++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 5 - 6 ภาค 2

tanya · โพสต์ 2012-3-18 10:47:36

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ใจหายดิวะ แต่อย่าลืมว่า อยากเจอก็ไปมาหาสู่กันได้ไม่ได้เดินข้ามกระจกหายไปอีกมิตินะแก”
ต๋อม ออกโรงสั่งสอน เทค โดยมี แนน พยักหน้าเห็นด้วยอยู่ข้างๆ เทค ปรับสีหน้าให้สดชื่นขึ้นแล้วยกแก้วน้ำอัดลมขึ้นมาเป็นคนแรกพวกเราที่เหลือก็ทำตามและส่งเสียง “ชนแก้ว” พร้อมๆกัน
ตอนที่ 5 ลูกชายเพื่อนแม่
ผมเคยพูดถึงคนๆนี้ไปแล้วในภาคที่แล้ว ตอนนั้นผมเจอกับพี่เค้า เพราะเค้าเอารถของคุณแม่เค้ามาทำที่ร้านแม่ผม ก็เลยเจอกัน ต่อมาได้เจอกันอีกเป็นระยๆก็รู้จักมักคุ้นกันมาเรื่อยๆ เค้าชื่อพี่อาร์ท เป็นลูกชายของเพื่อนแม่ผม
ตอนที่รู้จักกันคราวนี้เค้ากำลังจะเรียนปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยรัฐในจังหวัดบ้านผม แม่ของผมเห็นว่าผมเองยังว่างๆ
เรื่องเรียนอยู่และพี่เค้าก็เรียนจบปริญญาตรีน่าจะพอแนะนำเรื่องการเรียนต่อให้ผมได้บ้าง (แต่ความเป็นจริงผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวเลยเพราะผมกับพี่เค้าเรียนคนละสายเลยครับ)
ตอนนั้นผมไปช่วยงานที่ร้านแม่บ้าง ไปเรียนภาษาอังกฤษบ้าง เพราะเวลาว่างที่มีผมไม่อยากอยู่เฉยๆปล่อยให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ
แล้วผมก็กลับมาอยู่บ้านนาน 3 เดือน โดยที่ยังไปช่วยงานแม่ สลับกับหากิจกรรมทำบ้างเพื่อไม่ให้เบื่อมากจนกินไปนัก ในช่วงนี้
ผมก็มีพี่อาร์ทนี่แหล่ะครับคอยมาเป็นธุระพาไปนู่นไปนี่อยู่ตลอด เพราะถึงแม้ผมจะเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ไปเรียนกรุงเทพฯ
แต่อาจเป็นเพราะว่าผมไปเรียนที่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก ทำให้ผมไม่ค่อยรู้จักสถานที่ หรือ เส้นทางอะไรในจังหวัดบ้านเกิดซักเท่าไหร่
มอเตอร์ไซค์ของพี่อาร์ทเนี่ยแหล่ะครับที่พาผมไปทำกิจกรรมอะไรต่างๆตามที่ผมตั้งใจแต่ก็ไม่ใช่ตลอดเวลาหรอกนะครับ
ผมเองก็เกรงใจพี่เค้าอยู่มากเลย แล้วตัวพี่เค้าเองก็ต้องไปเรียนหนังสือในช่วงกลางวันด้วยเช่นกันจะมารับ – ส่งบ่อยๆ คงไม่ได้
เทค ยังคงส่งข่าวมาหาผมอย่างสม่ำเสมอ ตอนนี้ เทค เริ่มเบื่อที่จะไปเรียนแล้ว และเพราะผลการสอบซ่อมที่ เทค ยังสอบตกอยู่
ทำให้ เทค เริ่มหมดกำลังใจที่จะไปเรียน แต่ผมก็ให้กำลังใจ เทค ให้พยายามต่อไป แต่ในขณะเดียวกันผมก็ถามเค้าว่าไหวมั้ย
ถ้าเทคเรียนไม่ไหวจริงๆ ผมก็แนะนำให้ เทค ลองเปลี่ยนไปเรียนคณะอื่นดู แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าจะลองฮึดดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ผมเล่าเรื่องพี่อาร์ทให้ เทค ฟังด้วยก็เล่าแบบที่กำลังเล่าให้ทุกคนอ่านอยู่เนี่ยแหล่ะครับ เทค บอกว่าก็ดีที่มีคนดูแลผมแทนเค้า
แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่ได้ต้องการให้ใครมาดูแล ไม่ว่า เทค หรือ พี่อาร์ท แต่ไปๆมาๆก็ไปไหนทำอะไรเองไม่ได้ซะทีสินะ
กลับมาที่เรื่องของ พี่อาร์ท กันต่อนะครับ พี่เค้าเป็นคนดีมากๆ นิสัยดี มีความรับผิดชอบ แม้ว่าจะเป็นคนโผงผางไปบ้างก็ตาม
พี่อาร์ท เป็นลูกคนเล็กเหมือนกับผม และที่เหมือนกันก็เรื่องที่ต้องรับผิดชอบดูแลคนในครอบครัวแทนพ่อกับพี่ชายของเค้า
ด้วยสถานการณ์หลายอย่างที่คล้ายๆ กัน ทำให้ผมกับพี่อาร์ทมีเรื่องปรึกษากันหลายอย่างแต่เชื่อมั้ยครับคนที่ปรึกษาคือพี่อาร์ท
ผมคือคนรับฟังและช่วยออกความเห็นเท่าที่ผมพอจะเข้าใจได้แต่ในบางครั้งผมก็ได้คำปรึกษาดีๆจากพี่อาร์ทกลับมาเช่นกัน
จะว่าไปกรณีที่พี่อาร์ทมาปรึกษากับผมก็ไม่ใช่การหารือความเห็นหรอกครับ ก็เป็นการมาบ่นๆเรื่องของเค้าซะมากกว่าครับ เช่น
“วันนี้อาจารย์ไม่เข้าสอน แต่สั่งงานให้ทำเพียบเลยบอกให้ส่งอาทิตย์หน้า แต่พอตอนเย็นกลัมาบอกให้ส่งมะรืนนี้”
พี่อาร์ท เริ่มบ่นเกี่ยวกับการเรียนของเค้า
“แล้วไงครับ ทำไม่ทันเหรอ”
ผมถามไปตามน้ำ
“ทันก็ทันหรอก แต่พี่ก็ต้องทำงานของอาจารย์คนอื่นด้วย ทีนี้ตารางเวลาที่จัดไว้ก็รวนหมดเลย แย่จริงๆ”
พี่อาร์ทเริ่มไล่เรียงเรื่องที่เค้าเบื่อหน่าย
“แล้วพี่ไม่ขอคุยกับอาจารย์ล่ะครับ”
ผมก็ตามน้ำต่อไปเพราะไม่รุ้จะพูดอะไร
“ช่างเหอะ พี่ว่าเราไปกินไอติมกันดีกว่า”
จู่ๆ พี่อาร์ทก็เปลี่ยนเรื่อง
“ไหนว่างานยุ่งไงพี่ ไปทำงานก่อนเหอะ เดี๋ยวไม่ทันส่งนะพี่”
“ไม่เป็นไร พี่กะว่าวันนี้จะพานิวไปกินสเวนเซ่นอยู่แล้ว ไปเหอะ ลุกเลย เร็วๆ”
อะไรวะเนี่ย ผมนึกในใจ ตอนแรกก็นั่งเครียดอยู่ดีๆ บทว่าจะหายเครียดก็หายเป็นปลิดทิ้งแถมยังมาเร่งให้ผมรีบไปกินกับเค้าด้วย
ที่จริงเรื่องของพี่อาร์ทยังมีมากกว่านี้ แต่วันนี้เล่าคร่าวๆ ก่อนนะครับใม่ต้องห่วงครับพี่เค้ายังอยู่ในเรื่องอีกหลายตอนเลยครับ
ตอนที่ 6 เหนื่อยนักก็พักหน่อย
ในที่สุดการเรียนอันแสนยากเย็นเข็ญใจของ เทค ก็จบลงไปในเทอมแรก ทันทีที่ เทค สอบเสร็จก็รีบโทร.มาหาผมเลยครับ
“นิวเหรอ โห…สอบยากมาก ยากทุกวัน ยากจนวิชาสุดท้ายเลยเนี่ย”
เสียงบ่นของ เทค ลอดมาตามสายโทรศัพท์
“555 เออ ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าแกผ่านมรสุมมาอย่างสาหัสเลย”
ผมขำไปพูดไปเพราะคิดแล้วว่า เทค ต้องบ่นเรื่องสอบเป็นอย่างแรกแน่เลย แล้วก็จริงซะด้วย
“แล้วนี่ยังอยู่แถวมหาวิทยาลัยเหรอ หรือว่าถึงบ้านแล้ว”
“เปล่า เราอยู่ที่หมอชิต”
“ไปทำอะไรที่นั่นวะแก สอบหนักไปรึเปล่าถึงกับหาทางกลับบ้านไม่เจอต้องไปตั้งต้นที่นั่นเลยรึไง”
ผมทั้งขำทั้งสงสัยว่า เทค ไปทำอะไรที่หมอชิต รึว่าจะมาหาผม เอ…มาทำไม
“เรามาดูเรื่องตั๋วอ่ะ อยากไปเที่ยวทะเล ไปเสม็ดกันมั้ย”
น้ำเสียงที่พูดมานั้น ดูกระตือรือร้นซะเหลือเกิน คงอยากเที่ยวมาก แล้วผมจะตอบไงดีล่ะ
“เออ ขอถามแม่ก่อนได้ป่ะ ว่าต้องช่วยงานไรมั้ย อีกอย่างต้องขอตังแม่ไปเที่ยวด้วย”
ผมไม่ได้มีเจตนาจะบ่ายเบี่ยง แต่ป็นความสัตย์จริงตามนั้นเลยครับ
“ได้ๆ เราก็แค่มาดูเรื่องการเดินทางอ่ะ ไม่อยากขับรถ อยากพักจริงๆนั่งรถทัวร์ไปสบายกว่า”
หลังจากนั้น เทค ก็วางสายไปโดยขอตัวไปสืบถามเรื่องราคาตั๋ว การเดินทาง อะไรต่างๆที่เค้าสนใจ ในส่วนของผมเองก็ขออนุญาติแม่ว่าจะไปเที่ยวกับเทค แม่ก็ไม่ขัดฉันก็เลยบอกแม่ว่าจะไปเยี่ยมพ่อที่ระยองด้วย
“ไปทำไมกัน คุณป๋าเค้าก็อยู่ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปหรอกลูก”
ถ้ามาแนวนี้ สงสัยแม่ยังเคืองพ่ออยู่แง๋ๆ
“แหม น้องก็ไปเยี่ยมซะหน่อย อยู่ดีก็ดี ได้เห็นกับตาก็สบายใจด้วยนะครับนายแม่”
ผมเข้าไปกอดแม่ประจบอย่างเอาใจ
“นี่จะทิ้งแม่ไปเที่ยว แล้วไปหาคุณป๋าด้วยเลยใช่มั้ย”
แม่แกล้งทำเป็นงอน
“เอางี้จะซื้อของมาฝากนะครับ รึว่าอยากให้เอาตัวคุณป๋ามาฝากซะเลย”
ผมกระเซ้าแม่ ผมรู้ว่าแม้การแยกทางของพ่อกับแม่จะไม่สวยงามซักเท่าไหร่ แต่แม่ก็ไม่ใจดำกับพ่อนักหรอกนะครับ อย่างน้อยการที่ลูกๆอยู่กับแม่หมดก็ทำให้เห็นว่าแม่ไม่ได้โดดเดี่ยวเลยสักนิด แต่พ่อผมสิตอนนี้เค้าไม่มีใครแล้วครับ ถ้าเค้ายังมีครอบครัวที่สองที่เค้าเลือกจากไปผมก็คงไม่เข้าไปเก่ยวข้องแต่ตอนนี้พ่อก็มีแต่ลูกๆเท่านั้นเองจะทิ้งได้ไงกันล่ะ
“อู๊ย ไม่ต้องเอามาหรอก ขี้เกียจจะปรนนิบัติพัดวีเหมือนแต่ก่อน 555”
“งั้นน้องไปจัดกระเป๋าก่อนนะครับ”
“มีชุดไหนที่จะต้องรีดมั้ย แม่จะรีดให้แล้วจะพับให้ด้วยจะได้ไม่เป็นรอยยับที่ตัวเสื้อ”
“เดี๋ยวน้องหาก่อนนะครับ ถ้ามีตัวไหนจะให้นายแม่รีดจะเอาไปวางไว้ที่ห้องรีดผ้านะครับนายแม่”
ผมพูดแล้วก็รีบไปจัดแจงเรื่องเสื้อผ้า ข้าวของที่จำเป็นสำหรับการไปพักผ่อนที่จะมาถึงแค่คิดผมก็นึกว่าต้องสนุกแน่ ชีวิตประจำวันของผมก็ประมาณนี้แหล่ะครับ อยู่กับคุณป้าใหญ่ช่วงกลางวันเพราะคุณป้าใหญ่ก็ไม่มีใครจะดูแลท่าน
ตอนค่ำ ผมก็ข้ามมาอยู่บ้านของผมกับแม่ พูดคุย หยอกล้อหัวเราะกันไปก่อนนอน เท่านี้ก็มีความสุขแล้วล่ะครับ แต่ก่อนที่จะนอนคืนนี้ผมเกิดคำถามในใจว่า
“เพราะอะไรเราถึงตื่นเต้นขนาดนี้นะเนี่ย” เพื่อนๆคิดว่าเพราะอะไรครับ

abcdefghij · โพสต์ 2012-3-19 10:13:50

ความรัก มัน บังคับ ไม่ได้ หรอค้าบบ

whywhy · โพสต์ 2012-3-19 13:28:10

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

minn · โพสต์ 2012-3-21 17:17:55

ขอบคุนครับ

KillTi · โพสต์ 2013-6-17 22:29:29

ขออ่านหน่อยน่ะ

KillTi · โพสต์ 2013-6-17 22:29:30

ขออ่านหน่อยน่ะ

dung · โพสต์ 2013-6-30 03:20:51

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-17 15:29:56

ขอบคุนคราฟ

kiloay · โพสต์ 2014-2-4 20:08:21

ขอบคุน น๊ะคราฟ

kangaza · โพสต์ 2014-2-5 21:24:14

ขอบคุนคับ

sensedevil · โพสต์ 2014-4-29 04:07:56

ขอบคุณมากนะครับ

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-12 07:12:07

ขอบคุณมากนะครับ

obchoeitoh · โพสต์ 2024-1-27 04:47:49

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 5 - 6 ภาค 2

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร