++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 7

tanya · โพสต์ 2012-4-17 09:19:42

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

เอ็มจึงเดินไปเปิดประตูอย่างโล่งอกที่เขาจะได้หายอึดอัดเสียที แต่เขายังไม่ทันที่จะได้แตะที่ประตูด้วยซ้ำประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมร่างสูงๆของเด็กหนุ่มที่ก้าวเข้ามา
เอ็มต้องชะงักกับภาพตรงหน้าเด็กหนุ่มหน้าตี๋ตัวสูงราวๆกับเขา ใบหน้าใสๆบ่งบอกถึงความเหน็ดเหนื่อยมาบ้างแต่ยังคงความดูดีในแบบเซอร์ๆ ดูเหมือนว่าสองคนจะจ้องกันนานอยู่พักหนึ่งในเมื่อต่างคนต่างชะงักจนมีเสียงทักทางด้านหลังจึงดึงสายตาคนทั้งสองให้ละจากกันได้
“อ้าวต่อมาแล้วเหรอ”
ชื่อที่โดนเรียกมันช่วยย้ำว่าเอ็มไม่ได้ตาฝาด ต่อกำลังยืนอยู่ต่อหน้าเขาจริงๆเขากำลังจะยิ้มทัก แต่กลับหน้าชาขึ้นมาเฉยๆเมื่อต่อเดินผ่านเขาเข้าไปข้างในอย่างเมินเฉยเหมือนคนไม่รู้จักกัน จนเขาต้องรีบเดินออกไปจากห้อง
โดยที่ไม่รู้ว่าต่อเองก็มองตามหลังเขาจนประตูปิดลง………
เอ็มโทรศัพท์กลับไปบอกแก้วว่าเขาขอตัวกลับบ้านก่อน แก้วเองก็เอะใจในน้ำเสียงของเอ็มที่แปลกไปจึงเอ่ยถาม
“เอ็มมีอะไรหรือเปล่าเสียงดูไม่ดีเลย”
“เปล่าแค่เหนื่อยอยากกลับไปนอนแค่นั่นเองครับ”
“เหรอรอแป็บสิเนี่ยพ่อแก้วกำลังจะกลับแล้วเหมือนกัน”
“ผมกลับก่อนดีกว่าครับฝากลาพ่อแก้วด้วยนะครับ”
แล้วเอ็มก็วางสายไปแค่นั้นแก้วได้แต่ถือโทรศัพท์ค้างไว้นึกแปลกใจกับอาการของเอ็ม จนพ่อหันมาเอ่ยถาม
“เพื่อนกลับไปแล้วเหรอ”
“ค่ะพ่อแต่ดูเอ็มเขาเสียงไม่ค่อยดีเลย”
ถ้าเกิดจะมีใครสักคนในห้องนี้สังเกตอาการต่อก็คงจะเห็นแววตาครุ่นคริดของเขาที่นึกถึงสิ่งที่เขาทำกับเอ็มเมื่อกี้ เขาห่างเหินเกินไปหรือเปล่า ต่อได้แต่ถามตัวเองในใจ
“ดูพี่ต่อสินั่งเครียดอีกคนห่วงพ่อมากเหรอคะ” แก้วแซวอาการต่อเมื่อสังเกตเห็นเขาเป็นคนแรก แต่เขาก็เอาแต่ยิ้มก่อนจะหันไปคุยกับพ่อ
“หมอบอกพ่อเป็นอะไรครับ”
“ก็โรคเดิมความดันสูงแต่ต่อไม่ต้องห่วงพ่อหรอก มันเป็นๆหายๆจนชินแล้วล่ะ”
“ใช่เราน่ะตั้งใจเรียนก็พอแล้วอย่าทำตัวให้พ่อคิดมากละกัน”
“เรื่องนั่นพ่อไม่ต้องห่วงหรอกครับ ดูแลร่างกายไว้ร้บปริญญาผมก็พอแล้วครับ” ต่อบอกยิ้มๆแต่ในใจกลับคิดไปถึงใครอีกคน
“พี่ต่อกลับด้วยกันหรือเปล่าคะ”
แก้วเอ่ยชวนต่อเมื่อเดินออกมาจากห้อง เขาเองก็จะกลับบ้านไปอาบน้ำเหมือนกัน แม่บอกว่าอยู่เฝ้าพ่อให้เองเห็นเขามาเหนื่อยๆก็เลยให้กลับบ้านไปพักผ่อนก่อน
“ไม่เป็นไรครับผมกลับเองดีกว่า ผมลาคุณอาเลยละกันนะครับ”
ต่อบอกลาพ่อของแก้วแล้วรีบเดินแยกตัวออกมาที่จริงเขาก็ว่าจะโทรให้เพื่อนเก่าเขาที่อยู่แถวนี้มารับหน่อยแต่นึกอีกทีตอนนี้เขาเองก็ไม่อยากเจอใครเหมือนกันเขาจึงเลือกที่จะกลับเองดีกว่า
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งอยากที่จะโทรหาเอ็มเหมือนกันแต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร ในเมื่อเขาเคยตัดรอนแบบไม่มีเยื่อใยเพราะอารมณ์สับสนของเขาเอง เขาจึงตัดสินใจเก็บโทรศัพท์ไว้เหมือนเดิม
เช้าวันแรกที่ต่อตื่นขึ้นมาภายในห้องที่เขาโตมาตั้งแต่เด็ก หลายเดือนแล้วที่เขาไม่ได้กลับมานอนอย่างเต็มอิ่มที่ห้องของตัวเองแบบนี้ วันนี้พ่อเขาจะออกจากโรงพยาบาลช่วงบ่าย เขาเองก็ต้องไปรับ
อากาศที่กรุงเทพยังร้อนเหมือนเดิมทำให้ต่อหวนนึกถึงคำพูดของเอ็มที่บอกจะรอดูเมื่อเขากลับมากรุงเทพว่าจะมีอาการป่วยหรือเปล่า ถ้าเอ็มมันรู้มันก็คงจะล้อเขาน่าดูเมื่อตอนนี้ต่อเริ่มปวดหัวขึ้นมาบ้าง ต่อถอนหายใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะคิดถึงเอ็มมันมากไป
“พี่เตยผมยืมรถไปรับพ่อหน่อยนะ” ต่อบอกพี่สาวเมื่อเจอกันตอนเช้าในขณะที่พี่กำลังจะออกไปทำงาน
“เอาสิเมื่อคืนก้อว่าจะบอกอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวพี่ไปแท็กซี่เสียดายงานมันยุ่งไม่งั้นคงไปรับพ่อได้”
“พี่ไปทำงานเหอะผมจัดการเองเรื่องไปรับพ่อ”
“อืมฝากด้วยนะไปแล้วเดี๋ยวสาย”
พี่ออกไปแล้วต่อจึงออกจากบ้านมั่งเผื่อๆเวลาเอาไว้เผื่อรถติด
“กี่ปีๆรถก้อติดเหมือนเดิม” ต่อบ่นอย่างเซ็งๆเมื่ออกจากบ้านมาเท่าไหร่ ก็เจอปัญหาที่น่าเบื่อหน่ายเข้าจนได้ เขากวาดสายตาไปเรื่อยแก้เซ็งก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่ร่างหนึ่งในชุดนักศึกษาที่กำลังยืนรอรถเมลล์อยู่ป้ายข้างหน้าที่เขาติดไฟแดงอยู่
เอ็มในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ต่อเผลอมองภาพแปลกตานั่นอยู่พักหนึ่งเขาไม่เคยเห็นเอ็มในชุดแบบนี้ ดูเอ็มจะต่างจากที่เขาเคยเห็นไม่เหลือภาพเด็กทะโมนที่เขาเคยแซว
เอ็มกำลังจะก้าวขึ้นรถที่วิ่งมาจอดเทียบป้ายแต่ต้องหยุดชะงัก เมื่อโทรศัพท์ดังเข้ามาแถมคนที่โทรมาก็เป็นคนที่เฉยเมยกับเขาเมื่อวานเขาจึงไม่ได้ก้าวขึ้นรถคันนั้น
“ว่าไงมึง”
เอ็มทักหน้าเซ็งๆโดยไม่รู้ว่าปลายสายที่คุยอยู่กำลังเคลื่อนรถมาจอดเทียบตรงที่ๆเขายืนอยู่ กระจกรถถูกเลื่อนลงพร้อมกับต่อวางสายทิ้งแล้วตะโกนออกมาจากรถแทน
“ขึ้นมาเดี๋ยวกูไปส่ง”
