คนนี้แหละใช่เลย P. 16

tanya · โพสต์ 2012-2-26 07:54:06

ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมหายไปนนเลย เรามาต่อกันครับ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เล่นอะไร? เปียกหมด”
“อุตส่าห์ปลุกนะเนี่ย เห็นหลับเพลิน ลงมาเล่นน้ำกันเถอะน้ำเย็นดีจังเลย”
“จะไปเล่นได้ไง เสื้อผ้ายังไม่ได้เปลี่ยน ” เจมินี่พูดแต่ก๋วยจั๊บจุ๊ปากส่ายหน้า
“จุ๊ จุ๊.... ใครเค้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเล่นกัน เสียเวลานายก็ถอดกองไว้ตรงนั้นแหละ ไม่เห็นจะยากเลย” ร่างโปร่งชี้มือไปข้างๆเจมินี่ก้มลงมองเห็นกองเสื้อผ้าถูกถอดกองไว้ตรงนั้นก็ตกใจ
“เฮ้! จั๊บ นี่นายกำลัง..กำลังเปลือยอยู่เหรอ?”
“ช่าย ฉันกำลังเปลือยอยู่ อยากดูไหมล่ะ” ก๋วยจั๊บว่ายน้ำตรงมาที่สะพานแล้วปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย!” เจมินี่อุทานแต่ก็ถอนหายใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายชัด ถึงแม้ข้างบนจะเปลือยอยู่แต่ข้างล่างก็มีบอกเซอร์อยู่ตัวหนึ่ง
“โกหกชัดๆ”
“อ้าว ก้อเปลือยบนไม่ได้เปลือยล่างไง ไม่ถูกเหรอ” ก๋วยจั๊บหัวเราะชอบใจที่หลอกอีกฝ่ายได้
เจมินี่หรี่ตามองอีกฝ่าย กวาดสายตาไปทั้งร่างจนร่างโปร่งชักเขิน
“นี่ มองอะไร ไม่เคยเห็นหรือไง”
“อืมนั่นสิ จะมองทำไมก็ไม่รู้เนอะ ก็เคยๆเห็นมาก่อนแล้ว” เจมินี่พูดเป็นนัยๆ ทำให้ก๋วยจั๊บหน้าร้อนวูบ นึกถึงตอนที่เจอกันครั้งแรกแล้วหน้าขาวๆก็เริ่มแดงขึ้นมาทันตาเห็น เจ้าตัวจึงแก้เขินด้วยการกระโดดลงน้ำไปอีกรอบ โดยมีเจมินี่กระโดดตามลงไปทีหลัง
ทั้งสองเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานจนดวงอาทิตย์เริ่มจะลับขอบฟ้า เจมินี่จึงขึ้นจากน้ำแล้วเรียกให้อีกฝ่ายขึ้นตามมา ก๋วยจั๊บอิดออดยังไม่อยากขึ้นจึงลอยตัวเกาะแผ่นไม้ไว้ สบตากับเจมินี่ซึ่งนั่งอยู่ริมสะพาน
“นายก็ถอยไปสิ มานั่งกินที่อยู่ได้ ฉันจะขึ้นไปยังไงล่ะ” ก๋วยจั๊บบอกเพื่อให้อีกฝ่ายถอยออกไป แต่เจมินี่กลับก้มตัวลงใช้สองแขนสอดเข้าใต้วงแขนของอีกฝ่ายแล้วออกแรงดึงตัวขึ้นมา ก๋วยจั๊บดิ้นด้วยความตกใจทำให้เสียหลักล้มทับเจมินี่
ผิวกายที่แนบกันอยู่นั้นเย็นเฉียบ แต่ความรู้สึกวูบวาบที่เกิดขึ้นนั้นคืออะไรเขาก็ไม่สามารถอธิบายได้เหมือนกัน ร่างโปร่งมองเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่เปียกลู่ แล้วหยุดที่ดวงตาสีเทาซึ่งกำลังมองมานิ่งๆแล้วต้องหลบตา ไม่กล้ามองต่อ
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” เจมินี่เอ่ยถามหลังจากเห็นอีกฝ่ายทำหน้าแปลกๆ มือใหญ่ลูบไล้ที่แผ่นหลังเนียนเรียบอย่างแผ่วเบา
“เปล่า” ชายหนุ่มปฏิเสธ สัมผัสของเจมินี่ทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะเล็กน้อย ใบหน้าของเจมินี่เลื่อนมาใกล้จนห่างกันแค่คืบ
“แน่นะ”
“อือ” ก๋วยจั๊บตอบพลางถอยจากร่างกายแข็งแรงของอีกฝ่าย เจมินี่ฉุดก๋วยจั๊บให้ลุกขึ้นแล้วเดินกลับบ้านพักด้วยกันเงียบๆ
หลังจากกินข้าวด้วยกันแล้ว ก๋วยจั๊บก็ขอตัวเข้าห้อง แม้เจมินี่จะชวนให้มานอนด้วยกันก็ตามที แต่ชายหนุ่มก็ตอบปฏิเสธไป เพราะเรื่องเมื่อตอนเย็นแท้ๆ ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ
ร่างโปร่งนอนพลิกตัวไปมาหลายตลบ ได้ยินเสียงร้องของสัตว์ดังมาไกลๆ แต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับเสียที สุดท้ายชายหนุ่มจึงตัดใจลุกขึ้นหอบหมอนกับผ้าห่มเตรียมไปขอนอนกับอีกฝ่ายเช่นเคย แต่พอเปิดประตูออกไปก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่นอนหลับอยู่บนเก้าอี้โยกหน้าเตาผิง หนังสือเล่มหนึ่งยังกางอยู่บนอก
ก๋วยจั๊บจรดฝีเท้าไปยืนมองเจมินี่อยู่เงียบๆ มือเรียวยกขึ้นปัดปอยผมที่ปรกหน้าอีกฝ่ายออก แล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้
“เจ็ม เจ็ม ตื่นเถอะ ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ”
“อืม ฉันเผลอหลับไป ว่าแต่นายเถอะนอนไม่หลับล่ะสิ”
ก๋วยจั๊บยิ้มแห้งๆ “รู้อยู่ก็ไม่เห็นต้องถามนี่” ร่างโปร่งทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ “ตรงนี้อุ่นดีแหะ ในห้องอากาศเย็นชะมัด”
“งั้นมานอนตรงนี้แหละ ฉันจะไปเอาผ้าห่ม” เจมินี่ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้อง สักพักก็เดินออกมาโดยมีผ้าห่มผืนหนาอยู่ในมือและหมอนใบหนึ่ง ชายหนุ่มปูผ้าห่มหน้าเตาผิงแต่ไกลพอที่จะสะเก็ดไฟจะไม่กระเด็นออกมา
เมื่อจัดที่เสร็จก็ตบมือลงข้างๆตัวเรียกก๋วยจั๊บมานอน ร่างโปร่งล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วแบ่งผ้าห่มให้ครึ่งหนึ่ง เจมินี่จูบที่ขมับอีกฝ่ายเบาๆ เอ่ยสั้นๆ
“ราตรีสวัสดิ์”
ดวงตาคู่สวยจ้องเขม็ง ก๋วยจั๊บอ้าปากเตรียมจะว่าเต็มที่ แต่เจมินี่ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“จูบราตรีสวัสดิ์เฉยๆน่า แม่ฉันชอบทำเพราะจะทำให้หลับฝันดี”
ว่าแล้วหัวขโมยก็เอนนอนลงไปโดยไม่พูดอะไร ปล่อยให้ก๋วยจั๊บนอนตาโต ตกตะลึงในการกระทำของอีกฝ่าย เมื่อหันไปมองอีกที ใบหน้านอนหลับเปี่ยมสุขของเจมินี่ก็จุดประกายความหมั่นไส้ให้เกิดขึ้น ก๋วยจั๊บตวัดผ้าห่มเข้าหาตัวเอง นึกในใจนอนหนาวซะให้เข็ดเถอะ
ความคิดสุดท้ายก่อนจะหลับไปนั้นก็คือความรู้สึกสบายใจเนี่ยเป็นเพราะอุ่นใจที่มีคนนอนอยู่ข้างๆ หรือเป็นเพราะ ‘จูบ’ ราตรีสวัสดิ์เฉยๆ กันแน่ เอหรือจะเป็นทั้งคนทั้งจูบน้า บรื๋อ คิดแล้วขนลุก
คนนี้แหละใช่เลย 13
เกี๊ยวกำลังวิ่งขึ้นบันไดอย่างรีบร้อน ในใจนึกด่าตัวเองที่เผลอลืมรายงานเล่มสำคัญที่ต้องเอากลับไปแก้ที่บ้าน ปากก็บ่นพึมพำไปตลอดทาง
“หนอย ลืมที่ไหนไม่ลืม ดันไปลืมไว้ชั้นบนสุด ลิฟท์ก็ดันเสียซะนี่” ร่างโปร่งบนพึมพำ พยายามก้าวขาให้กว้างขึ้นอีกนิดเผื่อมันจะทำให้ถึงเร็วขึ้น
พอถึงชั้นห้าชายหนุ่มก็หมดแรงวิ่งไปแล้ว ได้แต่พยายามลากขาทั้งสองข้างที่หนักอึ้งราวกับหินให้เคลื่อนไปข้างหน้า ท้ายสุดก็แทบจะคลานขึ้นบันไดต่อไปถึงชั้นแปด
พอถึงปุ๊บ ร่างโปร่งก็ทรุดตัวลงนั่ง เอนหลังพิงกำแพง พยายามสูดหายใจลึกๆเพื่อบรรเทาอาการเหนื่อย เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น เกี๊ยวควานมือเข้าไปล้วงโทรศัพท์ออกมารับ
“ฮัลโหล”
“เฮ้ย เอ็งใกล้จะถึงข้างล่างหรือยังวะ รีบๆลงมาเร็ว ลุงแจ้งแกจะปิดตึกอยู่แล้ว นี่ไอ้ป๊อกมันไปถ่วงเวลาไว้ให้ ขืนชักช้าลุงแกตีหัวมันแบะแน่”
“ข้างล่างกะผีอะไรล่ะ!! พึ่งจะถึงชั้นแปดนี่แหละ ซี่โครงข้าแทบจะบานเป็นกระด้งอยู่แล้ว เอ็งให้ลุงแกปิดไปเลย เดี๋ยวข้าลงไปทางตึกบี พวกเอ็งจะกลับไปก่อนก็ได้นะ ไม่ต้องรอหรอก” ชายหนุ่มตอบ
ตึกบีที่ว่าคืออาคารแฝดที่อยู่ใกล้ๆกับอาคารเอ โดยมีทางเชื่อมถึงกันที่ชั้นสอง ตามปกติพอถึงห้าโมงเย็น ภารโรงจะปิดทางเข้าใต้อาคารเอ และให้ไปใช้ทางเข้าที่อาคารบีแทน
“พวกข้าไม่ได้รีบนี่หว่า เอ็งหายเหนื่อยเมื่อไหร่ก็รีบๆลงมาแล้วกัน เดี๋ยวจะรออยู่ข้างล่างนี่แหละ แต่อย่าช้านะโว๊ย เอ็งคงเคยได้ยินเรื่องของห้องแล็บตึกบีใช่ไหมวะ” พูดได้แค่นั้นสายก็ตัดไป
เกี๊ยวเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า มองไปตามระเบียงทางเดินหน้าห้องเรียนทั้งๆที่เป็นเวลาตอนเย็นเท่านั้น แต่พอไร้เงาผู้คน มันก็ดูน่ากลัวอยู่เหมือนกัน
ร่างโปร่งตัดสินใจลุกขึ้น พอออกกำลังเข้าหน่อย เหงื่อก็ไหลออกมายังกะอาบน้ำ มือเรียวได้รูปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทั้งแถว เผยให้เห็นแผ่นอกขาวนวล
เกี๊ยวเดินไปหยุดหน้าห้องเรียน เปิดประตูแล้วตรงไปที่เคาท์เตอร์ริมหน้าต่าง สมุดรายงานเล่มน้อยวางอยู่บนนั้น เกี๊ยวเก็บรายงานเข้ากระเป๋า แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่รีบร้อน
ชายหนุ่มลงบันไดมาเรื่อยๆจนถึงชั้นสอง สมองเจ้ากรรมก็ดันคิดถึงคำพูดของทศขึ้นมา
‘เอ็งคงเคยได้ยินเรื่องของห้องแล็บตึกบีใช่ไหม’
มีเรื่องเล่ากันว่าสมัยก่อนมีนักศึกษาหนุ่มไม่สมหวังในรัก จึงตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยการผูกคอตายภายในห้องแล็บของตึกบี วันดีคืนดี ก็จะมีคนได้ยินเสียงกุกกักๆ อยู่ในห้อง พอเปิดเข้าไปดูก็เจอคนห้อยต่องแต่งอยู่บนเพดาน
“แล้วทำไมต้องมานึกถึงเรื่องแบบนั้นตอนนี้ด้วยวะเนี่ย”
ร่างโปร่งรีบเดินให้เร็วขึ้น ถัดหัวมุมทางเดินไปก็จะเจอทางเชื่อมแล้ว ทันใดนั้นชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนเดินตามมาจากข้างหลัง พอหันกลับไปดูก็ไม่เจอใคร เกี๊ยวจึงเร่งฝีเท้าขึ้นอีกนิดเพื่อจะไปให้พ้นตรงนี้เร็วๆ ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งกระโดดออกมาพร้อมกับส่งเสียงดัง
“แฮ่!”
“ว๊าก! ไอ้....ไอ้บ้าเตย เล่นอะไรของเอ็งวะ ตกใจหมด” ร่างโปร่งร้องเสียงหลง ก่อนจะตะโกนอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นหน้าร่างนั้นชัดๆ
เตยยิ้มกว้าง เอ่ยอย่างอารมณ์ดี “ข้าก็แกล้งเอ็งเล่นนิดหน่อย แหม เสียงดีไม่เบานะ ได้ยินไปถึงตึกอธิการนู่นแน่ะ ข้าว่า”
“คราวหลังอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ ว่าแต่เอ็งมาทำอะไรวะ เย็นป่านนี้แล้ว” เกี๊ยวด่าแล้วย้อนถามอย่างสงสัย
“ข้ามาทำแล็บน่ะสิ ว่าแต่เอ็งเถอะไอ้ชีวาสไปไหนล่ะ ทำไมมันปล่อยให้เอ็งมาเดินที่เปลี่ยวๆได้วะ”
“ข้าจะไปรู้ได้ไง ตัวไม่ได้ติดกันนี่” น้ำเสียงเริ่มขุ่นลงเล็กน้อย พร้อมกับที่ใบหน้านวลนั้นงอง้ำลงอย่างเห็นได้ชัด
“ตัวไม่ได้ติด แต่ใจมันติดกันใช่ไหม อ๊ะ ๆ อย่าพึ่งด่าน่า ข้าแค่เตือนเฉยๆ เอ็งมาเที่ยวเดินปลดกระดุมโชว์อกอย่างนี้ เดี๋ยวก็โดนฉุดหรอก ไม่รู้จักระวังตัวซะบ้าง” เตยบ่น ก่อนจะแยกออกไป
เกี๊ยวส่ายหน้านึกบ่นกับความปากเสียของเพื่อน ชายหนุ่มเดินลัดหัวมุม ไปตามทางเชื่อม จนใกล้จะถึงห้องแล็บที่เป็นที่กล่าวขวัญ สองขาที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงักลง เมื่อจู่ๆประตูห้องแล็บก็เปิดออกช้าๆ
แอ๊ด...........
ร่างโปร่งกลืนน้ำลายแล้วตัดสินใจขยับเข้าไปใกล้ๆ ประตูแล้วชะเง้อเข้าไปมองในห้อง ภายในห้องค่อนข้างมืดไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต เกี๊ยวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหลังเพื่อไปต่อ ยังไม่ทันขยับตัวเจ้าตัวก็ถูกกระชากอย่างแรงเข้าไปในห้อง อุ้งมือหนาตะปบปิดปากที่ส่งเสียงร้องอุทานออกมา
ชินปิดประตูห้องแล็บพร้อมกดล็อคลูกบิดแล้วลากร่างโปร่งที่ดิ้นรนขัดขืนให้เข้าไปในห้องกระจกเล็กด้านใน ชายหนุ่มตรึงร่างที่กำลังดิ้นรนขัดขืนไว้ด้วยการทาบทับร่างของตนเองลงไป พร้อมกับจุ๊ปากเบาๆ
“ชู่.....อย่าดิ้นสิเกี๊ยว ทำตัวดีๆน่า ดิ้นไปนายก็เหนื่อยเปล่า” ชินปล่อยมือที่ปิดปากได้รูปแล้วเปลี่ยนไปตรึงข้อมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายไว้แทน แล้วก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย
“ไอ้บ้าชิน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ เอ็งเป็นบ้าอะไรเนี่ย” เกี๊ยวตะโกนใส่หน้าอีกฝ่าย พยายามบิดข้อมือให้พ้นจากการเกาะกุมแต่ก็ไม่เป็นผล
ชินหัวเราะเสียงต่ำๆในลำคอ แล้วใช้มืออีกข้างตรึงคางอีกฝ่ายไว้ก้มลงบดขยี้เรียวปากอิ่มอย่างแรง จนร่างโปร่งรู้สึกถึงรสคาวเลือดจากปากของตน ผู้รุกรานถอนริมฝีปากออกช้าๆพร้อมกดจมูกเข้าคลอเคลียบนพวงแก้มเนียน
“ชินรักเกี๊ยวขนาดนี้ ยังมาหาว่าชินบ้าอีก นิสัยไม่ดีเลยนะ เด็กไม่ดีน่ะ ต้องถูกลงโทษรู้ไหม”
มือร้อนผ่าวเริ่มลากไล้ไปบนแผ่นอกเรียบเนียนยังผลให้ร่างโปร่งสะท้านเยือก พยายามใช้มือทั้งสองข้างที่ถูกเสื้อเชิ้ตของตนเองมัดไว้อย่างแน่นหนาทุบตีไปบนร่างกายของอีกฝ่าย ดวงตาคู่สวยทอประกายโกรธเกรี้ยว
“ชิน ไอ้บ้าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ เอ็งทำอย่างนี้ไม่ได้ เราเป็นเพื่อนกันนะ”
มือที่ลูบไล้ไปทั่วร่างอย่างย่ามใจหยุดชะงัก ชินเงยหน้าจ้องเขม็งเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย
“เพื่อนเหรอ ยังเป็นเพื่อนเหรอ แล้วใครล่ะที่บอกว่าจะตัดขาดกับชิน แม้แต่หน้าชิน เกี๊ยวยังไม่มองเลย”
“นั่นมันก็เป็นเพราะเอ็งทำตัวเองไม่ใช่หรือไง ถ้าเอ็งไม่ทำอย่างนั้นกับข้าที่ทะเล ข้าก็ไม่อยากตัดเพื่อนตัดฝูงกับเอ็งหรอก” เกี๊ยวตวาด
ชินเงียบไปพักใหญ่ ดวงตาสงบนิ่งจนน่ากลัว ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบๆ
“เป็นชินไม่ได้ แต่เป็นชีวาสได้งั้นสิ”
เกี๊ยวอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทางของชิน เขาไม่แน่ใจว่าเพื่อนของเขายังพอจะพูดกันรู้เรื่องหรือเปล่า ร่างโปร่งได้แต่ภาวนาในใจให้ใครก็ได้ช่วยโผล่เข้ามาตอนนี้ที่เถอะ แต่เขาต้องถ่วงเวลาเอาไว้ให้นานที่สุดก่อน คิดได้ดังนั้นเกี๊ยวจึงตอบออกไป
“มันไม่เกี่ยวว่าใครได้ ใครไม่ได้หรอกนะ แล้วก็ไม่เกี่ยวกับชีวาสด้วย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว! เพราะมันนั่นแหละ ถ้ามันไม่เข้ามาเกี่ยว เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก”
ชินพูดเสียงกร้าว กระชากเข็มขัดออกจากกางเกงของอีกฝ่าย ก่อนจะรูดซิปแล้วดึงรั้งลงมาอย่างแรง เสียงอุทานอย่างตกใจของเกี๊ยวดังก้องไปทั่วห้อง
“อย่า......ไม่นะ.! ช่วยด้วย!”
หลังจากที่เตยแยกกับเกี๊ยวแล้ว ขณะที่เดินอยู่บนระเบียงทางเดินชั้นแปด ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวก ดังมาจากข้างล่าง
“วู้! ไอ้เกี๊ยว ได้ยินหรือเปล่า!”
เตยชะโงกหน้าไปมองตะโกนตอบลงไปว่า
“ไอ้ทศไม่ต้องตะโกนแล้ว เกี๊ยวมันลงไปตั้งนานแล้ว”
“ข้ารอมันตั้งนานแล้วเนี่ย เอ็งเห็นมันบ้างหรือเปล่า ทำไมมันลงมาช้าจัง”
เตยขมวดคิ้ว นึกแปลกใจที่เกี๊ยวยังลงไปไม่ถึงซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ ชายหนุ่มตะโกนตอบ
“ข้าสวนกับมันที่ชั้นสอง สักสิบนาทีได้แล้วล่ะ มันยังไม่เจอเอ็งอีกเหรอ”
“ยังว่ะ ฉิบหายแล้ว!!!เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าวะ”
ทศตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงร้อนรน เตยจึงตัดสินใจบอกไปว่า
“ทศ ป๊อก เอ็งรีบขึ้นไปตึกบีชั้นสองเลยนะ เดี๋ยวข้าจะรีบลงไปด้วย” พูดจบเตยก็รีบวิ่งลงไปทันที ทศกับป๊อกรีบวิ่งไปที่ใต้อาคารบีสวนกับชีวาสที่กำลังเดินออกมาพอดี
“เฮ้ย จะรีบวิ่งไปไหนกันวะ ทำยังกะใครจะตาย”
ทศหยุดวิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบ “เออ ถ้าไม่รีบน่ะ สุดที่รักของเอ็งตายแน่”
ชีวาสขมวดคิ้ว ย้อนถามอย่างสงสัย “ใครวะ สุดที่รักของข้า พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง”
“ปั๊ดโธ่! ไอ้โง่! เอ็งมีสุดที่รักหลายคนหรือไงเล่า ข้าหมายถึงไอ้เกี๊ยวน่ะ มันหายไปแถวๆชั้นสอง กำลังจะไปดู” ทศด่าอย่างหงุดหงิด
“แล้วทำไมพึ่งมาบอกเล่า มัวแต่อืดอาดอยู่นั่นแหละ” ชีวาสพูดจบก็วิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสองทันที โดยมีทศและป๊อกวิ่งตามหลังไป
ทั้งสามคนช่วยกันเปิดดูตามห้องต่างๆจนมาถึงห้องแล็บเจ้าปัญหา โดยมีเตยวิ่งมาสมทบในตอนหลัง ชีวาสเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปข้างใน ภาพที่ชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังทาบทับเรือนร่างขาวนวลเนียนที่กำลังดิ้นรนอย่างเต็มกำลัง ทำให้เลือดในกายเดือดพล่าน
ชีวาสวิ่งเข้าไปกระชากชินอย่างแรงพร้อมกับปล่อยกำปั้นลุ่นๆเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างจัง จนชินล้มลงกับพื้น คนอื่นๆรีบวิ่งเข้ามาประคองเกี๊ยวพร้อมกับแก้มัดให้ ทศเอ่ยถามอย่างห่วงใย
“เกี๊ยวเจ็บตรงไหนหรือเปล่า มันยังไม่ทันทำอะไรเอ็งใช่ไหม?”
ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธ น้ำตาไหลอาบแก้ม ส่วนหนึ่งเพราะความโล่งใจ อีกส่วนหนึ่งคือความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ร่างโปร่งปาดน้ำตาทิ้งแล้วจัดการกับเสื้อผ้าของตนให้อยู่ในสภาพที่พอดูได้ ดวงตาแดงก่ำจับจ้องไปที่ผู้ชายสองคนที่ยืนประจันหน้ากันอยู่กลางห้อง
ชีวาสหันมาสบตากับเกี๊ยว ความห่วงใยลึกซึ้งฉายชัดอยู่ในดวงตาทั้งคู่ ชายหนุ่มหันกลับไปพูดเสียงกร้าว
“ชิน เอ็งรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่”

“ทำไมข้าจะไม่รู้ข้ากำลังจะทำให้เกี๊ยวเป็นของข้า แล้วก็เป็นเอ็ง!! ที่ชอบเข้ามาแส่ข้าทุกเรื่อง”ชินกระชากเสียง มองอีกฝ่ายด้วยแววตาเกลียดชัง “ข้าสุดที่จะทนแล้ว ชีวาส วันนี้ข้าไม่ปล่อยให้เอ็งลอยนวลแน่ ตายซะเถอะ!”พูดจบชินก็เอื้อมมือไปคว้ามีดเล่มเล็กที่มีคนลืมทิ้งไว้ในห้องแล็บขึ้นมาถือแล้วแสยะยิ้มอย่างเหียมเกรียมแล้วพุ่งเข้าใส่อีกฝ่ายเต็มแรง

i'am_kann · โพสต์ 2012-2-26 08:45:37

ขอขอบคุณมากๆเลยครับ

abcdefghij · โพสต์ 2012-2-26 17:57:31

ไกลห่างกันแสนไกล หังใจพี่น้องแหลกฉาน

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-2-27 00:40:05

อยากว่ายน้ำมั่งจังเลย

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-2-27 23:30:56

ต้นฉบับโพสต์โดย ballove เมื่อ 2012-2-27 00:40
อยากว่ายน้ำมั่งจังเลย

ผมชอบว่ายน้ำจืดมากกว่าคับ ทะเลมันร้อนต้องเล่นกลางคืน

pongsakron01 · โพสต์ 2012-3-3 17:33:24

ขอบคุณครับ

orrick · โพสต์ 2012-3-6 12:16:35

ขอบคุนนะคับ ^^

tamia · โพสต์ 2012-3-29 10:17:34

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555 · โพสต์ 2012-7-25 18:51:32

สนุกมากๆเลย

dekza_7inch · โพสต์ 2012-8-6 06:00:50

ขอบคุณมากคับ

peemakung · โพสต์ 2012-8-23 22:37:28

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-31 18:09:24

ขอบคุนครับ

gigusa · โพสต์ 2013-4-6 19:32:04

ขอบคุณมากครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-25 17:02:32

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-25 21:16:11

ขอบคุนคราฟ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-27 21:02:17

พระเอกมาช่วยทันนะเกี๊ยว

OoPoomoO · โพสต์ 2017-2-13 22:32:26

ขอบคุณครับ

krittamm · โพสต์ 2017-2-27 20:19:35

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2017-8-26 17:52:27

ขอบคุณ ครับผม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

คนนี้แหละใช่เลย P. 16

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร