++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 12

tanya · โพสต์ 2012-4-12 09:30:32

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เสียงกรีดร้องยิ่งดังมากขึ้นแล้วก็มีเสียงการดึงลากกันออกไปด้านนอก เสียงประตูถูกกระชากเปิดออกกว้างที่สุด เสียงพี่สต๊าฟคนอื่นๆดังมาจากด้านหน้าห้องเชียร์ทั้งที่ยังมืดอยู่อย่างนั้น
" จับไอ้อาร์ต! จับมันไว้ก่อน! "
" อาร์ตใจเย็นเว้ย! ..ใจเย็น! "
" ...เอาไอ้โอ๋ไปโรงพยาบาล! เอาไปโรงพยาบาล! เร็วๆ! "
สิ้นประโยคสุดท้าย น้องใหม่ทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้ พี่ประธานลีดฯ โดนหนักขนาดนั้นเลยเหรอ ในห้องเชียร์ระงมไปด้วยเสียงร้องไห้ของเด็กที่ถูกหลอกมาเต็มๆ 4 สัปดาห์ โดนต้มซะเปื่อยเลย
เหตุการณ์ดูเหมือนสงบลง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ของรุ่นพี่ น้องใหม่ถูกทิ้งไว้ในห้องมืดๆ นั้น ตามลำพัง  นั่นหรือคือรางวัลของการร้องเพลงประจำคณะไม่ผ่านภายใน 3 ครั้ง
พวกเราคงถูกพี่ทิ้งไปหมดแล้ว เด็กน้อยเงียบเสียงลง ยังมีหลายคนที่ยังร้องไห้ฮือฮือ
" พี่คะ! พี่คะ! พี่ค้า! " มีเสียงน้องผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ตะโกนไปร้องไห้ไป น่าสงสารมากๆ แล้วน้องคนอื่นๆ ก็เริ่มเรียกหาพี่ๆ ตามกัน มั่วไปหมดฟังแทบไม่รู้เรื่อง ทันใดนั้นแสงไฟก็สว่างขึ้น.. สว่างไปทั้งห้อง  แต่ไม่มีใครอยู่ตรงหน้าห้องเชียร์
มีลอยเลือดเปลอะเปื้อนอยู่ตรงพื้นที่พี่สองคนนั้นชกต่อยกัน เด็กๆ มองซ้ายมองขวา ไม่มีพี่คนไหนอยู่ในห้องเลย  .... แล้วก็มีเสียงเพลงประจำคณะของพวกเขาดังขึ้น
เป็นเพลงที่ร้องได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน และร้องได้พร้อมเพรียงมากที่สุดจนขนลุก เป็นเพลงประจำคณะที่เพราะที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา
เสียงประสานระหว่างวัยรุ่นชายหญิงที่ดังมาจากด้านนอก คงเป็นเสียงของพี่ๆ มันดังเข้ามาในห้อง  ดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เพราะมากขึ้นเรื่อยๆ พี่ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงอยู่ในมือกันคนละดอกสองดอก
และที่สำคัญที่สุด พี่ทุกคนยิ้มด้วยความยินดีให้กับน้องๆ ทุกคน ทั้งพี่สต๊าฟว๊าก พี่สต๊าฟปลอบ และพี่ลีดฯ
" ยินดีต้อนรับน้องเทคนิคการแพทย์รุ่น XX ทุกคนคร้าบ / ค้า " เสียงดังกึกก้องไปทั้งห้องเชียร์
น้องบางคนยังร้องไห้ต่อแอบอึ้งๆ แล้วก็ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ บางคนทำหน้าเหลอหลาน้ำตาอาบแก้ม ยังงงๆ อยู่เลย
ความปิติยินดีเต็มเปี่ยมไปทั่วทั้งห้อง ทั้งรอยยิ้มและความสุข คงลืมไม่ลงกับ 4 สัปดาห์ที่ผ่านและวันนี้ด้วย
ยกเว้น ... ด้านนอกห้องเชียร์ ..ยัยปุ๊กกับยัยจอยกำลังรุมให้การปฐมพยาบาลกับโอ๋
ส่วนอาร์ต  หลังจากที่อุ้มโอ๋ออกมาไว้ข้างนอกแล้วก็หลบหน้าเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
แต่คงไม่ได้เข้าไปในห้องเชียร์หรอก เพราะเห็นอาร์ตเดินไปอีกทาง
" โอ๋แกเป็นอะไร ตอนคุมเพลงอยู่ในห้องเชียร์ เหมือนแกไม่มีสมาธิ " ยัยปุ๊กเริ่มขึ้นมาก่อน
" อ่อ ... ฉันเห็นหน้าน้องๆ ที่กำลังร้องไห้ แล้วฉันสงสาร " โอ๋แก้ตัวไปตามน้ำ ความจริงเขารู้สึกเจ็บแผลเก่าที่หลังมือ
" แหม.. อ่อนไหวจังเลยนะแก " ยัยปุ๊กแซวต่อหน้า
" สมจริงมากๆ เลย แกกับไอ้อาร์ตหนะ จนฉันคิดว่าพวกแกโกรธกันมาเป็นปีเป็นชาติแล้ววะ "
" 555  ก็อาจจะใช่นะ " โอ๋พูดเป็นปริศนา
" อ้าว ... หมายความว่าไงวะ " ปุ๊กขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
" ป่าว ไม่มีอะไรหรอก ... เข้าห้องเชียร์ได้แล้ว ไปรับน้องใหม่กัน เร็วๆ "
โอ๋รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งเข้าไปในห้องเชียร์โดยไม่รีรอ แล้วพี่สต๊าฟดูแล 2 คน ก็วิ่งตามกันเข้าไปในห้องเชียร์
บทที่ 11
เพื่อนหลายคนแปลกใจที่หลังจากจบกิจกรรมเชียร์คณะแล้ว เหตุใดอาร์ตกับโอ๋ยังไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทุกครั้งที่ถูกถามทั้งโอ๋และอาร์ตก็ได้แต่ปฏิเสธหรือแก้ตัวไปเรื่อยๆ เขาสองคนไม่ได้นั่งรถคันเดียว ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ได้เข้าเรียนพร้อมกัน ดูทุกอย่างเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง มีแต่ยัยปุ๊กกับยัยจอยนั่นแหละที่พยายามซักถามความจริงจากโอ๋ แต่ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยแม้แต่น้อย ไอ้โอ๋นี่ปากแข็งจริงๆ
หลังจากปิดเชียร์ นี่ก็ 1 เดือนพอดี รวมเวลาที่โอ๋กับอาร์ตไม่ได้คุยกันก็ 3 เดือนพอดี ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะแอบคิดถึงกันบ้างหรือป่าวนะ
เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดชื่น ..เช้าวันเสาร์ที่เต็มไปด้วยสีสันและการพักผ่อน และวันนี้ก็เป็นวันคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของโอ๋
แต่โอ๋กลับลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความเหงา รู้สึกเหมือนทุกวันนี้กินข้าวไม่อิ่ม นอนหลับไม่เต็มที่ เหมือนมีอะไรที่มันขาดหายไป เหมือนใจมันโหวงๆ ได้ยินเสียงแกร๊กๆ อยู่ที่มุมห้องอีกฝั่ง
" ฉันฝันถึงมันอีกละ " โอ๋พูดเสียบแหบเหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอน
" ฉันรู้ละ ... เพราะว่าเมื่อคืนแกก็ละเมอเป็นชื่อมัน " น้ำนั่งประทินผิวอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง พูดโดยไม่หันกลับมามองโอ๋
" จริงๆ เหรอ ... "
" แน่นอน ... แล้วก็แกฝันว่ายังงัยหละ ... ฉันว่าแกต้องฝันเปียกถึงไอ้อาร์ตแน่ๆ โฮ้ โฮ้ โฮ้ " หยุดทาครีมเพื่อหัวเราะเล็กน้อย
" จะบ้าเหรอ .. ฉันฝันว่ามันเดินจากฉัน ฉันฝันซ้ำๆ กันแบบนี้มาตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องแล้ว " โอ๋ยังนอนอยู่บนเตียงและบ่นต่อไปเรื่อยๆ
" เหรอ...  "
" อื้ม "
" แล้วทำไมแกถึงฝันแบบนั้นหละ "
" ฉันก็ไม่รู้ .. คงเพราะเคยไปไหนมาด้วยกันตลอดมั้ง ..เลยลืมไม่ลง " โอ๋สะดุดกับคำพูดของตัวเอง
ฉันเองก็ไม่ต่างกับไอ้อาร์ตเลยใช่ไหมที่ลืมกันไม่ลง ไม่อยากยอมรับเลยว่าฉันสงสารไอ้อาร์ตมากๆ .... และฉันก็คิดถึงมันด้วย 2 เดือนที่ผ่านมา ฉันได้อยู่กับตัวเอง โต้เถียงกับความคิดของตัวเองมาตลอด และฝันถึงอาร์ตแบบนั้นเรื่อยมา
" แล้วแกรู้ไหม ว่าทำไมแกถึงลืมมันไม่ลง " น้ำเริ่มทำหน้าที่ศิลาณี ผู้ให้คำปรึกษาได้ทุกด้าน โดยเฉพาะด้านความรัก
" ไม่รู้สิ " โอ๋พูดสั้นๆ และไม่ได้คิดว่าน้ำจะตอบกลับว่ายังงัย
" คนมันรักกัน  มันจะลืมกันได้ยังงัยละจ๊ะ " ตวัดหางเสียงเล็กน้อย
" แต่ฉันรักมันแบบเพื่อนนะ " โอ๋ลุกขึ้นนั่งบนเตียง รีบเถียงเหมือนเด็กๆ
" แกบังอาจมาเถียงเทพธิดาพยากรณ์ได้ยังงัย ..ฮึ " น้ำตรวจตราความเรียบร้อยบนใบหน้าขาวใสด้วยกระจกพกเล็กๆ แล้วลุกขึ้น เดินมาทางโอ๋
" อยากรู้ไหม 2 - 3 คืนหลังมานี้ แกละเมอว่าอะไร ก่อนที่แกจะพูดชื่อไอ้อาร์ต " น้ำยักคิ้วทำตาถลึงมาทางโอ๋
" .... " โอ๋เงียบ ไม่กล้าถามต่อไปว่า ' แล้วฉันละเมอว่าอะไรหละ ' เลยเปลี่ยนประเด็นไปเลยซะงั้น
" แกตื่นมาฟังฉันละเมอทุกคืนหรือไง " โอ๋ค้อนนิดๆ
" ฉันยังไม่หลับด้วยซ้ำ ..ส่วนแกพอหัวถึงหมอนไม่ถึง 30 นาที แกก็เริ่มบิดตัวไปมา เหมือนกำลังโดยใครปล้ำอยู่อย่างนั้น " น้ำลงนั่งที่เตียงของตัวเอง
" จะบ้าเหรอ " โอ๋เถียงเสียงแข็ง
" ฉันจะโกหกแกไปทำไม " พร้อมส่งสายตาเขม็งตวาดมาทางโอ๋
" เฮ้อ.. จริงเหรอแก ... ฉันก็จำพอลางๆ หนะนะ ในฝันเหมือนฉันโดยไอ้อาร์ตกอดไว้  แล้วฉันก็ดิ้นหลุดออกมา "
" เหรอ .. เห็นไหมฉันเดาไว้ไม่ผิดเลย ... แต่ที่แกละเมอมันไม่จบไม่แค่นี้นะ " โอ๋เงยหน้าขึ้นตั้งใจฟัง
" พอแกบิดไปมาได้ซักพัก แกก็แน่นิ่งไป ตอนนั้นฉันคิดว่าแกคงโดนปล้ำจนเสร็จสมอารมณ์หมายไปแล้ว "
น้ำยิ้มไปพูดไป ทำให้โอ๋เคลือบแคลงสงสัย  แต่แล้วก็ทำหน้าตาจริงจังขึ้นมาในทันที
" แต่ที่สำคัญ ประโยคที่แกพูดเมื่อคืนนี้ตอนแกละเมอ ... ฉันเองก็อึ้งไปเหมือนกัน .. ความในใจที่ตัวแกเองปฏิเสธมาตลอด "
" อะไร " โอ๋กลืนน้ำลาย หัวใจเต้นแรงตุ๊บๆ
" แกพูดว่า ' อาร์ตมึงอย่าหนีกูไป กูก็รักมึง กูขอโทษ ' .. แล้วแกก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ในฝันแกคงเห็นมันเดินจากแกไปหละมั้ง แกถึงได้พูดออกมาอย่างนั้น "
" ... ไม่หรอกมั้ง " โอ๋ตกใจและสับสน พูดปฏิเสธอยู่ในลำคอ ไม่อยากเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่ตัวเองพูด โอ๋ไม่อาจยอมรับมันได้
" ฉันอยู่ข้างแกมาตลอดนะโอ๋.... ครั้งนี้ฉันจะไม่แนะนำว่าแกควรทำยังงัยกับไอ้อาร์ต " น้ำเดินไปหยิบอะไรซักอย่างแล้วเดินมานั่งข้างโอ๋
" เพราะฉันคิดว่าแกรู้ ว่าควรทำยังงัย  .. แต่สิ่งหนึ่งต้องทำก่อนเป็นอันดับแรก คือหยุดกลัวซะ "
โอ๋นั่งนิ่งฟังเพื่อนผู้ผ่านความรู้สึกเหล่านี้มามากกว่า
" ฉันรู้ว่าแกกลัวการถูกทิ้ง แต่ความรักมันสวยงามกว่านั้นมากมายเลยนะ ...
แกรู้ไหมว่าพี่เชน แฟนของฉัน ไม่ได้มีฉันคนเดียว ฉันรู้มาตลอด แต่ฉันก็รักเขา และยังคบกับพี่เขามา 2 ปีแล้ว
แต่ไอ้อาร์ตหละ คนที่มีแต่แกคนเดียวมาโดยตลอด ...คิดดูสิอาร์ตไม่มีแฟนผู้หญิงซักคนทั้งที่เรียนมาจนขึ้นปี 3 แล้ว เพราะอะไร ฉันคิดเดาเอาเองนะ... คงเป็นเพราะมันมีแกอยู่แล้วทั้งคน .. คนที่มันรักก็คือแกคนเดียว " น้ำทั้งแนะนำและสารภาพเรื่องของตัวเองไปในตัว
โอ๋ถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินเรื่องของน้ำกับพี่เชน  น้ำไม่เคยบอกโอ๋เรื่องนี้มาก่อน  รู้สึกสงสารและทึ่งในตัวน้ำมากที่ยังคบกับพี่เชนได้นานขนาดนั้น และทั้งหมดที่น้ำพูดมา ..ก็ทำให้โอ๋รู้สึกคิดถึงอาร์ตขึ้นมาจับใจ ..อยากเจออาร์ต อยากเห็นหน้าอาร์ต และอยากขอโทษอาร์ตด้วย
" เออนี่ๆ ดูไรนี่สิ " อยู่ดีๆ น้ำก็ทำลายบรรยากาศเศร้าๆ ด้วยกล่องอะไรบางอย่าง
" หึม!! " โอ๋มองดูกล่องที่ห่อกระดาษลายสวยๆ ด้วยความงง
" สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะเพื่อนรัก!! " น้ำยิ้มและยื่นของขวัญวันเกิดให้โอ๋
" .... อะ เอ่อ ขอบใจนะน้ำ " โอ๋ถูกเซอร์ไพรส์ ยิ้มกว้าง น้ำตาคลอ รับของขวัญมากจากน้ำ
ต่างคนต่างยิ้มให้กัน ไม่มีคำบรรยายใดๆ ที่จะบอกความหมายของคำว่าเพื่อนระหว่างทั้งสองคนได้
" อื้ม .. มันอาจจะไม่ใช่ของราคาแพงนะ ... ก็ฉันมันจนหนินะ ฮะฮะ " น้ำหัวเราะร่าเริง
" แค่แกจำได้ว่าเป็นวันเกิดฉัน  ฉันก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องให้ของขวัญก็ได้ "
" ไม่เป็นไรหรอก นานทีปีหน ... "
" ปิ๊ก! ปิ๊ก ! " เสียงแตรรถดังมาจากหน้าหอ แล้วน้ำก็รีบลุกขึ้นในทันที นั่นคงเป็นรถของพี่เชนอย่างแน่นอน
" ฉันไปก่อนนะ ... คงได้กลับมาเย็นวันอาทิตย์ จะไปเที่ยวบ้านพี่เชนที่อุดรฯ " น้ำยิ้มดีใจอย่างเห็นได้ชัด แล้ววิ่งไปที่ประตู
" เออ ... เมื่อเช้ามีคนมาเคาะห้อง ฉันเปิดออกไปก็แต่เห็นกล่องของขวัญวางหน้าห้อง ..ฉันเอาไปวางไว้ตรงโต๊ะแกอะ ไปก่อนนะ "
แล้วน้ำก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ซักพักก็ได้ยินเสียงรถที่จอดหน้าหอเคลื่อนตัวออกไป
..ใครนะที่ส่งของขวัญมาเซอร์ไพรส์ หรือจะเป็นอาร์ต ทำไมวันนี้ใจมันพะวงถึงแต่อาร์ตนะ โอ๋พุ่งตัวหยิบกล่องของขวัญอีกใบมานั่งชื่นชมที่เตียง ไม่มีชื่อเสียงเรียงนามติดมาด้วย  มีน้ำหนักเบา แต่ก็ไม่กล้าเขย่า กลัวของข้างในจะเสียหาย แกะเลยดีไหมนะ ... แล้วจะอดใจไว้ทำไมหละแกะเลยดิ
โอ๋ใจสั่น ตื่นเต้นเหมือนเด็กกำลังแกะกล่องของขวัญใบแรกในชีวิต ภาวะนาขอให้เป็นของที่อาร์ตเป็นคนส่งมา ฉีกกระดาษที่ห่อไว้ออกอย่างรวดเร็ว เปิดฝากล่องที่อยู่ข้างใน ภาพของสิ่งที่อยู่ข้างหน้ามันทำให้โอ๋หยุดนิ่ง คิดกลับไปถึงวันสุดท้ายของกิจกรรมสอบเพลงเชียร์ของน้องใหม่ ..โอ๋จำไม่ได้ว่าใครเก็บถุงมือลีดฯ ของโอ๋ไป แต่ก็คิดว่าคงหายไปแล้วหละ เสียดายมากๆ เพราะเป็นถุงมือที่ใส่ในวันสำคัญแบบนั้น
โอ๋น้ำตาคลอ เมื่อเห็นถุงมือสีขาวที่วางอยู่บนสุด โอ๋หยิบมันขึ้นมา แน่ใจแล้วมันเป็นถุงมือของโอ๋ ภาพของอาร์ตวิ่งเข้ามาในหัว คงจะเป็นอาร์ตที่เก็บไว้และอาร์ตคงซักมันด้วยตัวเอง ยังมีของอยู่ในกล่องอีก เหมือนเป็นผ้าที่พับไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย สีของมันดูคุ้นตา แล้วน้ำตาโอ๋ก็หยาดผ่านแก้มลงมาในทันที มันเป็นเสื้อตัวเก่งของโอ๋ที่โอ๋ใช้มัดห้ามเลือดให้อาร์ตเองกับมือ ถึงแม้มันจะถูกซักแล้วแต่ก็ยังมีคราบเลือดของอาร์ตเป็นวงๆ เล็ก ติดอยู่ที่ตัวเสื้อ 2 - 3 แห่ง ของทั้งสองอย่างที่อาร์ตเก็บไว้ให้ และเลือกที่จะส่งมาให้ในวันนี้ มันหมายถึงอะไร อาร์ตหมายถึงอะไร หรือเป็นการบอกลา ... ไม่จริงนะ น้ำตาของโอ๋หยาดผ่านแก้มลงมาเรื่อยๆ
ยังมีของชิ้นสุดท้ายที่อยู่ในกล่องโอ๋ก้มลงมองเห็นนาฬิกา CITIZEN เรือนเล็กสวย สีดำเรียบและมีสไตล์ บรรจุในกล่องพลาสติกใส
ภาพของเหตุการณ์หนึ่งไหลเข้ามาในหัวจำได้ว่าเป็นวันที่โอ๋กับอาร์ตไปเดินซื้อของด้วยกันที่ห้าง ' โอเอซิส '
" ไอ้โอ๋ ทำไมมึงไม่ชอบใส่นาฬิกาวะมันเสริมบุคลิกให้ดูดีขึ้นนะเว้ย "
" กูไม่ชอบ ... กูเคยซื้อนาฬิกามาใส่แล้วมันไม่เข้ากะกู..คงเพราะแขนกูเล็กเกินไป ..ไม่มีนาฬิกาผู้ชายที่กูใส่แล้วดูดีหรอก "

cojiros1 · โพสต์ 2012-4-15 05:52:14

ขอบคุณฮ๊าฟฟ

ดูโพสต์ทั้งหมด · โพสต์ 2012-4-16 19:41:04

หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ

imanaji · โพสต์ 2012-4-17 01:34:53

ขอบคุณมากครับ

kan17825 · โพสต์ 2012-4-17 16:06:16

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-4-20 15:31:32

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-4-28 17:14:48

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-12-1 15:40:01

ขอบคุนมากครับ

kangaza · โพสต์ 2012-12-3 20:05:46

ขอบคุณมากครับ

Klong · โพสต์ 2012-12-10 14:00:48

ขอบคุนครับ

Klong · โพสต์ 2012-12-10 14:01:22

ขอบคุนครับ

Klong · โพสต์ 2012-12-10 14:01:34

ขอบคุนครับ

Klong · โพสต์ 2012-12-10 14:01:39

ขอบคุนครับ

adan · โพสต์ 2012-12-27 23:57:17

ขอบคุนมากครับ

dung · โพสต์ 2013-1-19 15:05:13

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-1-19 15:05:17

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-1-19 15:05:38

ขอบคุณครับ

ton521 · โพสต์ 2013-11-24 03:56:19

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-6 12:39:21

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-7 17:13:21

ขอบคุนคราฟผม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว	โพสต์ 2012-4-16 19:41:04 \| ดูโพสต์ทั้งหมด หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ
benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว
	ตอบกลับ ใช้ไอเท็ม รายงาน

++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 12

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร