว่า ป่าน) แต่ป่านดันมาชอบผมซะงั้น ผมก็พอรู้เป็นนัยๆ ไอ้เอ็กซ์ก็พอรู้เป็นนัยๆ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงอะไรออกมา เอ็กซ์มันกล้าทุกอย่างยกเว้นเรื่องจีบสาว ที่ผมสนิทกับไอ้เอ็กซ์ก็เพราะว่าเรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ เพราะบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน (ที่จริงบ้านอาอี๊ต่างหาก บ้านผมอยู่ที่ชลบุรีโน้น) ตอนเรียนประถม ทุก SUMMER ผมจะมาขอนแก่นที่บ้านอาอี๊ มาอยู่เป็นเพื่อนอาอี๊พอใกล้ๆเปิดเทอมผมถึงจะกลับ ตอนผมมาช่วงแรก (ประมาณ SUMMER ป.4ได้มั้ง) ก็เหงาไม่มีเพื่อน ได้แต่มองคนอื่นเขาเล่นกัน แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาบอกว่า “อาซิมให้พา เอ ไปเดินเล่นที่บึงแก่นนคร” (เอ็กซ์จะเรียกอาอี๊ของผมว่าอาซิม) นั่นเป็นเหตุที่ทำให้ผมรู้จักกับเอ็กซ์ แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ
พอถึงเวลาโรงเรียนใกล้เปิดเทอมผมต้องกลับชลบุรี ผมเห็นเอ็กซ์มันซึมๆเงียบๆผิดปกติ มันบอกว่าไม่อยากให้ผมกลับชลบุรี ถ้าผมกลับไปแล้วจะไม่มีเพื่อน ผมก็สังเกตว่าจริงๆแหละ เราก็ไปเล่นกับไอ้เอ็กซ์สองคนเองนี่หว่า ไม่เห็นมีคนอื่นเลย ทำไมมันไม่มีเพื่อนว่ะ (เรื่องนี้เพิ่งมารู้ที่หลังว่าไอ้เอ็กซ์มันชอบถูกเพื่อนๆล้อชื่อแม่ เพราะว่าแม่ของเอ็กซ์เอาชื่อตัวเองไปตั้งเป็นยี่ห้อของฝากชื่อดังจากเมืองขอนแก่น ลืมบอกไปครับบ้านเอ็กซ์มันขายของฝากจากขอนแก่น เช่น กุนเชียง หมูยอ แหนม อะไรประมาณนี้อ่ะครับ เอ็กซ์มันเลยไม่อยากไปเล่นกับเด็กคนอื่นๆ เสียดายที่ผมรู้ทีหลังไม่งั้นมันโดนล้อแน่ๆ 555) แล้วก็ไอ้เอ็กซ์อีกแหละครับทำให้ผมได้มาอยู่ที่ขอนแก่นจริงๆจังๆ เพราะวันที่จะกลับมันมาส่งผมขึ้นรถมัน
ร้องไห้มันบอกว่า เอ จะกลับมาไหม จะมาเล่นด้วยกันอีกไหม อาอี๊ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยปลอบเอ็กซ์ว่าเดี๋ยวเอเขามาใหม่ปิดเทอมหน้านะ ให้เขาลับไปเรียนไปเก็บเสื้อผ้าชุดใหม่มาก่อน จะได้มาอยู่นานๆหรือไม่ เอ เขาจะได้ย้ามาอยู่ที่นี่เลยก็ได้ เจ้าเอ็กซ์ได้ยินอย่างนั้นเลยบอกว่าเอ มาอยู่ที่นี้ด้วยกันนะ เท่านั้นแหละอาอี๊เกิดไอเดีย ชะแว๊บ เลย เชื่อไหมพอผมกลับถึงชลได้ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอคุณแม่รับสายเสร็จเดินมา บอกว่า อาอี๊อยากให้ เอ ไปอยู่ขอนแก่นไปเรียนม.1 ที่นั่นได้ไหม ตอนนั้นประสาเด็กไม่รู้อะไรคิดแต่ว่าถ้าไปก็ดีจะได้ไปเล่นกับไอ้เอ็กซ์ สงสารมัน ก็ตกลงเลยครับ นี่แหละครับเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้เอ็กซ์(ลูกเจ้......ว่าจะล้อชื่อแม่มัน ไม่เอาๆ เดี๋ยวมันโกรธ 555)

harry1234 · โพสต์ 2012-1-28 10:41:46

ขอบคุณครับ

boonchan · โพสต์ 2012-1-28 11:21:37

ขอบคุณครับ

kengee · โพสต์ 2012-1-28 14:31:18

ขอบคุนนะคับ ^________^{:4_102:}{:4_76:}

abcdefghij · โพสต์ 2012-1-28 18:37:01

อยากอ่านแล้วๆๆๆๆ เร็วๆๆๆหน่อยดิ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-1-28 18:51:37

ขอบคุณครับ

demontar · โพสต์ 2012-1-29 18:04:10

ชอบมากครับ

aRmkung · โพสต์ 2012-1-30 01:12:12

ขอบตึณครับ

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-1-31 03:16:39

เรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าคับเนี่ย แอบนอกใจพี่1ไปตั้งหลายวัน อิอิ..

สีฝุ่น · โพสต์ 2012-2-1 01:16:50

ดีครับขอบคุนครับ

body5 · โพสต์ 2012-2-3 23:17:07

ขอบคุณครับ

jatuAAA · โพสต์ 2012-2-4 22:51:07

ขอบคุนจ้าาา

solovematoom · โพสต์ 2012-2-6 20:09:23

น่าอ่านจัง

jun2010 · โพสต์ 2012-2-10 07:23:06

ขอบคุณครับผม

game12358590 · โพสต์ 2012-2-12 10:16:11

ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ

Aunkuna · โพสต์ 2012-2-12 20:54:53

ขอบคุณครับ

boommy · โพสต์ 2012-2-15 21:44:18

ขอบคุณครับผม

ดูโพสต์ทั้งหมด · โพสต์ 2012-4-10 21:57:21

หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ

poripan · โพสต์ 2012-4-12 04:15:38

ขอบคุณคับชอบมากเลย

psuu · โพสต์ 2012-4-15 00:34:05

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

BoooMNamono สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว	โพสต์ 2012-4-10 21:57:21 \| ดูโพสต์ทั้งหมด หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ
BoooMNamono สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว
	ตอบกลับ ใช้ไอเท็ม รายงาน

ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 1 )

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร