เข้้าใจผิด
สวัสดีครับ เพื่อนๆผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ แหะๆ ผมชื่อ ริว ครับ อายุปีนี้ก็ 16 แล้วละ ผมกำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.4 โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งครับ ผมมีพี่ชาย 1 คน และน้องสาวอีก 1 คน ทั้งหมดอยู่โรงเรียนเดียวกันกับผมผมมีเพื่อนซี้อยู่ สองคน คนนึงชื่อไอ่ปอนด์และอีกคนนึงชื่อไอ้โจ๊ก ผมซี้กับพวกมันมาตั้งแต่ชั้นประถมแล้วละครับ ไอ้สองตัวนี้คบได้ เพราะพวกมันรู้นิสัยจริงๆที่แสนชั่วของผมดีครับ แล้วพวกมันก้อชั่วพอๆกับผมด้วย 555+
ผมเป็นคนนิ่งๆนะครับ เวลาอยู่กับเพื่อนๆในห้อง จะไม่ค่อยเฮฮา ปาร์ตี้กับพวกมันซักเท่าไหร่ ไม่ร็ทำไมนะครับ ผมรู้สึกเบื่อๆ เซ้งๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ มันเซงมากๆคิดดูนะครับ พวกผู้ชายไม่รู้ว่าใครตาย แม่ง ชอบตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ทั้งๆที่นั่งคุยกันอยู่ใกล้ๆมันจะตะโกนไปหาแป๊ะมันรึไง กูหนวกหูเว้ย
ส่วนพวกเด็กผุ้หญิงก็เหมือน ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษของพวกคุณพวกเธอเป็นนกแก้วกันรึไง
เสียงงี้อย่างกับนกกระจอกแตกรัง เสียงแหลมเปี้ยวยิ่งกว่าเข็มเย็บศพซะอีก พอเจอหน้ากันต้องมีอันเมาส์ เฮ้อ…ผมละเซ็งกับชีวิตจริงๆ
“เฮ้ย…!! จะคุยอะไรกันนักหนาว่ะ แม่ง หนวกหูเฟ้ยยย….!!” ผมแหกปากเสียงดังลั่น เล่นเอาทั้งห้องเงียบกริบ
แต่ละคนหันมามองผมเป็นตาเดียว แต่ทุกคนไม่มีใครด่าผมกลับหรอกครับ พวกมันไม่กล้าหือกับผมหรอก เพราะผมมีบารมีของพี่ชายสุดเลิฟคุ้มหัวอยู่ หึหึ
พี่ชายผมชื่อ ริก ครับ ปีนี้พี่ผมก็อยู่ ม.6 ละ เป็นนักดนตรีของโรงเรียนด้วย บอกได้คำเดียวว่า เป็นเด็กกิจกรรมขนานแท้ ที่โรงเรียนมีงานอะไร พี่แกก้อจะชอบไปแจมทุกที ไม่มีครั้งไหนที่ผมจะพลาด
แต่ว่าพี่ชายของผมไม่ได้เป็นแค่เด็กกิจกรรมอย่างเดียวนะ พี่เขายังเป็นนักเลงคุมโรงเรียน แถมเป็นเป็นหัวหน้าด้วยนะครับ 555++
เวลาผมมีเรื่องอะไรกับใคร ผมไม่ต้องออกแรงหรอก พี่ชายสุดที่รักของผมก็จะพาพรรคพวกไปรุมยำมันก่อน ผมอะสบายไปเลย
แต่ผมก็ไม่ค่อยจะมีเรื่องกับใครนะ มันไม่ใช่นิสัยของผม แต่วันนี้มันเดือดจริงๆเลยอดไม่ได้อ่ะ
“โอ๊ย..ไอ้เชี่ยริว มึงจะปหกปากไปหาแป๊ะมึงเหรอ เสียงมันดังก้อเพราะมึงอ่ะแหละที่แหกปากอ่ะ” และแล้วก็มีสาวนางนึง ลุกขึ้นยืนชี้หน้าด่าผม หึหึ ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่ยายดรีม หรืออีกชื่อหนึ่งก็คือ จูดี แกเป็นหัวหน้าห้องครับ มีแต่แกนี่แหละที่ไม่กลัวผมเพราะพวกเราซี้กัน
“พวกมึงก็เลิกคุยกันเสียงดังสิว่ะ วันนี้กูอารมณ์ไม่ดีเว้ย มึงเข้าใจไม๊ ไอ้จูดี้”ผมสวนกลับมันเข้าไปดอกหนึ่ง
เพื่อนๆในห้องต่างพากันมองพวกผมสองคนที่กำลังจะทำสงครามน้ำลายกัน (เพราะผมทำสงครามกันประจำ ฮ่าๆ)
“มึงไปโดนใครปาหัวมารึไง ถึงอารมเสียเนี่ย”
“มันโดนแฟนตบอะสิ เลยอารมณ์เสียนะ” ไอ้ปอนด์มันพูดขึ้นมา แม่ง เอ๊ย มึงจะไปบอกมันทำเชี่ยไรเนี่ย
วันนี้ผมไปหม้อสาวรุ่นน้องนะครับ ไม่มีไรทำ หม้อไปหม้อมาน้องชมพู่ที่เป็นหวานใจผมเดินผ่านมาเห็นเข้า
คุณเธอเลยแจกผมเข้าไปฉาดนึง มึนไปหลายนาทีเลย
“55 สมน้ำหน้า หม้อดีนัก โดนแบบนี้สักทีจะได้รู้สึก ฮ่าๆๆ” จูดีมันหัวเหราะร่าเลยครับ หึ่ยๆ แค้นโว้ย
“เออ ตอกย้ำกูเข้าไป แม่งเอ๊ย กูยิ่งขี้เกียจง้อด้วย คนอะไรขี้น้อยใจจริง” ผมว่างี้ไอ้โจ๊ก มันเลยระเบริ์ดกะโหลกผมเข้าไปทีนึง
“ส้นตีน ไอ้เชี่ยริว น้องกูนะมึง นินทาอะไรให้ไกลจากหูกูเข้าใจ๋ แล้วมึงเสือกทิ้งน้องกู มึงเจ็บตัวแน่ไอ้เชี่ยริว”
ไอ้โจ๊กมันยิ้มแหม่งๆเออกูลืมไปว่ะว่าน้องชมพู่อะน้องมึง ผมลูบหัวตัวเองปอยๆ แล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะ ชิ!
“เออน่า ไอ้ริวเอ๊ย”และแล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังมาจากประ๖หน้าห้อง ผมหันไปมองเจ้าของเสียงก้อง
ก็เจอกับพี่ชายสุดเลิฟของผมนั่นเอง
สาวๆในห้องกรี๊ดเสียงเบาๆ เมื่อเห็นพี่ชายผม พอดีพี่แกเป็นหนุ่มป๊อปอะครับ หึ
ขอบคุนครับ ขอบคุณมากมาก ขอบคุณมาก
หน้า:
[1]