++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 3
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“ผลสอบของนิวน่ะเหรอ ไม่ตกเลยซักตัว ทำได้ไงเนี่ยทำไมไม่ตกเป็นเพื่อนกันมั่ง”
เทค หันมาบอกผลสอบผม ทำให้ผมดีใจมากอย่างน้อยการเริ่มต้นปี1ก็ไม่แย่เกินไปนัก แต่จะให้แสดงอาการดีใจมากมายก็คงจะดูไม่ดี
ก็เลยถามเทค กลับไปว่า “แล้วที่เทคว่าสอบตกน่ะ กี่ตัวเราจะได้ติวให้เทคไง”
“3 วิชา ว่าแต่นิวยังอยากติวให้เราเหรอ ขนาดสอบครั้งแรกนิวยังบ่นเลยว่าเหนื่อยที่ต้องมาติวให้เรา”
เทค ถามผมในวูบแรกผมว่าผมเห็นความดีใจในแววตาของเทค แต่ต่อมาเค้ากลับมีสีหน้าไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก
“ไม่มีปัญหาหรอก แค่ติวไม่กี่วิชาไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักหนาแต่รอให้หายป่วยก่อนนะ”
ผมพูดปลอบใจแต่ก็ให้สัญญาจากความตั้งใจที่จะติวให้เทคสอบผ่านให้ได้ในการลงซ่อมที่จะมาถึง
“ดีจัง นิวใจดีจังเลยอ่ะ งั้น….ข้าน้อยฝากตัวเป็นศิษย์ท่านอาจารย์โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วย”
ผมแทบสำลักข้าวต้ม เมื่อเห็น เทค ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นห้องแล้วแสดงอาการยังกับหนังจีนกำลังภายในอย่างนั้น
“ลุกขึ้นเถอะ เราสัญญาจะรับเจ้าเป็นศิษย์ 555”
**** Hidden Message *****
หลังจากผมออกจากโรงพยาบาลมาได้2วันเทค ก็โทร.มาหาบอกว่ากลับมาถึงเมืองไทยแล้ว และไปเรียนก็เลยรู้ข่าวว่าผมรถมอเตอร์ไซค์ล้มแถมยังต้องเย็บแผลตั้งหลายเข็ม ก็เลยรีบโทร.มาถามตอนนั้นน้ำเสียงของ เทคเป็นห่วงผมมากจนผมรู้สึกได้ว่า เทค เป็นเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งผมเลยตอนนั้นผมรู้สึกดีมากจนผมก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันครับ
ขอบคุนครับ อย่าเอาความเจ็บมาให้ฉัน โคร ต ๆ อ่ะ Smile :') ขอบคุนนะคับ ^_______^
ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุนครับ :D:D ขอบคุนคราฟผม :lol:D ขอบคุณมากมายครับผม ขอบคุนก๊าบ ขอบคุน มากเรยนะคราฟ ขอบคุนมากกคับผม {:sm-37:} ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากๆ จะติดตามต่อไปนะ เป็นห่วงกันดีจัง ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]