++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 5

tanya · โพสต์ 2012-4-10 18:38:15

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" เออดี ..กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ๊หมูวะ " การตอบรับของโอ๋ทำให้อาร์ตใจชื้นขึ้นมา แต่เดาได้เลยว่าโอ๋มันคงเก็บความโมโหและอะไรหลายๆอย่างไว้ในใจและไม่ลืมง่ายๆ
" ร้านมันจะเปิดให้มึงหรือ ยังไม่เปิดเทอมเลย เหลืออีกตั้ง 5วัน "
" เออๆ เอาเหอะน่า ไปดูก่อนก็แล้วกัน แม่งแล้วรีบมาไว อะไรนักหนา "
" มึงก็เหมือนกันแหละ " โอ๋ค้อนควับ
" แล้วนี่ .. พ่อแม่มึงเป็นไง " อาร์ตเปลี่ยนเรื่องโดนทันที ก่อนที่มันจะอารมณ์เสีย
" ก็ยังเถียงกันดีเหมือนเดิมแหละ กูถึงรีบหนีออกมานี่ไง "
" อืม .. เหรอ .... เออ  กูเปลี่ยนใจละไปกินข้าวร้านเดิมดีกว่า เมื่อกี้กูเห็นมันเปิดละ "
" ตามใจมึง "
ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งกินข้าว ความเงียบระหว่างเขาทั้งสองถูกทำลายลงด้วยความคิดถึงโอ๋ยังคงคิดเพื่อนคนนี้ ถึงแม้มันจะทำชั่วไว้กับเขาจนไม่สามารถให้อภัยได้ อาร์ตก็คิดถึงคนรักในคราบเพื่อนสนิทมาก โดยเฉพาะหลังจากที่โอ๋ตกเป็นของเขาแล้วในคืนนั้น
สองหนุ่มเริ่มกันคุยสนุกสนานเหมือนกับที่เคยเป็นมา บรรยากาศเสียงหัวเราะคิกคักตามประสาเพื่อนกลับมาอีกครั้ง
จู่ๆ ก็มีเงามืดดำพาดเข้ามาที่โต๊ะ พร้อมรังสีความร้อนที่ไม่อาจระบุที่มาแผ่ซ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียง  ...
" พวกแกสองคนแอบนัดมาจู๋จี๋อะไรกันยะ! อีกตั้งหลายวันกว่าจะเปิดเทอม ! "
เสียงเล็กๆ ได้ยินแล้วมันจี๊ดเข้าไปในสมอง มันเป็นเสียงของยัยปุ๊ก หนึ่งใน 5 สาว เบบี้วอกซ์  โอ๋กับอาร์ตเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ... โหย... มันมากันครบเลย
" คนเป็นแฟนกัน เขาก็ต้องหาเวลาจู๋จี๋กันเด้  .. เนอะตัวเอง " อาร์ตทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ แล้วโยนมุขไปทางโอ๋ แต่กลับไม่ได้รับความร่วมมือจากโอ๋แม้แต่น้อย ก็คำว่าแฟนนั้นที่โอ๋ไม่อยากได้ยิน
" พวกแกสองคนทำตัวน่าสงสัยนะ " ยัยปุ๊กคนเดิมยังต่อแยไม่หยุด
" ใช่! " อีก 4 คนพูดเสริมมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
" รีบกลับมาไวๆ จะได้มาอี๋อ๋อกัน ชะม้าย " หนึ่งสาวในกลุ่มเสริมขึ้นมาอีกคน
" พวกแกก็มาไวเหมือนกันนั่นแหละ นัดหนุ่มไว้รึงาย " อาร์ตเริ่มเถียงไม่สู้แล้ว
" ทุเรศ! พวกฉันไม่ได้แรดอย่างนั้นนะ " ยัยปุ๊กมันเริ่มนั่งลงข้างโอ๋ แล้วกวักมือชวนเพื่อนๆ ลงนั่งที่โต๊ะเดียวกัน แล้วทั้งหมดก็เริ่มคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว  หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ
" พวกแกไม่ได้ลงเรียนวิชาสหกรณ์ ของคณะเกษตรฯ ตอนซัมเมอร์หละสิ  พวกชั้นได้ .... A ง่ายๆ เลยน้า "
" ป่าว ก็ไม่รู้นี่หว่า แล้วเพื่อนห้องเรา ลงเรียนกันเยอะไหม " โอ๋แสดงความสนใจหลังจากที่เงียบไปนาน
" ก็ประมาณครึ่งห้องนะ "
" แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกพวกแกค่อยมาลงเรียนตอนซัมเมอร์ของปี 4 ก็ได้ ฉันเจอพี่ปี 4 มาเรียนกันหลายคนอยู่ "
" เออ ดีๆ " โล่งอกไปทีนึกว่าจะเสียเปรียบซะแล้ว
" โอ๋ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เดี๋ยวเค้าลงเรียนเป็นเพื่อนตัวเองตอนปี 4 อีกทีก็ได้ " ยัยจอยสาวน้อยที่เงียบที่สุดในกลุ่มเบบี้
วอกซ์
จอยชอบพูดแทะเล็มโอ๋เป็นประจำ เพื่อนทั้งห้องเลยรู้ว่ามันแอบชอบโอ๋จริงๆ ถึงแม้มันจะอ้างว่าพูดเล่นก็ตาม
" ขอบคุณครับที่รัก " โอ๋ยิ้ม หันหน้าไปแสดงบทบาทที่รักกับจอยที่นั่งอยู่ติดๆ กัน
" แต่เค้าพูดเล่นนะ " แหมเขารู้กันหมดแล้วหละ
แต่คำว่า ' ที่รัก ' ที่โอ๋พูดเล่นกับจอย อาร์ตอยากให้คำนั้นมันกลายเป็นคำที่โอ๋พูดกับอาร์ตมากกว่า
แล้วอาร์ตก็เข้าสู่พวังความคิดของตัวเองปล่อยให้เพื่อนๆ คุยกันสนุกสนาน ความรักมันทำให้คนเราเปลี่ยนไปจริงๆ
โอ๋สังเกตุได้ถึงสีหน้าอาการของอาร์ตที่ซึมลงในทันที พอเดาได้ว่าเป็นเพราะเรื่องตั้งแต่ก่อนปิดเทอมนั้นแหละ
โอ๋เองก็ลำบากใจมากที่รู้ว่าเพื่อนสนิทแอบชอบตัวเอง  ถ้าโอ๋ชอบอาร์ตบ้างก็คงจะดี  สถานการณ์มันก็คงดูไม่เป็นปัญหาแบบนี้
ถึงแม้โอ๋จะกลัวมีการมีคนรัก แต่โอ๋ก็เหงาและอ้างว้าง โอ๋ต้องการคนที่คอยดูแลให้ความสุขอย่างใกล้ชิด
เติมช่องว่างในใจให้มันเต็มขึ้นมาซักนิดก็ยังดี แต่ถ้าจะให้คนๆ นั้นเป็นอาร์ต โอ๋คงรับไม่ได้เพราะว่า อาร์ตคือเพื่อนแท้
" ไม่ตื่นเต้นกันเหรอ จะได้รับน้องใหม่แล้ว โอ๋...แกต้องคุมน้องลีดฯ ปี 2 นิ ..เหนื่อยแย่เลย " จอยพูดจาแบบจ๊ะจ๋า
" เฮ้อ... ฉันเชื่อต้องแสดงละครหลอกเด็กวะ ไม่ชอบเลย " ปีนี้โอ๋ต้องรับหน้าที่ประธานเชียร์ลีดเดอร์
เนื่องจากพี่ปี 4 จะไม่ลงมายุ่งเรื่องรับน้องอีกแล้วเพราะต้องเอาเวลาไปทุ่มเทกับการเรียนอย่างเต็มที่ ดังนั้นแม่งานที่รับผิดชอบการรับน้องจึงเป็นนักศึกษาปีที่ 3 สำหรับโอ๋กิจกรรมรับน้องของคณะมันเครียดตรงที่ต้องหลอกให้น้องปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ให้หลงเชื่อและคล้อยตามไปกับสถานการณ์ที่รุ่นพี่สร้างขึ้น
" 555 แต่กูชอบวะ โอ๋ " อาร์ตหัวเราะเสียงดังอย่างคึกคัก เพราะว่าปีนี้ก็เขาจะได้ทำหน้าที่ ' พี่สต๊าฟว๊าก ' สุดโหดเหมือนเดิม
ก็คณะเรามันมีผู้ชายอยู่แค่นี้ แล้วไอ้โอ๋มันก็แยกตัวออกไปเป็นลีดฯ ซะอีก
ที่เหลือเลยต้องเป็นสต๊าฟว๊ากกันหมด  สต๊าฟว๊ากต้องคอยพูดเสียงดังและทำหน้า`ตัวเงินตัวทอง`มๆ อยู่ตลอดเวลา
ซึ่งอาร์ตมันก็หน้า`ตัวเงินตัวทอง`มเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
" แหม ไอ้อาร์ต .... ปีนี้แกอย่าแกล้งน้องหนักนะ  " ยัยปุ๊กรีบแสดงบทบาท ' พี่สต๊าฟปลอบ ' โดยทันที
" อ้าวทำไมหละเจ๊ "
" ก็ปี 1 ที่จะเข้ามาใหม่เนี๊ยะ มีน้องผู้ชายเกือบ 10 คนแหนะ ฉันกลัวน้องๆ จะกลัวแกจนลาออกกันไปหมดหนะสิ "
ยัยปุ๊กพูดเล่นแกมจริงพร้อมแสดงสีหน้าอยากปลอบน้องใหม่เต็มที่  โดยเฉพาะน้องผู้ชาย
ทุกคนนั่งคุยกันต่อไม่นาน ก็แยกย้ายกันกลับ
" เจอกันวันเปิดเทอมนะคะที่รัก " ยัยจอยยังหันมาหยอดทิ้งท้าย
" คร้าบ " โอ๋ตอบกลับไปโดยไม่ได้หันไปมอง
อีก 5 วันก็จะถูกเรียกว่า ' พี่ปี 3 ' แล้ว และการฝึกงานที่ตึกเวชกรรมฟื้นฟูก็จะเข้มข้นมากขึ้น คิดแค่นี้ก็ปวดหัวแทบแย่แล้ว
แล้วไหนจะวิชาภาคนิพนธ์ ที่รุ่นพี่ขู่ไว้ว่ายากนักหนา ยากเสียจนไม่มีคำบรรยาย ก็ต้องสู่ต่อไป ทั้ง 30 คน นั่นแหละ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็เอาให้มันพอผ่านอย่าให้ถึงขนาดต้องได้เรียนซ้ำเลย
บทที่ 5
สองนักศึกษาหนุ่มที่ติดกันแจยังกะปาท่องโก๋ ถ้าเจอคนหนึ่งก็ต้องเห็นอีกคนหนึ่งอยู่ใกล้ๆ ชั่งน่ารักน่าชังและน่าสงสัย คนหนึ่งร่างกายสูงใหญ่กว่า แต่ก็ดูไม่แตกจากอีกคนจนเกินไป หุ่นนักกีฬา ท่าทางทะมัดทะแมง และเป็นสุภาพบุรุษ  มีรุ่นน้องผู้หญิงบางคนมาแอบชอบอยู่เหมือนกัน และกับอีกคนรูปร่างสมส่วน ตัวเล็กกว่าผอมกว่าเมื่อเทียบกับคนแรก  ดูไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเท่าไหร่ แต่ด้วยเป็นคนหน้าตาน่ารัก จึงทำให้มีคนแอบรักแอบชอบอยู่เยอะ  แต่ก็เห็นว่าติดเพื่อนคนที่ตัวโตกว่านั่นแจ  จนไม่ยอมเปิดโอกาสให้สาวๆ ได้เข้ามาจีบมาคุยซักทีจนกลายเป็นข้อคระหานินทาอยู่เป็นประจำ ทั้งสองคนตกเป็นขึ้ปากของเพื่อนในชั้นจนชินไปซะแล้ว
' ก็ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยคิดอะไรกันเกินเพื่อนอยู่แล้ว ... จะบ้าหรือไงผู้ชายด้วยกันจะรักกันได้ไง '  แต่ตอนนี้ก็คงบ้าไปแล้วนั่นแหละ คงหนีข้อกล่าวหาไม่พ้นแล้ว ..ได้กันแล้วหนิ - -* แต่ถึงอย่างไรเรื่องของคืนนั้นก็ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากพวกเขาทั้งสองคน
กับซัมเมอร์อันแสนร้อนระอุที่กำลังจะผ่านไป  ถึงแม้มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะมีต้นไม้ใหญ่เยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่อาจจะต้านทานความร้อนที่มีอยู่ในทุกพื้นที่ได้  วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวคล้ายกับจะมีฝนหลงฤาดูตกลงมา..  ตกลงมาก็ดีสิ ร้อนจะตายอยู่แล้ว
เหมือนอาร์ตคิดผิดที่เขารีบมาหาโอ๋ไวเกินไป หลังจากคืนนั้นความรู้สึกของอาร์ตมันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ความทรมานที่อาร์ตยังต้องทำตัวเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ยังต้องเรียกสรรพนามแทนโอ๋ว่า ' มึง ' ทั้งที่ในใจอยากพูดว่า ' คุณ ' หรือ ' ที่รัก ' ยังต้องรักษาระยะห่างให้เท่ากับคนที่เป็นเพื่อนกัน ทั้งที่อาร์ตอยากจะจับมือโอ๋เดินไปด้วยกัน หลายครั้งที่อาร์ตพยายามบอกโอ๋เป็นนัยน์ๆ ถึงความจริงในใจ
อาร์ตได้อยู่กับโอ๋เต็มวันช่างมีความสุขจริงๆ ต้องใช้เวลาทั้ง 5 วันก่อนเปิดเทอมให้คุ้มค่าที่สุด สองหนุ่มก็ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา ยังคงนั่งกินข้าวด้วยที่หลังมอในทุกเย็น
" โอ๋ กูอยากกินน้ำผลไม้ปั่น เดี๋ยวกูจะซื้อมาให้มึงด้วย " อาร์ตให้ข้อเสนอหลังจากที่สั่งอาหารตามสั่งแล้ว
" เออ ... งั้นกูเอา ... " โอ๋ยังไม่ทันบอกว่าจะเอาผลไม้อะไร อาร์ตเดินออกไปก่อน
ไม่ถึง 2 นาที อาร์ตก็เดินกลับ แล้ววางน้ำมะนาวปั่นลงตรงหน้าโอ๋ 1 แก้ว มีหลอดเสียบอยู่ 2 อัน
โอ๋มองดูหลอดสองหลอดที่อยู่ในแก้วเดียวกัน ' มึงจะให้กูดูดน้ำปั่นแก้วเดียวกับมึงอะเหรอ  ...  มึงคิดอะไรของมึง '
" ไมมึงซื้อมาแก้วเดียว ... จะให้กูกินแก้วเดียวกะมึงอะนะ  กูไม่กินด้วยนะเว้ย  "
อาร์ตเดาไว้แล้วว่าโอ๋คงตอบกลับมาอย่างนี้ แล้วเขาก็วางแก้วน้ำแครอตปั่นอีกแก้ว  แล้วแบ่งหลอดจากอีกแก้วมา
" มึงคิดว่ากูจะกินน้ำแก้วเดียวกะมึงหรือไง .. "
" มึงเล่นเสียบสองหลอดในแก้วเดียวจะให้กูเข้าใจยังงัย "
" เออๆ กูไม่ได้ตั้งใจ ..... กูขอโทษนะ " อาร์ตเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นแบบจริงจัง
และสายตาเศร้าๆ ที่มันส่งผ่านมาให้โอ๋ คงแปลว่า ' กูขอโทษที่กูทำผิดกับมึงในคืนนั้น '
แต่โอ๋ไม่อยากคิดถึงเหตุการณ์นั้นอีก อยากปล่อยให้มันเลือนหายไปกับกาลเวลา แล้วให้อาร์ตและโอ๋เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
อาร์ตนิ่งรอคำตอบจากโอ๋ ทุกอย่างที่อยู่รอบข้างเงียบลงเหมือนเป็นใจ แต่ถึงอาร์ตอ้อนวอนยังงัยโอ๋ก็คงไม่ยกโทษให้อาร์ตแน่นอน
แล้วพอดีอาเจ๊ก็เอาข้าวผัดกุ้งกับหมูทอดกระเทียมที่สั่งไว้มาเซิร์ฟ  โอ๋เลยถือโอกาสตักข้าวคำใหญ่ๆ อุดปากตัวเองซะเลย
' มันไม่ตอบ .. แสดงว่ายังโกรธกูอยู่  ก็สมควรแล้ว  ก็กูทำกับมันขนาดนั้น ' ..  อาร์ตก้มหน้าทำตาละห้อย
แล้วตักข้าวเข้าปากเคี้ยวความน้อยใจและกลืนลงกระเพาะพร้อมข้าวทุกๆ คำ
' ทำไมกูต้องมาหลงรักเพื่อนตัวเองด้วยวะ.. เพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก .. ไอ้โอ๋.. มึงรู้ไหมกูคิดถึงมึงขนาดไหน กูรอแต่จะให้ถึงวันเปิดเทอมไวๆ กูอยากเจอหน้ามึง ... แต่พอก็เจอมึงกูก็ต้องทำตัวเป็นเพื่อนมึง กูไม่อยากเป็นแบบนี้  รู้ไหมมันทรมานขนาดไหน  เวลา 1 เดือนที่ห่างกัน มันทำให้กูรู้จักตัวเองมากขึ้นวันนี้กูเข้าใจตัวเองแล้ว พอกูได้เห็นหน้ามีงอีกครั้ง กูก็มึงในใจเลยว่า ' กูรักมึง ' .. "
" ไอ้อาร์ต! มึงเป็นอะไร! มองหน้ากูอยู่ได้ มึงจะกินไหมข้าวหนะ "
เสียงของโอ๋ปลุกให้อาร์ตตื่นจากพะวังความคิด  เขาเผลอนั่งเหม่อและปล่อยสายตาลอยไปมาอยู่ที่ใบหน้าของโอ๋
" เอ่อ .. อืม .. "  อาร์ตตอบเลิกลั่กแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อไป สายตามันเศร้าจนน่าสงสาร
' กูไม่อยากทรมานแบบนี้  ... กูจะหาโอกาสบอกให้มึงรู้ ... ถึงมึงจะไม่รักกูตอบ  แต่กูก็จะรักมึงต่อไป '
กับท่าทีของเพื่อนรักที่แปลกไปขนาดนั้น โอ๋ก็พอจะรู้ว่าอาร์ตกำลังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น
' ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าอาร์ตจะเป็นเกย์ หรือว่ามันแค่เมา แต่ถึงแม้จะเมามากเท่าไหร่ ผู้ชายแท้ๆ ก็คงไม่ลักหลับผู้ชายด้วยกัน ... แล้วทำไมต้องเป็นกูด้วยหละอาร์ต มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บขนาดไหน เจ็บทั้งตัวและเจ็บทั้งใจ  มึงเป็นเพื่อนกูแท้ๆ ทำไมมึงทำกูได้ลงวะ มึงคงจะอ้างว่ามึงเมาหละสิ ไอ้เพื่อนเลว กูไม่อยากบอกเลยว่า  กูให้อภัยมึงได้ แต่กูไม่มีวันหายโกรธมึงเรื่องนี้แน่นอน และอย่าหวังว่าตั้งแต่นี้ไปมึงจะได้มานอนห้องกูอีก ถึงแม้ว่ากูอาจจะเหงาถ้าไม่มีมึงอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิม กูคงหาเพื่อนดีๆ อย่างมึงไม่ได้อีกแล้ว แต่มึงกลับกระทำการสุดชั่วกับกูไว้แล้วก่อนจะปิดเทอม '
" ไอ้โอ๋ !! มึงเหม่ออะไรวะ ! " คราวนี้เป็นอาร์ตที่ทำให้โอ๋รู้สึกตัว
" เอ่อ .. กูอิ่มแล้ว .. "
" ไม่ใช่... กูถามมึงว่ามึงเหม่ออะไร "
" อะ เอ่อ  ... กู .. ก็แค่ถึงเรื่องรับน้อง ตอนเปิดเทอมก็เท่านั้น " โอ๋อ่ำๆ อึ้งๆ แล้วตอบไปมั่วๆ
" เออ! เฮ้ย รับน้อง... กูดีใจหวะ กูชอบรับน้อง " พอพุดถึงเรื่องรับน้อง อาร์ตก็แสดงสีหน้าร่าเริงขึ้นมาทันที
อาร์ตเป็นสต๊าฟว๊ากที่บ้าบิ่นที่สุด บ้ากว่ารุ่นพี่หลยาๆ คนที่เคยเป็นมา
" มึง ... อย่าบ้านักเลยน่า "  โอ๋ตอบกลับไปอย่างคนรู้ใจ
" เออน่า กูไม่แกล้งน้องโหดมากนักหรอก "
" ระวังน้องบาดเจ็บก็แล้วกัน และอย่าประมาท  กูไม่อยากเห็นใครตายในกิจกรรมรับน้องคณะเราเหมือนมหา'ลัยอื่น "
" พวกกูไม่แกล้งน้องหนักขนาดนั้นหรอกอย่างมากก็แค่ไฮเปอร์เวนฯ**  "  อาร์ตทำหน้าตากวนๆ
" เหรอ  ถ้าเกิดมีน้องที่เป็นโรคหัวใจแต่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนหละ
รับน้องอยู่ดีๆ แล้วหัวใจล้มเหลวกลางห้องเชียร์ จะทำยังงัยนักศึกษากายภาพฯ ปี 3 อย่างเราจะทำไรได้ "
โอ๋วางช้อนตักข้าวลง ทำหน้าจริงจังพูดยาวแบบไม่หยุดเว้นวรรค

ดูโพสต์ทั้งหมด · โพสต์ 2012-4-16 16:17:19

หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ

imanaji · โพสต์ 2012-4-17 00:12:18

ขอบคุณมากครับ

kan17825 · โพสต์ 2012-4-17 15:59:16

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-4-20 15:18:27

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-4-28 16:32:14

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-12-1 15:37:16

ขอบคุนมากครับ

kangaza · โพสต์ 2012-12-2 10:29:34

ขอบคุงมากมากคับ

Klong · โพสต์ 2012-12-10 09:45:49

ขอบคุนครับ

adan · โพสต์ 2012-12-27 22:35:53

ขอบคุนมากครับ

dung · โพสต์ 2013-1-19 14:05:10

ขอบคุณครับ

ton521 · โพสต์ 2013-11-24 04:55:49

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-6 09:03:33

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-6 23:43:27

ขอบคุนคราฟ

Sirakan · โพสต์ 2013-12-15 10:31:20

ขอบคุนก๊าบ

harain15 · โพสต์ 2013-12-15 13:52:01

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-3-11 17:24:25

ขอบคุนคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-14 13:58:08

จะคืนดีกันไงนี่

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว	โพสต์ 2012-4-16 16:17:19 \| ดูโพสต์ทั้งหมด สมัครสมาชิกพิเศษ (M.D.A.) ไม่ต้องตอบกระทู้ก็เห็นข้อความ/รูปภาพได้ทันที, ไม่ต้องจ่ายค่าดูกระทู้, เข้าแซ๊บโซนได้ทันทีไม่ต้องสะสมคะแนน, และสิทธิพิเศษอื่นๆอีกมากมาย สมัครclick! หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ
benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว
	ตอบกลับ ใช้ไอเท็ม รายงาน

++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 5

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร