ปรุงรัก....ปรุงรส ตอนที่1
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คัดลอกมานะคับ หากมีคนเคยนำมาลงแล้วต้องขออภัยด้วยนะคับ"พ่อขายร้านของเราทำไม?"
หมูตุ๋นถามผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ทั้งโกรธทั้งเสียใจที่ร้านอาหารซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่เขาผูกพันมาตั้งแต่เด็กได้ถูกขายให้กับนายทุนซึ่งต้องการจะเปลี่ยนแปลงร้านอาหารให้เป็น ภัตตราคารขนาดใหญ่ พ่อมองหมูตุ๋นด้วยสายตาฉายแววปราณี ไม่โกรธที่หมูตุ๋นทำกริยาไม่ดีใส่- T1 o. O1 k. Q) m
! j( @; L$ F0 y{0 o6 q
"พ่อรู้ว่าลูกเสียใจ แต่พ่อจำเป็นต้องทำ ลูกก็รู้ว่า ก่อนที่แม่จะตาย แม่ป่วยหนักมาหลายปี ต้องใช้เงินจำนวนมาก `เพื่อมารักษาแม่ไว้ การที่พ่อมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการดูแลแม่ที่ป่วย ทำให้ไม่มีเวลามาบริหารงาน รายได้น้อยลง ค่าใช้จ่ายมากขึ้น จนพ่อไม่สามารถหาเงินมาชดใช้ให้กับเจ้าหนี้ได้.."
"พอดี พัฒนาทรัพย์กรุ๊ป เขามาขอซื้อกิจการไปปรับปรุง เขาให้ราคาดี พ่อก็เลยขายเขา แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก เขายินดีจ้างพนักงานในร้านเราทุกคนเลย และลูกก็สามารถทำงานกับเขาได้"
หมูตุ๋นขบกรามแน่น ความกลัวที่จะสูญเสียร้านที่พ่อแม่สร้างมากับมือให้กับคนที่ไม่มีความรักในการทำร้านอาหาร ทำให้หมูตุ๋นคิดว่าต้องเข้าไปมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น
วันต่อมา หมูตุ๋นไปที่ร้านอาหารแต่เช้า เขาเดินตรวจตราไปรอบๆ ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะไปอิตาลี ฝรั่งเศส สเปน และ ญี่ปุ่น หมูตุ๋นเลือกที่จะไปเข้าคอร์สเกี่ยวกับการทำอาหาร เพราะตั้งใจจะเอาความรู้ที่ได้รับมาพัฒนาปรับปรุงกิจการของครอบครัวให้ดียิ่งขึ้นไปอีก แต่กาลกลับเป็นว่า เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พ่อของเขาได้ขายร้านอาหารนี้ให้กับคนอื่นไป และผู้บริหารคนใหม่ได้เข้ามาดูแลร้านได้เดือนกว่าแล้ว
หมูตุ๋นเสียใจมากที่ตนเองไม่ได้อยู่กับพ่อในช่วงเวลานั้น ซึ่งแน่นอนว่าเขาจะไม่มีวันยอมเสียร้านไป เขาคงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อประคับประคองร้านไว้ แต่เมื่อเหตุการณ์มันลงเอยในรูปนี้ หมูตุ๋นจึงตั้งใจว่าจะไปคุยกับผู้ที่เป็นเจ้าของร้านคนใหม่ เพื่อเจรจาที่จะซื้อร้านคืน แม้จะต้องทำงานอย่างหนักก็จะไม่ปริปากบ่น เพื่อจะรักษาร้านที่เป็นเสมือนอนุสรณ์แห่งความรักของพ่อและแม่ไว้%
พนักงานในร้านยังคงทำงานในตำแหน่งเดิมทุกๆคน แต่ด้วยบรรยากาศที่แตกต่างออกไป ทุกคนทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ไร้ชีวิตจิตใจ ไม่มีความสนุกสนานเหมือนก่อน หมูตุ๋นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครบอกเขาถึงความเปลี่ยนแปลง เขารอจนกระทั่งเจ้าของร้านคนใหม่เดินเข้ามา
"นั่นน่ะเหรอ เจ้าของใหม่ ทำไมดูหนุ่มจัง"
หมูตุ๋นถามไข่หวานลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งทำงานในครัวด้วยเช่นกัน ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างสูงใหญ่ ของชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาคมเข้ม แต่งตัวเนี้ยบที่เดินหายเข้าไปในห้องทำงานของเจ้าของร้าน ไข่หวาน ถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าให้กับหมูตุ๋น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายว่า
"เขาชื่อคุณสุกี้...เอ่อ ชื่อเล่นน่ะ ชื่อจริงจำไม่ได้หรอก ชื่อยาวยืดวิลิศมาหราเข้าไว้ ฉันขี้เกียจจำ เขาน่าจะแก่กว่าเธอสัก 4-5 ปีนะ หมอนี่ร้ายกาจมาก ขี้หงุดหงิด โมโหร้าย มาดูแลร้านนี้ เพราะพ่อแม่ต้องการดัดนิสัยไม่เอาถ่าน วันๆเอาแต่เที่ยวของลูกชาย หมอนี่ก็ต่อต้านด้วยการไม่มาดูแลเอาใจใส่ ปล่อยให้พวกเราบริหารและดูแลกันเอง ขนาดทักทายพวกเรา เขายังไม่ทำเลย "
"อย่างนี้จะใช้ได้ที่ไหน"
**** Hidden Message *****
"พ่อของฉันให้เวลาฉันบริหารร้านนี้ 4 เดือน ก่อนที่เขาจะทุบสร้างใหม่ ดังนั้นจึงเป็นความโชคดีของนายที่ยังมีเวลาจากนี้ไปอีก 3 เดือนในการที่จะดึงคนเข้าร้านนี้ด้วยฝีมือของนาย แน่นอนความสำเร็จของนาย ก็เป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จของฉัน ฉันจะให้นายได้เก็บเกี่ยวส่วนแบ่ง 10 % ของกำไรนอกเหนือจากเงินเดือนที่ฉันจะว่าจ้างนาย ถ้านายพิสูจน์ได้ว่า นายควรค่าแก่การจะได้ร้านนี้ไป ฉันก็จะพูดกับพ่อให้ขายกลับคืนให้"
น้ำเสียงของคนพูดเรียบเฉย ไร้อารมณ์ แต่ดวงตาเปล่งประกายท้าทาย หมูตุ๋น ยิ้มให้หนุ่มหน้าเข้มเป็นครั้งแรก เขารู้สึกเบิกบานใจกับสิ่งที่ได้ยิน แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของความหวังที่มีคนหยิบยื่นให้ แต่เขาก็ยินดีที่จะยื่นมือไปรับ หมูตุ๋นได้ยินเสียงที่เปี่ยมล้นไปด้วยความมั่นใจของตนเองตอบกลับไปว่า
"ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณ แล้วคุณจะได้เห็นความพยายามของผม.......
โดย KikzA
ขอบคุนนะคับ ^_______^{:4_102:}{:4_76:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับผม ขอบคุนนะคับ ทำอาหาร^^
ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากมายนะครับ ที่ยัง เต้นนั้น มันไม่ใช่หัวใจ ชอบคับผม ชอบจังเลย ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุยคราฟ ขอบคุนครับ
ขอบคุณมาก น่าสนุกดี ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ เริ่มด้วยเกลียดเลยนะ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2