เอ็มลังเลอยู่พักหนึ่งแต่เห็นรถคันหลังส่งสัญญานว่าต่อกำลังจอดในที่ห้ามจอดจึงรีบขึ้นรถก่อนที่ต่อจะโดนซิวซะก่อน
“ห่วงกูเหมือนกันนิ” ต่อเอ่ยออกมาก่อนเมื่อเคลื่อนรถออกไปแล้วโดยที่เอ็มนั่งอยู่ข้างๆ
“มึงจะไปไหน” เอ็มเอ่ยถามนึกขุ่นใจอยู่เหมือนกันที่เมื่อวานต่อมันเฉยชาจนเขาทำหน้าไม่ถูก
“ก็ไปส่งมึงไง” ต่อตอบ
“มึงอย่ามากวนกู”
“กวนห่าอะไรมึงแหละอย่ามาพาล”
“ไหนมึงบอกไม่อยากเจอกูแล้วไง”
“มึงอยากไปเบียดคนแน่นๆบนรถเมลล์หรือไง กูบอกจะไปส่งมึงก็เงียบๆไปเหอะน่า”
ทั้งคู่มองกันอีกครั้งก่อนที่เอ็มจะเป็นฝ่ายหลบตาไปก่อนพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย
“พ่อมึงเป็นไงบ้าง”
“จะออกจากโรงพยาบาลวันนี้แหละเดี๋ยวกุก็จะแวะไปรับ”
“เหนื่อยอ่ะดิมึงได้นอนบ้างหรือเปล่า” เอ็มเผลอถามออกมาเมื่อเห็นว่าต่อดูเพลียๆ
“อย่างที่มึงบอกแหละกูเริ่มไม่สบายอากาศมันร้อน”
เอ็มได้แต่แอบขำ ต่อเห็นแล้วก้รู้สึกดีขึ้นมาเหมือนกันทำให้เขาอดนึกถึงตอนที่อยู่เชียงใหม่ไม่ได้ ทำให้เขากล้าที่จะตวาดเอ็มเพราะรู้สึกว่าความเหินห่างในช่วงแรกมันจะค่อยๆเลือนไป
“มึงขำอะไร”
“กูก็นึกว่ามึงจะเก่งว่าแต่กูไอ้ตี๋เอ้ย”
เอ็มเอื้อมมือมาแตะหน้าผากต่อจนเขาอึ้งแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจนเอ็มบอกออกมา
“ไปรับพ่อก็หายามากินด้วยล่ะมึงเดี๋ยวไข้ขึ้นหนักตัวมึงยังร้อนอยู่เลย”
“มึงห่วงกูเหรอ”
“กูกลัวว่ามึงจะไม่มีแรงวิ่งหนีใจตัวเองต่างหากล่ะ” เอ็มสวนขึ้นมาทันควันจนต่อนึกอายขึ้นมา ที่สุดท้ายเขาก็ไปไหนไม่รอดจริงๆเขาก็กะจะขับรถหนีเอ็มไปเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็ทำไม่ได้อยู่ดี
“เออแซวกูเข้าไป ใครเขาจะไปใจแข็งเหมือนมึงล่ะ จะตามง้อกูหน่อยก็ไม่ได้”
“แล้วมึงเสือกไล่กูทำไมล่ะ คนอย่างกูไม่จำเป็นต้องง้อใครหรอก”
“กูขอโทษ”
ต่อเอ่ยออกมานิ่งๆจังหวะเดียวกับที่รถติดไฟแดง เขาหันไปมองเอ็มอีกครั้งก่อนที่เขาจะเห็นเอ็มสะดุ้งเมื่อมืออุ่นๆของเขาเลื่อนไปแตะที่มือของเอ็ม ก่อนที่มันจะกลายเป็นกุมในที่สุดเมื่อเอ็มพยามจะชักมือออกแต่เขาไม่ยอม
“ไมมือมึงเย็นจังวะ” ต่อเอ่ยขำๆพลางมองเอ็มไม่วางตา
“ก็มึงเล่นมาจับมือกูกลางสี่แยกแบบนี้ อายนะมึง”
“ทีงี้อายทีเวลามึงล้อกูเล่นตอนเจอกันใหม่ๆ ไม่เห็นมึงอายเลยนี่หว่า”
“ก็นั่นมันเมื่อก่อน”
“ก็แล้วตอนนี้มันต่างกันยังไงล่ะ”
“มึงอยากรู้เหรอ”
ต่อพยักหน้าแทนคำตอบมองสบตาเอ็มได้สักพักก็ต้องเป็นฝ่ายสะดุ้งสุดตัวหน้าถึงกับชาขึ้นมาเฉยๆ เมื่อเอ็มโน้มตัวเข้ามาหอมแก้มใสๆนั่นโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ดีที่ไฟเขียวมาทันให้เขารีบออกรถหนีจากที่ตรงนั่นเพราะไม่แน่ใจว่าจะมีใครเห็นว่าเขาโดนเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆหอมแก้มเข้าเต็มๆหรือเปล่า
“เล่นแรงนะมึงไอ้เอ็มห่าจะมีคนเห็นป่าววะเนี่ย” ต่อพูดแกมบ่นต่างกับเอ็มที่นั่งขำ เมื่อเห็นหน้าต่อแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดจนต่อต้องหันไปตวาด
“มึงขำอะไรวะคนยิ่งอายๆอยู่”
“ขำมึงอ่ะดิหน้างี้แดงเชียวนะมึง เกิดมาไม่เคยโดนหอมแก้มหรือไง”
“คนแรกน่ะแม่กูคนที่สองอ่ะมึงรู้ไว้ด้วย”
“จริงเหรอกูโชคดีหรือโชคร้ายวะเนี่ย”
“แล้วมึงคิดว่ามึงโชคดีหรือโชคร้ายล่ะ”
“กูขอเป็นคนโชคดีได้ป่ะ” ต่อหันไปมองหน้าเอ็มอีกครั้งพลางส่ายหัวยิ้มๆ
“บังเอิญมึงโชคร้ายว่ะ`คุณ`หล่อ”
“ทำไมไอ้ตี๋มึงจะว่าอะไรกูอีก” เอ็มถามเซ็งๆนึกตามว่าต่อมันจะมาไม้ไหน
“เพราะถ้ากูไปเจอมึงไปหอมใครนอกจากกู กูเอามึงตายแน่”
“เฮ้ยถึงตายเลยหรือมึง” เอ็มทักยิ้มๆเพราะคิดว่าต่อคงจะพูดแก้เขิน แต่แววตาที่ต่อมองกลับมาทำให้เขาชะงักทันที
“มึงไม่เชื่อมึงก็ลองดูดิ”
“ซวยสิกูเจอคนขี้หึงเข้าจนได้” เอ็มแกล้งเกาหัวจนต่อเอื้อมมือไปขยี้เล่น
“ผมกูไอ้ต่อห่าเสียทรงหมดเลยมึง” เอ็มปัดมืออกเป็นพัลวัล ไม่คิดว่าต่อมันจะเล่นเป็นเด็กๆไปได้
“กลัวหมดหล่ออ่ะดิมึง ดีจะได้ไม่มีใครมายุ่งกะมึงเวลากูกลับเชียงใหม่ไปแล้ว”
“มึงไม่ไว้ใจกูเหรอไอ้ตี๋”
“กะล่อนอย่างมึงกูว่าลิงมันยังน่าไว้ใจกว่าอีก”
“แล้วมึงล่ะมึงคิดว่ากูจะโง่เหรอที่มหาลัยมึง ไอ้พีมันบอกกูหมดแล้วว่าคนมาติดมึงเยอะขนาดไหน”
“นั่นมันเรื่องของกู” ต่อว่าพลางยักไหล่
“ไงพูดแมวๆงี้วะ”
“พูดแค่นี้ทำเคือง ก็กูพูดเรื่องจริงใครจะมาติดกู แต่กูไม่เล่นด้วยซะอย่างมึงจะไปกลัวอะไร”
“กูบอกเหรอว่ากูกลัว”
“อะไรของมึงอีกเนี่ย” ต่อสวนกลับเมื่อโดนเอ็มบอกออกมาแบบนั่น ตกลงว่าเอ็มมันคิดอะไรของมันอยู่เขาเริ่มไม่แน่ใจขึ้นมา
“กูแซวมึงเล่นแค่นี้ก็ดุกูด้วย มึงกะกูถึงจะรู้สึกอะไรยังไงให้กันมากที่สุดก็คงจะเป็นได้แค่เพื่อนกันล่ะว้า”
“มันก็ไม่แน่ถ้าเกิดว่าฟ้าจะมีเวลาให้กูกะมึงเจอกันบ่อยๆ”
“เออแล้วกูจะรอดูว่าถ้าฟ้ามีเวลาให้มึงกะกูจริงๆคำว่าเรามันจะเกิดขึ้นได้หรือเปล่า”
สองหนุ่มยิ้มให้กันทั้งที่ต่างฝ่ายต่างก็รู้ว่าคำว่าเราที่ว่ามันจะผูกพันธ์ในรูปแบบไหน
บอกตัวเอง บอกทุกครั้ง ทุกๆคราวเวลาฉันเจอเธอ

ดูโพสต์ทั้งหมด · โพสต์ 2012-4-17 11:59:30

หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ

tamia · โพสต์ 2012-4-19 16:08:18

ขอบคุณครับผม

kikkapkao · โพสต์ 2012-4-19 19:58:06

ขอบคุนคราฟ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-4-24 19:17:22

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-4-27 20:08:38

ขอบคุณมากๆครับ

imseng · โพสต์ 2012-4-30 15:00:21

ขอบคุณนะคับ

arttylovely · โพสต์ 2012-5-17 15:27:45

ขอบคุนมากครับๆ

peemakung · โพสต์ 2012-5-17 18:12:46

อืม มันไม่ง่ายจริงๆความรัก
ขอบคุณครับ

MaximusRavi · โพสต์ 2012-5-20 11:00:09

ขอบคุนนะครับผม

Klong · โพสต์ 2012-11-13 18:04:26

ขอบคุนครับ

adan · โพสต์ 2013-1-6 21:39:20

ขอบคุณครับผม

hottha · โพสต์ 2013-1-8 21:29:09

ขอบคุนมารกมาย

llMAGz · โพสต์ 2013-1-10 22:27:33

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-1-13 01:05:30

ขอบคุณมากๆครับผม

mario401 · โพสต์ 2013-5-17 08:01:38

ขอบคุณมากมายครับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-23 20:38:10

สุดนอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15 · โพสต์ 2013-7-20 19:12:23

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-10-12 07:24:52

ขอบคุนคราบ

tarsii · โพสต์ 2013-12-5 07:37:30

ขอบคุณมากนะ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว	โพสต์ 2012-4-17 11:59:30 \| ดูโพสต์ทั้งหมด สมัครสมาชิกพิเศษ (M.D.A.) ไม่ต้องตอบกระทู้ก็เห็นข้อความ/รูปภาพได้ทันที, ไม่ต้องจ่ายค่าดูกระทู้, เข้าแซ๊บโซนได้ทันทีไม่ต้องสะสมคะแนน, และสิทธิพิเศษอื่นๆอีกมากมาย สมัครclick! หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ
benz00 สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว
	ตอบกลับ ใช้ไอเท็ม รายงาน

++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 7

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร