++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 5 - 6

tanya · โพสต์ 2012-3-20 14:47:50

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

1. กูไปโรงเรียนสาย (อีกแล้ว)
2. กูฝัน แต่ไม่เปียก เพราะในฝัน กูยังไม่เสร็จเลย ไอ้สาดดดต้ามึงนะมึง ตามมาขัดกูถึงในฝัน ไอ้เพื่อนเวร
3. กูเป็นเกย์ ใช่ป่าววะ ทำไมกูมาฝันว่ามีไรกับผู้ชายวะไม่เคยมาก่อน
4. แน่นอน กูเสียซิงให้ผู้ชายครั้งแรก คนแรก กับไอ้เต้ แม้จะในฝัน
5. กูไม่รู้.......กูบ้า
ตอนที่ 5 : คิด คิด คิด
ผ่านไปสามวันสามคืน ผมก็พยายามหลบหน้าไอ้เต้มันตลอด ไม่หลบได้ไงล่ะ เขิลนี่หว่า โดนมันเปิดซิงค์ อิอิ และแล้ววันศุกร์สุดที่รัก ก็ทำให้เราเจอกันจนได้ แต่คราวนี้ไม่ใช่ในฝันละนะคับ เล่นของจริง สดๆเลย
มันเดินดุ่มๆ มาที่ห้องเรียนผม ในมือหิ้วอะไรมาสักอย่าง เดาได้ว่าเป็นพจนานุกรมภาษาอังกฤษ และยังเดาต่อไปได้อีกว่า ไม่เป็นของมันก็ของไอ้ต้า และไอ้ต้าคงบอกให้มันเอามาให้ เพราะบ่ายนี้มีเรียนคาบ eng และก็จำเป็นต้องมีมันไว้คู่กาย ถ้าไม่อยากโดนหักคะแนน
ซึ่งเด็กนักเรียนจะลืมเอามาประจำ จริงๆคือ ตั้งใจลืมอ่ะแหละ และก่อนเรียนก็มักจะหยิบยืมกันวุ่นวาย ข้ามรุ่น ข้ามห้อง ตามแต่ใครจะใช้วิชามารหามาได้ทันก่อนเข้าเรียน ในทัศนของข้าพเจ้าคิดว่า มันเป็นวิธีการอันชาญฉลาดที่ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ สานสัมพันธ์กันในโรงเรียน เพราะบางทียังไม่รู้เลยว่าไอ้คนที่ให้ยืมมาชื่ออะไร แต่ก็ยังใจดีให้ยืมกันได้ และก็ยังส่งคืนกันถูกตัว ....แปลก แต่จริง
อย่าเพิ่งงงกับดิคชันนารีเล่มนั้นนะค้าบ บรรยายซะยาว มาเข้าเรื่องของเราต่อดีกว่านะ
พอไอ้เต้เดินมาในห้อง ไม่เห็นพี่มัน ก็ส่งสายตามาให้ผม
“อ้าว เฮียไปไหนอ่ะคับ พี่เซน”
แล้วกูจะรู้มั้ยล่ะ แอบคิด
“เดี๋ยวก็รู้ให้หรอก” ผมตอบ เปนวลีกวนตีน ที่ความหมายกำกวม
“อ่ะ ถามดีๆ อย่ากวนดิคับ” เต้ มึงพูดจาไพเราะจังวันนี้ ไอ้น่ารัก “ลงไปเล่นบาสมั้ง” ผมก็เดาๆไป
“อ้าว แล้วพี่เซน ไม่ไปเล่นเหรอคับ” มันซักต่อ ตกลงมึงมาหาพี่มึงหรือมาหากูเนี่ย ตอบมาตรงๆดิ๊
ผมมองหน้ามัน แบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ เพราะที่อยู่ห้องตอนพักเที่ยงไม่ใช่เพราะเป็นเด็กดี ขยันเรียน นั่งอ่านหนังสือ แต่ว่า ลอกงานอยู่คับ ไปไหนไม่ได้ ส่งเย็นนี้แล้วเว้ย
ท่าทางมันก็คงจะ get แหละคับ แล้วทำหน้าล้อๆ ขำๆ แบบว่าอ่องานไม่เสร็จว่างั้น แล้วก็ฝากดิคไว้กับผม จัดการสั่งเรียบร้อยว่าให้พี่มันด้วย ให้ถึงมือนะ อย่าให้หาย อย่าให้ขาด... แล้วก็เดินจากไป
“เออ พี่เซน ยังไม่ได้ตอบเต้เลยนะ” มันชะโงกหน้าตะโกนมาจากประตูหลังห้องที่เพิ่งเดินลับไป ไอ้ผมก็ทำหน้างง ตอบไรวะ พอมันไปได้สักพักก็เพิ่งนึกขึ้นได้........ นั่นสิ ตอบว่าไรดีวะ เฮ้อ ไม่นะ กูไม่ช่ายเกย์ กูแมนเว้ย ในสมองตีกันสับสน ประหนึ่งจอมยุทธ์ประลองดาบกันวุ่นวาย
พอสักพักน้องมันไป พี่มันก็เข้ามา ผลัดกันเข้าๆออกๆ เลยเว้ย ไอ้พี่น้องคู่นี้
ไอ้ต้ามุ่งตรงมาทางผม (อีกแล้ว) พอมาถึงโต๊ะผม มันก็ยืนป็อกกี้กล่องสีแดงๆมาให้ รสชอคโกแลตน่ะ
ผมเห็นก็งง มันเป็นไรวะ อยู่ดีๆ ซื้อป็อกกี้ขึ้นให้กู หรือว่า...
มันยิ้มแฉ่ง แล้วพูดว่า
“อ่ะของมึงอ่ะ” ผมก็งง งงแล้วงงอีก
“ไรวะ” ผมถามมันด้วยคำถามโง่ๆ
“อ้าวสัด ถุงยางมั้งไอ้`ตัวเงินตัวทอง`” มันตอบแล้ววางกล่องป็อกกี้นั่นบนสมุดงานที่ผมลอกอยู่ แล้วพล่ามต่อ
“มีคนฝากมาให้มึงอ่ะ น่ารักด้วยนะเว้ย” มันพูด เพื่อนๆผมแถวนั้นก็พลางหยุดภารกิจส่วนตัวกันและหันมาสนใจมีส่วนร่วมกันใหญ่
“เฮ้ยกินป่ะ ไม่กินเดี๋ยวพวกกูกินเอง” ไอ้โอตแซวผม ก่อนที่ไอ้ที่เหลือเสริม
“เออๆ เอาไปแดกไป กูจะทำงาน เออแล้วนี่ดิคมึง ไอ้เต้มาฝากไว้” ผมตอบๆ ไป โดยไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ เพราะจะหมดพักแล้ว งานยังไม่เสร็จเลย สรุปพองานผมเสร็จ นึกขึ้นได้ ถามหาอีกที กล่องป็อกกี้ที่น่าสงสาร ก็ไปนอนแอ้งแม๊งในถังขยหลังห้องเรียนเสียแล้ว ไอ้เพื่อนเวร ไม่แบ่งกูสักแท่งเลย (แท่งป็อกกี้นะค้าบ ไม่ใช่แท่งอย่างอื่นอิอิ)
ตอนเย็น ผมเลยไปถามไอ้ต้าว่า ตกลง คนที่ให้มาคือใคร มันก็บอกว่า เดี่ยวเจอจะชี้ให้ดู เพราะบอกไปผมก็ไม่รู้จักหรอก  รู้ดีนะมึง กูออกจะกว้างขวาง และแล้วก็เจอจริงๆ ...
“เฮ้ยๆนั่นไงมึงมาแล้ว น้องคนที่ให้ป็อกกี้มึงอ่ะ” ไอ้ต้าบอกให้ผมหันไป แล้วก็เจอเด็กผู้หญิงร่างยักษ์คนหนึ่ง ผิวขาว ผม l สั้น ท่าทางดุดัน เดินมาทางที่ผมนั่งอยู่
ผมหันไปมองหน้าไอ้ต้าอย่างไม่สบอารมณ์
“เนี่ยนะ คนที่ให้ป็อกกี้กู ไอ้น้องเม ทีมบาสโรงเรียนเนี่ยนะ”
ไอ้ต้าก็หัวเราะ ฮาผมใหญ่ๆ รวมทั้งผองเพื่อน บริเวณรอบๆ ทั้งคุณโอต คุณปริ้น คุณแนท คุณชิง ฮากันเข้าไปเถอะ แม่งแกล้งกูนี่สนุกจริงเชียว
หลังจากไอ้ต้ามันหัวเราะจนสะใจ มันก็ตบไหล่พลางบอก
“อ่ะล้อเล่นๆ”
แต่ไม่ทันไรมันก็ตะโกนขึ้น
“เฮ้ย มาจริงแล้วเว้ยนั่นไงๆ”
ผมยอมเชื่อมันอีกสักครั้ง มองไป และแล้ว...ชายหนุ่ม ผิวขาว หน้าใส วัยกะเตาะ สูงราว 175 ก็เดินมา ... ไอ้เต้นั่นเอง
เฮ้ย ผมคิดในใจ ไอ้เต้ฝากป็อกกี้มาให้กูเหรอวะ เวรแล้วไง ไอ้ห่านี่ ไอ้ต้าหันมาถามผม
“เป็นไงมึง น่ารักป่ะ” มันถามแล้วยิ้มๆแบบรู้ทัน ผมก็หน้าแดงเลยดิค้าบงานนี้ เวรแล้วกู มันรู้หรอกวะเนี่ย ไอ้ต้ากูขอโทษเว้ย กูไม่ได้ตั้งใจจะปกปิด แต่กูแค่ไม่แน่ใจว่ากูเป็นเกย์ป่าว กูไม่รู้ว่ากูชอบน้องมึงแบบจะเอ็นดูหรือจะดูเอ็นกันแน่... กูขอโทษ
เหงื่อแตก ทุกอย่างหยุดนิ่ง มีเพียงภาพไอ้เต้เดินมา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โอย ทำไงดีกู แล้วไอ้ต้าก็ทักไอ้เต้พอมันเดินมาถึงระยะประชิดตัว
“อ้าวไงมึง กว่าจะมากูรอตั้งนาน เฮ้ยๆ มึงดูนั่นดิ น้องเฟเว้ย แม่งฝากป็อกกี้มาให้ไอ้เซนวันนี้” พอมันพูดจบเท่านั้นแหละคับ ผมก็เงยหน้าขึ้นมาใหม่ มองตรงไปอีกรอบ เวร น้องเค้าเป็นผู้หญิงจริงๆคับ ไม่ใช่กะเทยด้วย เป็นเด็ก ม.4 เหมือนไอ้เต้ แต่คนละห้อง ผมเคยเห็น
น้องเค้าหลายรอบแล้วล่ะ แต่ไม่คิดว่าเค้าจะมาชอบอะไรผมหรอก แล้วเมื่อกี้ ก็เห้นเค้า แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นน้องเค้าเลย... กูนึกว่ามึงซะอีก ไอ้ห่าเต้ ทำกูใจเสีย
“โห หมันไส้ว่ะ มีหญิงให้ป็อกกี้ น่ารักซะด้วย เต้จีบได้ป่ะพี่เซน” ไอ้เต้พูด หน้าตากวนตีนสุดขีด แต่ตอนคำว่าจีบนี่ดิ สายตามันทำให้ผมงงๆว่า มึงจะจีบน้องเค้า หรือมึงจะแย่งน้องเค้าจีบกรูกันแน่วะ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะคับ หน้าตามันแบบนั้นนั้นจริงๆ เง้อ
ผมก็ไม่ได้ตอบไรมันไป แค่มองตามึงกูก็หวั่นไหวแล้ว สัด แต่น้องเค้าก็น่ารักจริงๆว่ะ เอาไงดี นี่ก็โดน นั่นก็โดน เลือกได้นะเนี่ยเรา แล้วพวกมันก็ยังแซวผมไม่เลิก กลายเป็นทอล์คออฟเดอะแก๊งค์ไปตลอดเย็นย่ำวันศุกร์
เสาร์-อาทิตย์ ผมก็เลยไม่ได้ไปไหนเลย มัวแต่คิดเรื่องหัวใจ ตกลงกูจะเอาไงดีว้า สัดเซน แม่งมึงนะมึง มาสับสนอะไรวะ มึงจะชอบไอ้เต้มันได้ไง มันผู้ชายนะเว้ย แถมน้องเฟก็น่ารักขนาดนั้น ขาว หมวย สวย แอบอึ๋ม ผมพยายามบอกกับตัวเอง แต่แม่งก็ไม่ได้ผล ภาพไอ้เต้ กับป็อกกี้ผมยังลอยไปลอยมาในหัว จนเย็นวันอาทิตย์ เบอร์โทรแปลกๆ ก็ปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์ผม
“ดีค้าบ” ผมรับโทรศัพท์เสียงไพเราะ เป็นสันดานน่ะ เวลาเบอร์แปลกๆโทรมาจะต้องเก็กเสียงเท่ๆ เพราะๆ ไว้ก่อน
“ดีค่ะ อ่ะ เอ่อ คือๆ .....เฟนะคะ” เสียงปลายสาย น่ารักเชียว
อ๊ะ ได้เบอร์ผมมาได้ยังไงล่ะเนี่ย ผมคิด แต่ก็คิดว่า ไอ้คุณเพื่อนตัวดีนั่นแหละ
“ค้าบ ขอบคุณนะค้าบ ที่ฝากขนมมาให้” ผมก็พูดไปตามไดอะลอคที่คุ้นปาก
“ค่ะ พี่เซนกินด้วยหรอคะ” อ๊ะ เวร รู้ทันกู “อ้าว ไม่กินได้ไงคับ น้องเฟให้หนิ” แอบม่อ แบบโง่ๆเลยเรา
ผมก็คุยกับน้องเฟได้สักพัก แล้วมีสายซ้อนเข้ามา
“ว่าไงมึง เสือกให้เบอร์น้องเค้าไป ไม่มีถามกูเลยนะสัด” ผมขอวางสายน้องเฟมารับทันที เมื่อเห็นเบอร์บ้านไอ้ต้า เพราะคิดว่ามันคงโทรมาถามความคืบหน้า จากการที่มันให้เบอร์น้องเค้าไปแน่ๆ ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใครล่ะ มีไอ้นี่คนเดียว
“เฮ้ย ๆ ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นี้ พูดจาปรักปรำกู มีหลักฐานป่าวมึง เดี๋ยวกูฟ้องหมิ่นประมาทนะ” มันพูดแล้วหัวเราะเฮฮา ว่าแล้วเดาไม่ผิดจริงๆกู
“แล้วเป็นไงบ้างมึง คืบมะ” มันซักต่อ
“ก็ดีว่ะ น้องเค้าก็น่ารักดี พรุ่งนี้กูเลยชวนเค้ากินข้าวเย็นด้วยกัน” แหะๆ ต้องเกทับมันหน่อยๆ
มันก็ทำน้ำเสียงตื่นเต้น “โหย ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นี่ คืบไวนะมึง คุยครั้งเดียว ชวนเค้ากินข้าวและ”
“ระดับไหนแล้ววะ 555” อ่ะ มีหรือจะพลาด (ไม่หลงตัวเลยนะกู)
มันก็ถามๆ เออๆออๆ แล้วก็วางไป แกร็ก..... แกร็ก....
อ้าวทำไมมี 2 แกร็กวะ ผมคิดในใจ แอบสงสัย หรือมีใครดักฟังอยู่... อ่ะ หรือกูคิดมากไปวะ เฮ้อ
ตอนที่ 6 : ในร้านสุรา
“เป็นไงบ้างอ่ะพี่เซน ได้ฟันยัง”
“อาไรของมึงเนี่ย อยู่ดีๆ ถาม`ตัวเงินตัวทอง`ไรกลางโรงอาหารเนี่ย”
“อ้าวพี่ ก็อยากรู้ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนเค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง ว่าคบกัน”
“เฮ้ยๆ ยังเว้ย ดูๆกันอยู่”
“ดูไรพี่ ดูใจอ่ะดูเมื่อไหร่ก็ได้ ดูตัวก่อนเหอะ” เสียงมันฮาใหญ่
“เวร เลวนะมึงเนี่ย”
“อ่ะ ก็พูดไปงั้นแหละพี่”
“แล้ว เรื่องแฟนอ่ะ เป็นไงบ้าง เคลียร์ยัง” พอผมถาม มันก็ซึมๆไปจากเมื่อกี้ที่ยังดูสดใส ทะเล้นอยู่
“... .. ก็.. เคลียร์เลยพี่ เคลียร์แบบเคลียร์อ่ะ ไม่เหลืออะไรเลย” มันพูดพลางก้มหน้ามองพื้นปูน ผมสามรถรับรู้ได้ถึงความเสียใจ เศร้าใจนั้น มันไม่น้อยเลยทีเดียว
“เฮ้ย โทดๆ ไม่ได้ตั้งใจตอกย้ำเว้ย” มือผมตบไหล่มันเบาๆ อย่างน้อยก็คงช่วยให้มันรู้สึกดีขึ้นบ้างในความคิดของผม
“ช่างมันเหอะพี่ เต้ก็ไม่ได้คิดไรมากและ แค่นึกถึงแล้วมันใจหายน่ะ” มันเงยหน้ามาสบตาให้ผมครู่หนึ่ง แล้วยิ้มให้ รอยยิ้มที่ดูเข้มแข็ง
แต่แฝงไว้ด้วยเรื่องราวบางอย่าง ที่ไม่งดงามนัก รอยยิ้มนั้นดูน่าหดหู่ใจสำหรับผม
เราสองคนไม่ได้คุยไรกันต่อ สักพักเสียงตึ่งตึ่งติ๊งติ๊ง สัญญาณหมดพักเที่ยง ขึ้นห้องเรียนก็ดังขึ้น ผมกับไอ้เต้เลยแยกย้ายกันขึ้นตึกไปเรียนตลอดบ่ายนั้น ผมรู้สึกกังวลใจถึงบางอย่าง มันเป็นความรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ และในหัวผมก็ยังคงมีหน้าไอ้เต้กับรอยยิ้มแบบนั้น ลอยไปมาอยู่เสมอ ส่วนหน้าน้องเฟที่เห็นอยู่ทุกวัน กลับไม่รู้เอาไปไว้ไหน
ไม่หรอกน่า มึงไม่ได้คบหญิงบังหน้าหรอก ผมบอกกับตัวเอง
เวลาผ่านไป จนใกล้จะสอบมิดเทอมแล้ว ผมเองไม่ได้เครียดอะไรมากมายนัก เพราะอ่านหนังสือเตรียมเอนท์อยู่บ้างแล้วเป็นปกติ ซึ่งมันก็จะตรงๆกับวิชาที่เรียนอยู่นั่นแหละ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว (แต่กูอาจจะไม่ได้เลยสักตัวนะเนี่ย)
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าไอ้เต้มันเท่าไหร่ เพราะมันเองก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเวลาผมไปหาไอ้ต้า แล้วช่วงนี้กลุ่มผมไม่ได้ไปกินเหล้ากัน เลยทำให้โอกาสที่จะเจอกันมีไม่มากนัก ไม่ต้องพูดถึงเวลาอยู่โรงเรียนเลย เพราะเดี๋ยวนี้ผมเองก็อยู่กับน้องเฟแทบจะตลอด ทั้งพักเที่ยงหรือตอนเย็น อย่างน้อยเวลาอยู่กับเฟ ผมก็รู้สึกว่า ผมยังเป็นผู้ชายแท้ๆอยู่ แต่พอเห็นหน้าไอ้เต้ทีไร ความรู้สึกแปล๊บๆแปลกๆ มันจะเกิดขึ้นทุกที ผิดกับเฟ ผมกลับรู้สึกเหมือนพี่ชายกับน้องสาวมากกว่า เวลาได้อยู่ด้วยกัน
“เออ เฟ คืนนี้พี่จะไปถนนพระอาทิตย์นะ” ผมบอกเฟตอนบ่ายวันสอบมิดเทอมเสร็จวันสุดท้าย
“อ้าว พี่เซนไม่ไปกินข้าวกับเฟหรอ” สีหน้าสาวน้อย ดูผิดหวังเล็กๆ
ผมลืมไปเสียสนิท ... กูนัดน้องเค้าไปกินข้าวนี่หว่า เอาไงดีวะ แต่ตามธรรมเนียม วันสอบเสร็จ ผมต้องไปกินเหล้ากับเพื่อนๆอยู่แล้ว โดยไม่ต้องนัด
“งั้น เฟไปกับพี่ละกันนะ คืนนี้”
เฟ นิ่งคิดไปแป๊บนึง แล้วหันมาบอกผม “เดี๋ยวเฟ โทรขอแม่ก่อนนะ”
เฟเดินไปคุยโทรศัพท์สักพัก แล้วเดินกลับมาด้วยใบหน้าร่าเริง ผมพอจะเดาออกว่า น้องเขาได้รับอณุญาตให้ไปกับผมได้เรียบร้อย
“ว่าไง”
“แม่บอกว่า อย่ากลับดึกมาก พี่เซนจะกลับกี่โมงอ่ะ”
“ปกติก็ดึกอ่ะ เดี๋ยวพี่มาส่งเราก่อนละกัน ถ้ามันดึกมากๆ”
แล้วเราก็นั่งเล่นกันต่อสักพัก ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ไปเก็บกระเป๋า อาบน้ำเปลี่ยนแต่งตัวกัน ผมนัดไอ้ต้าไว้แล้วว่าจะไปรับเฟแล้วไปร้านพร้อมมัน แน่นอน ... ไอ้เต้ไปด้วย
ผมนั่งแท็กซี่ไปรับเฟ ซึ่งอยู่เลยบ้านไอ้ต้าไปไม่มากนัก วันนี้เฟดูสวยเป็นพิเศษ ผมไม่เคยเห็นเธอในชุดเดรสยาวแบบนี้มาก่อน เฟดูเป็นสาวกว่าในชุดนักเรียนเยอะ เมื่อปล่อยผมยาว แต่งหน้าอ่อนๆ ชุดสีครีม ดูเหมาะกับผิวขาวของน้องเขาเป็นอย่างดี
จากบ้านเฟไม่นานก็มาถึงบ้านไอ้สองพี่น้อง ที่ยืนรออยู่หน้าบ้านแล้ว แถมไอ้เต้แต่งตัวอย่างหล่อ... มึงจะแข่งกับเฟหรืองายฮะ ไอ้นี่หนิ มันใส่เชิ๊ตแขนยาวพับแขนสีดำ ตัวแม่งก็ขาว ปากแดงอ่อนๆ เวลาหื่นๆ จะมองเป็นชมพูระเรื่อได้ กางเกงยีนส์สีดำเข้าเป้า (ทรงเข้ารูปที่มันเรียกว่า skinny jeans) เซตผมตั้ง แถมพอเปิดประตูมานี่ ผมแทบจะเป็นลม น้ำหอมมันอาบมาเลย ไอ้บ้าเอ้ย ไปกินเหล้าเว้ย ไม่ได้ไปเป็นพรีเซนเตอร์น้ำหอม
ผมนั่งเบาะหลังคับ ขวาคือเฟ ซ้าย ไอ้เต้ ส่วนไอ้ต้านั่งข้างหน้า จะ turn left หรือ turn right ดีล่ะเนี่ย เลือกไม่ถูก แง้ว
ในที่สุด ก็มาถึงร้านจนได้ ตลอดทางทุกคนเงียบกันหมดเลย ไม่รู้โกรธอะไรกัน ผมก็เลยไม่กล้าพูดอะไร ในใจก็เต้นตุบๆตึบๆตับๆ มันรู้สึกแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก จนไปนั่งที่โต๊ะนั่นแหละคับ เฟถึงพูดกับผม
“เฟไปห้องน้ำแปบนะพี่เซน” พูดจบก็ลุกไป
แล้วไอ้ต้าก็พูดบ้าง
“โค๊ก สอง โซดา สองคับ” มันพูดจบก็ยื่นบัตรเหล้าที่ฝากไว้ให้พี่เค้า แล้วมันก็ลุกไปห้องน้ำ ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับไอ้เต้สองคน เย้ย ไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ กูอึดอัดเฟ้ย
“แฟนพี่เซนสวยดีนะวันนี้” ไอ้เต้พูดแล้วยิ้มให้ แต่ผมว่ามันยิ้มแปลกๆ ดูประชดยังไงก็ไม่รู้สิ สงสัยผมคิดมากมั้ง
“ก็ อืม ไม่ใช่แฟนเว้ย” ผมไม่รู้จะตอบมันไปว่าไง
“อ่อ เมีย” มันพูดสีหน้าประชดชัดๆ
ผมก็แอบกึกนิดๆ กับคำนั้น “เฮ้ยๆ ยังเว้ย” ผมต้องรีบปฏิเสธคับ เดี๋ยวฝ่ายหญิงเขาเสียหาย ไอ้เต้ไม่ได้พูดไรต่อ แล้วสักพักเฟก็เดินมา พอดีกับที่คู่รักแห่งปี ไอ้โอต ไอ้ปริ้นมาพอดี  แล้วไอ้ต้าก็เดินมา พร้อมสุราครึ่งขวดในมือ
“อ้าวเฟ มากินเหล้า แม่ไม่ว่าเหรอ” ไอ้โอตถาม
“ก็ มาเป็นเพื่อนพี่เซนอ่ะค่ะ ไม่ได้กินหรอก” เฟตอบ แล้วหันมายิ้มให้ผม
“มาคุมมันล่ะสิ” ไอ้ต้าแซว แล้วก็หัวเราะชอบใจ เฟมันก็เขิลเล็กน้อย แต่ไอ้เต้นี่สิ เงียบเลย ไม่เห็นหัวเราะอะไรกับชาวบ้านเค้า เป็นไรของมันวะ คุยกันต่อแปบ ไอ้พวกที่เหลือก็ตามมากันสมทบ บทสนทนาช่วงแรกก็หนีไม่พ้นเรื่องข้อสอบคับ ทำกันได้บ้างไม่ได้บ้าง ก่อนไอ้ชิงจะปิดประเด็น
“เฮ้ยกูว่า อย่าพูดถึงเลย มาแดกเหล้านะมึง ยังจะทำเครียดกันอีก” พอมันพูดจบทุกคนก็มีท่าทีเห็นด้วย  แล้วไอ้โค๊กก็เสือกเปิดประเด็น
“กูว่ามาคุยเรื่องคู่รักคู่ใหม่แห่งวงการดีกว่าว่ะ” ไอ้ค็กมองเหล่มาทางผมกับเฟ ไอ้ห่านี่ เล่นกูแล้วไง
“เออมึงรู้ป่าว วันนี้มิสมุ้ย เค้าถามกูเรื่องมึงด้วย” ไอ้ชิงบอกผม (รร.ผมจะเรียนอาจารย์ผู้หยิงว่ามิส อาจารย์ผู้ชายว่า มาสเตอน่ะคับ)
“ถามไรวะ” “ก็เค้าถามว่า มึงกับเฟคบกันหรอ”
“แล้วมึงตอบว่า...” ไอ้ฟ้าหันไปถามไอ้ชิงที่นั่งข้างๆ
“ก็บอกว่า ไม่รู้ค่ะ” มันพูดคำว่าไม่รู้ค่ะ พร้อมเก็กหน้าแบ๊วสุดขีด ทำเอาฮากันยกวง
“เออ รู้งานดีมาก” ผมบอกมัน เพื่อนผมนี่แสนรู้จริงๆเชียว
“แล้วตกลงคบกันยังอ่ะ” ไอ้ห่าเต้เสือกถามกลางวงเลยคับ ผมก็ซวยดิ กูจะตอบว่าไม่ เฟก็คงเสียหน้า ถ้าตอบว่าคบแล้ว ไอ้เต้ก็คงหน้าเสีย เอาไงล่ะเนี่ย เซย์เยสหรือเซย์โนดี
ไอ้คุณเพื่อนผมที่เหลือก็ดันเงียบกันหมด ทำหน้าตั้งใจรอฟังคำตอบยิ่งกว่ารอผลคะแนนที่สอบไปอีกมั้งผมหันมองหน้าเฟ แล้วก็ตัดสินใจตอบคำถามมันไป
“เออ ก็คบๆกัน” ผมตอบแล้วหันไปสบตาไอ้เต้
มันก็หลบตาผมทันที ในขณะที่เสียงคนอื่นเฮฮาชนแก้วกันใหญ่เฟเองก็ยิ้มหน้าแดงเชียว แต่ผมกลับรู้สึกไม่แน่ใจในคำตอบนั้นเท่าไหร่จริงๆผมก็ยังไม่เคยขอเฟเป็นแฟนเลยสักครั้ง แต่ทำไมถึงตัดสินใจตอบไปแบบนั้นก็ไม่รู้

top1 · โพสต์ 2012-3-20 16:25:09

ขออ่านด้วยคน

abcdefghij · โพสต์ 2012-3-21 17:42:30

อย่าคิด มาก เด๋ยวมานะ คนดี

whywhy · โพสต์ 2012-3-27 14:27:53

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imseng · โพสต์ 2012-5-6 04:39:01

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-7 08:08:24

ขอบคุณครับ

kengee · โพสต์ 2012-5-7 12:28:00

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi · โพสต์ 2012-5-7 17:56:28

ขอบคุนนะครับ

pun_pun · โพสต์ 2012-10-8 14:21:47

ขอบคุณครับ

wsdonin · โพสต์ 2012-10-8 20:53:47

ขอบคุณมากคับ

Klong · โพสต์ 2013-9-17 12:11:43

ขอบคุนครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-16 06:36:38

ขอบคุนคราฟ

GBOMK · โพสต์ 2013-12-17 18:34:34

ขอบคุนคับผม

tarsii · โพสต์ 2013-12-21 09:08:55

ขอบคุณมากนะ

kangaza · โพสต์ 2013-12-22 21:14:56

ขออ่านอีกตอนนะครับ

Ikunpalm · โพสต์ 2014-3-19 21:46:10

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-5 00:49:22

เซ็นเต้...เซ็นต้า....เซ็นฟา....
ขอเซ็นเต้นะ....ที่รัก

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-14 12:27:10

ขอบคุณครับ

Golfgg · โพสต์ 2021-4-16 11:54:26

เซนไม่น่ารักเอาซะเลย

obchoeitoh · โพสต์ 2024-1-27 07:20:29

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 5 - 6

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร