คนนี้แหละใช่เลย P. 22 ตอนจบ

tanya · โพสต์ 2012-2-26 08:52:52

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ทั้งสองพากันเดินไปที่ห้องของก๋วยจั๊บเกี๊ยวเอามือจุ๊ปากแล้วทำท่าให้ตามเข้าไปเงียบๆร่างโปร่งพยายามเปิดประตูให้เสียงเบาที่สุด แล้วย่องเข้าไปเป้นคนแรกตามด้วยร่างสูงเป็นคนที่สอง เกี๊ยวทำปากบุ้ยใบ้ให้ชีวาสหันไปดูร่างสองร่างบนเตียงเมื่อชีวาสเห็นแล้วก็พยักหน้าหงึกหงักร่างโปร่งจึงกลับออกไปโดยไม่ลืมปิดประตูให้เรียบร้อย เมื่อออกมาแล้วจึงกระซิบถาม
“เป็นไง รู้หรือยัง?”
ชีวาสหัวเราะเบาๆ “ หึ หึ รู้แล้ว ที่แท้พี่เจ็มแกก็นอนกอดพี่จั๊บจนกระดิกตัวไม่ได้นี่เอง มิน่าถึงไม่โดนซ้อมน่วมเหมือนเรา”
“แล้วอย่าไปแซวแกล่ะ รู้ขึ้นมาล่ะก็ ตายแน่ๆ” เกี๊ยวบอก ชีวาสพยักหน้ารับ แต่ทำไมเขาจะไม่รู้ หมอนี่ก็แกล้งพยักหน้ารับไปอย่างนั้นแหละ อดไม่ได้ก็ต้องไปแซวพี่จั๊บอยู่ดี ถือซะว่าเอาคืนแล้วกันนะพี่ อยากแกล้งแฟนผมจนป่วยทำไมล่ะ ร่างโปร่งหัวเราะในใจ
“ฮัด...ชิ้ว...”
ก๋วยจั๊บจามออกมา เจ้าตัวลืมตาตื่น เอทำไมมันรู้สึกเย็นวูบๆนะ คิดไปเองหรือเปล่า ว่าแล้วเจ้าตัวก็นอนหลับต่อ
พลาดซะแล้ว
จั๊บเอ๊ย ……………..
“เกี๊ยว.....เกี๊ยว...”
ชีวาสสะกิดเรียกร่างโปร่งเสียงเบา เมื่อสังเกตว่าภายในบ้านไม้ทรงไทยสงบเงียบผิดปกติ ราวกับว่ามีพวกเขาอยู่เพียงสองคนเท่านั้น
“เออ... รู้แล้ว ...จะเรียกทำไมนักหนา” ร่างโปร่งหันมาตอบกลับร่างสูงที่กระซิบอยู่ข้าง ๆด้วยความรำคาญ มันจะเรียกทำไมตั้งหลายหน กำลังคิดอะไรเพลินๆเชียว คิดแล้วเกี๊ยวก็อดยิ้มออกมาน้อยๆไม่ได้
วันก่อนในสวนเล่นกันมากไปหน่อย ไอ้คนบ้าข้างตัวนี่ก็ชอบเหลือเกิน ชอบมากอด มาหอม ไม่เคยดูตาม้าตาเรือเลย ให้พี่จั๊บดันมาเห็นซะได้ พี่แกก็ดีแสนดี ดุ ด่า แกล้ง แถมโดนคาดโทษสารพัด ทีตัวเองกับพี่เจ็ม จูบกันหวานชื่นดูดดื่ม ที่ท่าน้ำเขายังไม่ว่าอะไรสักคำ แล้วอย่างนี้ยังคิดจะมาห้ามคนอื่นอีกเหรอเนี่ย
ชีวาสยืนมองหน้าเกี๊ยวอย่างงงๆเล็กน้อย เอทำไมจู่ๆก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่วะ แต่ช่างเถอะร่างสูงตัดความสงสัยในใจออกไปก่อนจะเอ่ยถาม
“เกี๊ยว....ทำไมบ้านมันเงียบผิดปกติล่ะ? ไม่มีใครอยู่เลยเหรอ?”
“ก็เปล่านี่ ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะออกไปข้างนอกเลย”
ร่างโปร่งปฏิเสธแต่ก็ชักเริ่มสงสัยอยู่เหมือนกัน จึงเดินขึ้นไปบนบ้านโดยมีชีวาสตามไปติดๆ ข้างบนเงียบกริบ ไม่ปรากฏวี่แววของใคร เกี๊ยวเห็นกระดาษสีขาวๆแปะอยู่หน้าห้องจึงเดินไปหยิบมาอ่านเสียงดัง
..........................ไปธุระ...เย็น ๆ กลับ....ลงชื่อ ก๋วยจั๊บ..........................
“ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกกันสักคำ” ร่างโปร่งบ่น
ชีวาสยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉวยโอกาสโอบกอดจากด้านหลัง
“โถ โถ โถ พี่จั๊บไม่อยู่หรือเนี่ย อย่างนี้แล้วเราจะทำอะไรกันดีละเกี๊ยวจ๋า.....”
ร่างสูงลากเสียงหวานปนออดอ้อนซึ่งน่าหมั่นไส้มากๆในสายตาของเกี๊ยว ยังไม่ทันจะตอบ เจ้าตัวก็สะดุ้งสุดตัว หันไปมองอย่างไม่เชื่อสายตา
“เมื่อกี้ ....เมื่อกี้ ...นาย”
“ทำไมหรือ?” ชีวาสทำหน้าไม่รู้เรื่อง
หนอย`คุณ`ด้าน ร่างโปร่งอยากจะด่าจริงๆ
“นายจับก้นฉัน!”
“แหม...คนรักกันชอบกัน...จับนิดจับหน่อยจะเป็นอาไร้ ถ้าโกรธล่ะก็ให้จับคืนก็ได้...เอาไหมล่ะ”
“ใครอยากจับก้นนายกัน...เสียมือพอดี ก้นนายก็งั้นๆแหละ ฉันไปจับก้นพี่เจ็มยังจะดีกว่า ก้นนายแบบต้องดีกว่าก้นนายกระจอกอยู่แล้ว เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วนะ เล่นอะไรทะลึ่งๆ”
“อ้าว ...ไม่เคยได้ยินเค้าบอกกันเหรอ ทะลึ่งวันละนิด จิตแจ่มใส เขินก็บอก ทำเป็นโกรธ” ร่างสูงแหย่
เกี๊ยวทำหน้ามุ่ย พูดเสียงแข็ง
“จิตแจ่มใสเหรอ แจ่มใสแน่ ถ้าฉันได้อัดนายสักตุ๊บล่ะก็ ”
มือเรียวทุบเข้าไปที่แผ่นหลังดังอั๊ก ชีวาสเห็นท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งหนี ทุบหนัก ๆ ตีให้มันเจ็บ ๆ แบบนี้แหละจะได้ไม่กล้ารุ่มร่ามเกินเหตุอีก ร่างสูงวิ่งหนีเสียงดังโครมครามลั่นไปทั่วบ้าน วิ่งวนไปเรื่อยๆสุดท้ายก็มาหยุดที่หน้าห้องที่เดิม ทั้งคนวิ่งคนหนีต่างก็หายใจหอบๆไปตามๆกัน
“ นี่แน่ะ...จับได้แล้ว เย่...”
เกี๊ยวฉวยโอกาสกระโดดขี่หลังกอดรัดร่างสูงไว้ไม่ยอมปล่อย ชีวาสแกล้งดิ้นรนไปมา พูดปนหัวเราะออกมา
“โอ้ย เกี๊ยว...หลังจะหักอยุ่แล้ว.......ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ร่างสูงหัวเราะเสียงดัง พยายามดึงมือที่เกาะแน่นเหนียวหนึบนั้นออก เมื่อเกี๊ยวลงถึงพื้นแล้ว เจ้าตัวจึงรวบมือเรียวไว้ทั้งสองข้างและยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“อืม คนอะไรน้าถึงจะมือหนัก แต่หอมชะมัดเลยนะเกี๊ยว...”
ร่างสูงยิ้มหวานกลับไป และยังไม่เลิกสัมผัสซ้ำ ๆ อย่างนั้น ยังคงยกมือเล็ก ๆ นั้นขึ้นจรดกับปลายจมูกซ้ำลงไปเรื่อยๆ เตรียมตัวรับการอาละวาดของอีกฝ่ายเต็มที่ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไป
“เกี๊ยว....ทำไมเงียบล่ะ.....เกี๊ยว...เกี๊ยว....”
ร่างสูงเรียกเจ้าของมือหอมกรุ่นเบาๆ ทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งเล็กน้อย ร่างโปร่งเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างงงๆ
“ฮะ...อะไรนะ...อะไร..นายว่าไงนะชีวาส...ฉันไม่ทันฟัง..พูดอีกทีสิ..”
“เป็นอะไรหรือเปล่า จู่ๆก็นิ่งไป”
“ปะ...เปล่า ไม่เป็นไรหรอก ไม่เอาดีกว่าเลิกเล่นแล้ว ไม่สนุกเลย” เกี๊ยวกลบเกลื่อน
ทำไมวันนี้มันแปลก ๆ พอโดนจับมือเข้าหน่อยหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะเลย นี่เขาเป็นอะไรไปนะ
“เกี๊ยว.....จู่ๆเป็นอะไรน่ะ...”
“ไม่เป็นไร....กลับไปได้แล้วล่ะ จะไปนอนแล้ว...กลับไปไป๊”
ร่างโปร่งเอ่ยปากๆไล่ ก่อนจะก้าวเข้าไปในห้อง โดยมีชีวาสเดินตามเข้าไปติดๆ
“เข้ามาทำไม ...บอกแล้วไงให้กลับไป”
สำหรับเกี๊ยวแล้วตอนนี้ขอไล่ชีวาสกลับไปก่อนให้ได้ก็เป็นพอ ก่อนที่จะรู้สึกแปลกๆไปมากกว่านี้แต่ชีวาสก็ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองกำลังเป็นต้นเหตุของอาการว้าวุ่นใจของใครบางคนอยู่
“ก็นายจะนอน ฉันก็จะนอนเหมือนกันน่ะ ว่าแล้วก็นอนดีกว่า....” พูดจบชีวาสก็เดินไปล้มตัวลงนอนเต็มเตียง แล้วหลับตาลงทันที
“เฮ้ย ชีวาส .ลุกมาเลยนะนี่มันเตียงฉัน.ลุกเดี๋ยวนี้!!!”
มือเรียวดึงให้คนที่ยึดเตียงตัวเองไว้ลุกขึ้น ออกปากไล่อีกรอบแต่อีกฝ่ายแกล้งกระตุกมือเบาๆ ร่างโปร่งก็พลันล้มทับคนบนเตียงทันที ชีวาสพลิกร่างขึ้นมาทาบทับอีกฝ่ายไว้เต็มตัว เกี๊ยวร้องลั่น
“ปล่อยนะ ! ไม่เอาไม่เล่นนะ ปล่อย ”
คนที่ถูกพลิกกายลงไปอยู่เบื้องล่างหลับตาหนี พยายามแกะมือของร่างสูงที่วนเวียนป้วนเปี้ยนบนตัวเขาออกให้ได้
“ไม่เล่น...เอาจริง...เล่นทำไมล่ะ..เอาจริงแหละ ..เสร็จแน่เกี๊ยวจ๋า...” ชีวาสเอ่ยเสียงหวาน แกล้งจรดปลายจมูกลงบนแก้มเนียนที่สะบัดหน้าหนี ร่างโปร่งหลับตาแน่นรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาบริเวณแก้ม
“ชีวาสไม่เอา....บอกว่าไม่เล่น ไงเล่า !”
ชีวาสรีบหยุดการกระทำของตัวเองทันที เมื่อได้ยินเสียงเครือดังลอดออกมาจากปากของอีกฝ่าย รีบลุกขึ้นมานั่งทันที
ร่างโปร่งลุกขึ้นบ้าง เมินหน้ามองไปทางอื่น จริงอยู่ที่ชีวาสหยอกล้อเล่นแบบนี้กับเขาทุกวัน แต่ทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกแปลกๆ เนื้อตัวมันวูบวาบเหมือนจะเป็นไข้
“ขอโทษนะ เจ็บตรงไหนเหรอ ฉันทำนายเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ร่างสูงเอ่ยถาม
เขาเข้าใจว่าอากัปกิริยาที่แปลกๆไปของเกี๊ยวเป็นเพราะว่าเขาทำให้ร่างโปร่งเจ็บ ชายหนุ่มเข้ามาลูบเนื้อลูบตัวอีกฝ่ายแผ่วเบา พยายามมองหาร่องรอยที่จะสร้างความบาดเจ็บให้เกี๊ยว
ร่างโปร่งส่ายหน้า ใบหน้าเนียนหันไปทางอื่น ชีวาสถอนหายใจ ดูท่าวันนี้เขาคงจะเล่นมากไปเสียแล้ว
“ฉันยอมแพ้...จะกลับเดี๋ยวนี้แล้วล่ะ วันนี้เล่นพอแล้วเนอะ ”
ร่างสูงลุกขึ้นยืน แต่เท้าเจ้ากรรมก็ดันไปพันกับผ้าห่มทำให้เสียหลัก กลิ้งตกจากเตียงไม่เป็นท่า
โครม เสียงดังสนั่นพร้อมกับสภาพคนหล่อลงไปนอนกองอยู่บนพื้น ชีวาสคลำหัวตัวเองป้อย ๆ ด้วยความเจ็บ
“โอ๊ยเจ็บ เจ็บ เจ็บ “ เสียงทุ้มร้องลั่นด้วยความเจ็บ ร้อนถึงร่างโปร่งที่ต้องรีบลงมาดูทันที
“เจ็บมากไหม...เจ็บมากเลยสิใครใช้ให้ซุ่มซ่ามล่ะ สมน้ำ........”
พูดยังไม่ทันจบคนเจ็บก็ฉวยโอกาสประทับจูบแผ่วเบาลงบนริมฝีปากช่างว่า ดวงตากลมโตนิ่งค้างกับสัมผัสอ่อนโยน มือทั้งคู่กำแน่นอยู่ระหว่างอกของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว
“อืม ....”.
เสียงหวานครางแผ่ว ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอีกฝ่ายโอบประคองให้เอนร่างลงบนเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ ปลายลิ้นร้อนรุ่มยังคงวนเวียนเคล้าเคลียอยู่ไม่ห่างเป็นนานจนเคลิบเคลิ้มล่องลอย ร่างสูงก็ยังไม่ผละออกแถมยังควานมือไปตามเนื้อนวลนิ่มของร่างโปร่งเบื้องล่างที่นอนนิ่งไม่ได้ขัดขืน เมื่อครู่.........หวาดกลัว หากตอนนี้ .......ร้อนรุ่ม
มือเรียวโอบรัดรอบคอผู้รุกรานอย่างเผลอไผล ตอบรับสัมผัสอ่อนโยนในเวลาไม่นานนักเมื่อโดนฝ่ามืออุ่นปลุกเร้าไปทั่วร่าง ลูบไล้
แตะต้องไปจนถึงกึ่งกลางของร่างโปร่งบาง ชีวาสปลดพันธนาการออกวนไล้สอดปลายนิ้วมือเข้าไปบีบเคล้น ดึงรั้งให้แข็งขืนขึ้นได้ไม่ยากนัก
“ฮะ .......อา.....”
เกี๊ยวไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าร่างกายตื่นตัวไปมากแค่ไหน ปลายลิ้นยังคงรัดรึงกับอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมห่าง
“อ๊ะ...อย่า....อย่าทำ....” เสียงหวานครางเครือ เมื่อถูกเหนี่ยวรั้งร่างกายไปมา จนความรู้สึกซาบซ่านแผ่ไปทั้งร่าง
“เกี๊ยวคนดี........ขอได้ไหม......” ชีวาสกระซิบเสียงแหบพร่า เขากำลังสะกดกลั้นความต้องการที่พุ่งขึ้นสูงอย่างหนักหน่วง แต่เพื่อร่างโปร่งที่เป็นที่รัก เขาจะหักหาญน้ำใจได้อย่างไร
“นะ...” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบซ้ำอีกครั้ง พร้อมกับขบเม้มใบหูเล็กจนอีกฝ่ายสะท้าน ร่างโปร่งสะบัดหน้าหนี
“จะ.....จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้าสิ......มะ..มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ” เกี๊ยวพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าเนียนแดงซ่าน มาถึงขั้นนี้แล้วยังมามัวถามนู่นถามนี่อยู่ได้ มันน่าเขกหัวไหมล่ะ
เมื่อได้ยินดังนั้นชีวาสจึงหยัดกายขึ้น ปลดเสื้อผ้าออกจากร่างของตัวเองและร่างโปร่งที่นอนหายใจระทวยอย่างรวดเร็ว สายตาคม
ระเรื่อยไปตามร่างบางเปลือยเปล่า ที่บัดนี้แดงเรื่อไปทั้งตัวก่อนจะก้มลงมอบสัมผัสที่ลึกล้ำมากขึ้น
“อย่านะ...ไม่เอา...ชีวาสอย่า...”
เกี๊ยวร้องห้ามเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังจะทำอะไร แต่ช้าไปเสียแล้วเมื่อเรียวปากร้อนรุ่มนั้น ครอบครองสัมผัสร่างของเขาไว้จนหมด
มือเรียวขยุ้มไปบนศรีษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำเพื่อพยายามลดอารมณ์ปั่นป่วนรัญจวนใจนี้ลง
ชีวาสผละกายออกไปครู่หนึ่งและกลับเข้าทาบทับร่างบางเต็มตัว ชายหนุ่มพรมจูบไปที่ ปาก คอ แผ่นอกขาวเนียน มือข้างหนึ่งไล้ลงต่ำวนอยู่หน้าปากทางคับแคบก่อนจะสอดนิ้วเข้าไป ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือกกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่าง เผลอบีบกระชับช่องทางโดย
ไม่รู้ตัว ชีวาสกระซิบข้างหู
“ผ่อนแรงหน่อยสิ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล ฉันรับรอง”
และริมฝีปากบางก็เข้าลิ้มเล็มยอดอกสีชมพูระเรื่อ เรียวลิ้นอุ่นขบเม้ม จนร่างโปร่งแอ่นตัวขึ้นด้วยความปรารถนา ช่องทางบีบรัดคลายลง ร่างสูงค่อยขยับปลายนิ้วเข้าไปจนสุดแล้วจึงขยับหมุนวน จนร่างโปร่งสั่นสะท้าน
“อ๊ะ.!”
“ตรงนี้เหรอ ตรงนี้ใช่ไหม”
นิ้วที่สองตามไปสร้างความพร้อมให้กับร่างโปร่ง ใบหน้านวลแดงซ่านเกลือกกับหมอนไปมาอย่างสุดทน เมื่อชีวาสเห็นว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วจึงถอนนิ้วออก เอ่ยเสียงนุ่ม
“จะเข้าแล้วนะเกี๊ยว....ไหวมั้ย...หายใจลึก ๆ นะ....” ร่างสูงปลุกปลอบในขณะที่เริ่มขยับกายเข้าหาช่องทางคับแคบตึงแน่นนั้น
“ชีวาส....ชีวาส..” มือเรียวบางจิกทึ้งไปมาที่ไหล่กว้างของร่างสูง หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
ชีวาสสอดแทรกในช่องทางคับแน่น จนหมดสิ้น กรามขบกันเป็นสันเมื่อรู้สึกถึงความยืดหยุ่น รุ่มร้อนที่โอบประคองเขาอยู่ในขณะนี้
ร่างโปร่งบางค่อยทิ้งตัวลงนอนเมื่อถูกสอดแทรกมาจนหมดสิ้น และเมื่อร่างสูงเริ่มขยับเสียดกายเข้าหา ร่างโปร่งก็ผวาเฮือก เกาะเกี่ยวไหล่กว้างไว้แน่น ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากัน ชีวาสเริ่มขยับเชื่องช้า ปากก็พร่ำบอก
“เกี๊ยว.....อย่ากลั้นเสียง....เจ็บก็บอกว่าเจ็บ...ฉันจะได้รู้ว่านายรู้สึกอย่างไร....” ร่างสูงปลุกปลอบ จูบสัมผัสหน้าผากมนเนียนชื้นเหงื่อ
และขยับกายเร่งเร้า
“ชีวาส.....ฉะ....ฉะ...ฉัน...ฮ้า อือ” เสียงหวานขาดหายไป เมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกซาบซ่านแล่นระริ้วขึ้นมาจากท้องน้อย แขนเรียวขยับกอดรัดร่างสูงเอาไว้แน่นเมื่อจังหวะการขยับกายรวดเร็วขึ้น
“เจ็บมั้ย.......” เสียงทุ้มล้อเลียนปนหัวเราะเบาๆ และคำตอบก็คือหมัดที่ชกเข้าไหล่ หนัก ๆ หนึ่งครั้ง ข้อหาบังอาจถาม ทั้งที่ทำอยู่
ชีวาสยิ้มพราย ลองชกได้แบบนี้ก็คงไม่เจ็บแล้วล่ะ ร่างสูงจึงค่อยเร่งจังหวะการแทรกกายให้ลึกล้ำมากขึ้น จนอีกฝ่ายทนไม่ไหว ร้องครวญครางออกมา
“ไม่ไหวแล้วชีวาส.....ฉันไม่ไหวแล้ว....ฮื้อ..” ร่างโปร่งแอ่นกายเข้าหารับแรงเสียดสีนั้นให้มากขึ้น ชีวาสจึงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและลึกล้ำยิ่งขึ้น จนในที่สุดร่างโปร่งก็ระเบิดสายธารรุ่มร้อนออกมา
“อ๋า...........อือ”
เกี๊ยวหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ร่างสูงยังคงขยับกายเข้าหาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะส่งเสียงครางต่ำๆในลำคอ ก่อนที่ร่างโปร่งจะรู้สึกถึงความรุ่มร้อนที่หลั่งรินอยู่ในกายตน ชีวาสฟุบกายลงบนร่างของเกี๊ยว เอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ
“รู้ว่าทำแล้วมันดีอย่างนี้...ทำไปตั้งนานแล้ว....เนอะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มส่งผลให้แก้มเนียนแดงซ่านขึ้นอีกครั้ง ร่างโปร่งโวยวายเพื่อกลบความเขิน
“ชีวาสแก....หุบปากไปเลยนะ.....” เกี๊ยวหันหลังหนี และถูกตามกอดรัดจากร่างสูงที่ดึงให้ใช้ลำแขนแกร่งของตัวเองเป็นหมอนหนุนหัวไปด้วย
“นี่ถ้าพี่จั๊บรู้ล่ะก็.........”
เกี๊ยวส่งเสียงครางเมื่อเริ่มรู้ถึงชะตากรรมของตัวเอง ร่างสูงหัวเราะเสียงเบา จูบแก้มเนียนเบาๆ
“รู้ก็ไม่เห็นเป็นไร เรารักกันนี่ จริงไหม?”
แขนแข็งแรงโอบกระชับร่างในอ้อมกอดไว้หลวมๆ และก้มลงกระซิบซ้ำอีกครั้ง
“รักนะ.........เกี๊ยวคนดี.”
เกี๊ยวพูดอะไรบางอย่างที่ร่างสูงได้ยินไม่คอยถนัด เจ้าตัวจึงเอ่ยถาม
“เมื่อกี้นายพูดอะไร? ฉันได้ยินไม่ค่อยถนัด”
ร่างโปร่งนั่งนิ่ง จน ชีวาสต้องเอ่ยถามซ้ำอีกลายครั้ง ในที่สุดอีกฝ่ายก็แผดเสียงออกมาดังลั่น
“ก็บอกว่าฉันก็รักนายเหมือนกันไงเล่า! ไม่เร้าใจแถมยังหูไม่ดีอีกนะ!”
ชีวาสหัวเราะดังลั่น เอ่ยกระเซ้า
“หูไม่ดีนี่อาจจะใช่ แต่ไม่เร้าใจนี่ขอปฏิเสธ จะลองอีกสักรอบไหมจะได้รู้ว่าถูกหรือผิด”
“บ้า ....ฉันไม่ลองกับนายหรอก เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่อง” เกี๊ยวย่นจมูกใส่
ทันใดนั้นทั้งสองก็ได้ยินเสียงฝีเท้า พร้อมกับเสียงเรียกของก๋วยจั๊บ
“เกี๊ยว อยู่ที่ไหน พี่ซื้อขนมมาฝาก ออกมาเร้ว”
เกี๊ยวกับชีวาสหน้าซีด หันมามองหน้ากันแล้วต่างรีบลุกไปใส่เสื้อผ้ากันพัลวัน ร่างโปร่งยังไม่วายหันไปค่อนแคะ
“ไงล่ะ ไหนว่าเรารักกัน มารีบใส่เสื้อผ้าทำไมล่ะ?”
“โธ่ ก็ให้พี่แกเห็นในสภาพดีหน่อยสิ เจออย่างนี้เดี๋ยวก็ช้อคตายกันพอดี”
เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าห้อง ก่อนที่ก๋วยจั๊บจะผลักประตูเข้ามา เอ่ยเสียงร่าเริง
“อยู่นี่เอง...ดูสิพี่ซื้อขนมมาฝากด้วย.......” ท้ายประโยคน้ำเสียงเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่า น้องชายไม่ได้อยู่ในห้องคนเดียว ต่างคน
ต่างชะงักค้างกันอยู่
“นะ..นี่ พวกแก.....พวกแก”
“เอ่อ เรามาเปลี่ยนชุดน่ะพี่ แหะ แหะ ชุดเก่ามันเลอะ”
เกี๊ยวถอนหายใจกับคำแก้ตัวที่สุดห่วยชองชีวาส
ก๋วยจั๊บชี้มือแล้วแผดเสียงดังลั่น
“บ้านแกสิ เปลี่ยนชุด ไอ้เกี๊ยวแกใส่กางเกงกลับด้านอยู่ไปเปลี่ยนใหม่ซะ” จบประโยคร่างโปร่งหันขวับมาทางชีวาส “ส่วนแก ไอ้ชีวาส กางเกงในแกตกอยู่นู่น ไปเก็บมาซะ!!เสร็จแล้วตามฉันออกไปข้างนอก ทั้งสองคน!” พูดจบก็เดินตึงตังโครมครามออกไป ทั้งสองคนหันมามองกันหน้าสลด
เฮ้อ.....ก็บอกแล้วคนนี้แหละ .....ใช่เลย

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-2-27 02:26:18

55+ ตอนท้ายฮาดีนะ ว่าแต่เจ็มจัดการจั๊บยังไงอยากรู้..?

abcdefghij · โพสต์ 2012-3-1 09:44:55

อย่าให้ความหวังกับลมแลงๆๆ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-3-3 20:44:44

ขอบคุณครับ

orrick · โพสต์ 2012-3-6 13:28:59

มาถึงตอนสุดท้ายจนได้ ติดตามอ่านมาซะทุกตอน ^^ ขอบคุนนะคับ

tamia · โพสต์ 2012-3-29 15:57:36

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tamia เมื่อ 2012-3-29 16:41

ขอบคุณมากๆคับ

x_man19 · โพสต์ 2012-6-7 19:39:01

ขอบคุณมากๆนะครับ

manza555 · โพสต์ 2012-7-27 19:32:25

สนุกมากๆเลย รักกันซะทีนะ 5555

dekza_7inch · โพสต์ 2012-8-6 06:55:35

ขอบคุณมากคับ

peemakung · โพสต์ 2012-8-23 23:56:49

ขอบคุณครับ

adan · โพสต์ 2012-12-23 18:35:41

ขอบคุณมากๆคับ

Klong · โพสต์ 2013-3-31 19:40:11

ขอบคุนครับ

gigusa · โพสต์ 2013-4-6 19:33:37

ขอบคุณมากครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-25 19:58:59

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-25 22:49:23

ขอบคุนคราฟ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-28 09:58:05

เกี๊ยวเอ๋ยเกี๊ยว. 555555

OoPoomoO · โพสต์ 2017-2-14 01:31:06

ขอบคุณครับ

cake_dong · โพสต์ 2017-2-14 01:49:46

ขอบคุณครับผม

krittamm · โพสต์ 2017-2-28 05:19:07

ขอบคุณครับ

Verikapi · โพสต์ 2017-2-28 08:15:27

ชอบครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

คนนี้แหละใช่เลย P. 22 ตอนจบ

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร