แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย newonmoon เมื่อ 2012-3-4 14:35
Sence of Love เมื่อคุณรู้สึก... รัก
้
่ “คุณเคยตกหลุมรักใครสักคนไหม...คุณพอจะนับครั้งที่หัวใจเต้นได้ไหมตอนเจอหน้าเขาแล้วคุณพอจะรู้ไห คุณใช้เวลานานเท่าไหร่ในการจ้องมองเขาและคุณสามารถบอกได้ไหมว่าเมื่อกี้เขาพูดอะไรกับคุณ...ถ้าคุณไม่สามารถตอบคำถามที่ผมถามไปได้เลยแม้แต่ข้อเดียว...เนี่ยแหละที่เขาเรียกว่า ‘ตกหลุมรัก’ ใครสักคน”
“โอม...หันมา หันมา หันมา~”
บางคนอาจจะงงกับสิ่งที่ผมกำลังทำมือสองข้างพนมขึ้นชิดติดกันก่อนจะถูมือไปมา สายตาจ้องมองไปยังบุคคลที่ยืนสะพายกล้องอยู่บนเวทีปากขมุบขมิบคำพูดเหมือนท่องคาถาอะไรสักอย่าง...
“เห๊ย! อีแทม อีแทม!”
เสียงเรียกชื่อที่ดังเข้ามาในโสตประสาทเรียกสติให้กลับคืนมาสายตาเลื่อนไปจับจ้องเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำไมหน้ามันอยู่ต่ำจังวะ...แล้วสายตาก็เบือนไปมองโดยรอบ นักเรียนที่เข้าแถวจำนวนมากกำลังมองตรงมาที่ผมทำไมต้องมองมานะเหรอก็เพราะตอนนี้ผมกำลังยืนโดดเด่นเป็นสง่าท่ามกลางหมู่คนที่นั่งลงบนพื้นอย่างพร้อมเพรียง
“นั่งลงแทมนั่งลงดิ”
“อ๋อเอ่อ”
เมื่อสติกลับคืนมาอย่างเต็มที่ผมจึงรีบทิ้งตัวนั่งลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มหน้าทำสมาธิด้วยความอาย
“แกเป็นไรเนี่ยเหม่อเกินไปรึเปล่าวะ”
“เปล่า”
“เปล่าอะไรละฉันเห็นแกพนมมือยิ้มไปมาอย่างกับคนบ้า”
“ก็เปล่านิ...ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย”
ผมพยายามเลี่ยงตอบคำถามของทัชเพื่อนชาย(แอ๊บ)ที่ผมสนิทด้วยที่สุดถึงแม้สีหน้าของมันจะดูงงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมายผมที่พยายามนั่งสมาธิอยู่...ก็เหลือบตาขึ้นมามองคนคนเดิมที่ทำให้ใจผมเหม่อลอยในตอนแรกและตอนนี้มันก็กำลังทำให้ใจเหม่อลอยอีกครั้ง...
คาบแรกของเช้าวันอังคาร... วิชาคณิตศาสตร์ อันแสนน่าเบื่ออาจารย์นิพนธ์ผู้ซึ่งทำหน้าที่สอนห้องผมก็คำนวณสูตรเลขบนกระดานไป ส่วนนักเรียนส่วนใหญ่ของห้องก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะไม่ก็นั่งทำงานวิชาอื่น หรือไม่ก็นั่งเม้าท์แบบผมกับทัชที่ตอนนี้กำลังใช้ Iphone เปิดเฟรชพวกรุ่นพี่ในโณงเรียนดูกัน
“แกเอ๊ย...ฉันละชอบพี่ดุนห้องเก้ามากเลยอ่ะถูกใจฉันมาก”
“พี่ดุลยภาพไม่ปกติอะนะคนบ้าอะไรใส่กางเกงนักเรียนสั้นกว่ากางเกงในอีก”
“มันเป็นแฟชั่นโว๊ยตุ๊ดเรียบร้อยอย่างแกนะไม่เข้าใจหรอก”
ขณะที่ผมกำลังเถียงกับทัชอยู่สายตาผมก็เหลือบไปเห็นพี่เลย์กำลังเดินผ่านหน้าห้องเรียนผมพี่เลย์คือผู้ชายคนเดียวกับที่ทำให้ผมใจลอยได้ตอนเข้าแถวและที่สำคัญตอนนี้สายตาผมเหมือนถูกล็อคไว้ที่ภาพของพี่เวย์ สายตาผมเลื่อนตามพี่เวย์ที่กำลังเดินผ่านไป
แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งทันทีผมเห็หน้าทัชอยู่ในระบบการมองเห็นของผม...
“Oh my Gibbon… แหก นี่เพื่อนฉันเหม่อลอยอีกแล้วแล้วครั้งนี้ให้ฉันท้าย พี่เวย์ใช่ไหม!”
“เอ๊ยเบาๆ ดิ!!”
แต่กลับกลายเป็นผมที่ตะโกนดังกว่าอีกอาจารย์นิพนธ์ที่กำลังเขียนค่าสถิติหันขวับมามองที่ผมทันทีสายตาเชิงตำหนิขั้นรุนแรง...ทำให่ผมนั่งก้มหน้าหันไปจิกสายตาใส่ทัชทันที ส่วนคนโดนจิกนะเหรอไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทำหน้าตาระรื่นชื่นมื่นเชียว
หลายวันต่อมา...
“เออจะวาเลนไทน์แล้วไม่ทำอะไรให้คนที่แอบปลื้มหน่อยเหรอจ๊ะเพื่อนสาว”
ทัชหันมาพูดกับผมในขณะที่มือของมันถือตุ๊กตาหมีกอดไปกอดมาตุ๊กตาหมีที่มันอุตส่าห์ใช้เวลากว่าสามเดือนเก็บเงินซื้อเพื่อที่จะเอามาให้พี่ดุลยภาพในวันวาเลนไทน์ที่จะถึงในอีกสองวัน ส่วนผมนะเหรอ...ไม่รู้สิคงจะไม่มีอะไรให้หรอก เขาไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ แค่แอบรักก็พอแล้วมั้ง...
“หึไม่เอาอะ”
“ทำไมละพี่เขาก็จะจบอยู่แล้ววันวาเลนไทน์นี้กลัวอะไร”
“แต่...ไม่รู้สิเขาอาจจะไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันก็ได้”
“เอางี้...ก็ให้ของเขาแบบเอาไปไว้ที่โต๊ะพี่เขาก็ได้ แค่บอกความรู้สึกแต่ไม่ต้องบอกว่าใครรู้สึก”
“แบบนั้นก็ได้มั้งจะลองดู”
แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่...แอบรัก รัก แอบรัก รัก มันต่างกันยังไงในเมื่อทั้งสองอย่างก็เริ่มจากการตกหลุมรักด้วยกันทั้งหมด แต่...แล้วจะให้อะไรพี่เขาดีละ
14กุมภาพันธ์... และวันจบการศึกษาของ ม.6 ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าห้องเรียนของพี่เวย์ที่ภายในห้องปราศจากนักเรียนแม้แต่คนเดียว ในมือผมมีดอกกุหลาบสีแดงหนึ่งดอก กับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลหนึ่งกล่อง...ผมก้าวเท้าเขามาภายในห้อง ในใจมันสั่นรัวจนแทบจะทนไม่ไหว ผมก้มๆ เงยๆมองใต้เกะหาสมุดที่มีชื่อของพี่เวย์ เพื่อที่จะได้รู้ว่าพี่เขานั่งโต๊ะไหน...
“ไหนวะไม่เห็นมีสัก... เจอแล้ว”
เกือบหลังห้องโต๊ะของพี่เวย์แต่พอเงยขึ้นมามองบนโต๊ะนี่สิ... ของจะเยอะไปไหน การ์ด ช็อกโกแลต ขนมเค้ก ขนม บลาๆ~ ~ เต็มไปหมดจนแทบจะไม่มีที่ว่างเหลือ
เอาเถอะ...ผมตัดสินใจวางตุ๊กตาหมีกับดอกกุหลาบไว้บนสุดของกอง
“ใช่ครับพี่ชอบน้อง...”
O.O เสียงหนึ่งดังออกมาจากนอกห้องเสียงของพี่เวย์... กำลังพูดกับใครบางคน ผมเดินไปให้ใกล้ประตูที่สุด เพื่อฟังบทสนทนาที่เกิดขึ้น
“พี่ฝากหัวใจด้วยนะครับ”
“คะจะดูแลอย่างดี”
มันเหมือนกับว่าชาที่หน้านิดหน่อยพี่เวย์กำลังบอกรักใครสักคนอยู่เหรอ...? ก็แน่ละสินะพี่เขาเป็นผู้ชายพี่เขาอาจจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วเราก็แค่แอบชอบเขา... ก็แค่นั้น ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องทันทีทันทีที่โผล่พ้นประตูมา ก็ต้องประจันหน้ากับพี่เวย์ทันทีผมแล้วก็พี่เขาสะดุ้งพร้อมกัน ผมมองพี่เขาอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหลบตาหนี มามองกล้องที่พี่เขาสะพายเอาไว้ก่อนจะเดินเบี่ยงหลบไป...
“เป็นอะไรเนี่ยแทม”
“เปล่า”ผมตอบทัชไปสั้นๆ ทั้งที่ตอนนี้ผมเศร้ามาก...
“แล้วของละเอาไปให้พี่เวย์รึยัง”
“อืม...ก็เอาไปวางที่โต๊ะพี่เขานะ แต่พี่เขาคงไม่สน...”
“ขอโทษนะค่ะพี่ชื่อแทมรึเปล่าค่ะ”
ผมหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นทางด้านหลังผู้หญิงผมสั้นผิวขาวในชุดนักเรียนหญิงม.ปลาย... ผู้หญิงที่พี่เวย์บอกรักนิ!!แล้วเขามารู้จักเราได้ยังไง
“เออมีคนฝากของมาให้คะ...อันนี้ช็อกโกแลต แล้วก็นี่ นี่ด้วย แล้วก็ นี่ นั่น”
“อะ...เออ”
ผมงงเป็นไก่ตาแตกเลยครับตอนนี้เพราะเด็กผู้หญิงตรงหน้าหยิบของอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นมาให้ผมเต็มไปหมดจนผมเริ่มงงทั้งขนม ตุ๊กตา ช็อกโกแลต... และอื่นๆ อีกมากมาย... แต่ที่แปลกคือ ของทั้งหมดนี้มันเป็นของที่ผมเห็นมันตั้งอยู่บนโต๊ะพี่เวย์
“หมดแล้วคะ...อ่อเดี๋ยวคะแล้วก็นี่คะ ‘หัวใจ’ ของคนที่แอบชอบพี่แล้วเขาก็ฝากมาบอกว่า”
หัวใจ?? ผมส่งของทั้งหมดที่ถือให้ทัชถือแทนก่อนจะรับอัลบัมภาพรูปหัวใจมาเปิดดู...ซึ่งข้างในมีแต่ภาพผมกับข้อความที่ถูกเขียนด้วยปากกาสีชมพู...ภาพแรกเป็นภาพผมในโรงอาหารโดยมีข้อความเขียนว่า ‘แค่ดูแทมกินเราก็อิ่มแล้ว’ ภาพที่สองเป็นภาพตอนเรียนพละแล้วผมล้ม ‘ไม่รู้จะเจ็บรึเปล่าอยากเข้าไปช่วยจัง’…ภาพที่สามตอนทำงานกลุ่มกับเพื่อนในห้อง ‘หึงนะ...ทำไมแทมต้องนั่งใกล้ผู้ชายขนาดนั้นด้วย’… แล้วก็ภาพที่สี่ห้า หก เจ็ด แปด เลื่อยๆ ไปจนถึงภาพสุดท้าย ภาพที่ผมยืนตรงอยู่คนเดียวท่ามกลางนักเรียนคนอื่นที่เขานั่งลงกันหมด ภาพตอนผมเข้าแถวตอนนั้นนิโดยใต้ภาพมีข้อความเขียนว่า ‘ไม่รู้เหม่อถึงใคร... น่ารักดีถ้าเหม่อถึงผมคนนี้บ้างก็ดีนะ อยากบอกว่า เวย์ ชอบ แทม นะ’
ข้อความสุดท้าย ‘เวย์ชอบแทมนะ’ มันทำให้หัวใจของผมเต้นรัวอย่างแรงจนไม่สามารถนับครั้งได้ลมหายใจของผมแทบจะขาดช่วงอย่างยาวนาน...
“บ้าเอ๊ย!”
ผมออกวิ่งทันทีถึงแม้จะมีเสียงตะโกนของทัชตามหลังมาผมก็ไม่สนใจตอนนี้สองเท้าผมออกแรงวิ่งสุดกำลัง ต้องไปให้ทัน ผมวิ่งอย่างเร็วตรงไปที่ห้องเรียนของพี่เวย์
ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ตกหลุมรัก...ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่แอบรัก... ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่มีความรู้กสึกดีดี...แต่พี่เวย์ก็มีเช่นกันไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นไปได้ที่คนสองคนจะตกหลุมรักกันโดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็ตกหลุมรักตัวเอง
“แฮกแฮค แฮค”
เสียงหอบหนักจากการวิ่งดังขึ้นทันทีที่ผมมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องเรียนของพี่เวย์สายตาผมกวาดมองไปรอบห้องแต่ก็ไม่อยู่แล้ว... พี่เวย์ไม่อยู่แล้ว
“พี่ครับพี่เวย์กลับไปแล้วเหรอครับ”
“อ๋อไม่แน่ใจอะจ๊ะแต่รู้สึกจะกลับไปแล้วนะกระเป๋าไม่อยู่แล้ว”
“ครับ”
“มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ”
“อ่อไม่มีครับ”
ผมก้มหน้าลงนิดหน่อยด้วยความผิดหวัง...ก่อนจะเดินถอยออกมาจากประตู สงสัยคงจะไม่ได้เจอแล้วละมั้ง ก็เราช้าเรามาไม่ทันเองนิ...
“...เออลืมของวะ”
“เวย์มีน้องมาหาอะคนนั้นนะที่ยืนอยู่ตรงประตูหลังห้อง”
“ไหน...”
ผมหันขวับกลับไปทันทีที่ประตูหน้าห้องพี่เวย์ยืนอยู่ และกำลังมองตรงมาที่ผม...พี่เขาเลือนสายตามามองสิ่งที่ผมถืออยู่ในมือ สมุดภาพรูปหัวใจ... แล้วพี่เขาก็ยิ้มก่อนจะชูตุ๊กตาและดอกกุหลาบให้ผมเห็น และทันทีที่สายตาผมเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของพี่เวย์รอยยิ้มก็พุดขึ้นมาทันที เราต่างคนต่างยิ้มให้กัน...
THE END
เพลง แค่บอกว่ารักเธอ
ทนกับตัวเองมานานเหลือเกินใครๆเขาก็ยังเมิน ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีคู่ครอง
เธอมีใครหลายคนหมายปองฉันเองก็ยังคอยมอง แต่ไม่กล้าเหมือนเดิมจะทำฉันใด
ถ้าหากรักนี้ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ฉันคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ(เธอต้องรักเขา)
ทนอึดอัดใจมานานหลายปีไม่กล้าใกล้เธอซักที เจอกี่ครั้งก็ยังเป็นอยู่เช่นเคย
คุยกับตัวเองทำไมต้องกลัวเจอทีไรใจมันเต้นรัว ทั้งที่บอกกับตัวเองเรื่อยมา
ถ้าหากรักนี้ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ฉันคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ(เธอต้องรักเขา)
ใครจะไปคิดเอาเองว่าเองว่าเธอนั้นมีใจ มันง่ายเกินไป เหมือนว่าหลงตัวเอง
เอ่ยไปเลยว่ารักไม่ต้องเกรงใจใครจะยากอะไร ก็แค่บอกว่าฉันรักเธอ
ถ้าหากรักนี้ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ฉันคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ(เธอต้องรักเขา)
เค้าอาจจะบอกรักเธอ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
" ขอบคุณทุกคนครับ "
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2012-3-4 14:34:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2017-1-29 04:12:14
โพสต์ 2022-6-7 22:16:30