++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 1-2 ภาค 2
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากนั้นอีกไม่นาน ความรู้สึกและบรรยากาศของความเป็นเพื่อนก็กลับมาในกลุ่มของผมอีกครั้งโดยเฉพาะความรู้สึก
ที่เหมือนกับมีกำแพงขวางกั้นระหว่างกันของ ผมกับเทค นั้นหายไปหมดแล้วตอนนี้พวกเรากำลังก้าวขึ้นเป็น รุ่นพี่ปี 3
ถือได้ว่าพวกเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เริ่มเรียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญมากไปกว่ากันศักดิ์ศรีหรือความเป็นเพื่อนและแน่นอน
พวกผมเลือกให้ความสำคัญกับการเป็นเพื่อนของพวกเรา ไม่ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไรหรือจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
แต่สิ่งที่พวกเราทั้งกลุ่มคิดตรงกันคือ การที่พวกเรายังมีกันและกันอยู่มีความผูกพันระหว่างความเป็นเพื่อน ถือว่าดีที่สุดแล้ว
ผมกลับมาเรียนต่อหลังจากไปอยู่ต่างจังหวัดมาระยะหนึ่ง เทคก็ออกจากโรงพยาบาลกลับมาเรียนได้แล้วและที่สำคัญที่สุด
ความเป็นเพื่อนของเรา 2 คนที่กลับมาสนิทกันอย่างจริงใจอีกครั้งผมตั้งใจที่จะถนอมความรู้สึกดีๆนี้เอาไว้ให้นานที่สุดครับ
**** Hidden Message *****
แม่เริ่มระบายความอัดอั้นที่ทำให้แม่ป่วยกระเสาะกระแสะมานานเป็นเดือนๆผมเข้าใจแม่นะ อะไรจะช้ำเท่ากับลูกทำให้เสียใจ แม่ยิ่งพูดก็ยิ่งร้องไห้ และยังพูดต่อไปอีกยืดยาวราวกับว่าเก็บกักความบอบช้ำในใจมาจนไม่อาจทนแบกรับไว้ได้อีกต่อไป
“น้องอย่าทำให้แม่ผิดหวังนะลูก พี่ชายเราน่ะแม่จะไม่สนใจอีกแล้วเราอยู่กัน2คนแค่นี้ก็พอใครเค้าอยากทำอะไรก็เชิญ”
เอาล่ะสิ…แล้วผมจะกล้าทำให้แม่ผิดหวังได้เหรอ ไม่ว่าเรื่องเรียนในวันนี้หรือเรื่องอื่นๆที่สำคัญอย่างเรื่องความรักในวันหน้า
ยังโสด อยู่นะ ค้าบบบ โคร ต ๆ อ่ะ Smile :') ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุรคราฟ ขอบคุน น๊ะคราฟ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]